ใยละเมอ

ใยละเมอ

สุทธิรักษ์ (เซิน) & ม่านมาลี (มี่)

+++++++

คนมันไม่ใช่ ไม่ว่าจะคิดดีหรือทำดีแค่ไหนก็ไม่มีคุณค่า

คำโปรย

            “อีกสิบสองชั่วโมงก็กินอีกเม็ดด้วยล่ะ กินให้ครบถ้าไม่อยากท้อง”

            “รู้ค่ะ” เชิดหน้าขึ้นอย่างอวดดี เธออ่านหนังสือออกไม่ต้องให้ใครมาบอกและก็อยากให้เขาได้รู้ไว้ 

            “ใครจะอยากท้องลูกของคุณเซินกันล่ะ”

            “ปากดี” ว่าให้คนพองขนทั้งที่หน้าซีดอย่างกับไก่ต้มแล้วยัดกล่องยาอีกกล่องใส่มือน้อย “แล้วก็เอานี่ไปเก็บไว้ ตั้งใจกินด้วยล่ะ ฉันยังไม่อยากมีลูก อย่าคิดว่าจะใช้ลูกมาปะเหลาะเอาสมบัติแม่ฉันเด็ดขาด”

            “...” ม่านมาลีปรายตามองยาคุมกำเนิดแบบแผงหนึ่งกล่องใหญ่ในมือวูบหนึ่ง สะอึกโหวงอยู่ในอก นึกน้อยใจแต่ก็ข่มกลั้นเอาไว้ เธอวางกล่องยาบนหลังตู้ข้างเตียงเคียงไว้กับยาแก้ไข้

            “มี่จะไม่ท้อง คุณเซินสบายใจได้เลยค่ะ” บอกเสร็จก็สะบัดหน้าให้และล้มตัวลงนอนหันหลังให้ร่างสูงอย่างกระเง้ากระงอดกระนั้นอีกคนก็ไม่วายส่งเสียงเยาะหยัน

            “ให้แน่เถอะ จำไว้ด้วยว่าอย่าได้คิดปล่อยท้องเพราะฉันไม่อยากมี ไม่อยากได้ ไม่ว่าแม่หรือลูกฉันก็ไม่เอาทั้งนั้น”

+++++++

            “เครียดกับงานดีกว่าเครียดเพราะไม่มีงานให้ทำ ไม่มีงานก็ไม่มีเงินแล้วมี่จะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงลูกล่ะ”

            “ไม่เห็นต้องแคร์” คนรวยไหวไหล่ ไม่อนาทรต่อความเดือดร้อนของใครสักนิด จำนวนเงินและสมบัติที่เขามีเลี้ยงลูกเมียได้สบายไปถึงชาติหน้า เช่นนั้นจึงเสนอ “เงินฉันไง ฉันมีเงินเยอะนะ”

            “มี่ไม่อยากได้เงินของคุณเซิน มี่ไม่อยากได้อะไรจากคุณทั้งนั้น กลับไปเถอะค่ะ มี่อยากอยู่คนเดียว”

            “..!..” คนโดนปฏิเสธหน้าหงายไปวูบหนึ่ง รู้สึกชาวาบที่ข้างแก้ม เหมือนถูกตบด้วยวาจา ม่านมาลีกล้าดีอย่างไรมาไล่ เขาไม่ไปหรอก

Talk : ฝากพระเอกธงแดงไว้ในอ้อมอกอ้อมใจสักคนนะคะ

(ขอเปลี่ยนชื่อจากใจละเมอเป็นใยละเมอนะคะ)