-I need you queen- #ฟิคบี๋ควีน

                       -ชานยอล......-

“อ้ะ!! อื้อ “

เสียงครางดังระงมไปทั่วห้องสีดำ คอนโดสุดหรูในย่านใจกลางเมืองของกรุงโซล 

“อ่าา ชะ ชาน ยอล บี๋เหนื่อยแล้ว”

เสียงแหบแห้งของคนตัวเล็กทำให้รู้ได้ว่าร่างกายตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาจะกลับตอนไหนก็ได้ แต่พอเมื่อเจ้าตัวหลับ ‘ชานยอล’ ก็ปลุกเขาขึ้นมาอีกครั้ง

“แบคฮยอน แบคฮยอน อ่า..นายหลับแล้วหรอ”

ร่างสูงที่เรียกคนที่อยู่ใต้ร่างของเขา แต่เมื่อเขาเรียกกลับไม่ได้ยินเสียงตอบรับจึงรู้ได้ว่าคนตัวเล็กของเขาตอนนี้ได้หลับไปเสียแล้ว

“หึ เด็กน้อย ฝันดีครับ”

ชานยอลลูบหัวแบคฮยอนเบาๆก่อนจะข่มตานอนไปทั้งๆที่เนื้อตัวเปื่อนคราบน้ำรัก

ถ้าหากพรุ่งนี้แบคฮยอนป่วยไม่ต้องสงสัยเลย เพราะเขาไม่ได้เอาออกให้แบคฮยอน เพราะร่างสูงเห็นแบคฮยอนไม่ไหวจึงไม่ได้พาเจ้าตัวไปอาบน้ำ

1เดือนต่อมา หลังจากที่แบคฮยอนกับชานยอนมีอะไรกันครั้งนั้นก็ไม่ได้พบกันอีก เป็นเพราะเจ้าตัวไม่มีเวลาพบกับชานยอล และชานยอลไม่ได้สำคัญอะไรดับชีวิตเขาขนาดนั้น แต่ก็อดคิดถึงไม่ได้ ว่าชานยอลจะเป็นยังไงบ้าง

“มึงจำชานยอลได้ป่ะอีบี๋” ลู่หานเอ่ยทักขึ้น

“อืม จำได้ทำไม” ฉันตอบรับมันด้วยสีหน้าเฉยๆเพราะไม่คิดว่าจะมีอะไรสำคัญหรอกมั้ง

“กูได้ข่าวมาว่า ชานยอลจะย้ายเข้ามาเรียนที่เดียวกับเราวะอีบี๋”

 อะไรนะ!? ชานยอลจะย้ายมา ย้ายมาทำไม? 

“ห้ะ! มึงรู้มาจากไหน”

“ได้ข่าวมาอีกทีว่ะ แต่กูไม่แน่ใจนะ เห็นแม่งพูดต่อๆกันมา”

“อือ ชั่งเหอะ แล้วคยองละ”

“มันไปหาผัวมันนู่นนน “

“ใครวะ?”ฉันหันหน้าไปถามลู่หาน ใครผัวมันวะ คยองซูคบกับใคร ทำไมฉันไม่รู้? 

“จงอิน เพื่อนเซฮุน มันคบกันมานานแล้วววว แต่ไม่มีใครรู้เพราะจงอินขอไว้ว่าอย่าบอก แต่กูดันไปรู้มาว่ามันคบกัน คยองเลยขอให้กูอย่าไปบอกใคร กูบอกแค่มึงนะ มึงก็อน่าไปบอกใครละ”

“เออ เห็นกูเป็นคนอย่างงั้นหรอ”

“มากกว่านั้นอีกย่ะ”

ต่างคนต่างหัวเราะกันไปมา แต่ก็มาหยุดกลางคันก่อนเพราะมีคนเข้ามา

“ลู่ บี๋!” เพื่อนตาโตตะโกนลั่นเสียงดังเพราะความไม่ได้เจอกันมานานถึง3เดือน

ปิดเทอมไปก็ไม่ได้เจอกันเพราะคยองซู หายหน้าหายตาไป เลยเจอแค่ลู่หานอย่างเดียวในวันปิดเทอม

“คิดถึงจังเลยย ฮือออ”

“คิดถึงแล้วไม่มาหายละยะนังตัวดี มัวแต่ติดผู้ ลืมเพื่อนไปแล้วสิ” ลู่หานทำหน้างอใส่คยองซู

“ฮืออ เราขอโทษ ก็จงอินไม่ให้เราไปไหนเลย กกเราไว้ที่ห้องอย่างเดียวT^T”

จ้ะ ร้ายนักนะเพื่อนกู ติดผู้ชายแทนเพื่อนสะแล้ว มันน่าน้อยใจนักนะ

“ชั่งเหอะๆ ไหนๆก็มาเจอกันแล้ว มานั่งๆ

จงอินด้วย”

“อือ” คนผิวเข้มครางตอบรับแล้วย้ายตัวไปนั่งข้างๆคยองซู 

แหม นั่งข้างกัน เห้อะ อะไรๆก็ประคบประหงม ไอเรามันก็ตัวคนเดียวสินะ มีผัว ผัวก็ทิ้งวะ เศร้า

“ฮัลโหล เออจะมาก็มาเอามันมาด้วย จะได้รู้ที่ เออๆที่เดิม แค่นี้”

“ใครหรอจงอิน”

“เซฮุนอ่ะ มันจะมาหา”

“อ้อ”

“หวัดดี ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ฉันหันไปตามเสียง

“ชะ ชานยอล?”

“ยังจำได้อยู่หรอ”

“อะ อื้อ จำได้สิ”

“พวกมึงรู้จักกันหรอวะ”เซฮุนที่เดินตามมาก็สงสัยไม่ต่างจากลู่หาน และคยองเลย

“อือ รู้จัก รู้จักดีเลยด้วย”

Talk._.

สวัสดีค่า ไรท์ชื่อ บี น้า เป็นนามสมมุตินะคะ จะเรียกอะไรก็ได้นะ5555แล้วแต่ทุกคนเลย จะ แตงโม หมู หมา กาไก่ พีช มะม่วง ไรงี้55555.ส่วนฟิคอันนี้เป็นชานแบคเรื่องแรกนะคะ แล้วก็ภาษายังไม่สวยเท่าไหร่ คือเราแต่งไว้แล้ว แต่พอเอามาลงก็คิดไม่ออกสะงั้น5555 เป็นแบบนี้มานานแล้ว เลยต่อเรื่องไม่เคยจบเลย แต่จะพยายามมาอัพตลอดนะคะ แล้วก็จะหาพล็อตเรื่องที่น่าอ่านกว่านี้มาเขียนให้ทุกคนนะคะ คือเราเป็นคนที่พิมตามความคิดของตัวเองมากว่าเขียนการแต่งนิยายอ่ะค่ะ เลยทำท็อกได้ดีกว่าเนื้อเรื่องสะอีก5555 ยังไงก็ขอให้ทุกคนชอบน้าสส ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่าาา