ทานตะวันอับแสง

เมื่อชีวิตหนึ่งชีวิตกำเนิดมาท่ามกลางญาติมิตรมากมาย แต่ทำไมกลับมีความรู้สึกโดดเดี่ยว และไร้ความสำคัญยิ่ง ดั่งชีวิตของ “ทานตะวัน พัชรกุล” ตั้งแต่จำความได้ ชีวิตเธอเพียบพร้อมทุกอย่าง แต่เธอรู้สึกน้อยใจเสมอ ทุกคนไม่สนใจเธอ ผิดกับ"พิมพ์ดาว ยุวานนท์"ลูกพี่ลูกน้องของทานตะวัน มักได้รับความรักมากมาย และมีแต่คนเอาใจใส่เสมอ ทานตะวันเธอเลยกลายเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ โมโหร้าย(เพื่อเรียกร้องหาความอบอุ่น)คนนี้ เธอคือคนที่อยู่นอกสายตาของใครต่อใคร เธอมักจะได้รับความเมตตาเป็นคนสุดท้ายเสมอ แต่แล้ววันนึงเหตุการณ์ตอกย้ำถึงจุดพลิกผัน ธุรกิจครอบครัวล้มละลาย ครอบครัวแตกแยก บ้านโดนยึด และเธอต้องไปอาศัยอยู่กับคุณตาและคุณยายที่บ้านสวน เพราะพ่อแม่ก็ไม่มีใครต้องการเธอ ความน้อยเนื้อต่ำใจที่สั่งสมมาตลอดมา กลับกลายเป็นกำแพงหนาที่ปิดกั้นความอ่อนแอไว้ภายใน เป็นเกราะป้องกันตนเอง เพราะไม่มีใครคอยปกป้อง ทำให้ภายนอกนั้น เธอดูเป็นคนเข้มแข็ง ทุกครั้งที่เสียใจ เธอทำได้แค่นั่งมองท้องฟ้าแล้วพร่ำบอกกับตัวเองว่า “นี่คงเป็นบททดสอบจากสวรรค์สินะ หรือว่ามันคือวิบากกรรมที่ฉันต้องชดใช้”

    ฝากนี้ยายเรื่องแรกไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ผิดพลาดตรงไหนขอน้อมรับทุกคำติชมและทุกคำแนะนำ จะนำไปแก้ไขให้ดีขึ้นกว่าเดิม อีกหนึ่งความฝันของไรท์ คืออยากมีนิยายเป็นของตัวเอง ขอบคุณทุกๆกำลังใจล่วงหน้านะคะ