สวัสดีทุกคนที่หลงเข้ามาจ้า
เรื่องแรกที่แต่งวายจริงๆจังๆยังไงก็ฝากด้วยน้าา
เป็นนักเขียนมือสมัครเล่นฮะ มีไรเชิญติชมได้เลยจ้า????
.....
.....
.....
เรื่องนี้เป็นนิยายฟีลกู๊ดโนดราม่างับ
....
.....
.....
ครืน ครืนน เปรี้ยง
เสียงฟ้าเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงว่าอีกไม่กี่นาทีฝนต้องตกลงมาแน่นอน
เยลชายหนุ่มเจ้าของร้านกาแฟที่กำลังเก็บของต้องรีบเก็บกว่าเดิมเพื่อที่จะไปทำธุระให้ทันก่อนฝนตก
“ฟาน เดี๋ยววันนี้พี่กลับก่อนนะ พอดีพี่รีบไปทำธุระน่ะ อีกสักพักก็ปิดร้านร้านได้เลยนะ”พูดจบหนุ่มร่างสูงโปร่งก็กำลังจะเดินออกจากร้าน แต่ไม่ทันจะก้าวขาก็ไม่ทันฝนที่เริ่มตกลงมาปรอยๆซะแล้ว แต่ทำไงได้ต้องรีบไป เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูออกมา รีบเดินไปขึ้นรถ
ปึ๊ก
“โอ๊ะ”อีกไม่กี่ก้าวจะถึงรถ เยลก็ชนเข้ากับโบรอนผู้ชายที่สูงกว่าเขานิดหน่อยยืนถือร่มอยู่ตรงหน้า เยลก้มหน้าลงไปเก็บกุญแจรถที่หลุดมือไปขึ้นมา
“อ่า คุณครับ” โบรอนที่สติหลุดลอยเมื่อได้มองตาคนที่เดินมาชนเขา จนเขาเรียกหลายรอบกว่าจะได้สติ เขารีบกางร่มให้คนตรงหน้า
“อ่ะ อ่ะครับ มีอะไรครับ”
“คือ ขอโทษนะครับที่เดินชนคุณ แล้วก็ช่วยหลีกทางให้เราหน่อยไหม พอดีจะขึ้นรถน่ะ”สายฝนที่เริ่มตกหนักทำเอาเยลอยากจะขึ้นรถใจแทบขาด
“อ่า เชิญครับ”โบรีบหลีกทางให้อีกฝ่ายไปขึ้นรถ ยังไม่วายกางร่มร่มไปส่งขึ้นรถ
“ขอบคุณนะครับที่ให้หลบร่มด้วย ขอตัวก่อนนะครับ”รอยยิ้มแสนหวานจากคนตัวโปร่งตรงหน้า ทำเอาโบยืนข้างนิ่งมองจนรถคล้อยหลังไป จึงได้สติแล้วรีบเดินเข้าไปในร้านกาแฟร้านประจำ พลางยังนึกถึงแววตาและรอยยิ้มของคุณคนนั้น
“วินาทีนั้น ผมถอนตัวไม่ขึ้นแล้วรู้ไหม”
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น