ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ชั่วโมง เบสบอล
วันนี้ไรท์หายป่วยแล้วววววว//ฉลอง เลยจะจัดเต็มให้ไรท์ที่ต้องรอไรท์ไปถึงสี่วันเลยยยยยยยย ไรท์คนนี้ก็เกือบตายเลยทีเดียวเมื่อยมากกกกกกกกก เอาล่ะไปดูกันเต๊อะ
ตอนเช้าวันนหลังจากที่ซึกิโนะได้ทะเลาะกับนักกีฬาเบสบอลตัวจริง
ด้านคารุมะ
เอาแล้วครับทุกๆคนตอนนี้ผมกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จะอธิบายยังแล้วววววว จู่ๆตอนที่กำลังเข้าห้องเรียนอาจารย์โคโระทำไมต้องแสดงใหญ่โตก็ได้ ถึงผมจะไม่ว่าอะไรแต่ก็ไม่ต้องมองผมแล้วแผ่รังสีแปลกออกมาก็ได้ ผมก็เหงื่อตกไปหลายเม็ดเพราะตอนนี้ทุกๆคนก็มองมาที่ผมพร้อมปล่อยรังสีเหมือนถามว่าไปทำอะไรให้อาจารย์โคโระปล่อมรังสีแปลกออกมา!!! ตรูทำอะไรผิดว่าาาาาา แค่เข้าห้องมันผิดเรอะ
"มองมาทำไมอยากได้ส้นเท้าหรอครับ คุณเพื่อนที่เคารพรัก"ผมพูดพร้อมโชว์เท้าให้ทุกคนได้ประจัก แล้วก็เป็นไปตามแผนทุกคนรีบหันกลับทันที ยกเว้นเจ้าปลาหมึกประหลาดตัวเดียว
"อ๋อ คารุมะคุงยังไม่รู้หรอครับว่ามีการแข่งเบสบอลของห้อง E ที่ไว้ดูเล่นน่ะครับ"อาจารย์ที่เอาแต่มองด้วยหน้ากวนพูดด้วยท่าทางสนุกสนานเกินหน้าเกินตา
"อ้อ ถ้าอันนั้นผมรู้จักสิครับ แล้วถ้าจำไม่ผิดเมื่อวานซึกิโนะไปคุยแล้วเกิดเรื่องกับทีมชินโดที่เป็นกับตันสินะครับ ทำไมหรอครับหรือว่าจะซ้อมกันล่ะครับ"คารุมะพูดอย่างรู้ใจคนถาม ทุกๆคนก็มองอาจารย์โคโระอย่างแปลกใจว่ามีปัญหาอะไรป่าว
"สมกับเป็นคารุมะคุง ใช่ครับเราจะฝึกซ้อมกันครับ แล้วผมก็เตรียมตัวมาดีแล้วด้วย"อาจารย์โคโระพูดพร้อมเปลี่ยนเป็นเสื้อเบสบอลและสีหัวเป็นสีลูกเบสบอลเลยทีเดียว
"เอ่อ แต่เราไม่มีข้อมูลของคู่ต่อสู้เลยนะคะ"คันซากิยกมือถามอาจารย์โคโระที่เดานิสัยไม่ออก
"มีสิครับ ทาเคบายาชิคุงไปหาข้อมูลมาแล้วด้วย"อาจารย์โคโระพูดพร้อมหันไปมองทาเคบายาชิที่กำลังหาอะไรบางอย่างอยู่
"งั้นพวกชั้นไม่ร่วมด้วยนะ เชิญสนุกกันไปเลยก็แล้วกันนะ"กลุ่มเทราซากะพูดพร้อมเดินออกไปไม่ฟังคำพูดของคนอื่นแม้แต่นิดเดียว
"เอาเป็นว่าผมไปหามาแล้วนะครับ ลำบากอยู่แต่ก็หาได้คร่าวๆได้อยู่"ทาเคบายาชิพูดพร้อมดันแว่นให้ถูกที่ แล้วอธิบายเกี่ยวกับชินโดแล้วก็ซ้อมเบสบอลแสนทรหด เพราะอาจารย์สามารถลอกเลียนท่าทางของชินโดได้ ในระหว่างฝึกซ้อมเบสบอลอาจารย์โคโระก็เรียกผมมาคุยด้วยที่ต้นไม้ที่ผมชอบนั่งเป็นประจำเพราะมันร่มเย็นดี และที่ให้ไปพบที่นั้นเพราะมันไม่มีคน
"ว่าไงครับอาจารย์ที่เรียกนี้มีอะไรป่าว"คารุมะที่โดนเรียกก็รีบเข้าเรื่องให้ไม่มากความ อาจารย์โคโระก็เดินเข้าแล้วกระซิบหูคารุมะ
"ในวันแข่งคารุมะคุงต้องเป็นตัวทำลายสมาธิของคู่แข่งน่ะครับเลยจะมาฝึกซ้อมให้มันได้ผลมากที่สุดน่ะครับ นุรุฟุฟุ"อาจารย์โคโระพูดพร้อมปล่อยรังสีชั่วร้ายออกมาแบบอินฟินิตี้
"แล้วให้ผมทำไงล่ะครับ แถมไม่น่าต้องฝึกด้วยนี่ครับ"คารุมะที่รู้เรื่องแล้วก็ได้ถามมาเป็นชุด
"ผมกะจะไม่ให้สมาธิกระเจิงจนถึงจบเกมน่ะครับ เลยต้องฝึกให้ได้มีโอกาศมากที่สุด"อาจารย์โคโระพูดอย่างมีเหตุผล คารุมะได้แต่พยักหน้าตกลงไปเพราะตนก็ชอบกวนประสาทคนอื่นอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นข้อเสนอนี่ไม่ต้องข้อเค้าก็จะทำอยู่แล้ว
"งั้นตกลงแล้วจะต้องทำไงล่ะครับ"คารุมะพูดพร้อมมีเขาและหางเดวิลผุดออกมา
"ผมได้ไปขอใครคนฝึกมาแล้วครับ เอาล่ะคุณครับโผล่มาเลยครับ"อาจารย์โคโระพูดพร้อมหันหลังไปมองบุคคลนั้นที่อยู่ข้างหลังต้นไม้ สร้างความตกใจให้คารึมะเป็นอย่างมาก
"ไงจ้ะ อาคาบาเนะคุง เรามาฝึกเร็วๆสิยะ เราจะไปฝึกที่ห้องครูนะ"บุคคลนั้นได้พูดแล้วเริ่มเดินเข้าอาคารเรียนไป
"อ๋อ อันนั้นสินะครับ อาจารย์บิทส์"คารุมะที่พอรู้แผนของอาจารย์โคโระพูดพร้อมแสยะยิ้มมองไปหาอาจารย์โคโระ
"รู้แล้วสินะครับ คารุมะคุงเดี๋ยวผมจะแยกร่างนึงให้ส่วนอีกหลายร่างผมจะเอาไปฝึกให้นักเรียนนะครับ"อาจารย์โคโระพูดแยกร่างเดินตามไปกับอาจารย์บิทส์
"รับทราบครับ อาจารย์เจ้าเลห์"คารุมะยักไหล่ก่อนเดินเข้าอาคารเรียนตามไป
ตอนเที่ยงหลังจากฝึกเบสบอลที่ไม่เหมือนเบสบอล
"เห้อ เบสบอลบ้าอะไรเนี้ย"ซึกิโนะพูดพร้อมยกน้ำเปล่ามาดื่ม นางิสะที่อยู่ใกล้ๆก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ แล้วก็เริ่มหันซ้ายหันขวาเหมือนหาอะไรบางอย่าง
"เป็นอะไรรึเปล่า นางิสะ"คายาโนะที่เห็นก็หันมาถามพร้อมดื่มน้ำอึกใหญ่ ผู้หญิงไม่ได้เล่นเบสบอลแต่ต้องเล่นบาสเกตบอลจึงต้องฝึกบาสเกตบอลที่อาจารย์โคโระเป็นคนฝึกให้ จนคายาโนะหมดแรงข้าวต้มเลยทีเดียว
"อ๋อ ผมกำลังหาคารุมะคุงอยู่น่ะครับ ไม่รู้อยู่ไหนตั้งแต่ตอนที่ฝึกแล้วเดินไปไหนไม่รู้"นางิสะพูดด้วนน้ำเสียงเป็นห่วง
"ชั้นก็อยู่นี่ไง นางิสะคุง ตาทำด้วยอะไรเนี้ย"คารุมะพูดพร้อมหยิบข้าวปั้นมากิน นางิสะที่ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคยก็หันมามองทันทีแล้วเดินมาหาคารุมะทันที
"คารุมะคุง ไปไหนมาน่ะครับ"นางิสะก็เริ่มเปิดคำถามที่สงสัยไปก่อนเลย
"อ๋อ ไปฝึกสิ่งที่อาจารย์โคโระบอกต้องทำเวลาแข่งน่ะ"คารุมะพูดพร้อมดูดน้ำเปล่า สิ่งนั้นที่คารุมะพูดก็ทำให้นางิสะยังงงอยู่ คารุมะที่เห็นก็หัวเราะนิดหน่อย
"นุรุฟุฟุ เดี๋ยวก็รู้เองครับ นางิสะคุง เนอะคารุมะคุง??"อาจารย์โคโระหลังจากหอบเสร็จก็พูดแทรกก่อนหันไปมองคารุมะที่ยักไหล่ให้ หลังจากพักเสร็จก็ไปฝึกซ่อมต่อ จนหมดเวลาและลากันกลับบ้าน
วันแข่งจริง
ด้านนางิสะ
'เอาล่ะได้เวลาแข่งแล้วหรอเนี้ย เต็มที่ๆ'นางิสะคิดก่อนจะตบหน้าตัวเองเบาเป็นการกระตุ้นให้หายตื่นเต้น
"นางิสะคุง~ ตื่นเต้นหรอ ใจเย็นๆสิ"คารุมะที่เห็นก็มาตบหลังผมเบาๆ จนเริ่มหายไปนิดหน่อยแล้ว
"ข ขอบคุณนะคารุมะคุง เริ่มดีแล้วล่ะนะ"ผมพูดแล้วยิ้มบางๆออกมา ส่วนคารุมะก็ยิ้มตอบแล้วหันไปมองการแข่งขันที่ห้องเรากำลังได้เปรียบกันอยู่
"โอ้ สมแล้วที่เราอุตสาห์ฝึกกับอาจารย์หมึกแหะ คุ้มทุนดี"คารุมะพูดพร้อมกอดอก
"อย่าทำเป็นพูดเลย คารุมะนายหนีซ้อมทุกครั้งเลย จะไหวเร้อ"มาเอฮาระที่ตีไปแล้วก็เดินมาพูดกับคารุมะ
"อย่าดูถูกชั้นดีกว่านะ ชั้นก็ไปฝึกมานะ"คารุมะพูดพร้อมหันไปมองอาจารย์โคโระที่กำลังส่งสัญญาณ
"ผมเห็นคารุมะบอกตั้งนานแล้วล่ะ ไปฝึกอะไรหรอครับ"นางิสะที่สงสัยก็ถามไปอีกครั้ง แต่ก็ได้คำตอบเหมือนที่คารุมะเลือกจะไม่ตอบแล้วอาจารย์โคโระก็ผุดมาข้างล่างเท้าคารุมะ เพราะตอนนี้สถานการณ์เริ่มแย่เพราะ'อาซาโนะ กาคุโฮ'ได้มาแจม(?)การแข่งด้วยทำให้นักกีฬาตอนนี้ทำท่าทางเหมือนกระดกยาม้าไปแล้วหลายเม็ดเลยทีเดียว
"แย่แล้วคารุมะคุง เราต้องใช้แผน 1 แล้วล่ะ"อาจารย์โคโระพูดสร้างความสงสัยให้นางิสะและมาเอฮาระเป็นอย่างมาก คารุมะที่ได้ยินก็แสยะยิ้มออกมานางิสะและมาเอฮาระได้หันมองกันครั้งหนึ่งก่อนจะมองการแข่งที่กำลังถึงตาคารุมะแล้ว
*ตาต่อไป อาคาบาเนะคุง* ลำโพงได้ประกาศชื่อคารุมะแล้วคารุมะก็เดินไปในทันที
และก็เป็นไปตามที่ผมคิดเพราะคารุมะได้กวนเท้าคนอื่นจนเค้าโยนของใส่คารุมะเต็มที่ คารุมะที่ตีไม่โดนบอลก็เดินกลับมาโดยไม่มีใบหน้าที่แสดงออกมาถึงความเจ็บใจเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ตีไม่โดน แล้วเกมก็เริ่มไปเรื่อยจนถึงตาของชินโด
"เอาล่ะครับคารุมะคุง ครั้งนี้ขอแผน 2 นะครับ"อาจารย์โคโระที่เป็นลูกเบสบอลก็มาบอกกับคารุมะที่กำลังยืนอยู่
"รับทราบ~"คารุมะที่ได้ยินคำว่าแผนสองก็ตอบกลับอย่างยียวนแล้วแอบไปมองอาจารย์บิทส์ที่กำลังยิ้มที่ได้ยินเหมือนกัน แล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆที่กำลังวิตกกันอยู่แล้วบอกแผนคร่าวๆ แต่ไม่ได้บอกภารกิจ(?)ของตัวเองไป แล้วก็เดินไปป้องกันแบบที่ใกล้ของโครตใกล้สุดๆ มันโดนหวดแน่ๆ แต่ผมก็ไม่นู้เลยว่าสิ่งที่น่าช็อคนี้กำลังจะเริ่มขึ้น
ไรท์บรรยาย
ตอนนี้คารุมะาอยู่ตำแหน่งป้องกันของผมแล้วล่ะครับ หึหึ เป็นแผนที่ร้ายกาจมากคนที่คิดแผนนี้ตือ อาจารย์บิทส์เพราะต้องเข้าไปใกล้เป้าหมายให้ำด้มากที่สุดเพื่อให้แผนการต่อไปมีโอกาศมากที่สุดแล้วคารุมะก็ไปเจรจากับผู้อำนวยการ ท่านตอบตกลงคารุมะเลยต้องเข้าใกล้อีก โดยอิโซงาอิที่ป้องกันกับลอบถอนหายไปด้วย
'เอาล่ะเริ่มได้แล้วล่ะ'คารุมะคิดพร้อมเริ่มทำแกล้งเหลื่อไหล แล้วพูดออกมาว่า
"ร้อนจังเลยแฮะ~ เนอะว่ามั้ย~ชิน-โด-คุง~"คารุมะพูดด้วยน้ำเสียงหวาน เหมือนกับทำน้ำอ้อยหก
'ร ร้ายกาจมาก นี้สินะที่คารุมะคุงไปฝึก'นางิสะคิดพร้อมกับหน้าขึ้นสีจนห้ามไม่ได้ เหมือนคนทั้งข้างนอกและในสนามที่กำลังเคลิ้มกับคำพูดของคารุมะ แต่กับชินโดเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลแต่ก็เริ่มไปบ้าแล้ว
'เห~ ยังอดทนได้อยู่หรอเนี้ย จัดไปอีกชุดเลยลูกแม่'อาจารย์บิทส์มองไปยังคารุมะแล้วส่งสัญญาณให้คารุมะ แล้วคารุมะที่เห็นก็พยักหน้าเบาๆ
"ชินโดคุง~ ชั้นร้อนจัง~~~~"คารุมะพร้อมกางคอเสื้อให้กว้างให้เห็นถึงคอที่ขาวและก็ทำตาอ่อนๆ ให้เหมือนกำลังอ้อนคนอยู่ ทำแค่นั้นก็ทำให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่เห็บแทบจะหากระดาษทิชชู่ซับกำเดาไม่ทันแล้ว ส่วนชินโดที่เห็นกันเต็มๆเอ๋อไปเรียบร้อยจนกู่ำไม่กลับจนจบเกม สรุปก็คือห้อง E เป็นฝ่ายชนะ
หลังจากแข่งเสร็จ
"ดีมากเลยอาคาบาเนะคุง สมกับที่อาจารย์บิทส์คนนี้สอนมาให้โดนดาเมจมากที่สุดจริงๆ"อาจารย์บิทส์ที่เห็นแข่งเสร็จก็วิ่งมากอดคอคารุมะที่กำลังยิ้มแห้งๆให้
'เธอเองสินะ ที่ทำให้พวกเรากำเดาไหล!!!'ทุกคนคิดแล้วมองอาจารย์บิทส์ด้วยสายตาอาฆาต
"งั้นผมกลับบ้านก่อนนะครับ บาย"คารุมะพูดพร้อมเก็บของกลับบ้านไป
'ทำไมวันนี้เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ หวังว่าเราจะคิดไปเองนะ'คารุมะคิดเมื่อมาถึงบ้านพร้อมกับกินข้าวไปอาบน้ำแล้วทบทวนหนังสือนิดๆหน่อยแล้วก็หลับไป
เอ๋ ทำไมคารุจังของเรารู้สึกไม่ดีนะ เราต้องไปดูตอนหน้า เพราะตอนหน้าเราจะต้องตกใจแน่นอน
ขอพูดอีกนิดนะ คือ ไรท์สอบเข้าเรียนมัธยมำด้แล้วค่าาาาาา เย้ สบายแล้วเรา เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่เน้นไปในเรื่องการเรียน ไรท์ต้องขยันมากๆแล้วสิ แต่ถึงไรท์จะงานเยอะ แต่ไรท์ก็จะแต่งมาให้จนจบน้าาาาา ในเรื่องนี้จะมีสองภาคนะ เหมือนในอนิเมะแหละ แล้วจะมีแบบ After ด้วยต้องมาลองตืดตามกันนะ ไม่ผิดหวังแน่นอน
แจกรูปตามรูปแบบไรท์
คารุจัง น่ารักที่สุดเลยยยยยยยยย <3
โอเค เจอกันตอนต่อไปนะค้าาาาาา
See you
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น