ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อผมเกิดใหม่ในโลกคู่ขนาน+แฟนตาซีพร้อมกับพลังสุดโกง

    ลำดับตอนที่ #20 : จอมเวทย์vsบุคคลปริศนาจบ

    • อัปเดตล่าสุด 7 มี.ค. 66


    ครืน!!!

           ออร่าของพลังที่ไม่อาจรู้จักได้แผ่ขยายไปทั่วทั้งบริเวณ ทำให้กลุ่มจอมเวทย์หลวงและผู้คนที่สัมผัสถึงมันได้ ถึงกับขนลุกออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเลยซักนิด

    "ค-คลื่นพลังนี่มันอะไรกัน? ทำไมมันถึงทำให้เรารู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวและความสิ้นหวังได้กัน!"ฟรอเซ่

           ฟรอเซ่ได้แต่พูดอยู่ภายในใจพร้อมกับสีหน้าของเธอที่แสดงอาการออกมาด้วยความหวาดกลัว

           ตัดไปที่กลุ่มจอมเวทย์ พวกเขานั้นสามารถควบคุมจิตใจของตนเองได้อย่างมั่นคงอันเนื่องมาจากการฝึกฝนรวมถึงพลังเวทย์ที่อยู่ในระดับสูงนั่นเอง

    "อึ่ก! พลังนั่นไม่ธรรมดามาก ระวังตัวเอาไว้แล้วก็ทำตามแผนที่ได้เตรียมมาซะ!!"เฟรย่า

          ว่าแล้วเธอก็ชักดาบของตัวเองออกมาก่อนที่มันจะเปล่งออร่าสีฟ้าผสมสีแดงเข้มออกมา

    "ท-ท่านผู้ชมครับ! นั่นมันอาวุธเวทย์ระดับสูงที่มีเพียงแค่5ชิ้นภายในประเทศนี่ครับแถมตอนนี้มันก็ถูกเอาออกมาใช้แล้วด้วยครับท่านผู้ชม!!"นักข่าว

          นักข่าวพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับเพลนกล้องไปยังอาวุธเวทย์ชิ้นนั้นซึ่งผู้คนส่วนใหญ่ที่ได้เห็นอาวุธเวทย์ชิ้นนี้ ถึงกับตกตะลึงในอานุภาพพลังเวทย์ของมัน

         ทางด้านของเบนตอนนี้ที่แขนขวาของเขา ได้ถูกห่อหุ้มด้วยผิวของก็อตซิลล่าไปทั่วทั้งแขนพร้อมกับกรงเล็บขนาดมหึมาที่งอกออกมาจากนิ้วทั้ง5ของเบน

    "นี่น่ะเหรอพลังของก็อตซิลล่า?"เบน

         เบนพูดอยู่ภายในใจพร้อมกับจ้องดูแขนใหม่ของตัวเองอย่างไม่ลดละก่อนจะฟันตรงพื้นคอนกรีตด้วยแรงที่ไม่มากนักแต่ด้วยที่ยังไงก็ไม่ทราบ มันได้ทำให้พื้นคอนกรีตเป็นรอยกรงเล็บขนาดใหญ่บนพื้น ซึ่งแน่นอนว่ามันได้สร้างความตื่นตกใจให้แก่ฝูงชนและกลุ่มจอมเวทย์อยู่ไม่น้อย

    "ข-แขนอะไรของมันกัน!? ฟันลงไปที่พื้นจนเกิดเป็นรอยขนาดใหญ่โดยที่ไม่ต้องใช้พลังเวทย์เนี่ยนะ"เฟรย่าพูดออกมาด้วยความตกใจ

    "จะอะไรก็ช่างตอนนี้เราต้องรีบกำจัดมันให้เร็วที่สุดก่อน ย่าห์!!!"เฟรย่า

    ฉวัะ!

    ฟุ่ม!!!

        การฟันดาบเพียงครั้งเดียวของเฟรย่า ได้ก่อให้เกิดเป็นคลื่นลมขนาดใหญ่พุ่งไปยังบริเวณที่เบนอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าใครที่เห็นแบบนั้นต่างก็คิดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่รอดแน่ๆ เนื่องจากคลื่นลมขนาดใหญ่ที่ถูกพุ่งออกไป ถูกห่อหุ้มด้วยพลังเวทย์อีกที ยิ่งเป็นพลังเวทย์ระดับราชันย์จอมเวทย์ด้วยแล้ว ก็ไม่ต้องนึกถึงผลที่ตามมาได้เลย

    ตู้ม!!!!

        เสียงกระทบของคลื่นลมได้โดนตัวของเบนเข้าอย่างจังจนก่อให้เกิดฝุ่นควันมากมายปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ นักข่าวที่พยายามรายงานข่าวต่างก็ต้องถอยหนีกันจ้าละหวั่นรวมถึงฝูงชน เนื่องจากกระแสพลังเวทย์ที่ปล่อยออกมานั้นรุนแรงจนเกือบจะต้านทานไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

    "โดนพลังเวทย์ของหัวหน้าหน่วยเข้าไปแบบนี้มันตายแล้วแน่ๆ"

    หนึ่งในลูกน้องของเฟรย่าพูดออกมา

    "อย่าเพิ่งวางใจไป ลูน่า! ใช้เวทย์กรงขังแห่งกาลเวลาซะ!"เฟรย่า

    "เอ๋! แต่เมื่อตะกี๊เวทย์หยุดเวลาของหนูถูกมันทำลายลงได้ง่ายๆเลยนะคะ!"ลูน่า

       ลูน่าหรือก็คือคนที่ใช้เวทย์ไทม์สต็อปกับเบน พูดกับเฟรย่าด้วยความตื่นตระหนก

    "ไม่เป็นไร ขอแค่หยุดได้ซัก10วิก็เพียงพอแล้ว!"เฟรย่า

    "ค-ค่ะ!"ลูน่า

       ลูน่าหยิบหนังสือเวทย์ขึ้นมาก่อนที่มันจะลอยอยู่กลางอากาศ

    "บทเวทย์หน้าที่84 กรงขังแห่งห้วงนิรันด์!!และบทเวทย์ที่36 กางอาณาเขต!"ลูน่า

       สิ้นเสียงของลูน่า พลังเวทย์ก็พุ่งออกมาจากหนังสือก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนสภาพกลายเป็นห้วงมิติสีขาวที่ครอบคลุมบริเวณกลุ่มควันนั่นก่อนที่ควันที่อยู่ภายในมิตินั่นจะหยุดนิ่งรวมถึงเวทย์อาณาเขตที่มันจะจำกัดความเสียหายไว้เพียงภายในบริเวณอาณาเขตที่กางเอาไว้

    "ตอนนี้แหละลุย!!"เฟรย่า

         ด้วยคำสั่งของเฟรย่า จอมเวทย์ทั้ง9ก็เรียกวงเวทย์ขนาดใหญ่ออกมา ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น เมื่อเห็นวงเวทย์ขนาดใหญ่ ต่างก็มีใบหน้าที่ซีดเผือกกันทั้งนั้น

    "ท-ทุกท่านครับ พลังเวทย์นั่นมันจะน่ากลัวเกินไปแล้วครับ ผมเกรงว่าถ้าอยู่นานกว่านี้คงทนแรงกดดันต่อไปไม่ไหวแน่ๆ ขอกลัยไปตั้งหลักในที่ไกลๆก่อนนะครับ!"นักข่าว

        นักข่าวพูดจบก็รีบชิ่งหนีออกไปก่อนคนแรกโดยใช้หินวาร์ป

    "อ้าวเห้ย! หนีไปก่อนเลยเหรอวะ!"

       ไม่รอช้าทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็รีบหนีกันไปคนละทิศคนละทางจนเหลือเพียงแค่ฟรอเซ่ หลุยน์และสมิงค์

    "อึ่ก! เราหนีไม่ทัน! พลังเวทย์นั่นมันทรงพลังจนเกินไป พวกจอมเวทย์หลวงนั่นทำอะไรไม่นึกถึงประชาชนอย่างเราบ้างเลย!!"
    สมิงค์บ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย

    "ล-แล้วเบนล่ะอยู่ไหน! ทำไมฉันไม่เห็นเลย!"ฟรอเซ่ถามออกไปด้วยความเป็นห่วง

    "ไอ้เจ้าเบนกลับไปเอาของที่โรงเรียนก่อนที่พวกจอมเวทย์หลวงจะมาถึงก่อนหน้านี่แล้วล่ะ สบายใจได้!"สมิงค์

    "ง-งั้นเหรอ"ฟรอเซ่

       ฟรอเซ่เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจโล่งออกมา

    "เตรียมวงเวทย์เสร็จแล้วค่ะ/ครับ!"กลุ่มจอมเวทย์

    "ดีมาก ลงมือซะ!"เฟรย่า

         เมื่อเฟรย่าพูดจบ พลังเวทย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกสะสมไว้ในวงเวทย์ขนาดใหญ่ ก็ถูกยิงออกไปยังบริเวณที่ห้วงมิติสีขาวนั่นกำลังหยุดเบนเอาไว้อยู่

    ซุ่ม!!!
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!

         เพียงการยิงครั้งเดียวก็ทำให้เกิดการระเบิดขึ้น ซึ่งอานุภาพของมันใกล้เคียงได้กับนิวเคลียร์ดีๆนี่เอง

    "ท-ทุกท่านครับ เห็นแล้วใช่ไหมครับ! การรวมพลังของเหล่าจอมเวทย์หลวงจนเกิดเป็นพลังเวทย์ขนาดใหญ่ ชาตินี้กระผมคงได้นอนตายตาหลับกันแล้วครับทุกท่าน!!"นักข่าว

    "คุณแม่คะ เบนเขาจะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอคะ?"ลาล่า

       ลาล่าน้องสาวของสมิงค์ที่นั่งดูทีวีอยู่พร้อมกับพ่อและแม่ของสมิงค์ ถามทิพย์พาร์แม่ของตัวเอง

    "ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เบนน่ะแข็งแกร่งอยู่แล้วแม่เชื่อว่าเขาจะต้องผ่านมันไปได้ด้วยดี"ทิพย์พาร์


    ทางด้านของกลุ่มจอมเวทย์หลวง

    "โดนไปขนาดนี้มันน่าจะตายชัวร์"

       หนึ่งในลูกของของเฟรย่าพูดออกมาด้วยความมั่นใจ

    "แค่กๆ แรงกดดันของพลังเวทย์นั่นหายไปแล้วค่ะองค์หญิง!"หลุยน์

    "ร-รู้แล้วล่ะ ว่าแต่สมิงค์ล่ะ-

    "ยังอยู่ครับองค์หญิง"สมิงค์

      สมิงค์ตอบกลับฟรอเซ่ด้วยท่าทางที่สะบักสะบอม

    "ว่าแต่นายคิดว่าด้วยพลังเวทย์ขนาดนี้จนแม้แต่จอมเวทย์ระดับราชันย์จอมเวทย์ยังยากที่จะต้านทาน นายคิดว่าบุคคลผู้นั้นจะยังรอดอยู่มั้ย"ฟรอเซ่

    "อืม.....ในเมื่อองค์หญิงถามกระผมแบบนี้มันยากที่จะตอบมากเลยครับ"สมิงค์

         สมิงค์ยังไม่กล้าที่จะฟันธงกับเรื่องนี้แต่ภายในใจของเขาคิดว่าเบนนั้นต้องมีพลังพิเศษอะไรซักอย่างที่จะมาสามารถกันเวทย์ระดับนี้ได้อยู่แน่นอน

         สถานการณ์ในตอนนี้มันเงียบราวกับป่าช้าเป็นอย่างมาก แต่ถึงหยั่งงั้นผู้คนที่หนีไปก็ได้แต่ดูจากในที่ไกลอย่างห่างๆ เนื่องจากว่ากลัวจะซ้ำกับรอยเดิม

    "ผ่านไปขนาดนี้ก็ยังเงียบ แสดงว่ามันสิ้นฤทธิ์ไปแล้วแน่ๆ"ลูน่า

    "อืมก็อย่างที่เธอว่า เงียบขนาดนี้มันคงสิ้นฤทธิ์ไปแล้วล่ะ-

    ครืน!!!

       ในระหว่างที่เฟรย่ากำลังคุยกับลูน่า จู่ๆพื้นดินก็เริ่มสั่นไหวราวกับเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมายังไงหยั่งงั้น

    "ก-เกิดอะไรขึ้น! แผ่นดินไหว!?"เฟรย่า

       เฟรย่าพูดออกมาด้วยความตกใจ ก่อนที่เพียงเสียววินาที ก็มีบางสิ่งที่มีขนาดใหญ่พุ่งมายังเธอรวมถึงจอมเวทย์คนอื่นๆ

    "ม-มือยักษ์!! ทุกคนหลบเร็ว-

    ตู้ม!!!

       แน่นอนว่าด้วยความเร็วที่ไม่อาจได้ทันตั้งตัว จอมเวทย์ทุกคนกระทั่งเฟรย่าก็ถูกมือขนาดใหญ่นั่นฟาดเข้าใส่จนกระเด็นไปไกลถึง50เมตรกันเลยทีเดียว

    "........."

       ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นต่างก็อึ้งจนพูดไม่ออก ไม่เว้นแม้กระทั่งฟรอเซ่ หลุยน์และสมิงค์

    อั่ก!

    แค่ก!

        ร่างของเฟรย่ากระแทกกับพื้นคอนกรีตอย่างแรงจนกระอั่กเลือดออกมา

    "บ้าเอ้ย! มือยักษ์นั่นทำไมมันเร็วขนาดนี้!"

        เฟรย่าพูดไปพลางมองหาลูกน้องของตัวเองว่าเป็นอะไรบ้าง

    "ทุกคน ไม่เป็นอะไรนะ!"เฟรย่า

    "ม-ไม่เป็นอะไรมากครับหัวหน้า ก็แค่บาดเจ็บนิดหน่อย"

    "งั้นก็ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก-

    ครืน!!!

       พื้นดินเริ่มสั่นอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งนี้เหล่าจอมเวทย์ไม่มีทางที่จะยอมโดนโจมตีอีกเป็นครั้งที่สอง พวกเขาทั้งหมดได้รีบตั้งตัวกันอย่างรวดเร็ว

    "รีบตั้งตัวหน่อยเร็วเข้า ครั้งนี้เราจะไม่ยอมให้มันทำเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว!!"เฟรย่า

      เฟรย่าพูดปลุกใจลูกน้องตัวเอง

    "ทุกคนโจมตี-

        จู่ๆเฟรย่ารวมถึงลูกน้องของเธอต่างก็เงียบกันไปโดยมิได้นัดหมาย เพราะหลังจากที่กลุ่มควันจากหายไป มันได้เผยให้เห็นถึงสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่ไม่เคยมีอยู่บนโลกนี้มาก่อน ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนที่เห็น
    แบบนัั้นต่างก็อึ้งจนถึงกับพูดไม่ออก



    "น-นั่นมันตัวอะไรกัน-

    กร๊าซ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

        เสียงคำรามของสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมา มันได้กลบเสียงของทุกสรรพสิ่งที่อยู่บริเวณโดยรอบตัวมัน จนทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับตัวสั่นสะท้านและไม่สามารถขยับหาไปไหนมาไหนได้รวมถึงกลุ่มจอมเวทย์ก็เช่นกัน

    "น-นี่มันอะไรกัน!? ท-ทำไมเราถึงขยับตัวไม่ได้ นี่เรากลัวงั้นเหรอ!!?"เฟรย่า

        เฟรย่าที่ตอนนี้ได้แต่จ้องมองไปยังสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมานั่นด้วยความสั่นกลัว แต่ตัวเองกลับไม่สามารถขยับไปไหนหรือหนีออกไปได้ นั่นก็ยิ่งทำให้ภายในจิตใจของเธอทวีความกลัวขึ้นไปอีก

       สิ่งมีชีวิตนั่นได้จ้องมองไปยังกลุ่มจอมเวทย์ที่ยืนอยู่ด้วยความสั่นเทาพร้อมกับร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากการฟาดไปเมื่อกี๊ ก่อนที่สิ่งมีชีวิตนั่นจะละสายตาจากกลุ่มจอมเวทย์ไปและว่ายน้ำออกจากท่าเรือไปในที่สุดพร้อมกับเสียงแจ้งเตือนของระบบ

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ภารกิจ: ทำให้จอมเวทย์หลวงบาดเจ็บ
    รางวัล: แต้มจำนวน5,000พ้อยและเงิน50,000เรนี่
    ภารกิจสำเร็จระบบจะโอนพ้อยและเงินให้แก่คุณและเนื่องจากคุณทำให้จอมเวทย์หลวงบาดเจ็บอย่างหนักระบบจะเพิ่มเงินจาก50,000เรนี่เป็น500,000เรนี่
    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ______________________________________
    ตอนต่อไป การปรากฏตัวของจอมเวทย์สาวปริศนา

    ไรท์:น้ำตาจิไหลในที่สุดก็มีเงินเข้ามา(⁠・⁠∀⁠・⁠)



    อ้อตอนนี้ไรท์เปิดระบบให้ของขวัญแล้วนะจริงๆเปิดนานแล้วด้วยและมันก็คล้ายๆกับการโดเนทนั่นแหละครับ สามารถไปกดให้ของขวัญไรท์ตามกำลังทรัพย์ได้เลยครับ

    (ขอขอบคุณผู้ให้รายแรกครับถึงแม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็ตามแต่ก็ดีใจมากๆเลยครับที่มีคนมาโดเนทให้༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ)



    (มีหลากหลายให้เลือกเลยครับ)



    อ้อพรุ่งนี้มาอีกตอนนะ







         
        


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×