คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [ChenMiN] Love is not Allowed ... Special
*** Special นี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลักนะจ๊ะ ไรท์ทำมาเซอร์วิสเฉยๆจ๊ะ >....,<
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพราะแสงแดดยามเช้าที่ส่องลงมากระทบกับตาของผม ผมขยับตัวช้าๆ เพื่อไม่ให้ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของผมตื่นขึ้น ผมมอง ‘คิม มินซอก’ ที่กำลังนอนหลับอยู่อย่างเอ็นดู
ก่อนจะเลื่อนใบหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้กลุ่มผมสีส้มของร่างเล็ก ทำให้ได้กลิ่นแชมพูที่เจ้าตัวใช้อย่างชัดเจน มือหนาที่เคยโอบกอดร่างเล็กไว้ของผม ค่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นลูบหัวของมินซอกอย่างเบามือ
“งื้อ...”
มินซอกขยับตัวเข้ามา ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้ากลมๆ นั้นที่อกกว้างของผม
“ฮ่าๆๆ มินซอก ฉันจั๊กจี้นะ”
ผมบอกร่างเล็กที่ยังคงแกล้งผมต่อไป โดยที่ไม่คิดจะจับหัวกลมๆ นั้นออก
“งื้อ...ผมง่วงอ่า นายอยู่เฉยๆ สิ”
มินซอกพูดพร้อมซุกไซร้ใบหน้าลงมาบนแผงอกของผมต่อไปแบบไม่มีวี่แววว่าจะหยุด ผมจึงค่อยๆ เอามือทั้งสองข้างทาบลงบนแก้มนุ่มนั้น ทำให้ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมามองผมแทน
“ไปโรงเรียนก่อนนะครับ กลับบ้านมาแล้วค่อยมานอนต่อนะ”
“จงแดอ่า อากาศมันเย็นนี่ ผมอยากนอนต่อ”
“งั้นเรามาหาอะไรทำให้หายหนาวดีมั้ยล่ะ? หืม?”
เมื่อผมพูดจบก็กดร่างของมินซอกให้ขนานกับเตียงกว้าง ก่อนจะขึ้นไปคร่อมร่างเล็กที่กำลังเบลออยู่กับการพึ่งตื่นนอน ผมค่อยๆ เลื่อนใบหน้าของตัวเองลงมาเรื่อยๆ หวังจะได้ครอบครองริมฝีปากบางนั้น แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อมินซอกดันใบหน้าของผมออก
“ไปโรงเรียนไม่ใช่รึไง? มาทำอะไรก็ไม่รู้ เจ้าบ้าจงแด ผมไปอาบน้ำแล๊ว!”
เมื่อมินซอกพูดจบก็ดันตัวผมออก ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าห้องน้ำไป พอผมเห็นว่าร่างเล็กปิดประตูห้องน้ำแล้ว ผมจึงล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างต่อทันที ก่อนที่จะคิดเรื่องของผมกับมินซอกที่ผ่านๆ มา
พวกเราคบกันมาเกือบครึ่งปีแล้ว ทุกอย่างดูราบรื่นดี ถ้าหากไม่ติดตรงที่ว่ามีคนมาจีบมินซอกมากเหลือเกิน ตั้งแต่ที่มีเรื่องวุ่นวายระหว่างลู่ฮานกับมินซอก ทำให้ผมต้องประกาศตัวออกมาว่า ‘ผมกับมินซอกคบกัน’ ทุกอย่างดูเหมือนจะจบลงด้วยดี แต่ก็ต้องวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อความน่ารักของแฟนผมมันทำให้พวกผู้ชายในโรงเรียนนี้ที่เคยชอบผู้หญิงมาชอบผู้ชาย และผู้ชายคนนั้นก็คือ ‘คิม มินซอก’ แฟนของผมเอง
“จงแดอ่า ผมอาบน้ำเสร็จแล้วนะ เลิกนอนได้แล้ว”
มินซอกที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะหย่อนตัวลงมานั่งข้างๆ ตัวผมที่นอนอยู่
“เดี๋ยวผมจะไปทำกับข้าวรอนะ ไปอาบน้ำซะนะครับ”
มินซอกพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ทำให้ผมรู้สึกอยากกินคนตรงหน้าเป็นมื้อเช้าแทน
“ฉันไม่อยากกินข้าวแล้วล่ะ ฉันอยากกินนายมากกว่า”
“จะ จงแดลามก!”
มินซอกที่ตอนนี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำตีแขนผมที่นอนอยู่หนึ่งทีแรงๆ ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องนอน เพราะกลัวว่าจะได้ออกจากห้องไปอีกทีตอนบ่าย...ผมก็แค่อยากให้ความอบอุ่นที่รักของผมเองนะครับ ไม่ได้คิดอะไรลามกจริงๆ (-......,-)
-Minseok-
ผมที่รีบออกมาจากห้องนอนด้วยสีหน้าที่ร้อนผาวก็ทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าประตูด้วยหัวใจที่เต้นแรง จงแดบ้า! อยากกินผมอะไรกัน พูดแบบนี้ผมเสียหายนะ…ถ้าอยากกินผมก็รอตอนเย็นสิ ตอนเช้าเราต้องไปโรงเรียนนะ
เมื่อหัวใจของผมเริ่มเป็นปกติ ผมก็ลุกขึ้นยืนเพื่อเดินลงไปทำมื้อเช้ากินเอง เพราะแม่ของผมไปทำธุระต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ การใช้ชีวิตอยู่ในบ้านคนเดียวถือว่าน่าเป็นห่วงมากสำหรับผม แม่ของผมเลยขอให้จงแดช่วยมาอยู่เป็นเพื่อนผมอีกแรง ซึ่งแน่นอนว่าแม่ของผมรู้ดีว่าผมกับจงแดมีความสัมพันธ์แบบไหน แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังสนับสนุนลูกชายคนเดียวคนนี้ซะอีก
“มินซอกอ่า เสร็จรึยัง ฉันหิวแล้วนะ”
จงแดที่เดินมาจากทางด้านหลังของผมพูดขึ้นพร้อมสวมกอดผมแน่น ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าของตัวเองลงบนไหล่ของผมอย่างอ้อดอ้อน
“ครับๆ จะเสร็จแล้วๆ ไปนั่งรอก่อนนะครับ”
ผมหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่กำลังอ้อดอ้อนอยู่ ก่อนจะไล่ร่างสูงให้ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร แต่แฟนของผมคนนี้พูดยากมากจริงๆ เพราะเขาบอกว่าจะกอดผมอยู่อย่างนี้จนกว่าผมจะทำกับข้าวเสร็จ ถ้าทำอยู่แบบนี้ผมจะมีสมาธิทำมื้อเช้าได้ยังไงล่ะ เจ้าจงแดลามก
เมื่อกินข้าวเสร็จผมกับจงแดก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน ก่อนจะพบกับบรรยากาศเดิมๆ ที่โรงเรียนเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ด ใช่...เหล่าคลาสเอสยังไงล่ะ นักเรียนหญิงที่ออกันอยู่ทางหน้าโรงเรียนทำให้การเดินเข้าออกเป็นเรื่องที่ลำบากมาก ซึ่งนั่นทำให้ผมกับจงแดผลัดหลงกัน
“จงแด!”
ผมที่ตัวเล็กพอๆ กับผู้หญิงพยายามเขย่งเท้าขึ้นเพื่อมองหาร่างสูงที่ปะปนอยู่กับสาวๆ พวกนี้ ถ้าผมไม่ได้อยู่โรงเรียนนี้ผมคงคิดว่าไอดอลสิบสองคนมาที่โรงเรียนแล้วล่ะ ทั้งเสียงกรี๊ดและการเบียดเสียดขนาดนี้ ผมล่ะเหนื่อยจริงๆ
ผมที่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จึงคิดว่าค่อยไปเจอจงแดที่ห้องดีกว่า เพราะถ้าเกิดอยู่ตรงนี้ต่อไปผมคงต้องขาดอากาศหายใจตายแน่ๆ
ตุ๊บ!
“อ๊ะ! ขอโทษครับ!”
ผมที่พยายามเดินออกไปถูกเบียดไปมาจนไปชนเข้ากับร่างร่างหนึ่ง ผมจึงรีบก้มหัวขอโทษร่างนั้นทันที โดยไม่ทันที่จะได้มองหน้า
“นายจะขอโทษทำไม ในเมื่อฉันนี่แหละที่เดินมาหานาย”
เสียงของผู้ชายที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น พร้อมบรรยายกาศรอบๆ ที่ดูโล่งมากกว่าเดิม ผมเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้านั้นทันที เมื่อได้ยินเสียงนี้ แน่นอนว่าเจ้าของเสียงก็คือ...ลู่ฮาน
“เห็นนายโดนเบียดอยู่ ฉันเลยคิดว่าฉันน่าจะไปส่งมากกว่าน่ะนะ”
“เอิ่ม...ไม่ต้องก็ได้ แค่นายเดินมาทางก็โล่งไปเกือบครึ่งละนะ”
“แต่ก็ยังมีอีกครึ่งที่พร้อมจะเบียดนายอยู่นะ”
ลู่ฮานพูดขึ้นพลางชี้นิ้วไปที่กลุ่มผู้หญิงที่ยืนปิดทางขึ้นของตึกของคลาสผมอยู่ ทำให้พวกผู้หญิงพวกนั้นแอบสะดุ้งเบาๆ เพราะยืนอยู่ดีๆ ก็ต้องถูกสายตากดดันจากรอบๆ เข้าให้
“มาเดี๋ยวฉันไปส่ง”
ไม่พูดเปล่าลู่ฮานก็เดินจับมือของผมเดินไปหน้าตาเฉย โดยมีสายตาที่จิกกัดผมสุดๆ มารอบทิศ
เพี้ย!
ผมกับลู่ฮานที่เดินมาได้ไม่ถึงสามก้าวก็ต้องชะงักไป เมื่อจงแดเดินมาปัดมือของลู่ฮานออกจากมือของผม ทำให้ลู่ฮานต้องรีบหันมามองด้วยสีหน้าที่เริ่มโกรธจัด
“อย่ามายุ่งกับของของฉัน”
“งั้นหรอ? ของของนายที่เคยเป็นของของฉันน่ะหรอ?”
“ดูท่าแล้วปากนายจะดีเหมือนทักษะที่มีเลยนะ เสี่ยว ลู่ฮาน”
“อิจฉางั้นหรอ? คิม จงแด”
ตอนนี้สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว แน่นอนว่าไม่มีใครกลางขัดหรือห้าม รวมทั้งตัวผมด้วย ทั้งสองส่งสายตาอาฆาตรให้กันสักพัก จนผมคิดว่าถ้าเป็นปลากัดคงท้องหลายรอบแล้วล่ะ
“ใครมันจะอิจฉานายกับเรื่องแค่นั้นละ ฉันสิที่ต้องถามว่านายอิจฉาฉันรึเปล่าที่ได้ตัวมินซอกน่ะ”
“ฉันคิดว่าไม่นะ เพราะยังไงฉันก็สามารถทำแบบนี้กับมินซอกได้ยังไงล่ะ”
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมือของลู่ฮานคว้าเข้าที่สะโพกของผมก่อนจะประกบริมฝีปากของเขาลงมาประกบกับริมฝีปากของผม ซึ่งแน่นอนว่ามันเรียกสายตาตกตะลึง และความอิจฉาจากคนรอบๆ ได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
“นาย!”
จงแดผลักลู่ฮานออกก่อนจะปล่อยหมัดของตัวเองเข้าไปแก้มของลู่ฮานทันที ก่อนจะเข้ามาโอบเอวผมไว้เพื่อไม่ให้คนที่สะบัดหน้าไปตามแรงหมัดกระชากตัวไปอีกเป็นครั้งที่สอง
“อย่ามายุ่งกับของของฉันอีกนะ! กลับบ้านกันเถอะมินซอก”
“แต่ว่าเราพึ่งมา..”
“นายยังมีอารมณ์เรียนต่ออีกหรอ ในเมื่อเจอแบบนั้นแล้วน่ะ!”
ใช่ จงแดพูดถูก...ผมเองก็อยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว เจอเข้าไปแบบนั้นผมเองก็เรียนไม่รู้เรื่องหรอกนะ ผมเดินตามแรงลากของจงแดจนถึงบ้านของตัวเอง ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า พร้อมกับจงแดที่นั่งลงข้างๆ ตัวผม
“นายชอบมันมั้ย?”
“...”
“ฉันถามว่านายชอบลู่ฮานมั้ย? ตอบฉันมาสิมินซอก”
“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ?”
“แต่นายก็ไม่ขัดขืนอะไรตอนที่มันจูบนายต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน!”
“นั้นมันกะทันหันนะ! ถ้าเป็นนายนายก็ตกใจมากเหมือนผมน่ะละ”
“แล้วถ้าฉันทำบ้างล่ะ?”
“ห๊ะ!?”
“ถ้าฉันทำแบบนั้นบ้างล่ะ นายจะยอมมั้ย??”
เมื่อจงแดพูดจบผมก็ได้แต่ทำตาโตใส่คนตรงหน้าก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาที่ดูจริงจังนั้น จะให้ผมพูดออกไปตรงๆ ได้ยังไงกัน! ผมก็อายเป็นนะ!
“ไม่ตอบ ฉันจะถือว่าตกลง”
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบกลับ จงแดก็กดไหล่ของผม เพื่อให้ร่างของผมขนานกับเตียงกว้าง
“จะ จง-”
ยังไม่ทันจะพูดจบริมฝีปากของจงแดก็ปิดปากผมเรียบร้อยแล้ว ลิ้นของร่างสูงเริ่มเลียหาความหวานทั่วริมฝีปากบางของผมอย่างละเมียดละไม ก่อนจะค่อยๆ สอดลิ้นเข้ามาหาความหวานในโพลงปากของผมอีกที ก่อนที่มือหนาจะเริ่มวนๆ ตรงสะโพกของผม ชวนให้ขยับตามจังหวะนั้นอย่างแผ่วเบา...
สำหรับฉาก NC ถ้าลีดคนไหนอยากอ่าน ก็สามารถเข้าไปได้ที่
My Twitter : @ApplepieOoy ได้เลยนะค่ะ
เพราะว่าฉากที่ถูกตัดออกทั้งหมดจะอยู่ในไบโอทวิตคะ : )
ความคิดเห็น