กระต่ายที่หมายจะครองจันทร์

'กระต่ายที่หมายจะครองจันทร์'

BOOK 1

อุ๋มอิ๋ม นักศึกษาชั้นปี 4 ที่ได้เข้ามาฝึกงานในสำนักที่เธอใฝ่ฝันมาเนิ่นนาน กว่าจะเข้ามาฝึกงานที่นี่ได้ เธอต้องผ่านอะไรมามากมาย ทั้งอดหลับอดนอนอ่านหนังสือสอบจนเกือบลืมวันลืมคืน

การเดินทางสุดหฤโหดของเธอที่ผ่านมาพาเธอมาพบพานกับพี่สกาว พี่เลี้ยงฝึกงานมาดนิ่งเดาใจยากที่นัยน์ตาคมคู่สวยยิ่งนิ่งเรียบกว่าเป็นไหนๆ

การได้เข้ามาฝึกงานในสำนักงานที่อุ๋มอิ๋มใฝ่ฝันไว้มาเกือบชั่วชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดไว้สักนิด โดยเฉพาะความรู้สึกที่ถูกก่อตัวขึ้นหนาแน่นในเวลาอันสั้น เธอจะต้องหาคำตอบให้ได้ว่าจะต้องรับมือกับมันยังไง

.
 

เปรี้ยง!!
 

เสียงฟ้าร้องดังลั่นสนั่นหวั่นไหวก่อนที่ฝนจะกระหน่ำลงมาจากฟากฟ้า ฉันโผตัวเข้ากอดคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าแล้วหลับตาปี๋ด้วยความตกใจและความเผลอไผล ขนฉันลุกซู่จากเสียงฟ้าฟาดนั่น สักพักความหนาวเหน็บที่เกิดขึ้นจากฝนเย็นๆ และลมที่พัดอย่างไม่หยุดหย่อนทำให้ฉันรู้สึกตัวและผละออกจากคนตัวสูงกว่า ฉันมองไปที่เธอก็พบว่าเธอนั้นกำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน

“ขอโทษค่ะ!”

ฉันตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงฝนที่กระทบอยู่บนพื้นผิวของถนน เธอจับข้อมือฉันและดึงไปยังที่ที่พอจะกันฝนได้ แต่พื้นที่ตรงนี้แคบมากจนทำให้เราทั้งคู่ต้องยืนเบียดกัน ฉันสังเกตเห็นคนที่เป็นพี่เลี้ยงของฉันยังโดนฝนอยู่ที่ไหล่ซ้ายจึงตัดสินใจใช้มือโอบหลังพร้อมดึงตัวเธอเข้ามาให้อยู่ใกล้ฉันกว่าเดิมเพื่อที่เธอจะไม่โดนฝนตกใส่อีก แต่เธอที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ในหัวกลับดึงมือฉันออกและถอยหลังไปหนึ่งก้าวทำให้ตอนนี้เธอโดนฝนตกใส่จนเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว มือของฉันดึงแขนเธอให้เข้ามาอยู่ใต้ที่กันฝนแล้วโอบเอวเธอไว้ดังเดิม

“จะออกไปทำไมคะ เปียกหมดแล้ว”

ฉันตะโกนบอกเธอที่แม้จะอยู่ใกล้มากแต่เสียงฉันแทบจะสู้เสียงฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ได้เลย เธอยืนอยู่อย่างนั้น ไม่ขยับส่วนไหนของร่างกายแม้แต่นิดเดียว มีเพียงแต่หน้าอกของเธอที่ยังคงขยับขึ้นลงเป็นจังหวะจากการหายใจ

เปรี้ยง!!

เสียงฟ้าร้องครั้งที่สองก็ยังคงทำให้ฉันตกใจอยู่ไม่แพ้ครั้งแรกเลย ฉันโอบคนตัวสูงกว่าไว้แน่น หลังจากนั้นเพียงไม่ถึงสองนาที ฝนก็ซาลงจนเหลือแค่ฝนปรอยๆ ฉันมัวแต่สงสัยว่าทำไมจู่ๆ ฝนก็หยุดไปเสียดื้อๆ จนลืมตัวไปว่าฉันยังคงโอบเอวพี่เลี้ยงของฉันอยู่ คนที่เป็นพี่เลี้ยงดึงมือฉันออกจากเอวเธอก่อนจะก้าวขาไปข้างหลังหนึ่งก้าว ฉันมองไปที่เธอก่อนจะถอดเสื้อสูทออกและคลุมไปที่ด้านหน้าของคนที่เป็นพี่เลี้ยงของฉันไว้ ลมเย็นสัมผัสกับผิวกายของฉันสร้างความรู้สึกขนลุกไปทั่วแขนและขา

“ถอดออกมาทำไม” สายตาของพี่สกาวมองมายังแขนของฉัน ฉันจึงใช้มือทั้งสองลูบไปที่แขนพร้อมๆ กันเพื่อจะให้ขนหายลุกขึ้นมา

“พี่สกาวใส่ไว้เถอะค่ะ เสื้อเปียกจนเห็นด้านในหมดแล้ว”

.
 

ALERT!!!

ตอน รู้จักเสือ - Deep Down

จะถูกลบออกเพื่อตัดไปเป็น book 2 ในวันที่ 1 กรกฎาคม 2567 เวลา 2 ทุ่มตรง

.

จะเริ่มติดเหรียญ ณ วันที่ 1 กรกฎาคม 2567 ตั้งแต่เวลา 21.00 น. เป็นต้นไปนะคะ

- ChaManao_Kaimook -