SF : Corner (Super Junior)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

นานมาแล้ว ... 

ที่คิดไปไกลจนเผลอข้ามผ่านอะไรไปมากมาย  ❤

 

เนื้อเรื่อง

SFic :: Corner :: มุม

Author :: Coolguy

Rate :: PG-13

Date :: 08.12.27


นานมาแล้ว ... 

ที่คิดไปไกลจนเผลอข้ามผ่านอะไรไปมากมาย

.
.
.


[[  มุม
Corner ]]


.
.
.

"ถ้าสมมุติว่า เจ้าชาย ไม่ได้คู่กับ เจ้าหญิง พวกเขาจะคู่กับใครกันล่ะ ?"

"หือ.. ?"

"ก็สงสัยนี่"

"ชั้นจะรู้ได้ยังไงกันล่ะ"

"อาาาา... โง่จังนะ คึคึคึ"  

"นายฉลาดหรือไง ?"

"แน่นอน!"

"............."

"ไม่เชื่อหรอ!"

"คนฉลาดจะมาถามชั้นทำไม"

"โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!"


เสียงเจื้อยแจ้วของคนตัวเล็กดังขึ้นมาไม่ขาดสาย เหมือนเช่นทุกๆวัน
บทสนทนาง่ายๆ ไม่มีสาระใดๆ แต่ทำให้หัวใจของคนสองคนอุ่นลงได้  ท่ามกลางความหนาวเหน็บ
ของหิมะที่ตกลงมาตลอดสาย
เส้นทางธรรมดาที่รู้สึกว่ามันพิเศษมากมาย ช่วงเวลาที่ใครสักคนพยายามจดจำมันไปตลอดชีวิต ...

ในขณะร่างบอบบางตัวเล็กนั้นพูดจาไม่หยุดปาก
อีกคนกลับเงียบ ไม่ค่อยมีเสียงตอบรับอะไร มีบางครั้งก็ขัดคนที่พูดอยู่ให้หัวเสีย
หรือไม่ก็แกล้งสารพัดต่างๆนาๆ

แต่ทว่า สายตาของใครสักคนที่จ้องมองอีกฝ่ายนั้น
เต็มไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน จนกลัวว่าจะรู้เข้าแล้วถอยจากไป

เขาไม่อาจละสายตาจากคนๆนี้ได้เลย ...


นานเท่าไหร่แล้วนะ
ที่แอบมองนายด้วยความรู้สึกแบบนี้ ...


.
.
.


[[  มุม
Corner ]]


.
.
.

"ไปเที่ยวสวนสนุกกันนะ"

"หืม?"

"นะนะ ซื้อบัตรมาแล้วนี่"

"นายซื้อบัตรมาแล้ว ถ้าชั้นไม่ว่าง?"

"อา... "

"........"


"ก็แค่อยากไปด้วยกัน... " พูดพลางหันหลังกลับ
ไม่ได้อยากจะร้องไห้ ก็แค่รู้สึกขอบตาร้อนผ่าว ก็แค่อีกฝ่ายไม่อยากไปด้วย..
ก็แค่อีกฝ่ายไม่ค่อยใส่ใจเค้า ... ก็เพราะรู้อยู่แล้ว ... ก็แค่นั้นเอง ...


ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
จนมีมือของใครบางคนวางบนหัว แล้วโยกหัวเขาไปมาราวกับสนุกสนานมาก

"ก็ยังไม่ได้บอกว่าจะไม่ไป"

"หึยยยยยยยย!"


แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน
'ฉัน'ก็เป็นได้แค่'ฉัน'สินะ ...

"อ่าาาาาาาาา ร้อนนนนนนนนนๆๆๆ"
ยกมือหยิบผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย
จะไม่ให้ร้อนได้ยังไง ในเมื่อเจ้าตัวเล่นเครื่องเล่นเสียขนาดนั้น
แถมวันนี้คนในสวนสนุกก็เยอะเสียด้วย
กว่าจะเบียดเดินไปไหนต่อไหนก็แทบแย่


"แต่ก็สนุก ไม่ใช่หรอ"

"มันก็ใช่ แต่มันก็ร้อนนี่" บ่นมุบมิบปากยื่นจนหน้าตี

"บ่นเป็นเด็กๆไปได้"

"ใครเด็ก!"

"ร้อนตัวก็คนนั้น ฮ่าๆๆ"
หัวเราะร่าพลางจูงมือเพื่อนสนิทมานั่งม้านั่งที่ไม่ห่างออกไปเท่าไหร่
เห็นสภาพก็อดเอ็นดูไม่ได้


"อยุ่นี่นะ จะไปหาอะไรเย็นๆมาให้" คนตัวเล็กผงกหัวรับ มองอีกฝ่ายจนหายไปกลางฝูงชน
แล้วหันกลับมามือของตัวเองอีกครั้ง



มือ...ที่ไม่มีวันกุมมือของใครเอาไว้ได้...

ไม่นานเลยสำหรับเวลาที่มีกันอยู่ตรงนี้
รู้ ว่ามือข้างนี้สัมผัสกันได้ไม่นานก็ต้องปล่อยมันไป

รู้ รู้อยู่แล้ว ...




แต่ก็อยากจะรั้งเอาไว้ ตรงนี้

นานเท่านาน

.
.
.


[[  มุม
Corner ]]


.
.
.

"ไม่ชอบสตอร์เบอร์รี่"

"...  ไม่รู้นี่"

ดื้อ



"ไปซื้ออันใหม่ให้นะ?"

"จะกินอันนี้แหละ!"

เอาแต่ใจ


"แล้วชอบอะไร?"

"ไม่รู้หรือไง ซื่อบื้อ!"

ปากร้าย



"ก็นึกว่านายชอบ"

"แต่ชั้นไม่ชอบ"

นิสัยไม่ดี





แต่ว่า ...

"แล้วกินด้วยกันมั้ย ?"

"หือ ? "

"ที่ซื้อมาก็เพราะตัวเองชอบสตอร์เบอร์รี่ไม่ใช่หรือไงเล่า"

".............."



คว้าโคนไอติมจากข้อมือบางมางับซะเกือบหมด
จนคนที่บ่นป่าวๆว่าไม่ชอบแต่หายไปค่อนโคน อดโวยวายขึ้นมาไม่ได้ ..


ขณะที่ทำเป็นไม่สนใจเสียงโวยวายที่ตัวเองไปกดสวิทต์แหกปากเข้า

นายจะรู้มั้ย ?
ว่าชั้นแอบมองมาจากตรงนี้อยู่เสมอ ...



ชั้นอยู่ตรงนี้ รู้สึกมั้ย ?

ชั้นรู้ 
.
.
.


[[  มุม
Corner ]]


.
.
.

"ถ้าพรุ่งนี้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะ ?"
ตากลมเสมองแสงสีส้มของพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าไปไกลๆ
พยายามซ่อนสายตาที่เหม่อลอยไปไม่หยุดที่ใด ทว่าสะท้อนความรู้สึกทั้งหมดออกมาได้
ไม่ให้คนข้างตัวได้เห็น

"กลัวอะไร?"

"เปล่านี่ ไม่ได้กลัว"

กลัวจับใจ...



"เรียนจบก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว"

"ก็ใช่ว่าจะหายไปซักหน่อย"

"ไม่กลัวหรอ?"

.
.
.


"ตราบใดที่ยังไม่ตาย..."






ปุ้ง! ปุ้ง! ปุ้ง!

"อ๋าาาา เค้าจุดดอกไม้ไฟกันแล้วล่ะ"

"จะไปดูพาเหรดมั้ย?"

"ต้องไปซี่  ไปเถอะ!"

หันมายิ้มร่า ราวกับว่าเรื่องเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
น้ำตาที่เกือบจะเอ่อล้นออกมาจางหายไปแล้ว

ต่อให้ร้องไห้ออกมาเท่าไหร่
เพื่อนคนนี้ก็ไม่มีวันมองเค้าต่างไปจากเดิม
ได้แต่หวังว่า มันจะให้มองเห็นอะไรชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น

แสงตะวันลับขอบฟ้า งดงามเสมอ ...

คนตัวเล็กกระโดดลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำหน้าออกไป
ไม่ได้หันหลังมาดู สายตาที่มองตามไป แม้แต่น้อย

ไม่ได้ยื่นมือออกไปจับ เพราะกลัวว่าจะปล่อยมือนั้นไปไม่ได้
กลัวความรู้สึก ที่ติดค้างอยู่ในใจ จะพลั่งพลูออกไป
จนไม่สามารถจับมือคู่นั้นได้อีก


แต่ทว่า

แขนยาวได้เอื้อมมาพาดไหล่เล็กไปตลอดทาง ...



ชั้นแพ้ ...
มือคู่นี้
เสียงเสียงนี้
รอยยิ้มนี้
ความอบอุ่นอ่อนโยนแบบนี้

และ นาย

"หนาวมั้ย ?"
หลังจบคำถามคนตัวเล็กก็ทำเสียงครางอือ~ เหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้
แขนสองข้างกอดตัวเองเอาไว้ ก่อนที่จะหายเข้าไปในอ้อมกอดอุ่นๆนั้น

"หนาวนะ ... "

อื้อ หนาว ..

.
.
.


[[  มุม
Corner ]]


.
.
.

"ฮร้าาาาา กว่าจะกลับถึงบ้านนนนน"

"รีบไปอาบน้ำไป"
เล่นโดดลงที่นอนทั้งที่หัวยังเปียกน้ำค้างอยู่นั่น เดี๋ยวก็ไม่สบาย...

"ไม่อาวววว ขี้เกลียดดดด"
มาทำหน้าบ๊องแบ๊ว แลบลิ้นใส่อีก ดึงแก้มซักทีดีมั้ย ?



"ไปอาบก่อนดิ"

"แล้ว?"

"น่าๆๆ แล้วชั้นจะไปอาบต่อก็ได้"

พูดจาเสียงออดอ้อน เจ้าเพื่อนตัวดีกลิ้งหลุนๆจากเตียงจนหล่นปุไปบนพื้น  
แล้วคลานไปที่ระเบียง นั่งกอดเข่าดูดาวเสียแบบนั้น
ได้แต่บอกตัวเองในใจว่า

ไม่ได้แพ้รอยยิ้มแบบนั้นซักนิด ...


ถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป
ใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน เพราะกลัวว่าคนที่นั่งอยู่ที่ระเบียงจะเป็นอะไรไป
พอออกมา ก็พบว่าเจ้าเพื่อนตัวดีหลับไปแล้ว

ผ้าห่มผืนหนาถูกวางลงบนตัวคนหลับตาพริ้ม
คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง .. ไม่มีดวงดาว ..
ถ้าเขาออกมาดูด้วย คงต้องได้ยินเสียงใสบ่นพร่ำ
 
ดาวกับเดือน จะให้มาอยู่คู่กันก็คงเป็นไปไม่ได้
ถ้าทำให้ได้ก็ทำให้อยู่หรอก


ทำตัวเป็นเด็กๆอยู่ได้ ...



มองหน้าเพื่อนสนิทที่คบหากันนาน แล้วยิ้มออกมา
คนสำคัญที่จะไม่มีวันปล่อยให้อยู่คนเดียว
คนที่ห่วงหาตลอด ไม่ว่าเวลาไหน ๆ


รู้ ว่าเพื่อนคนนี้รู้สึกเช่นไร

แต่ว่า ไม่อาจตอบสนองความรู้สึกนั้นได้จริง ๆ


ไม่อยากต้องออกห่าง ไม่อย่าต้องจากไปไหน
ไม่อย่าทำลายความรู้สึกของเพื่อนคนนี้ไปมากกว่านี้
ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ?

ถ้าถามถึงความรู้สึกของชั้น
มีคำๆคำเดียวกันจะให้...
แต่มันคง คนละความหมาย กับที่นายให้ชั้น

ตอนนี้
ขอมองนายแบบเต็มตาสักที ...


มือข้างหนึ่งเลื่อนไปโอบหัวของคนตัวเล็กมาซบที่อกกว้าง
มืออีกข้างสอดประสานกับมือบาง สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ที่คนคนนี้มีให้เสมอ
สายตาที่ใช้จ้องมองมานาน ค่อยๆหลับตาลง
กระชับอ้อมกอดให้รู้ว่า 'เพื่อนคนนี้' รัก 'เพื่อนอย่างนาย' มากเท่าไหร่



ถ้านายมองใน'มุม'ของชั้นบ้าง
นายจะรู้ ว่าชั้นรู้สึกยังไง ...



รักมาก



.
.
.


[[  มุม
Corner ]]


.
.
.



เวลาผ่านมานับชั่วโมง
คนตัวเล็กเริ่มที่จะง่วงจริงแล้วล่ะ

ไล้สายตาจากมือที่กุมกันไว้ เลื่อนมาจนถึงมืออีกข้างที่โอบไหล่เขา
จนกระทั่งมาหยุดที่ใบหน้าคมของเพื่อนสนิท

ที่เขาไม่เคยคิดแค่เพื่อน...

ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้ก่อตัวขึ้นเมื่อไหร่
ไม่รู้ ...




รู้สึกตัวอีกที

มือคู่นี้ก็กอดนายไว้ซะแล้ว ....



รักมาก.. กว่า ...



.
.
.


[[  มุม
Corner ]]

"Merry Christmas , Happy Birthday"

อารมณ์มันพาไป

ผิดกันหน่อย ที่ชั้นไม่ได้ควบคุมความรู้สึกตัวเองได้เก่งแบบนั้น ...

{ http://coolguy.exteen.com }