[S.Fic]Just joke นายขี้แกล้ง [Yaoi]
เรื่องของนาย แจจุง และยุนโฮ ดงบังฯเข้ามาอ่านวีรกรรมน่ารักๆของนายขี้แกล้งแต่ต้องโดนเอาคืนได้แล้ว คลิ๊กๆๆๆ
ผู้เข้าชมรวม
1,863
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[S.Fic] joke!! นายขี้แกล้ง วันนี้นายขี้แกล้งต้องโดนแกล้งหน่อยล่ะ !! “แจจุง....ต่อไปเป็นถ่ายปกนะครับ” “อะ.....อือ.....” ร่างของชายหนุ่มยันตัวเองออกจากเก้าอี้นวมสีดำสนิทซึ้งตัดกับสีผิวขาวใสละเอียดของตัวเองริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ต้องนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางต่างๆนาๆ สายตาคู่ที่ทรงเสน่ที่ไม่ว่าใครได้มองตรงๆก็ใจละลายตามกันไปได้ง่ายๆ เส้นผมดำคลับเมื่อถูกสายลมอ่อนๆก็ปลิวไปตามแรงลมที่เบาบางจนสยายสวยจนมองออกได้เป็นผู้หญิงสวยๆคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่เขาไม่ใช่ผู้หญิง เขาคือหนุ่มเพลบอยเสียงดีประจำวงที่ใครๆรู้จักกัน เขาคือ คิมแจจุง บางคนเห็นเขาเป็นหนุ่มผู้น่ารัก บางคนเห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี บางคนเห็นเขาเป็นคนที่เพียบพร้อมไปด้วยความรักจากคนรอบข้าง แต่ใครจะรู้ว่า คิมแจจุง ที่เห็นกัน เป็นคนรักสนุกและขี้แกล้ง ผมรู้ว่าเขาเป็นคนขี้แกล้งสุดๆ เพราะผมก็เป็นคนขี้แกล้งเหมือนกันครับ “ยุนโฮ เธอก็มาแต่งหน้าซะนะ” เสียงผู้จัดการเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกผมให้ไปแต่งหน้าซักทีหลังจากที่เหม่อมองนางฟ้ามาซะนาน ก็นั้นเป็นนางฟ้าของผมนี่นา ยุนโฮลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินตามร่างบางไปที่ห้องแต่งตัวเช่นกัน แต่พอเหยียบเข้าห้องแต่งตัวได้ซักพัก แจจุงผู้สงบเสงี่ยมไม่นานนักที่แต่งหน้าเสร็จก็เดินไปหยิบมือถือเครื่องโปรดมากดนู้นเล่นนี่ “แจจุงแต่งหน้าแล้วหรอ.....” ยุนโฮลองสะกิดถามแจจุงที่ยังหัวเราะคิกๆคักๆกับมือถือในมือ “อืม......เสร็จแล้วๆฮ่าๆๆๆ” แล้วท่าทางหัวเราะน่ารักก็เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา “แล้วนั้นขำอะไรหรอ” ยุนโฮลองถามไปด้วยอาการอยากรู้ “ส่งจม.ลูกโซ่ให้เซียมันอ่ะ หึๆๆฮ่าๆๆๆ” แจจุงยังคงหัวเราะและพิมพ์ข้อความsmsไปให้เซีย (ผู้น่าสงสาร) “ชอบแกล้งมันจังน้านาย.....วันนี้จะแกล้งใครอีกล่ะ” “วันนี้หรอ......ว่าจะไปปลุกชางมิน แล้วก็ไปหาฮันกองแกล้งชินดงซักหน่อย คิกๆๆๆ” แจจุงวางแผนอย่างรวดเร็ว ก็นั้นสินะ วันนี้เค้ามี “นายนี่ ไม่กลัวคนอื่นแกล้งกลับรึไง” ยุนโฮบ่นไปตามความคิดของเขา “ก็แกล้งมาสิ....ไม่กลัวหรอกน่า” แจจุงก็ยังยิ้มน่ารักอยู่และทำท่าเงียหูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างหลังจากที่ละสายตาจากมือถือได้แล้ว และไม่นานนักเสียงตะโกนของเหยื่อก็ดังมาแทบจะทันที “เฮ้ย!!!อีกแล้วหรอวะ!!!เมลลูกโซ่ใครวะเนี่ย!!!!!” แล้วแจจุงก็ก้มไปหัวเราะตัวงอทันที่ได้ยินเสียงนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครโดน “โดนอีกแล้วหรอจุนซู” “เออสิ!! เดือนนี้รอบที่3แล้วนะ” เสียงชางมินและจุนซูที่ยังบ่นกับเมลที่ได้รับไปซักพักและแยกย้ายไปแต่งตัวในที่สุด ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกๆน่ารักของแจจุงที่ดังได้ไม่หยุดข้างๆหูยุนโฮ “สะใจรึยัง แจจุง” ร่างใหญ่หันไปพูดกับคนข้างๆบ้าง หลังจากที่เขาทำท่าจะขำท้องขดท้องแข็งได้พักใหญ่แล้ว “อืมๆคิกๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆ” ท่าทางนายสนุกจังเลยนะ ฉันก็อยากสนุกบ้างจังเลยแจจุง อยากแกล้งนายจัง นายได้รับคืนเป็นร้อยเท่าแน่คนสวย แล้วหลังจากนั้นยุนโฮก็ต้องติดตามร่างแจจุงไปที่สตูดิโอและหลังจากนั้นก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนๆวงSuper juniorที่กำลังจะถ่ายแบบวันนี้ด้วย โดยการเอากับข้าวไปให้ในช่วงพักกลางวัน ที่สตูดิโอถ่ายแบบของวงSJ “น่านะ ฮีชอล อย่างอนสิครับ วันนี้ผมซื้อดอกไม้ให้แทนไม่ได้หรอ.....” (ผมไม่ถนัดSJใครรุคู่ดีๆก็ช่วยทีนะๆๆ) “ไม่ต้องเลยฮันกอง(เค้าเขียนคยองแต่ผมพิมพ์กองไม่รุว่าถูกป่ะนะ ต้องขอโทษมาล่วงหน้าละกันนะ)งอนแล้ว!!” “ฮีชอล...~~~~ อ๊ะ!รุ่นพี่แจ มาแล้วหรอครับ” แล้วฮันกองก็ละตัวจากคนรักเดินไปหารุ่นพี่ที่เดินมากับยุนโฮ “อือ เอาข้าวกลางวันมาให้น่ะ” “โห~ฝีมือรุ่นพี่เลยหรอครับ แฮะๆ” แล้วฮันกองก็เดินมารับสัมภาระไปวางไว้ข้างๆข้าวของๆพวกเขา “ลองกินดูละกันนะ” แจจุงยิ้มให้อย่างน่ารักจนยุนโฮสงสัยตะงิดๆและลากแจจุงออกมาคุยข้างหน้าห้องถ่ายแบบของวงSJ “เออ.....แจจุง นายยิ้มทำไมหรอ” “ไม่มีอะไรนี่ คิกๆๆ” “ไม่มี......หรือว่ากล่องข้าวนั้น....” “ไม่ตายหรอกน่าๆ ฮ่าๆๆ........ยุนถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้น นายเอายาถ่ายไปให้ฮันกองทีนะ อยู่ในกระเป๋าน่ะ” “หมายความว่าไง” “ยังไงดีล่ะ กล่องข้าวอันนี้นน่ะนะ.......ฉันไม่ได้ทำเองหรอก” “ห๋า!!” ยุนโฮยังงงกับคนข้างหน้าจนได้ยินเสียงดังของผู้จัดการวงSJที่ดังมา.... “เอาล่ะทุกคน~~ทานข้าวได้แล้วจ้า” “ครับ~~” ไม่นานนักหลังจากที่มองจากตรงนี้ ทุกคนก็เดินมาหยิบกล่องข้าวคนละอันแล้วลงไปนั่งกินที่พื้นเป็นกลุ่มๆซักพักหลังจากที่ทุกคนตักคำแรกเข้าปากไปแล้ว. . . “เฮ้ย!!!! ใครทำวะ!!จะออกปากอยู่แล้วววววว~~!!” เสียงที่ออกมาจากฝั่งของฮันกอง “กินไปเหอะ เราไม่ไหวแล้ว ขอถุงอ้วกด่วนนนน” เสียงที่มาจากดองแฮ “อ้ากกกก!! ยา.....ยาถ่ายอยู่ไหน” เสียงทรมานของซิวอน “เฮ้ย!! ไอฮุก ไปห้องน้ำ......กันเหอะ ไม่ไหวแล้ว” เสียงของอีทึกที่เรียกหาเพื่อนของเขา “พี่ครับ!!มาดูชินดงทีคร้าบบบบบ มันลงไปชักแล้ว” เสียงยีซุงที่ดูอาการของชินดงอยู่ “ทุกคนอยู่ใรความสงบก๊อนนนนน!!!” เสียงสต๊าฟที่เข้ามาดูสภาพศพของแต่ละคนหลังจากที่กินอาหารที่แจจุงเอามาให้แล้ว “เดี๋ยวนะ....แจจุง ฝีมือใคร” “คิกๆๆๆๆ มิกกี้ กับ ชางมิน จ้ะ” “มิน่าล่ะ........เดี๋ยวมานะ ยาถ่ายอยู่นี่ครับ!!!!” ยุนโฮเดินไปแล้วส่งมอบยาสวนทวารให้กับรุ่นพี่สต๊าฟ แล้วไปแก้ตัวให้ว่าแจจุงหยิบกล่องข้าวมาผิด อันนั้นมันอันที่ชางมินกับมิกกี้ทำ ไม่ใช่ของแจจุง สต๊าฟก็เข้าใจแล้วบอกว่าวันหลังให้ระวังหน่อย ยุนโฮได้แต่พงกหัวรับและรีบเดินกลับมาหาร่างบางที่ยังคงยทนดูผลงานอยู่ “เป็นไง ยุนโฮ” “อย่างทำอีกนะแจจุง ลำบากฉันทั้งปี” “วันนี้ก่ะจะไปทุบท้องชินดงซักก่ะหน่อย แต่ช่างเหอะ.......เรากลับไปที่ห้องพักกันเถอะ เนอะ~~” “อ๊ะ.....อือ....” คอยดูเถอะนะแจจุง ฉันจะแกล้งนายคืนให้ได้เลย ที่สตูดิโอในตอนเย็น “กลับมาแล้วครับ อ้อ! ชางมิน มิกกี้ พวกเค้าบอกว่ากินไม่ได้ให้ไปทำมาใหม่อ่ะ” “งั้นหรอ ก็ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว” ชางมินบอกแล้วเดินไปดูเซียที่ยังวุ่นอยู่กับโทรศัพตั้งแต่เช้า เพราะจม.ลูกโซ่นั้นแท้ๆเลย “งั้นฉันไปแต่งตัวนะ.........” แล้วร่างบากก็เดินหายไปที่ห้องข้างๆ “อือ ไปเถอะ” มิกกี้เอ่ยเบาๆแล้วเลือกหมวกจากเคาเตอร์ต่อ “เออ.....มิกกี้...มานี่หน่อยสิ” ยุนโฮลากมิกกี้มาคุยแล้วเดินตามแจจุงไปในห้องส่วนตัวของเขา ในห้องแต่งตัวส่วนตัวของแจจุง “คือ พี่ครับ ผมว่าน่าจะรวบผมไปไว้ได้มั้ยฮะ” แจจุงง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือในมือ จนเข้าใจผิดเห็นยุนโฮที่เดินตามเข้ามาเป็นช่างทำผมส่วนตัวของเขา “ได้สิ” ยุนโฮดัดเสียงแล้วเดินเข้าไปลูบเส้นผมของแจจุงจากข้างหลัง “ผมสวยนะ. . . .” ยุนโอกระซิบเบาๆจนแจจุงสะดุ้งและพยายามจะหันมามองหน้าเจ้าของเสียง “ยุนโฮ จะทำอะไร......” แจจุงสะดุ้งและเกร็งอยู่กับที่ ยุนโอใช้มือข้างนึงจับข้อมือของแจจุงไว้ไม่ให้เขาหนี แล้วใช้อีกมือหนึ่งทาบไปบนตัวของแจจุง มือที่ลูบไล้และแล่นไปทั่วท่อนบนของแจจุง ทำเอาเขาเกือบขนลุกแทบจะทันที “ยุนโฮ ปล่อย.......” “ไม่ต้องกลัวน่าแจจุง เรามาทำเรื่องสนุกๆกันดีกว่านะ” แจจุงตาโพล่งและตกใจ ยุนโฮจะทำอะไรกันแน่ มือของยุนโฮยังไม่หยุดลูบไปบนแผ่นอกกว้างของแจจุง แถมยังค่อยๆเล่นกับเม็ดสีชมพูนั้นอีกจนทำเอาคนถูกกระทำเสียวซ่านไปทั้งตัว และแจจุงค่อยๆหอบเบาๆหลังจากที่ยุนโฮยังคงเล่นกับร่างกายสีขาวเนียนของเขาอยู่ “บอกรักผมก่อนสิแจจุง ถึงจะปล่อย” ยุนโฮพูดด้วยเสียงเซ็กซี่แล้วใช้ลิ้นขบเม้มที่ใบหูเบาๆจนแจจุงเริ่มเคลิ้ม “ม.....ไม่......อา........” แจจุงครางเบาๆและหอบถี่ๆ เม็ดเหงื่อใสๆค่อยหยาดผ่านใบหน้างามช้าๆ “บอก.......มาสิ.......” ยุนโฮยังคงเร่งอารมแจจุงเข้าไปอีกเล็กน้อย ปึ่งๆๆๆๆ “แจจุงทำอะไรอยู่ไปได้แล้วนะ” เสียงมิกกี้เคาะประตูเรียกแจจุงจากข้างนอก ประตูไม่ได้ล็อกด้วยสิ “แจจุงบอกมาสิ ประตูไม่ได้ล็อกนะ ถ้ายูชุนเข้ามาจะเป็นยังไงล่ะ” ยุนโฮยังคงบีบบังคับแจจุงต่อ “ไม่เอา......ออกไป........อึ่ก.......อือ....” “แจจุง เร็วๆสิ จะเข้าไปแล้วนะ....”ยูชุนค่อยเอื้อมมือไปบิดประตูพอดีกับที่..... “เออ......ฉันรักยุนโฮ!!!!!.......” “ห๋า! อะไรหรอรุ่นพี่แจจุง” ชางมินได้ยินเสียงแล้วรีบเดินเข้ามาในห้องนั้น ยุนโฮก็รีบถอนตัวออกมาและถอยไปติดกำแพงอีกฝั่งนึงของห้อง “แฮ่กๆๆๆอา..........คือว่า....มัน....” แจจุงพยายามแก้ตัวและปรับตัวให้เป็นปรกติน่ะ “คิกๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆ ทุกคนตามแผนแล้วนะ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือจ้ะ” ยุนโฮเอ่ยกับเพื่อนๆที่เดินเข้ามา ทำเอาแจจุงงงอยู่คนเดียว “อะไรกันยุนโฮ ตามแผน...!?! นี่หรือว่า.....” “มิกกี้ อัดไว้แล้วใช่มั้ย” “อือ........อัดเสียงไว้แล้ว’ฉันรักยุนโฮ’ หึๆๆๆ” มิกกี้หัวเราะเบาๆพร้อมกับยื่นมือถือที่อัดเสียงของแจจุงเอาไว้ “นายแกล้งฉันใช่มั้ยยุนโฮ!!!! นายแกล้งฉัน!!” “ก็ใช่น่ะสิ สมแล้วล่ะ ไปแกล้งคนอื่นเค้าไว้เยอะ” “นาย......!! ยุนโฮ......!! วันนี้อย่าอยู่เลย!!!” แล้วแจจุงก็วิ่งเอาหนังสือแมกกาซีบฟาดยุนโฮท่ามกลางเสียงหัวเราะของมิกกี้และอาการงงเต็กของชางมิน ในที่สุดวันนี้นายขี้แกล้งก็โดนแกล้งแล้ววววว~~!!~ จบ....... “หน๊อยยยย ใครวะ เมื่อยมือแล้วนะโว้ย!!” เซียยังคงพิมพ์จม.ลูกโซ่ต่อไปในมือถือ......... *********** ขำๆงับ |
ผลงานอื่นๆ ของ CarYmono ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ CarYmono
ความคิดเห็น