ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : chapter 9 ; it real (40%)
CHAPTER 9
"จุนฮง.."
"..."
"เปิดประตูให้ฮยองหน่อยสิ.."
"..."
"จุนฮง" แดฮยอนพยายามเคาะประตูมาหลายรอบแล้ว แต่เจ้าตัวก็ไม่มีทีท่าจะออกมาจากห้องสักที
"..."
"เฮ้อ.." แดฮยอนลอบถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินลงไปชั้นล่าง
"จุนฮงอ่ะ เป็นไงบ้าง?" ยงกุกถามแดฮยอน
"ยงกุกฮยองมีกุญแจห้องจุนฮงไหมครับ?"
"เฮ้อ~ ไม่มีหรอก จุนฮงชอบเก็บกุญแจไว้ที่ตัวเองคนเดียวน่ะ"
"เอ่อ.. ช่างเถอะครับ เดี๋ยวผมหาวิธีเองก็ได้" แดฮยอนยิ้มเศร้าก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง
"จุนฮงครับ.."
"..."
"ฮยองจะรออยู่หน้าห้องจนกว่านายจะออกมา"
"..."
"เฮ้อ" แดฮยอนถอนหายใจพลางเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องของจุนฮง พลางหยิงโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
'กริ้ก' เสียงปลดล็อคประตูดังขึ้น ก่อนที่แดฮยอนจะรีบสาวเท้าไปเปิดประตูพร้อมเดินเข้าไปทันที
"จุนฮง.." แดฮยอนกวาดตาไปรอบๆห้องๆ ยังไม่เปลี่ยนไปเลยแฮะ.. ก่อนที่จะเห็นเจ้าของห้องมุดอยู่ในผ้าห่ม
"จุนฮงอ่า.." แดฮยอนดึงผ้าห่มออก เจ้าของห้องยังนอนตัวขด แถมทำหน้าตาเฉยชาอีก
"..."จุนฮงยังคงไม่ตอบอะไร แดฮยอนเลยเดินสำรวจรอบๆห้องแทน
"ยังไม่เปลี่ยนเลยนะห้องนายน่ะ" แดฮยอนพูดยิ้มๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง
"ฮยอง..." จุนฮงพูดขึ้นแต่ยังนอนขดตัวอยู่บนเตียงอย่างนั้น
"หื้ม?"
"..ฮยองใช่ฮยองคนที่เล่นกับผมตอนเด็กๆจริงๆใช่ไหม?"
"ก็ต้องใช้สิครับ" แดฮยอนพูดยิ้มๆ
"แล้วทำไมฮยองถึงไม่บอกผม?"
"ก็... จะลองดูว่าเด็กน้อยของฮยองจะจำฮยองได้ไหม"
"..."
"แต่ผลสุดท้ายก็จำไม่ได้ แถมจำชื่อผิดอีก" แดฮยอนพูดติดตลก
"..."
"หายงอนแล้วหรอ?"
"ไม่ได้งอน.."
"หรอ แล้วนี่เรียกว่าอะไรเนี่ย หลบหน้าฮยอง?"
"ก็บอกว่าไม่ได้งอนไงเล่า.."
"งั้นก็มาเกี่ยวก้อยคืนดีกันก่อน" แดฮยอนพูดพร้อมชูนิ้วก้อย
"ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะฮยอง!" จุนฮงพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ ก่อนที่จะเบ้ปากใส่แดฮยอน แล้วลุกขึ้นมานั่งในระดับเดียวกับแดฮยอน
"น่านะ~" แดฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ พร้อมนั่งลงข้างๆจุนฮง
"ก็ได้" จุนฮงเกี่ยวก้อยกับแดฮยอน
"ดีมากครับ ฮ่าๆ" ทั้งคู่เผลอสบตากัน ราวกับว่ามีแรงดึงดูดอะไรสักอย่างให้หน้าของทั้งคู่เลื่อนเข้าหากัน จุนฮงค่อยๆปิดเปลือกตาลง ริมฝีปากของทั้งคู่เกือบจะแตะกัน
"ลงไปกินข้าวกัน! เห้ย!" จู่ๆบังยงกุกก็เปิดประตูเข้ามาในห้องโดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน ทั้งคู่จึงผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
"นี่ฮยองมาขัดจังหวะพวกนายใช่ไหม? เอ่อ.. ขอโทษนะ ฮ่าๆๆ" ยงกุกพูดพร้อมหัวเราะแห้งๆ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
"ฮยองรอผมด้วยดิ ผมหิวข้าว" จุนฮงรีบลุกจากเตียงแล้วเดินตามยงกุกไป ทิ้งให้แดฮยอนนั่งอมยิ้มไปคนเดียว น่ารักที่สุดเลย..
------------------------40%--------------------------
:) Shalunla
"จุนฮง.."
"..."
"เปิดประตูให้ฮยองหน่อยสิ.."
"..."
"จุนฮง" แดฮยอนพยายามเคาะประตูมาหลายรอบแล้ว แต่เจ้าตัวก็ไม่มีทีท่าจะออกมาจากห้องสักที
"..."
"เฮ้อ.." แดฮยอนลอบถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินลงไปชั้นล่าง
"จุนฮงอ่ะ เป็นไงบ้าง?" ยงกุกถามแดฮยอน
"ยงกุกฮยองมีกุญแจห้องจุนฮงไหมครับ?"
"เฮ้อ~ ไม่มีหรอก จุนฮงชอบเก็บกุญแจไว้ที่ตัวเองคนเดียวน่ะ"
"เอ่อ.. ช่างเถอะครับ เดี๋ยวผมหาวิธีเองก็ได้" แดฮยอนยิ้มเศร้าก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง
"จุนฮงครับ.."
"..."
"ฮยองจะรออยู่หน้าห้องจนกว่านายจะออกมา"
"..."
"เฮ้อ" แดฮยอนถอนหายใจพลางเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องของจุนฮง พลางหยิงโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
'กริ้ก' เสียงปลดล็อคประตูดังขึ้น ก่อนที่แดฮยอนจะรีบสาวเท้าไปเปิดประตูพร้อมเดินเข้าไปทันที
"จุนฮง.." แดฮยอนกวาดตาไปรอบๆห้องๆ ยังไม่เปลี่ยนไปเลยแฮะ.. ก่อนที่จะเห็นเจ้าของห้องมุดอยู่ในผ้าห่ม
"จุนฮงอ่า.." แดฮยอนดึงผ้าห่มออก เจ้าของห้องยังนอนตัวขด แถมทำหน้าตาเฉยชาอีก
"..."จุนฮงยังคงไม่ตอบอะไร แดฮยอนเลยเดินสำรวจรอบๆห้องแทน
"ยังไม่เปลี่ยนเลยนะห้องนายน่ะ" แดฮยอนพูดยิ้มๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง
"ฮยอง..." จุนฮงพูดขึ้นแต่ยังนอนขดตัวอยู่บนเตียงอย่างนั้น
"หื้ม?"
"..ฮยองใช่ฮยองคนที่เล่นกับผมตอนเด็กๆจริงๆใช่ไหม?"
"ก็ต้องใช้สิครับ" แดฮยอนพูดยิ้มๆ
"แล้วทำไมฮยองถึงไม่บอกผม?"
"ก็... จะลองดูว่าเด็กน้อยของฮยองจะจำฮยองได้ไหม"
"..."
"แต่ผลสุดท้ายก็จำไม่ได้ แถมจำชื่อผิดอีก" แดฮยอนพูดติดตลก
"..."
"หายงอนแล้วหรอ?"
"ไม่ได้งอน.."
"หรอ แล้วนี่เรียกว่าอะไรเนี่ย หลบหน้าฮยอง?"
"ก็บอกว่าไม่ได้งอนไงเล่า.."
"งั้นก็มาเกี่ยวก้อยคืนดีกันก่อน" แดฮยอนพูดพร้อมชูนิ้วก้อย
"ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะฮยอง!" จุนฮงพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ ก่อนที่จะเบ้ปากใส่แดฮยอน แล้วลุกขึ้นมานั่งในระดับเดียวกับแดฮยอน
"น่านะ~" แดฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ พร้อมนั่งลงข้างๆจุนฮง
"ก็ได้" จุนฮงเกี่ยวก้อยกับแดฮยอน
"ดีมากครับ ฮ่าๆ" ทั้งคู่เผลอสบตากัน ราวกับว่ามีแรงดึงดูดอะไรสักอย่างให้หน้าของทั้งคู่เลื่อนเข้าหากัน จุนฮงค่อยๆปิดเปลือกตาลง ริมฝีปากของทั้งคู่เกือบจะแตะกัน
"ลงไปกินข้าวกัน! เห้ย!" จู่ๆบังยงกุกก็เปิดประตูเข้ามาในห้องโดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน ทั้งคู่จึงผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
"นี่ฮยองมาขัดจังหวะพวกนายใช่ไหม? เอ่อ.. ขอโทษนะ ฮ่าๆๆ" ยงกุกพูดพร้อมหัวเราะแห้งๆ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
"ฮยองรอผมด้วยดิ ผมหิวข้าว" จุนฮงรีบลุกจากเตียงแล้วเดินตามยงกุกไป ทิ้งให้แดฮยอนนั่งอมยิ้มไปคนเดียว น่ารักที่สุดเลย..
------------------------40%--------------------------
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น