เหลืออีกไม่นาน....เธอก็จะจากฉันไป...ทั้งใจ....แ ล ะ ก า ย

เนื้อเรื่อง

 คุณเป็นเหมือนกัน...มั้ย กับอาการที่รัก รักใคร..ซักคนจนหัวปักหัวปำ

แล้วเคยรึปล่าว ที่คุณรู้สึกว่า...ไอ้สิ่งที่คุณเรียกว่าความรัก...มันกำลังทำร้ายคุณ..

.แต่ก็ยินดีที่จะให้มันทำร้าย... ยินดี...แต่ขออย่างเดียว...อย่าให้ตัวแทนแห่งความรักจากไปเลย

คุณรู้อะไรมั้ย...สิ่งที่พร่ำขอ...สิ่งที่เราวิงวอน สิ่งที่เราหวาดกลัว...กลัวว่ามันจะมาถึง

กลัวว่าซักวันฉันต้องสูญเสียเขาไป...กลัวว่าเขาไม่ได้ไปแต่กาย...แต่หอบหัวใจเราไปด้วย

คุณว่าเราโชคร้ายรึปล่าว...ที่นอกจากเขาจะไม่รักเราแล้ว...เขายังไม่อยู่ให้เราเห็นหน้าอีก

เรายังไม่รู้เลย...ว่าเราจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

ทุก ๆ วันของเรา...ต้องมีซักครั้งที่ได้พูดคุย...ได้พบเจอกับเขา...แต่หลังจากนี้ล่ะ

เราจะอยู่ยังไง

เราจะเห็นหน้าเขาที่ไหน

เราจะคุยกับใคร

เวลาที่อ่อนแรง...แล้วเราจะมองหน้าใครให้หายเหนื่อย

เรายังไม่รู้...ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะยืนหยัดอยู่ได้ยังไง

ขนาดวันนั้นยังมาไม่ถึง...แค่คิด เราก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรแล้ว

หัวใจมันเต้นไม่ปกติ...นั่งเงียบ ๆ คนเดียวน้ำตาก็ไหล

รู้สึกว่า..ตัวเองเหมือนคนใกล้บ้าเข้าไปทุกที

เราเกลียดตัวเอง เกลียดความอ่อนแอ เกลียดที่ไม่รู้จักยับยั้งหัวใจ...เกลียดที่ตัดใจไม่ลงซักที

และเจ็บที่ไม่สามารถตัดใจ...จากใครบางคนที่ไม่ได้รักเราไม่ได้...ซักที