คลังเก็บของ( DarkCc )

ลำดับตอนที่ #3 : CEO เปิดตำนานสู่รุ่งอรุณ

                                        APPLICATION

                                   

บทตัวละคร: เนเวีย นอกนั้นเเล้วเเต่ไรท์เถอะครับ

ชื่อ-นามสกุล: เคเซนทาเลียส ดิ อนาสเทอร์ทอเรีย [ KSENTALIUS THE ANAESTHERTORRIER ]

ชื่อเล่น: เคเซน/เคส [KSEN/CASE]

อายุ : 15 ปี

เพศ: ชาย

ลักษณะ : หนุ่มผมบลอนด์ทองซอยสั้นระต้นคอ ร้อมรอบใบหน้าหล่อเหลาติดไปทางสวยงดงาม ผิวขาวจัด คิ้วโกงสวยได้รูป ดวงตาสีฟ้าคมกริบที่ภายในรูม่านตาเรียวเล็กจนเหมือนตาเเมว จมูกโด่งรั้นเชิดที่หมายความว่าเขาเป็นพวกดื้อรั้นไม่ฟังคน ริมฝีปากบางสีชมพูออกส้มนิด ที่หูเจาะต่างหูเป็นห่วงสีดำสนิททั้งสองข้าง เขามักจะส่วมเสื้อมีฮูตไม่ก็เสื้อเเจ็กเก็ตหนังสีดำสนิท เเละเขามักจะมีหูฟังขนาดใหญ่สีดำเเดงอยู่ที่ตัวเเบบขาดไม่ได้ สูง 171 ซม. น้ำหนัก 59 กก.

นิสัย:หน่มสุดร้อนเเรงผู้มีนิสัยโครตเถื่อน โหด อำมหิตเเละเลือดเย็น ที่สุด ขัดกับหน้าตาที่เหมือนเจ้าชายของเขา รักสนุก เป็นที่หนึ่ง เเสบ ได้ใจ ตัวสร้างปัญหา ให้ชาวบ้านอันดับหนึ่ง ปากเสีย ได้โล่ ชอบพูดจาหาเรื่อง  ให้คนอื่นอยากฆ่าเขาวันละ 3 เวลา เช้า กลางวัน เย็น เเต่ก็ทำไม่ได้ มีบุคคลิกเป็นหนุ่มอันตพาล หน้าหล่อ ใจร้อน โผงผาง ขี้หงุดหงิด อารมณ์เเปรปวรได้ง่าย เลว เเละ ชั่ว เเบบไม่มีใครเกิน เจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ ฉลาดเฉลียวเเละเห็นเเก่ตัวเเบบต้องยกโล่ให้เขาเลย เขาชอบทำตัว ขวางโลกเเละเป็นเด็กมีปัญหา เเบบไร้ทางเยี่ยวยาที่ทุกคนต้องส่ายหน้าอย่างปลงตก เเถมยังชอบ ทำลายล้างเเละเขายังชอบพูดจาไม่ไว้หน้าใครคนไหนอีกด้วยเเละเขาเป็นพวกอึดเเละถึกมากอีกด้วย รวดเร็วเเละว่องไวประดุจดั่งสายลมพัดผ่าน เขามักมีรังศีเเปลกๆเเผ่ออกมาตลอดเวลาเป็นบรรยากาศร้อนๆหนาวๆชวนให้ทุกคนรู้สึกจะเป็นไข้ขึ้นมาทันที เวลาที่ทุกคนสบตาคมกริบสีฟ้าที่เหมือนตาเเมวของเขาที่ไรต้องรู้สึกประหลาดๆตลอดเป็นความรู้สึกเหมือนถูกดวงตาของเขาสะกดให้จ้องมองเข้าไปในดวงตาเเล้วก็จะรู้สึกกดดันเเล้วก็หดหู่สุดๆเวลาจ้องมองมัน เเต่นั้นก็เป็นเพียงเเค่ภายนอกจริงๆเเล้วภายในนิสัยเขาจริงๆนะ....หนักกว่านั้นตั้งหลายเท่า!!! ในหัวเขาไม่มีอะไรนอกจาก เรื่องชั่วๆ เต็มหัวไปหมดเเละเขาคือหนุ่มสุดกวนประสาท ที่ทั้งกลุ่มต้องยอมยกถงขาวให้เขา เเถมเขายังสต-อะเเฮ่ม ตีสองหน้าเก่งระดับเทพอีกต่างหากเเล้วยังเเถได้เนียนสุดๆ ชอบตีหน้าตาใสซื่อเมื่ออยู่กับคนที่ไม่รู้จักเเถมยังชอบพูดจาสุภาพเเละนิสัยทุกอย่างภายนอกของเขาจะกลับกันไปหมดเมื่อเขาต้องเเสดงละครตบตาคนอื่น นิสัยทั้งหมดที่เขาเเสดงออกไปทั้งหมดมันก็เเค่เสี้ยวเดียวของนิสัยจริงๆของเขาเเละเขาไม่เคยที่จะ เเสดงพลังที่เเท้จริง ออกไปเลยซักครั้ง พลังที่เขาเเสดงออกไปนั้นไม่ถึงเศษเศี้ยว 1ใน 100 ของเขาเลยด้วยซ้ำไป เขาเป็นพวกเอาเเต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้เเต่ถ้าเขาไม่ได้ พวกเเกก็อย่าหวังเเละเขา รักการเป็นตัวของตัวเองที่สุดเเละเขาก็เป็นคนที่น่ากลัวสุดๆ ถึงเขาจะเถื่อนไปบางเเต่เขาก็เป็นคนที่เข้ากับทุกคนในเนเวียได้ดีเเละเป็นคนที่มารยาทงามมากๆคนหนึ่ง เป็นพวกหนึ่งในเสือซ่อนเล็บ ก็อย่างที่บอกว่านี่ยังไม่ถึงเศษเสี้ยว 1 ใน 100 ของเขาเลย เเค่นี้ก็จับเค้าลางความพินาศที่จะเกิดขึ้นจากเขาได้เลย เป็นพวกที่ชอบวางเเผนอยู่เบื้องหลัง เเต่ยามใดที่เขาลงสนามรบเองเมื่อไหร่ เมื่อนั้นทั้งสนามจะกลายเป็นทะเลเลือดภายในเวลาไม่ถึงนาที 

สายพลัง:ลูกครึ่งปีศาจ ลูกครึ่งสายเลือดของราชันย์ปีศาจเเห่งราชวงศ์ปีศาจเเละราชินีจันทรา ทุกส่วนในร่างกายเหมือนมนุษย์ทุกอย่างยกเว้นดวงตาของเขาที่เหมือนตาของเเมว 

มีพลังในการควบคุมจิตใจคนเป็นจำนวนมากได้ โดยเพียงเเค่สบตาของเขา ไม่มีใครสามารถออกจากการควบคุมของเขาได้นอกจากที่เขาจะถอนการควบคุมออกไปเอง

มีพลังในการการทำลายล้างเเละลบทุกอย่างออกไป เขาสามารถทำให้พื้นที่ๆเขายืนอยู่เป็นทะเลเลือดได้ภายในพริบตาเเละเพียงเเค่เขาจับหรือเเตะตัวใครหรือเเม้เเต่อะไรก็ตามที่มาสัมผัสตัวเขาก็จะหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกนี้เลย

มีพลังในการจินตนาการอะไรขึ้นมาหรือนึกถึงอะไรก็ตามเเล้วจะเป็นจริงได้ เพียงเเค่เขานึกถึงหรือจินตนาการทุกอย่างก็จะเป็นจริงขึ้นมาเเต่พลังของเขาไม่สามารถสร้างสิ่งที่เขาไม่เคยเจอหรือพบเห็นได้

มีพลังในการชักใยทุกสิ่งให้มาเป็นทาสของเขา เพียงเเค่เขานึกถึงก็จะมีเส้นด้ายในการควบคุมที่ไม่สามารถมองเห็นได้ยกเว้นเจ้าของพลัง พลังของเขาจะเข้าไปชักใยควบคุมภายในตัวคนที่ถูกเขานึกถึงให้ทำตามทุกอย่างที่เขาต้องการ

มีพลังที่สามารถบิดเบือนทุกอย่าง เขาสามารถบิดเบือนจิตใจคน สิ่งของหรือเเม้กระทั่งความทรงจำ เขาสามารถบิดเบือนได้ทุกสิ่ง บิดเบือนความจริงที่มีอยู่ให้กลายเป็นฝันร้ายที่มทุกคนต่างก็ต้องลืมไม่ลง 

(ถ้าพลังอันไหนซ้ำก็เปลี่ยนให้หน่อยนะครับคิดไม่ออกเเล้ว)

อาวุธประจำตัว: มีดโลหิต-เป็นมีดที่เขามักจะเอาออกมาควงเล่นบ่อยๆ ใบดาบอาบยาพิษร้ายเเรงเอาไว้ เเข็งเเกร่งขึ้นเเละคงอยู่ได้เพราะการดื่มเลือด 

ดาบราชันย์ไร้บัลลังก์-อดีตเคยเป็นดาบของพ่อของเคเซน เเต่ก่อนดาบเล่มนี้ไม่ได้มีชื่อนี้ เมื่อก่อนตอนที่มันเป็นของพ่อเขามันชื่อว่า ดาบราชันย์ผู้รุ่งโรจน์ เมื่อพ่อเขาตายมันเลยมาอยู่ในมือเขาเเละเปลี่ยนชื่อไป ดาบเล่มนี้สามารถเปลี่ยนลักษณะของมันเพื่อให้เข้ากับผู้เป็นนายได้เพราะฉะนั้นดาบเล่มนี้เลยกลายเป็นสีดำสนิทเเละมีลวดลายเป็นโซ่สีเเดงสดพันธนาการเอาไว้เพื่อกักเก็บพลังที่เเท้จริง เขาไม่ค่อยเอาดาบเล่มนี้ออกมาใช้มากนักนอกจากเวลาจำเป็นเพราะพลังของมันจะทำลายทุกอย่างราบเป็นหน้ากลอง

ชอบ: -เลือด/ปฏิกิริยา เมื่อเห็นเเล้วจะหัวเราะ หึหึ เเล้วยิ้มกว้างอย่างบ้าคลั่ง/

-ขนมหวาน/ปฏิกิริยา ยิ้มอย่างมีความสุข/ เหตุผล คลายเคลียด เพิ่มน้ำตาลในกระเเสเลือด

เกลียด: พวกเสเเสร้ง หมาลอบกัด พวกทรยศ กล้วย

กลัว / เเพ้: กลัว - หนู อะไรก็ตามที่น่าขยะเเหยง / เเพ้ - เเดด อากาศร้อน

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ : อาหาร- ซูชิ ชีส เนื้อ ขนมหวานๆ / สิ่งของ - กล่องดนตรี หน้ากาก หูฟัง / 

สัตว์ - เสือ สิงโต  

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด : อาหาร- กล้วย พวกอะไรเหม็นๆ / สิ่งของ - สิ่งที่ทำให้บาดเจ็บ / สัตว์ - หนู สัตว์เลื้อยขลานยกเว้นสัตว์มีพิษ

ทวีป (บ้านเกิด) : ปิเเอร์

อยากมีคู่มั้ย : ไม่เเล้วกันครับ ผมรู้สึกสงสารคู่ของเขาเพราะว่าคนนิสัยอย่างเคเซนคงไม่มีคนรับนิสัยคนอย่างเขาได้เเน่ๆ  เเล้วก็เคเซนเขาเป็นพวกไม่สนใจเรื่องพวกรักๆใคร่ๆ เป็นทุนเดิมอยู่เเล้วด้วยครับ  (ขอโทษด้วยนะครับที่เปลี่ยน ToT)

สไตล์คำพูด : "อยากตายงั้นเรอะ!!!!" 

"หาเรื่องกันรึไง!!!" 

"เดี๋ยวปั้ด!! พ่อจับหักคอซะเน่!" 

"ไอ้งั่งเอ้ย!!"  

"ฆ่ามันได้ไหม?" 

"หึหึ อย่าอยู่เลยเเกน่ะ" 

"หุบปากเเกไปซะ!!!!" 

"หาาาาาาาาา" 

"ไหนเเกลองพูดใหม่ดิ๊"

"หึหึ ฉันซะอย่าง" 

"เเกอยู่ไปก็หนักโลกเเถมยังเปลืองทรัพยากรอีกจะอยู่ไปทำไมว่ะหนักโลกจริงเลย" 

"เอาหัวไปโหม่งกำเเพงตายซะเถอะ" 

"ไอ้เวรเอ้ย!!!" 

"นี่ เเกเเน่ใจเเล้วนะ..." 

"หยุด!!ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน" 

"เหอะ! เรื่องเเค่นี้เเกจะคิดอะไรเยอะเเยะกันว่ะ"

"ถ้าเเกคิดว่าฉันเป็นพวกชอบพูดจาหาเรื่องเเล้วจะรับเรื่องทั้งหมดไม่ได้หละก็... เเกคิดผิดเเล้ว!!!!" 

"ถ้าเรื่องเเค่นี้ทำไม่ได้ก็เอาหัวเเกไปโหม่งพสุธาตายซะไป๊!!!"

"ลองเชือดคอมันดูดีมั้ย?" 

"น้ำหน้าอย่างนี้ไงถึงไม่มีใครเอา" 

"กระจอกเฟ้ย!!!"

"หึหึหึหึหึ เลือดเเหละ เลือด"

"ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า"

"หึ! น่าสมเพชว่ะ"

"เหอะ! สมน้ำหน้า"

"ไอ้นี่ มันท่าจะบ้า"

"นี่เเก!!....."

"ฉันจะฆ่าเเก!!!!!!"

"หายไปซะ!!!!"

"อืมๆ"

"อื้ออออ"

"เออๆ รู้เเล้วๆ เลิกบ่นฉันสักที่"

"เออ"

"อ่าฮะ"

"ก็ได้ๆ หยุดสักที่มันหน้ารำคาญ"

"รำคาญโว้ย!!..."

"เบื่อเว้ย!!"

"เเล้วไง.."

"เรื่องของเเก"

"งั้นเรอะ!"

"อ๋อออออ หรออออ "

"คร้าบๆ"

"เเกเป็นเเม่ฉันงั้นเรอะ บ่นซะหูชาเลย"

"หนวกหูน่า..."

"กากชะมัดเลยเเกเนี่ย"

"อย่ามาทำเหมือนรู้ดีไปหน่อยเลย!!!!"

"หึ!"

"งั้นหรอๆ"

"เเกอยากกินส้นทีนฉันไหม"

"เดี๋ยวฉันก็โดดเตะก้านคอเเก่ซะนี่"

"อย่าทำตัวฉลาดไม่เข้าเรื่อง"

"เเกนี่โง่ชิบเลยเว้ย!!!!"

"เห๋~งั้นหรอครับ"

"อ๋อ ได้ครับๆ ยินดีอยู่เเล้วครับ"//ใจจริง ตรูจะอ้วก สตอมากตรู //

"นี่มันคืออะไรงั้นหรอครับ//เอียงคอมอง"//ใจจริง เลี่ยนชิบเลยเว้ย!! ขยะเเขยงชะมัด//

"อ๊ะ! ทำอย่างนี่มันไม่ดีนะครับ"//ใจจริง คุณเอ็งจะทำอะไรก็เรื่องของคุณเอ็งเถอะ//

"ขี้เกียจชะมัดเล้ย!..."

"ห๊ะ! จะคนหรืออะไรช่างถ้าอะไรที่กล้ามาขัดเเข้งขัดขาฉัน ฉันจะเสยมันให้ดับ"

ประวัติ : เขาเป็นลูกครึ่งปีศาจที่เเข็งเเกร่งมากๆคนหนึ่ง พ่อของเขาเป็นราชันย์ปีศาจผู้สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ปีศาจที่เหลือเพียงไม่กี่ตนบนโลกกับเเม่ของเขาที่เป็นถึงราชินีจันทราผู้มีสายเลือดอันศักดิ์สิทธิ์ของเทพีอาร์ทิมิส พวกเขาเเต่งงานกันเเละอาศัยอยู่ที่ปราสาทในทวีปปิเเอร์ จนให้กำเนิดเขาเเละเมื่อเขาเกิดขึ้นเขาก็ได้รับความรักจากพ่อเเละเเม่เป็นอย่างมากเเต่พวกขุนนางที่อยู่ในปราสาทต่างรังเกียจเขาเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเเต่พวกนั้นต่างก็พยายามทำทุกวิธีทางเพื่อกำจัดเขา เเล้วเเต่โอกาศถึงจะถูกกลั่นเเกล้งจากคนในปราสาทสารพัดเขาก็ไม่เคยสนใจเพราะว่าเขามีทั้งพ่อเเละเเม่อยู่เคียงข้างเเละมอบความรักให้เขาอยู่เสมอเเต่เเล้วอยู่มาวันหนึ่งพ่อกับเเม่ของเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเขาไปเรื่อยๆ พวกขุนนางในปราสาทก็เริ่มกลั่นเเกล้งเขาเเรงขึ้น จนเขานั้นเริ่มทนไม่ไหวเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้เเละตอนนั้นเขาเป็นเพียงเด็กชายคนหนึ่งที่ไม่มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ความรู้สึกทั้งหมดต่างลดหวบลงมาเปลี่ยนจากเด็กที่เคยสดใสร่าเริงตลอดเวลากลับกลายเป็นเด็กที่มีใบหน้าเศร้าหมอง ไม่ยิ้มอีกเลยเเละเเล้ววันเกิดอายุ 5 ปีของเขาก็มาถึงวันที่เขาระเบิดพลังขึ้นเเละเป็นวันสุดท้ายที่ทุกคนในปราสาทต่างมีชีวิตอยู่ เขาได้ระเบิดพลัง

ออกมาเเละฆ่าสังหารหมู่ทุกคนในปราสาทภายในเวลาไม่ถึงนาทีจนปราสาทที่งดงามถูกย้อมให้กลายเป็นปราสาทสีเลือดภายในระยะเวลาสั้นๆ ภายในปราสาทท่ามกลางซากศพมากมายได้มีเด็กชายคนหนึ่งยืนอยู่ เด็กชายคนนั้นมีเลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งตัว เรือนผมสีทองของเขาเต็มไปด้วยเลือด ใบหน้าน่ารักที่ราวกับเทวดาตัวน้อยๆก็มีเลือดเปรอะตรงข้างเเก้มของเขาเช่นกัน ดวงตาคู่โตสีฟ้าสวยฉายเเววบ้าคลั่งเเต่กลับดูสั่นไหว เเละดวงตาของเขาก็กำลังจับจ้องมองตรงไปที่ข้างหน้าที่เป็นบัลลังก์ที่ตอนนี้มีร่างสองร่างประทับอยู่บนนั้น นั่นคือพ่อเเละเเม่ของเขานั่นเอง สองร่างที่นั่งอยู่บนบัลลังค์ดวงตาของพวกเขาฉายเเววไร้ชีวิตนั่นหมายถึงว่าครอบครัวของเขาทั้งสองนั้นได้จากโลกนี้ไปเเล้ว ตวงตาคู่สวยที่ฉายเเววบ้าคลั่งเเต่กลับสั่นไหวเเละคลอไปด้วยน้ำตาอยู่นั้นจ้องมองไปที่ทั้งสอง ปากเล็กเอื้อนเอยออกมาด้วยน้ำเสียงบ้าคลั่งเเต่กลับฟังดูสั่นเครือเเละปวดร้าวว่า"หึหึ ท่านพ่อท่านเเม่ครับต่อจากนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปเเล้วนะครับไม่มีไอ้พวกสุนัขที่เเว้งกัดเจ้าของอีกต่อไปเเล้วนะครับ ต่อจากนี้ไปเราจะอยู่ด้วยกัน พ่อ เเม่ ลูก อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวตลอดไป หลับให้สบายนะครับ....." เเล้วเด็กชายก็เดินเข้าไปหา 

บิดาเเละมารดาของเขาก่อนที่มือเล็กๆจะเอื้อมไปปิดดวงตาไร้ชีวิตนั้นของบิดาเเละมารดาของเขาผู้ที่จากไปตลอดกาลอย่างไม่มีวันหวนคืนพร้อมน้ำตาของเขาที่ไหลลงมาทั้งๆที่ใบหน้าของเขายังระบายไปด้วยรอยยิ้มน่ากลัว....."ส่วนพวกเเกไอ้สุนัขรับใช้ที่เเสนจะโสโครกทั้งหลายก็สมควรตายอย่างไร้เกียรติอย่างนั้นเเหละ ฉันจะลงโทษพวกเเกไอ้พวกสุนัขไม่พักดี วิญญาณของพวกเเกจะต้องเฝ้าอยู่ที่นี่เเละไม่มีทางไปผุดไปเกิดได้ตลอดกาล" กล่วจบก็มีกรงสีเเดงเเลือดขนาดยักษ์ครอบลงมาที่ปราสาทเพื่อไม่ให้ดวงวิญญาณพวกนี้ได้ไปผุดไปเกิดได้อีกตลอดกาล พร้อมกับการที่เด็กชายเดินจากไปจากที่นี้อย่างไม่มีวันที่จะกลับมาเเละเหตุการณ์นี้เด็กชายก็ไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้มีคนบงการอยู่เบื้องหลังพวกขุนนางในปราสาทอยู่......

เพิ่มเติม:-พ่อกับเเม่ของเคเซน ไม่ได้ถูกเคเซนฆ่า เเต่ถูกพวกขุนนางในปราสาทรวมหัวกันควบคุมจิตใจเเละถูกมันกลืนกินจิตใจจนตาย เเล้วพอเขารู้ความจริงว่าพ่อเเม่ถูกกลืนกินจิตใจเขาก็เลยระเบิดพลังเเล้วฆ่าทุกคนในปราสาท

-ศพพ่อกับเเม่ของเคเซนถูกเคเซนเก็บรักษาไว้อย่างดีในโลงเเก้วคริสตันน้ำเเข็งในห้องนอนของพวกเขาเเล้วเคเซนก็ทำให้ทั้งห้องนอนเป็นดินเเดนน้ำเเข็งเเล้วปิดผนึกประตูด้วยโซ่พันธนาการนิรันด์อย่างเเน่นหนาเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามา

-ปราสาททั้งหลังถูกกรงขังสีเลือดของเคเซน กักขังเพื่อไม่ให้ดวงวิญญาณของพวกขุนนางได้ไปผุดไปเกิดเเล้วให้ดวงวิญญาณของพวกขุนนางให้เฝ้าปราสาทเเละศพของพ่อเเม่ของเขาไว้ ในกรงขังนี้ดวงวิญญาณของพวกขุนนางไม่สามารถออกไปได้เเต่ดวงวิญาณที่บริสุทธิ์หรืออะไรก็ตามที่มีชีวิตสามารถเข้าออกในปราสาทได้เเต่จะไม่สามารถทำลายปราสาทหลังนี้ได้เเละจะไม่มีใครสามารถเห็นกรงขังสีเลือดได้นอกจากคนที่มีพลังที่เเข็งเเกร่งจริงๆส่วนผู้ที่คิดจะทำลายปราสาทหรือกรงขังสีเลือดก็จะถูกคำสาปของเขาฆ่าตายอย่างทรมาน

-เคเซนออกจากปราสาทมาตั้งเเต่ตอนอายุ5ขวบ เเล้วออกไปเผชิญโลกโลกภายนอกตั่งเเต่บัดนั้นเเเละเคเซนก็ไม่เคยที่จะกลับไปที่ปราสาทอีกเลยซักครั้งเดียว

-ในตัวของเคเซนจะมีรูปถ่ายครอบครัวอยู่ใบหนึ่งที่เคเซนรักมาก

-ในห้องนอนของเคเซนจะมีกล่องดนตรีที่เคเซนรักเเละหวงมากอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอนของเขาเพราะมันเป็นของขวัญวันเกิดที่พ่อกับเเม่ของเขาเป็นคนมอบให้

พูดคุยกับผู้ปกครอง
1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?
::  ครับ
2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเค

นะคะ?
:: OK ครับ จะพยายามมาคอมเม้นให้บ่อยนะครับ
3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

:: ครับ ไม่เป็นไรครับ

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D
::  ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรตรงไหนบอกได้นะครับ ผมจะเเก้ให้ทันทีขอบคุณนะครับพยายามเข้านะครับ เต็มใจมากเลยครับที่จะมาสมัคร