ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 7 ; just ...
CHAPTER 7
"ไปทางไหนล่ะเนี่ย..."
จุนฮงมองแผนที่ซ้ำไปซ้ำมา ใครเป็นคนวาดแผนที่เนี่ย วาดให้งงทำไมกัน..
"จุนฮง ฮยองว่าเราเดินวนไปวนมา มาหลายรอบแล้วนะ"
"ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ.."
"เอาแผนที่มาให้ฮยองดูหน่อย"
"อ่ะนี่"
"อืม.... ความจริงของก็อยู่แถวนี้นะฮยองรู้สึก.."
"แล้วมันคืออะไรล่ะฮยอง?"
"ฮยองก็ไม่รู้สิ แต่เห็นบอกว่าเป็นของที่เป็นสี่เหลี่ยม.."
"ใช่อันนั้นรึเปล่าฮยอง?"
จุนฮงชี้ไปที่กล่องสีฟ้าใบหนึ่งที่อยู่ใต้โต๊ะไม้ตรงศูนย์อาหารของสวนสนุก
"ไปเอามาดูก่อนดีกว่า"
"ใช่ไหมอ่ะฮยอง?"
"ใช่แล้ว! ที่นี้ภารกิจของเราก็เสร็จแล้ว เหลือเอาไปให้ครูอีทึกแค่นั้นแหละ"
"นั่นไง ครูอีทึกอ่ะฮยอง"
"ครูอีทึกครับ นี่ครับ"
แดฮยอนยื่นกล่องสีฟ้าไปให้คุณครู ก่อนที่จะยิ้ม
"ดีมากๆๆ ตอนนี้พวกเธอจะไปเล่นอะไรก็เล่นได้เลยนะ แต่ต้องมาเจอกันที่จุดนัดพบตอนสามโมง"
"ครับผม"
-YOU DON'T KNOW-
"ฮยอง~ ไปเล่นอันนั้นกันเถอะ!"
"ห้ะ? นายจะเล่นม้าหมุน บ้ารึเปล่าจุนฮง ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ฮยองอ่ะ ._."
"ก็ได้ๆ งั้นไปเล่นกันเถอะ"
เวลาผ่านไป.. ราวสิบนาที.. ทั้งคู่เล่นม้าหมุนกันอย่างสนุกสนาน
"หิวอ่ะฮยอง~"
"ไปหาอะไรกินก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยว่ากัน"
"อือ"
"แต่นายอยากกินอะไรล่ะ?"
"ไส้กรอกอ่ะ ._."
"'ตรงนั้นมีร้านขายไส้กรอกพอดีเลย~"
จุนฮงหันไปตามทางที่แดฮยอนมองอย่างรวดเร็วก่อนที่จะวิ่งไปที่ร้านขายไส้กรอก
"เด็กหนอเด็ก~"
แดฮยอนพูดในลำคอก่อนจะหัวเราะเบาๆ แล้วเดินตามจุนฮงไป
"ฮยองผมเอาอันนี้..."
"เอาอันนี้สองอันครับ"
"จ้าๆ ว่าแต่พวกหนูสองคนเป็นแฟนกันหรอจ้ะ?"
จุนฮงเงียบไม่พูดอะไร ทำไมมีแต่คนถามแบบนี้นะ จะให้ผมตอบว่าไงเล่า!
"ใช่ครับ เราสองคนเป็นแฟนกัน"
"อุ้ย! น่ารักจัง เอานี่ ได้แล้วจ้ะ"
"ขอบคุณครับ"
"ฮยอง! ไปปั่นเรือถีบกันเถอะ!"
"ห้ะ?"
"ผมอยากปั่นรูปเป็ดสีฟ้าอ่ะ ไปกันเถอะๆๆๆ"
จุนฮงเขย่าแขนแดฮยอนไปมา ก่อนที่แดฮยอนจะหลุดขำออกมา
"ไส้กรอกก็ยังไม่กิน จะไปปั่นเรือถีบเลยหรอ? คิคิ"
"เอาหน่าฮยองผมอยากปั่นจริงๆอ่ะะ"
"ก็ได้ๆ"
"ฮยองผมมีเรื่องจะถาม..."
"หื้ม?"
"ฮยองเรื่องที่ฮยองบอกว่าผมเป็นแฟนฮยอง...."
"?"
"ฮยองล้อเล่นผมใช่ไหม?"
"คึคึ"
"...?"
"ฮยองจริงจังนะครับจุนฮง :)"
"..."
จุนฮงไม่พูดอะไร แต่แก้มขึ้นสี แดฮยอนจึงฉวยโอกาสหอมแก้มเนียนนั่นไปหนึ่งที
"ฮยองอ่ะ!"
"อย่าทำตัวน่ารักนักสิ"
"อะไรเล่า ฮยองอ่ะ"
"จุนฮง.. เชื่อใจฮยองได้ไหม.."
"...?"
"เชื่อใจฮยองนะ ฮยองจะดูแลจุนฮงเอง.."
"..."
"นะครับ.."
"..ก็ได้"
"จริงๆนะ!?"
"แต่ฮยองต้องทำตามที่พูดนะ.."
"แน่นอนอยู่แล้ว! แฟนใครเนี่ยทำไมน่ารักจัง คิคิ"
"ฮยองอ่ะ"
"ป่ะ กลับกันเถอะ"
"อือ"
-YOU DON'T KNOW-
"เอาล่ะ ถึงโรงเรียนแล้ว นักเรียนกลับบ้านได้เลยนะครับ"
"เดี๋ยววันนี้ฮยองไปส่ง"
"แต่ผมยังไม่ได้โทรบอกพี่ชายผมเลยนะ.."
"ก็โทรบอกตอนนี้เลยสิ"
"ก็ได้.."
[ตู๊ด.............ตู๊ด... ฮัลโหล?]
"ฮยองวันนี้ผมกลับเองนะ"
[ไม่เชื่อ ให้คนที่ชอบมาส่งรึไง?]
"มะ..ไม่ใช่นะฮยอง!!"
[โถ่ๆๆ อย่ามาปิดบังเลยยยย]
"แค่นี้ล่ะนะฮยอง!"
[ฮ่าฮ่าฮ่าาาาา ติ๊ด]
"สรุปว่าไง?"
"ฮยองไปส่งผมไง"
"โอเคๆ งั้นเดี๋ยวขึ้นไปเอากระเป๋าแล้วลงมาเจอกันตรงนี้นะ"
"ครับๆ~"
"แหมๆ วันนี้แฟนไปส่งหรอจุนฮง~"
เสียงจงออบดังขึ้นในขณะที่จุนฮงกำลังเก็บกระเป๋า
"นายได้ยินอ่อ?"
"ไม่ได้ยินแล้วจะพูดไหมล่ะะะ"
"อ่าววว -0-"
"กลับบ้านดีๆนะจุนฮง~ คิคิ"
"เออหน่า.."
"ป่ะไปกัน"
"อือ"
"ขึ้นรถเลยๆ"
"อืม"
"ใกล้ถึงบ้านนายแล้วนะ"
"ฮยองผมมีเรื่องจะถาม"
"มีอะไรอีกล่ะครับหื้ม?"
"ฮยองรู้ทางไปบ้านผมได้ยังไง?"
"ก็..."
"..?"
"ความลับครับ :)"
"ฮยองอ่ะ!"
"ถึงแล้วๆ ลงเลยๆๆๆ คิคิ"
"ฮยองนิสัยไม่ดีเลยอ่ะ!"
"ฮ่าๆๆๆ ฝันดีล่วงหน้านะจุนฮง"
"มันไม่ล่วงหน้าไปหน่อยหรอฮยองง อีกตั้งหลายชั่วโมงอ่ะ"
"คิคิ ไปล่ะ"
แดฮยอนขับรถออกไปแล้ว เอ.. ใครอยู่ในบ้านน่ะ? จุนฮงคิด แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
"อ่าว พี่แดฮัน?"
"ว่าไง จุนฮงไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ"
แดฮันยิ้มให้จุนฮงอย่างเป็นมิตร
"พี่มาบ้านผมนึกยังไงเนี่ย?"
"ก็กะจะแวะมาหาหมอนี่ซะหน่อย"
แดฮันพูดยิ้มๆแล้วชี้ไปทางยงกุก
"กลับมานานรึยังแดฮัน?"
ยงกุกถามแดฮันอย่างสนิทสนม เพราะสองคนนี้ก็รุ่นราวคราวเดียวกัน
"กลับมาได้สองสามเดือนละ"
"ทำไมฉันไม่เห็นนายเลยล่ะ?"
"ก็นายมัวแต่สนใจฮิมชาน ไม่สนใจฉันเลยเนี่ยสิ~"
แดฮันยิ้มเยาะเย้ยยงกุก ส่วนบังยงกุกหน้าแดงไปสิบบ้านแล้ว..
"พูดจาเหลวไหลน่าแดฮัน!"
"อย่ามาเขินแถวนี้นะ ฮ่าฮ่า"
"เอ่อ.. พี่แดฮันครับ.."
"ว่าไงล่ะจุนฮง?"
"น้องชายพี่.. กลับมาด้วยไหมครับ.."
แดฮันยิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะตอบ
"ก็กลับมาด้วยกันอ่ะแหละ แต่ช่วงนี้มันไม่ค่อยว่าง ถ้ามันว่างเดี๋ยวพี่จะลากมามันให้แล้วกัน"
"จริงนะครับพี่แดฮัน?"
จุนฮงพูดอย่างตื่นเต้น แล้วยิ้มไม่หุบ
"อืม พี่พูดจริงทำจริงอยู่แล้ว"
"งั้นผมขึ้นไปบนบ้านก่อนนะครับ"
-YOU DON'T KNOW-
จุนฮงวางกระเป๋าลงข้างเตียงก่อนที่จะเดินไปเปิดทีวีแล้วล้มตัวนอนบนเตียง
"พี่กลับมาทำไมไม่บอกผมเลยล่ะ.."
จุนฮงหยิบรูปเด็กผู้ชายคนนึงออกมาดู
"ผมคิดถึงพี่นะ.."
จุนฮงยิ้ม
"ไปเรียนต่างประเทศสนุกดีใช่ไหมครับ"
"เดี๋ยวเราจะได้เจอกันแล้วนะครับ.. พี่แทฮยอน.."
"รู้ไหม มีพี่ที่โรงเรียนชื่อเหมือนพี่เลย นิสัยก็คล้ายๆนะ"
"เดี๋ยวถ้าเจอ เดี๋ยวผมจะแนะนำให้รู้จักนะครับ"
"รู้แล้วล่ะ ว่าทำไมถึงจำแดฮยอนไม่ได้.. :)"
-----------------------------------------------------------------------------------------
เอโย่วว ไรท์ขอโทษที่หายไปนานมากกกกกกกก ;__;
ทำไมตอนนี้สั้นแปลกๆเนอะะ .__. #ไรท์โดนเตะ
มาอัพก่อนสงกรานต์เลยย ขอบคุณทุกเม้น และทุกๆคนที่อ่านนะคะ
ขอให้มีความสุขวันสงกรานต์นะคะ ._. อันยอง~
:) Shalunla
"ไปทางไหนล่ะเนี่ย..."
จุนฮงมองแผนที่ซ้ำไปซ้ำมา ใครเป็นคนวาดแผนที่เนี่ย วาดให้งงทำไมกัน..
"จุนฮง ฮยองว่าเราเดินวนไปวนมา มาหลายรอบแล้วนะ"
"ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ.."
"เอาแผนที่มาให้ฮยองดูหน่อย"
"อ่ะนี่"
"อืม.... ความจริงของก็อยู่แถวนี้นะฮยองรู้สึก.."
"แล้วมันคืออะไรล่ะฮยอง?"
"ฮยองก็ไม่รู้สิ แต่เห็นบอกว่าเป็นของที่เป็นสี่เหลี่ยม.."
"ใช่อันนั้นรึเปล่าฮยอง?"
จุนฮงชี้ไปที่กล่องสีฟ้าใบหนึ่งที่อยู่ใต้โต๊ะไม้ตรงศูนย์อาหารของสวนสนุก
"ไปเอามาดูก่อนดีกว่า"
"ใช่ไหมอ่ะฮยอง?"
"ใช่แล้ว! ที่นี้ภารกิจของเราก็เสร็จแล้ว เหลือเอาไปให้ครูอีทึกแค่นั้นแหละ"
"นั่นไง ครูอีทึกอ่ะฮยอง"
"ครูอีทึกครับ นี่ครับ"
แดฮยอนยื่นกล่องสีฟ้าไปให้คุณครู ก่อนที่จะยิ้ม
"ดีมากๆๆ ตอนนี้พวกเธอจะไปเล่นอะไรก็เล่นได้เลยนะ แต่ต้องมาเจอกันที่จุดนัดพบตอนสามโมง"
"ครับผม"
-YOU DON'T KNOW-
"ฮยอง~ ไปเล่นอันนั้นกันเถอะ!"
"ห้ะ? นายจะเล่นม้าหมุน บ้ารึเปล่าจุนฮง ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ฮยองอ่ะ ._."
"ก็ได้ๆ งั้นไปเล่นกันเถอะ"
เวลาผ่านไป.. ราวสิบนาที.. ทั้งคู่เล่นม้าหมุนกันอย่างสนุกสนาน
"หิวอ่ะฮยอง~"
"ไปหาอะไรกินก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยว่ากัน"
"อือ"
"แต่นายอยากกินอะไรล่ะ?"
"ไส้กรอกอ่ะ ._."
"'ตรงนั้นมีร้านขายไส้กรอกพอดีเลย~"
จุนฮงหันไปตามทางที่แดฮยอนมองอย่างรวดเร็วก่อนที่จะวิ่งไปที่ร้านขายไส้กรอก
"เด็กหนอเด็ก~"
แดฮยอนพูดในลำคอก่อนจะหัวเราะเบาๆ แล้วเดินตามจุนฮงไป
"ฮยองผมเอาอันนี้..."
"เอาอันนี้สองอันครับ"
"จ้าๆ ว่าแต่พวกหนูสองคนเป็นแฟนกันหรอจ้ะ?"
จุนฮงเงียบไม่พูดอะไร ทำไมมีแต่คนถามแบบนี้นะ จะให้ผมตอบว่าไงเล่า!
"ใช่ครับ เราสองคนเป็นแฟนกัน"
"อุ้ย! น่ารักจัง เอานี่ ได้แล้วจ้ะ"
"ขอบคุณครับ"
"ฮยอง! ไปปั่นเรือถีบกันเถอะ!"
"ห้ะ?"
"ผมอยากปั่นรูปเป็ดสีฟ้าอ่ะ ไปกันเถอะๆๆๆ"
จุนฮงเขย่าแขนแดฮยอนไปมา ก่อนที่แดฮยอนจะหลุดขำออกมา
"ไส้กรอกก็ยังไม่กิน จะไปปั่นเรือถีบเลยหรอ? คิคิ"
"เอาหน่าฮยองผมอยากปั่นจริงๆอ่ะะ"
"ก็ได้ๆ"
"ฮยองผมมีเรื่องจะถาม..."
"หื้ม?"
"ฮยองเรื่องที่ฮยองบอกว่าผมเป็นแฟนฮยอง...."
"?"
"ฮยองล้อเล่นผมใช่ไหม?"
"คึคึ"
"...?"
"ฮยองจริงจังนะครับจุนฮง :)"
"..."
จุนฮงไม่พูดอะไร แต่แก้มขึ้นสี แดฮยอนจึงฉวยโอกาสหอมแก้มเนียนนั่นไปหนึ่งที
"ฮยองอ่ะ!"
"อย่าทำตัวน่ารักนักสิ"
"อะไรเล่า ฮยองอ่ะ"
"จุนฮง.. เชื่อใจฮยองได้ไหม.."
"...?"
"เชื่อใจฮยองนะ ฮยองจะดูแลจุนฮงเอง.."
"..."
"นะครับ.."
"..ก็ได้"
"จริงๆนะ!?"
"แต่ฮยองต้องทำตามที่พูดนะ.."
"แน่นอนอยู่แล้ว! แฟนใครเนี่ยทำไมน่ารักจัง คิคิ"
"ฮยองอ่ะ"
"ป่ะ กลับกันเถอะ"
"อือ"
-YOU DON'T KNOW-
"เอาล่ะ ถึงโรงเรียนแล้ว นักเรียนกลับบ้านได้เลยนะครับ"
"เดี๋ยววันนี้ฮยองไปส่ง"
"แต่ผมยังไม่ได้โทรบอกพี่ชายผมเลยนะ.."
"ก็โทรบอกตอนนี้เลยสิ"
"ก็ได้.."
[ตู๊ด.............ตู๊ด... ฮัลโหล?]
"ฮยองวันนี้ผมกลับเองนะ"
[ไม่เชื่อ ให้คนที่ชอบมาส่งรึไง?]
"มะ..ไม่ใช่นะฮยอง!!"
[โถ่ๆๆ อย่ามาปิดบังเลยยยย]
"แค่นี้ล่ะนะฮยอง!"
[ฮ่าฮ่าฮ่าาาาา ติ๊ด]
"สรุปว่าไง?"
"ฮยองไปส่งผมไง"
"โอเคๆ งั้นเดี๋ยวขึ้นไปเอากระเป๋าแล้วลงมาเจอกันตรงนี้นะ"
"ครับๆ~"
"แหมๆ วันนี้แฟนไปส่งหรอจุนฮง~"
เสียงจงออบดังขึ้นในขณะที่จุนฮงกำลังเก็บกระเป๋า
"นายได้ยินอ่อ?"
"ไม่ได้ยินแล้วจะพูดไหมล่ะะะ"
"อ่าววว -0-"
"กลับบ้านดีๆนะจุนฮง~ คิคิ"
"เออหน่า.."
"ป่ะไปกัน"
"อือ"
"ขึ้นรถเลยๆ"
"อืม"
"ใกล้ถึงบ้านนายแล้วนะ"
"ฮยองผมมีเรื่องจะถาม"
"มีอะไรอีกล่ะครับหื้ม?"
"ฮยองรู้ทางไปบ้านผมได้ยังไง?"
"ก็..."
"..?"
"ความลับครับ :)"
"ฮยองอ่ะ!"
"ถึงแล้วๆ ลงเลยๆๆๆ คิคิ"
"ฮยองนิสัยไม่ดีเลยอ่ะ!"
"ฮ่าๆๆๆ ฝันดีล่วงหน้านะจุนฮง"
"มันไม่ล่วงหน้าไปหน่อยหรอฮยองง อีกตั้งหลายชั่วโมงอ่ะ"
"คิคิ ไปล่ะ"
แดฮยอนขับรถออกไปแล้ว เอ.. ใครอยู่ในบ้านน่ะ? จุนฮงคิด แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
"อ่าว พี่แดฮัน?"
"ว่าไง จุนฮงไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ"
แดฮันยิ้มให้จุนฮงอย่างเป็นมิตร
"พี่มาบ้านผมนึกยังไงเนี่ย?"
"ก็กะจะแวะมาหาหมอนี่ซะหน่อย"
แดฮันพูดยิ้มๆแล้วชี้ไปทางยงกุก
"กลับมานานรึยังแดฮัน?"
ยงกุกถามแดฮันอย่างสนิทสนม เพราะสองคนนี้ก็รุ่นราวคราวเดียวกัน
"กลับมาได้สองสามเดือนละ"
"ทำไมฉันไม่เห็นนายเลยล่ะ?"
"ก็นายมัวแต่สนใจฮิมชาน ไม่สนใจฉันเลยเนี่ยสิ~"
แดฮันยิ้มเยาะเย้ยยงกุก ส่วนบังยงกุกหน้าแดงไปสิบบ้านแล้ว..
"พูดจาเหลวไหลน่าแดฮัน!"
"อย่ามาเขินแถวนี้นะ ฮ่าฮ่า"
"เอ่อ.. พี่แดฮันครับ.."
"ว่าไงล่ะจุนฮง?"
"น้องชายพี่.. กลับมาด้วยไหมครับ.."
แดฮันยิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะตอบ
"ก็กลับมาด้วยกันอ่ะแหละ แต่ช่วงนี้มันไม่ค่อยว่าง ถ้ามันว่างเดี๋ยวพี่จะลากมามันให้แล้วกัน"
"จริงนะครับพี่แดฮัน?"
จุนฮงพูดอย่างตื่นเต้น แล้วยิ้มไม่หุบ
"อืม พี่พูดจริงทำจริงอยู่แล้ว"
"งั้นผมขึ้นไปบนบ้านก่อนนะครับ"
-YOU DON'T KNOW-
จุนฮงวางกระเป๋าลงข้างเตียงก่อนที่จะเดินไปเปิดทีวีแล้วล้มตัวนอนบนเตียง
"พี่กลับมาทำไมไม่บอกผมเลยล่ะ.."
จุนฮงหยิบรูปเด็กผู้ชายคนนึงออกมาดู
"ผมคิดถึงพี่นะ.."
จุนฮงยิ้ม
"ไปเรียนต่างประเทศสนุกดีใช่ไหมครับ"
"เดี๋ยวเราจะได้เจอกันแล้วนะครับ.. พี่แทฮยอน.."
"รู้ไหม มีพี่ที่โรงเรียนชื่อเหมือนพี่เลย นิสัยก็คล้ายๆนะ"
"เดี๋ยวถ้าเจอ เดี๋ยวผมจะแนะนำให้รู้จักนะครับ"
"รู้แล้วล่ะ ว่าทำไมถึงจำแดฮยอนไม่ได้.. :)"
-----------------------------------------------------------------------------------------
เอโย่วว ไรท์ขอโทษที่หายไปนานมากกกกกกกก ;__;ทำไมตอนนี้สั้นแปลกๆเนอะะ .__. #ไรท์โดนเตะ
มาอัพก่อนสงกรานต์เลยย ขอบคุณทุกเม้น และทุกๆคนที่อ่านนะคะ
ขอให้มีความสุขวันสงกรานต์นะคะ ._. อันยอง~
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น