~* สายลมแห่งรัก *~

เนื้อเรื่อง

          คราวนี้เป็นเรื่องราวของ หญิงสาวคนหนึ่งที่มีชื่อว่า มาซาซากิ  นาริ อายุ 17 ปี  เรียนอยู่ชั้น  ม. 4  ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในโตเกียว  นาริเป็นผู้หญิง หนึ่งในร้อย ที่ไม่เคยสมหวังในความรักเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนบางครั้งนาริ ก็คิดว่า ในโลกนี้ยังมีผู้ชายที่จริงใจอยู่มั้ยน้า  และจะมีใครชอบเราจริงๆบ้างมั้ย  ในกลุ่มเพื่อน 3 คน นาริเลยเป็นคนเดียวที่ยังไม่มีแฟน  เพื่อนๆในกลุ่มจึงทำทุกวิถีทางที่จะหาแฟนให้กับนาริ 

( ณ ที่ห้องของนาริ ตอนนี้เป็นเวลา 17.30 น. )

“นี่นาริพรุ่งนี้ ไปเที่ยวกันเถอะนะ ^-^” คนนี้เป็นเพื่อนกับนาริเขามีชื่อว่า มิกิ

“แล้วมีใครไปบ้างล่ะ -_-???” นาริถาม มิกิ กลับไป

“ก็มีพวกเรา 3 คน ถ้าเธอไปด้วยนะ แล้วก็มีพวก ชินยะ โอกิ แล้วก็ โช” มิกิอธิบายให้นาริฟัง  3 คนที่ มิกิ ว่านั้นก็มี นาริ อาริ มิกิ นั้นเอง ส่วน โอกิ เป็นแฟนของอาริ ส่วน ชินยะเป็นแฟนของ มิกิ

 “แล้วโชที่ว่า เขาเป็นใครละ -_-???” นาริถามมิกิ

“เขาเป็นเพื่อนของแฟนฉันเอง” อาริตอบ    อาริกับมิกิเขาเป็นฝาแฝดกัน แต่ก็ดูได้ง่ายมากว่าใครเป็นอาริ ใครเป็นมิกิ ที่ดูได้ง่ายขนาดนี้ก็เพราะว่า นิสัยของทั้ง 2 คน ไม่คอยจะเหมือนกันเท่าไหร่ แถมการแต่งตัวก็คนละ สะตาย กันเลย  มิกิเป็นพี่ ส่วนอาริเป็นน้อง 

“หรอ O_o” นาริพูด

“งั้น พรุ่งนี้พบกันที่ร้านไอศครีมตอน 9.30 น. นะฉันจะไปคอย ^-^” อาริพูด

“อย่าบอกนะว่าจุดประสงที่ นัดเที่ยวครั้งนี้ก็คือ.....” นาริพูดยังไม่ทันจบอาริก็พูดสวนขึ้นว่า....

“ก็ใช่นะสิ จุดประสงที่นักเจอกันครั้งนี้ก็เพราะจะให้เธอได้รู้จักกับโชเขาไงเล่า ^-^” อาริพูดต่อจากรินะ

“งั้น เอางี้พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอที่ห้องเอง ^-^” มิกิอาสามารับนาริที่บ้านตอน 9.30 น.

“งั้น ฉันกับมิกิกลับก่อนนะ ^-^” อาริพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋า

“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะนาริ  อย่าลืม 9.30 น. ฉันจะมารับ ^-^” มิกิพูด  พอพวกเพื่อนๆของนาริกลับบ้านกันไปหมดแล้ว นาริก็หยิบรูปโชขึ้นมาดู

/*/*/ เฮ้ย!!~!! เอาอีกแล้วอาริกับมิกินี่น้า พรุ่งนี้จะไม่ไปก็ไม่ได้สะด้วยสิ

ก็ยัยมิกิดันอาสามารับถึงที่บ้านอีก นอนดีกว่ายังไงก็ต้องไปอยู่ดี /*/*/

( ว่าแล้วเวลาก็ผ่านไปจนกระทั้งเช้าของอีกวัน )

ตอนนี้เป็นเวลา 9.30 น. นาริแต่งตัวเสร็จแล้วกำลังคอยมิกิอยู่  การแต่ตัวของนาริก็ กางเกงยีน เสื้อยืดสีฟ้า รวบผม แบบเรียบง่าย

“กิ้งก่องๆๆๆๆ” เสียงคนกลดกริ่งที่ประตูหน้าห้อง

“มาแล้วๆ” นาริวิ่งออกมาดูเพราะคิดว่าต้องเป็นมิกิแน่นอน

“เดี๋ยวๆนาริเธอจะแต่งตัวแบบนี้ไปเนี้ยนะ o_O???” มิกิพูดขึ้นเมื่อเห็นการแต่งตัวของนาริ

“อืมใช่” นาริตอบแบบหน้าตาเฉย

“ฉันว่าเปลี่ยนให้มันดูหน้ารักกว่านี้ดีกว่านะ อย่างนี้มันดู ฮ้าวมากเกินไปหน่อยนึง” มิกิพูดพร้อมดึงนาริกลับไปที่ห้องนอนของนาริ จัดการเลือกชุดให้ใหม่

“อย่างนี้สิ ค้อยดูหน้ารักหน่อย ^-^” มิกิพูด   ว่าแล้วมิกิก็ลากนาริไปที่ร้านไอครีม

( ณ ร้านไอศครีม )

“นี่มิกิ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ย เดี๋ยวฉันตามไปที่โต๊ะ แล้วกันนะ ^-^” นาริพูด

“ได้สิ   แต่ห้ามหนีไปไหนอีกนะ  สัญญากับฉันก่อนได้มั้ยนาริ” มิกิพูดแบบนั้นก็เพราะว่า นารินะเวลา

อาริกับมิกิจะแนะนำใครให้ นาริรู้จักที นาริก็เป็นต้องหนีไปได้ทุกทีสิน่า

“จ๊ะๆ สัญญาก็สัญญา ^-^” นาริพูดแล้วก็ยิ้มให้กับมิกิ 

“รีบตามมานะ ฉันจะไปคอยที่โต๊ะ เร็วๆละ” มิกิพูดแล้วก็เดินไปที่โต๊ะ  คุณผู้อ่านคิดว่านาริจะกลับไปที่โต๊ะมั้ย......... ไม่มีทางเลยละ เพราะตอนนี้นาริได้มายืนอยู่ที่หน้าโรงหนังแล้ว

/*/*/ จะดูหนังเรื่องอะไรดีน้า /*/*/

     ในขณะที่นาริกำลังคิดอยู่ว่า จะดูหนังเรื่องอะไรดี ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาชนนาริเข้าอย่างจัง

“โครม!!~!!” นาริล้มลงไปนั่งที่พื้น

“ขอโทษครับ  คุณเป็นอะไรมากหรือป่าว o_o???” ผู้ชายคนที่ชนนาริ พูดขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะ ^-^” นาริพูดแล้วรีบลุกขึ้น แต่ก็........

“โอ๊ย!!~!!” นาริล้มกลับลงไปที่เดิม ด้วยความเจ็บข้อเท้า

“คุณเจ็บข้อเท้าหรอ  เจ็บมากมั้ย o_o???” ผู้ชายคนนั้น รีบเข้ามาพยุงนาริเอาไว้ แล้วผู้ชายคนนั้นก็พานาริไปนั่งที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้

“ฉันไม่เป็นไรหรอกคะ ^-^” นาริตอบผู้ชายคนนั้น

“ไม่เป็นไรแน่นะ ไหนขอผมดูขาคุณหน่อย ว่ามันเป็นอะไรมากหรือป่าว” ผู้ชายคนนั้นพูดจบก็ถอดรองเท้าของนาริออกดู

“มันบวมด้วยนะเนี้ย งั้นคุณคอยผมอยู่ตรงนี้แปบนึงนะ เดี๋ยวผมมา” ผู้ชายคนนั้นพพูดจบก็วิ่งหายไป

( เวลาผ่านไป 10 นาที  ผู้ชายคนนั้นก็กลับมา )

“คุณไปไหนมาหรอคะ o_o???” นาริถามด้วยความสงสัยเพราะเขาหายไปนานพอสมควร จนนาริคิดว่าเขาจะไม่กลับมาแล้วสะอีก ( แต่เขาก็กลับมา )

“ผมก็ไปซื้อยามาทาให้คุณไง ^___^” ผู้ชายคนนั้นพูดแบบยิ้มๆพร้อมกับชู ยาที่ไปซื้อมาเมื่อกี้ให้นาริดู

“งั้น ผมทาให้คุณนะ ^___^” ผู้ชายคนนั้นพูดจบก็ก้มลงไปทายาที่ข้อเท้าของนาริ

“ขอบคุณนะคะ ที่จริงแล้วฉันตางหากที่เดินไปชนคุณ คุณเลยต้องมาลำบากเพราะฉัน” นาริพูดขณะที่ผู้ชายคนนั้นทายาที่ข้อท้าให้

“ไม่ลำบากหรอกครับ ผมต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว ก็ผมเป็นคนเดินมาชนคุณ คุณไม่ได้ชนผมหรอก ^___^” ผู้ชายคนนั้นพูดจบ เขาก็ทายาให้นาริเสร็จพอดี

“คุณเดินไหวมั้ย ^___^???” ผู้ชายคนนั้นถามนาริ

“ไหวคะ ^-^” นาริพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืนแต่ก็......

“ว้าย!!~!!” ตัวของนาริล้มลง  แต่ยังโชคดีที่ผู้ชายคนนั้นเข้ามารับไว้ทัน

“งั้น  คุณขี่หลังผมไปก็แล้วกัน  บ้านคุณอยู่ไหนละ ^___^???” ผู้ชายคนนั้นพูด  

นาริขี่หลังผู้ชายคนนั้นไปจนกระทั้งถึง อาพาสเม้น ที่นาริอยู่

“คุณอยู่ที่นี่หรอครับ o_o???” ผู้ชายคนนั้นถามนาริ

“คะ”  นาริตอบ

“ผมก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน แล้วคุณอยู่ห้องไหนหรอครับ o_o??? ” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น

“ฉันอยู่ห้อง 102  คะ แล้วคุณล่ะ ^-^” นาริพูด

“ผมหรอครับ ผมอยู่ห้องข้างๆคุณเลย ผมอยู่ห้อง 103 ครับ ^__^” ผู้ชายคนนั้นพูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปเลื่อยๆ

( ไม่นานนักก็ถึงหน้าห้องของนาริ )

“เอียด!!~!!” นาริเปิดประตูแล้วเดินเข้าห้องมา ( นาริลงมาจากหลังผู้ชายคนนั้นแล้วนะคะ ) 

“งั้น ผมกลับก่อนแล้วกันนะ ^___^” ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วก็ยิ้มให้นาริ

“บาย คะ ^-^” นาริพูดจบผู้ชายคนนั้นก็เดินไปที่ห้องของตน

           /*/*/ เอ๋! เราลืมไปเลยแฮะ  ลืมถามชื่อเขา  แต่ไม่เป็นไร  ห้องเขาอยู่ข้างๆเนี้ยเอง ไว้วันหลังคอยถามก็แล้วกัน  จะว่าไปแล้วเขาก็ใจดีกับเรามากๆเลย /*/*/

       นาริคิดแล้วก็ปิดประตูไป  นาริเข้ามานั่งอยู่ในห้องไม่นานนักก็

“กิ้งก่องๆๆๆๆๆ” เสียงกดกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น

“ประตูไม่ได้ลอก เข้ามาได้เลยจ๊ะ” นาริพูด เพราะคิดว่าคนที่มายังไงก็ต้องเป็นอาริกับมิกิแน่ๆ

“เอียด!!~!!” เสียงประดูห้องเปิดออก

“นาริเธอหายไปไหนมาเนี้ย ปล่อยให้ฉันกับมิกิคอยตั้งนาน -_-???” อาริพูดพร้อมกับถอดรองเท้า

“เอ่อ......” นาริไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของอาริยังไงดี

“ไม่ต้องตอบ ฉันก็พอจะรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าแอบไปเที่ยวคนเดียวอีกแหงๆ -_-” อาริพูด

“นาริข้อเท้าเธอ ไปโดนอะไรมาหรอ o_o???” มิกิถาม เมื่อเห็นข้อเท้าของนาริพันผ้าพันแผลอยู่

“ฉันหกล้มนิดหน่อยน่ะ” นาริตอบ แล้วก็เปิดผ้าพันแผลให้มิกิกับอาริดู   

“ดูถ้าทางจะเป็นหนักสะด้วยนะ ไม่หน้าจะเดินไหว -_-” อาริพูดขึ้นทันทีที่เห็นแผลที่ข้อเท้าของนาริ

“นาริเธอเดินกลับมาที่ห้องเองหรอ o_o???” มิกิถาม เพราะดูจากแผลที่ข้อเท้าแล้ว ก็อย่างที่อาริว่านั้นแหละ มันไม่น่าที่จะเดินไหว

“ฉันไม่ได้เดินกลับมาที่ห้องเองหรอก แต่มีผู้ชายที่อยู่ห้องข้างๆ เขาพยุงฉันขึ้นมาน่ะ” นาริอธิบายให้อาริกับมิกิฟัง

“แล้วเขาชื่ออะไร เธอได้ถามมั้ยนาริ o_o??? ” มิกิพูดด้วยท่าทีที่ดีใจ เพราะมิกิก็พอดูออกว่า นาริคงต้องชอบผู้ชายคนนั้นแน่ๆ แต่ยังไม่รู้ตัวก็เท่านั้นเอง

“ฉันไม่ทันได้ถามนะ” นาริบอก

“นี่ ฉันว่าเรากลับกับเถอะอาริ” มิกิพูด พร้อมกับก้มไปดูนาฬิกาที่ข้อมือ

“จะกลับแล้วหรอมิกิ ฉันกำลังคุยสนุกอยู่เลย” อาริหันมาพูดกับมิกิ

“นี่มัน 19.30 แล้วนะ” มิกิพูดแล้วก็ยกนาฬิกาที่ข้อมือให้อาริดู

“ก็ได้ๆ กลับก็ได้” อาริพูด 

“งั้น เจอกันพรุ่งนี้นะ นาริ ^-^” มิกิพูดแล้วก็ยิ้มให้นาริ

“นาริฉันลอกประตูให้แล้วนะ ^-^”  อาริพูด

“เร็วๆเข้าสิอาริ” เสียงของมิกิเรียกอาริดังเข้ามาถึงในห้องของนาริเลย

“จ้าๆ” เสียงของอาริก็เหมือนกัน

“หึๆ ^-^” นาริอดที่จะขำออกมาไม่ได้  

       พอมิกิกับอาริกลับไปไม่นานนัก นาริก็ไปอาบน้ำ กินข้าว แล้วก็......

( ณ บนดานฟ้าของอาพาสเมนที่นาริอยู่ )

“วันนี้ มองเห็นดาวเต็มท้องฟ้าเลยแฮะ” นาริจะมานั่งข้างบนดานฟ้า เพื่อดูดาวอย่างนี้ทุกวัน

“เอียด!!~!!” เสียงประดูดานฟ้าเปิดออก

/*/*/ เอ๋! ใครมานะ  /*/*/

นาริหันไปมองที่ประตูก็ต้องพบกับ.......

“อ้าวคุณ ข้อเท้าค่อยยังชั่วแล้วหรอ ^___^???” ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ห้อง 103 พูดแล้วก็เดินมานั่งลงข้างๆนาริ

“พอที่จะเดินได้บ้างแล้วล่ะคะ ^-^” นาริตอบ

“แต่ผมว่าอย่าพึงเดินให้มากนักเลยนะ จะได้หายเร็วๆไง ^___^” ผู้ชายคนนั้นพูด

/*/*/ คราวนี้แหละต้องถามชื่อเขา ให้ได้ /*/*/

“ฉันชื่อ นาริ แล้วคุณล่ะ ^-^” นาริแนะนำตัว

“อืม ใช่สินะเราก็เจอกันหลายครั้งแล้ว ผมยังไม่เคยแนะนำตัวกับคุณเลย ผมชื่อ โช ครับ ^___^” ผู้ชายคนนั้นแนะนำตัวบ้าง

“นาริ คุณชอบดาวหรอ o_o???”  โชถามนาริ

“ใช่ แล้วละ ฉันชอบดาว เพราะเวลามองขึ้นไปบนฟ้าแล้วเจอดาว ทำให้ฉันรู้สึกว่า พ่อกับแม่ท่านยังอยู่กับฉันเสมอ แล้วคุณละ อึ้ย! ไม่ใช่สิ แล้วโชละ ทำไมนายถึงชอบขึ้นมาบนดานฟ้าบ่อยๆ o_o???” นาริถามโชกลับไปบ้าง

“ผมน่ะชอบท้องฟ้า ชอบดาว แต่สิ่งที่ผมชอบมากที่สุดก็คือ ลม” โชพูดจบก็ยืนขึ้นรับลมที่พัดผ่านมา

“แล้วทำไมนายถึงชอบลมล่ะ o_o???” นาริเงยหน้าขึ้นไปถามโช

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยว่าเมื่อชาติที่แล้วผมคงเกิดเป็นลมละมั่ง  แต่ถ้าชาติหน้ามีจริง ผมก็อยากที่จะเกิดมาเป็นลมอีกครั้ง ^___^” โชพูดจบก็นั่งลงข้างๆนาริอีกครั้ง

“งั้น นี่ก็นายนี่สิ ^-^” นาริพูด เมื่อลมพัดผ่านตัวนาริไป

“นี่น่ะหรอ เพื่อนผมเอง ^___^” โชพูดแล้วก็หันมายิ้มให้นาริ

“นี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันว่า ฉันจะกลับห้องแล้วล่ะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า” นาริพูดแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้น

“พรุ่งนี้ผมก็ต้องไปโรงเรียนแต่เช้าเหมือนกัน งั้นให้ผมพยุงนาริ ไปส่งที่ห้องได้มั้ย ^__^???” โชพูด

“ได้สิ ^-^” นาริพูด  แล้วโชก็พยุงนาริมาส่งที่ห้อง

( เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  จน เช้า )

/*/*/ ข้อเท้าก็เจ็บ ไม่อยากไปโรงเรียนเลยแฮะ /*/*/

     นาริคิดขณะที่เดินไปโรงเรียน

“เอียด!!~!!” มอเตอร์ไซคันหนึ่งจอดข้างๆนาริ

“ไงนาริ นี่เธอเดินไปโรงเรียนหรอ o_o???” คนที่ขับมอเตอร์ไซมานั้นไม่ใช่ใครอื่น ก็ โช ไงละ

“อืมใช่ ฉันไม่มีเงินมาก ขนาดที่จะไปซื้อจักรยานสักคันหรอกนะ ไหนจะข้าเทอม แล้วยังข้ากินอีกละ ถึงแม้ว่าฉันจะได้รับเงินจาก คุณปู่ทุกเดือนก็เถอะ” นาริพูดสะยาวเชียว

“เอางี้มั้ยนาริ  ในช่วงที่นาริข้อเท้าเจ็บอยู่ เดี๋ยวฉันไปรับไปส่งให้ ตกลงนะ ^___^” โชยื่นข้อเสนอให้กับนาริ ( ก็แสดงความคิดเห็นนั้นแหละ )

“ตกลงก็ได้ ^-^” นาริตอบตกลงว่าจะให้โชไปรับไปส่ง

“งั้นก็ขึ้นมาเลย ^___^” โชพูดจบนาริก็ขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซของโช 

( ณ ที่โรงเรียน )

“เอียด!!~!!” โชจอดรถมอเตอร์ไซ แล้วนาริก็ลงมาจากรถ

“เย็นนี้ฉันมารับหน้าโรงเรียนนะ ^___^” โชพูด

“อืม ^-^” นาริตอบ

“อะนี่ กระเป๋า ^___^” โชหยิบกระเป๋าส่งให้นาริ

“ขอบใจจ๊ะ ^-^” นาริพูดแล้วก็รับกระเป๋าจากโช

“แล้วเย็นนี้เจอกัน ^___^” โชพูดจบก็ออกรถไปเลย

“แนะๆ เมื่อกี้ใครนะ ^-^???” อาริพูด  อาริกับมิกิ มาเห็นเข้าพอดี ( แต่เห็น แต่ด้านหลังเท่านั้นนะ )

“ก็ผู้ชายคนนั้นไง ที่ฉันบอกว่าเขาช่วยพาฉันมาส่งที่ห้องนะ” นาริพูดให้อาริกับมิกิฟัง

“ชุดนักเรียนที่ผู้ชายคนนั้นใส่ มันเป็นเครื่องแบบนักเรียน โรงเรียนของชินยะกับโอกินี่ -_-” มิกิพูดขึ้น

( ไม่นานนักก็เลิกเรียน )

“นาริ วันนี้ไปกินอะไรกันดีเอ่ย ^-^” อาริถามนาริขณะกำลังเก็บของอยู่

“วันนี้ ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนก็แล้วกันนะ อีกอย่างข้อเท้ายังไม่หายเจ็บเลยด้วย” นาริพูด

“อย่าบอกนะว่า ผู้ชายคนเมื่อเช้าเขาจะมารับอีกน่ะ ^-^” มิกิพูดขึ้น

“ต้องใช่แน่ๆเลย ^-^” อาริพูดต่อ

“นาริ เธอเริ้มชอบเขา เข้าแล้วสิ ใช่มั้ยล่ะ ^-^” มิกิพูแทงใจดำนาริพอดี เลยทำให้นาริถึงกับหน้าแดง

“บ้าหรอไม่ได้ชอบสะหน่อย ^/////^”  นาริพูดแล้วก็เดินออกมาจากห้องเรียน

“แน้ๆ ไงบอกว่าไม่ชอบ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ ^-^” อาริกับมิกิตามล้อ นาริไม่เลิกจนกระทั้งมาแยกกันที่หน้าโรงเรียน

“ฉันไปก่อนนะนาริ ^-^” มิกิพูดพร้อมโบกมือให้นาริ

“ถ้ามีโอกาส ก็สารภาพรักกับเขาไปเลย ^-^” อาริพูดแล้วก็โบกมือให้นาริเช่นกัน    มิกิกับอาริกลับไปได้แค่แป็บเดียว โชก็มา

“เอียด!!~!!” โชจอดรถ

“นี่ นาริจะกินอะไรก่อนเข้าบ้านมั้ย o_o???” โชถามนาริ

“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวฉันกลับไปทำกับข้าวที่บ้านกินเองดีกว่า” นาริพูดแล้วก็ขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซของโช

“กลับไปถึง ฉับขอไปกินข้าวที่ห้องของนาริได้มั้ย ^__^???” โชถามนาริ

“ได้สิ ^-^” นาริตอบตกลง

( ณ ห้องของนาริ )

       โชมากินข้าวที่ห้อองของนาริ พอทั้งคู่กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ แล้วก็ได้ดูดาวตากลมด้วยกันพบดานฟ้าอีก  ทั้งนาริแล้วโชทำอย่างนี้ประจำจนเวลาได้ล่วงเลยมาได้ 1 เดือนแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ยังไปโรงเรียนด้วยกัน กลับจากโรงเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ดูดาวด้วยกัน ตากลมด้วยกัน เสมอ จนกระทั้งวันนี้ โชตัดสิใจที่จะบอกอะไรบางอย่างกับนาริ  ( นาริข้อเท้าหายเจ็บนานแล้ว )

( บนด้านฟ้า เวลา 23.00 น. )

         พรุ่งนี้วันเสาร์โชกับนาริเลยเข้านอนช้า  วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ดาวเต็มฟ้า ลมก็เย็นสบาย

“นาริ ฉันมีอะไรบ้างอย่าง ที่จะต้องบอกกับเธอ” โชพูด

“แล้วมันคือ อะไรละ o_o??? ” นาริหันมาถามโช ด้วยท้าทีมีความสุข

“ก็คือ.....เอ่อ.......ฉันชอบเธอ นาริเธอมาเป็นแฟนฉันได้มั้ย ^///////^” โชพูด แล้วโชก็ยกมือที่กำอยู่ขึ้น ( ค้ำมือนะ ) แล้วโชก็แบมือออก สิ่งที่ห้อยลงมาจากมือของโช ก็คือสร้อยรู้ดาว ที่มีสายลมล้อมรอบ

 ( เป็นจี้เงิน ) พร้อมกับสร้อยเงินด้วย

“ฉันก็ชอบ ลม อย่างนายเหมือนกันนะ ^/////^” นาริพูดแล้วก็หันหน้าหนีโชไปด้วยความเขิน

“ตกลงเธอยอมเป็นแฟนฉันแล้วใช่มั้ยนาริ ^___^” โชยิ้มเมื่อได้ยินนาริพูดอย่างนั้น

“ก็คงใช่มั้ง ^/////^” นาริหันกลับมาพูดกับโช  โชเห็นนาริหน้าแต่ก็รู้ทันทีว่านาริได้ตอบตกลงแล้ว

“งั้นให้ฉันใส่ให้นะ ^//////^” โชพูด

“อืม ^-^” นาริพูด จบโชก็ใส่สร้อยเงินให้กับนาริ

“ขอบใจนะ ^-^” นาริพูดแล้วก็หันมายิ้มให้โช

“นี่นาริ เธอจำได้มั้ย เมื่อเดือนก่อน ที่ฉันบอกกับเธอว่า ฉันชอบลมน่ะ” โชพูดถึงวันที่ทั้ง 2 เจอกันใหม่ๆ

“จำได้สิ ^-^” นาริตอบ

“ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ว่า เมื่อใดที่ฉันไม่ได้อยู่ข้างๆเธอ แล้วช่วงเวลานั้น มีสายลมพัดผ่าน ขอให้เธอรู้ไว้ว่านั้นแหละคือฉัน ^___^” โชพูด

“ได้สิ ก็นายคือสายลม ที่จะอยู่เคียงข้างฉันไปตลอดเลยนี่หน่า ^-^” นาริพูดแล้วก็ยิ้มให้กับโช 

( เช้า  วัน เสาร์ )

“กิ้งก่องๆๆๆๆ” เสียงคนกดกริ่งหน้าห้องของนาริ

“เอียด!!~!!” นาริเปิดประตูออกมาดู

“อ้าว! อาริ มิกิ มีอะไรหรอ o_o??? ” นาริถามขึ้นเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นอาริกับมิกิ

“ก็จะมาชวนเธอไปเที่ยวนะสิ ^-^” มิกิพูด

“ไปนะ นาริไปเถอะ ^-^” อาริพูดต่อ

“ก็ได้ๆ แต่ขอฉันเปลี่ยนชุดก่อนก็แล้วกัน ^-^”  นาริพูด 

        พอนาริเปลี่ยนชุดเสร็จทั้ง 3 คนก็ไปที่ร้านไอศครีม เพื่อนที่จะไปกินไอศครีมกันก่อน

( ณ ร้านไอศครีม )

 “ นั้น โอกินี่หน่า มากับใครอีก 2 คนด้วย o_o???” อาริพูดขึ้น เมื่อหันไปเห็นโอกิเดินเข้ามาในร้าน

“ชินยะก็มาด้วย” มิกิที่หันไปมอง ก็เห็นชินยะ 

“แล้วอีกคนที่มาด้วยใครน่ะ o_o???” อาริพูดด้วยความสงสัย

( ตัดไปทางพวกโอกิกับชินยะ )

“นั้น อารินี่หน่า” โอกิพูด

“งั้น พวกเราก็ไปนั่งกับพวกมิกิ ดีมั้ย o_o???” ชินยะพูด

“ฉันยังไงก็ได้อยู่แล้ว” เพื่อนของโอกิกับชินยะพูด  ว่าแล้วพวกโอกิก็เดินมาที่โต๊ะของพวกนาริ

“นี่ให้พวกเรานั่งด้วยได้มั้ย ^_^???” ชินยะเอ่ยปากถาม

“ได้สิ ^-^” นาริตอบพร้อมกับเงยหน้า  พอนาริเงยหน้าขึ้นก็ต้องพบกับ........

“อ้าว! เธอเองหรอนาริ O_O” คนที่มากับโอกิกับชินยะไม่ใช่ใครอื่นเขาคนนั้นก็คือ โช นั้นเอง

“โช อย่าบอกนะว่านาย เป็นเพื่อนกับโอกิกับชินยะน่ะ” นาริถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะว่า ตอนแรกที่

มิกิกับอาริจะพานาริมาให้รู้จัก คนคนนั้นก็เป็นเพื่อนของโอกิกับชินยะเนี้ยแหละ แถมเขาคนนั้นยังชื่อ โช เหมือนกันอีกตางหาก

“โช นี่นายรู้จักนาริแล้วหรอ o_o???” โอกิถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ก็นี่แหละแฟนฉัน” โชพูดขึ้น

“นาริ เธออย่าบอกนะว่า ผู้ชายคนนั้น ที่เจอกับเธอเมื่อเดือนก่อน แล้วเธอก็ตกลงเป็นแฟนกับเขา  เค้าคนนั้นก็คือ โช O_O” มิกิถามขึ้นมาเมื่อ โชพูดว่านาริเป็นแฟน

“ใช่แล้วล่ะ โช ก็คือคนที่เจอกับฉันเมื่อเดือนที่แล้ว” นาริบอกกับเพื่อนๆทุกคน  แล้ววันนั้นทั้งวันทั้ง 6 คน ก็ไปเที่ยว ดูหนัง  ซื้อของ ด้วยกันจนกระทั้งเย็น  ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน  โอกิกับชินยะ ก็ไปส่ง อาริกับมิกิที่บ้าน  ส่วนโชก็กลับกับนาริ 

      หลังจากนั้น ผ่านมาได้ 3 อาทิตย์  โชก็หายตัวไป นาริไม่รู้จะทำยังไง  ก็เลยนัดโอกิกับชินยะออกมา เพื่อที่จะถามว่าโชหายไปไหน  ( เอริกับมิกิ ก็มาด้วยนะ )

“นี่พวกนายรู้มั้ยว่า โช เขาหายไปไหน -_-??? ” นาริถามโอกิกับชินยะ

“พวกฉันไม่เห็นมันมาโรงเรียนตั้ง อาทิตย์นึง แล้ว” โอกิพูด

“แล้วรู้มั้ยว่าโชเขาไปไหน -_-???”  นาริถาม  เพราะว่าอาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้วแต่โชก็ไม่มาโรงเรียน

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันมาโช มันไปไหน” ชินยะพูด

“แล้วโชเขามีญาติที่ไหนมั้ย -_-???” นาริถามขึ้นมาอีก

“มีสิ งั้นเดี๋ยวพวกฉันพาพวกเธอไปที่บ้านของแม่โช มันก็แล้วกันนะ”  โอกิพูดขึ้น

“ฉันว่าแม่มันหน้าจะรู้ว่าโชมันหายไปไหนนะ” ชินยะพูด จบก็พาพวกนาริมาที่บ้านของแม่โช

“กิ้ง ก่องๆๆๆ” โอกิกดกริ่งประตูหน้าบ้าน

“แม่ครับๆ” ชินยะเรียกแม่ของโช

“อ้าว! โอกิคุง ชินยะคุง มาหาโชหรอลูก O_O”  แม่ของโชพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าของโอกิกับชินยะ

“ใช่ครับแม่  แม่ครับพอรู้มั้ยว่าโชมันอยู่ไหน o_o???” โอกิถามแม่ของโช

“โช ไม่ได้บอกหรอลูก ว่าเขาต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเมื่อ อาทิตย์ก่อน” แม่ของโชบอกกับทั้ง 5 คน

“ไม่ได้บอกครับ  แม่ครับ แม่พอรู้มั้ยครับ ว่าโชมันเป็นอะไร o_o???” คราวนี้ชินยะถามแม่ของโชบ้าง

“เรื่องสำคัญขนาดนี้ โชก็ไม่ได้บอกกับพวกลูกเลยหรอ O_O” แม่ของโชตกใจมาก ที่รู้ว่าโชไม่เคยบอกอาการป่วยของตนให้เพื่อนรู้เลยแม้แต่คนเดี๋ยว

“เรื่องที่ว่าสำคัญ มันคืออะไรหรอคะ o_O???” นาริพูดขึ้น

“หนู คงจะเป็นนาริ ใช่มั้ยจ๊ะ o_o???” แม่ของโชทักนาริ

“ใช่คะ” นาริตอบ แต่ก็งงอยู่ว่าแม่ของโชรู้ชื่อของนาริได้ยังไง

“หนูรู้มั้ยว่าเวลาโช เค้ากลับมาเยี่ยมแม่ที่ไรก็ พูดถึงแต่หนูให้แม่ฟัง แม่ยังคิดเลยว่าสักวันนึงแม่คงจะได้เห็นหนู” แม่ของโชพูด

“แล้วเรื่องสำคัญที่แม่ว่า เมื่อกี้มันหมายความว่ายังไงหรอคะ o_o???” นาริถามแม่ของโชอีกครั้งถึงเรื่องที่แม่ของโชพูดค้างไว้เมื่อกี้

“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า โชเขามีเหตุผลอะไรที่เลือกว่าจะไม่บอกให้พวกลูกรู้  คือ.......โชเขาเป็น มะเร็งรำไส้ ระยะสุดท้ายอล้ว  อยู่ได้อีกแค่ 3 เดือน  แต่โชเค้ารู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งรำไส้ ระยะสุดท้าย ก็ตั้งแต่ เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว แล้วล่ะลูก” แม่ของโชพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา

“ฉันว่าพวกเราไปหาโชที่โรงพยาบาลดีกว่านะ” อาริพูดขึ้น 

“แม่ฝากจดหมายให้โชเขาด้วยนะ” แม่ของโชพูดจบก็ยื่นจดหายให้กับนาริ  ที่แม่ของโชไปหาโชที่โรงพยาบาลไม่ได้ก็เพราะว่าต้องดูแลน้อง  น้องที่ว่าเป็นน้องคนละพ่อกับโชนะ แม่ของโชแต่งงานใหม่ โชก็เลยแยกออกมาอยู่คนเดียว

( ณ ที่โรงพยาบาล )

 “นี่เมื่อกี้ที่ถามนางพยาบาลเมื่อกี้เขา บอกว่าโชเขาอยู่ห้องไหนนะ o_o??? ” มิกิถามชินยะ

“เห็นเขาบอกว่าอยู่ห้อง 203 น่ะ” ชินยะตอบ

“นี่ไงๆ ห้อง 203” โอกิหันไปเห็นห้อง 203 เข้าพอดี  ว่าแล้วทั้ง 5 คนก็เดินเข้าไปในห้อง 203

“ไง!โช แอบมานอนรักษาตัว อยู่นี่ไม่มีบอกพวกเราสักคำเลยนะ ^_^” ชินยะพูดเมื่อเดินเข้ามาเห็นโชนอนอยู่

“พวกนายรู้ได้ไง ว่าฉันอยู่ที่นี่” โชถามเพื่อนๆและนาริด้วยความสงสัย

“พวกเราก็ไปถามแม่นายมาน่ะสิ ^_^” โอกิพูด

“แม่นายฝากจดหมายมาให้นายด้วยนะ” นาริพูดแล้วก็ยืนซองจดหมายให้กับโช  พอโชได้รับจดหมายก็รีบแกะออกดู  ข้อความในจดหมายเขียนว่า

/-/-/ ถึงโช

                  โชลูก ถึงแม่จะมาเยี่ยมลูกที่โรงพยาบาลไม่ได้  แต่แม่ก็เป็นห่วงลูกมาก            เลยนะลูก  แม่รักลูกมาก /-/-/

        พอโชได้อ่านข้อความในจดหมายก็เงยหน้าขึ้นมา แล้วเขาก็พูดว่า

“ฉันชอบเธอจริงๆนะ นาริ” โชพูดพร้อมกับกำมือนาริไว้แน่น

“ฉันก็........” นาริยังไม่ทันที่จะพูดจบ มือของโชที่เมื่อกี้กำมือนาริเอาไว้แน่ ตอนนี้มือของโชได้คลายมือออก  พวกนาริเห็นอย่างนั้น เอริกดปุ่มเรียกนางพยาบาล   จากนั้นตัวโชก็ถูกเข็นเข้าห้อง ไอ ซี ยู  ไปพวกนาริก็ได้แต่นั่งคอยอยู่ข้างนอก

        ไม่นานนักคุณหมอก็เดินออกมาจากห้อง  ไอ ซี ยู

“โชเค้าเป็นยังไงบ้างคะ” นาริถามคุณหมอ

“ผมต้องแสดงความเสียใจด้วย คนไข้เค้าได้เสียชีวิตแล้วครับ” หมอพูดจบก็เดินออกมาจากที่ตรงนั้น

“ทำไมๆ ทำไม................TT-TT” นาริพูดไปร้องไห้ไป  อาริกับมิกิก็ได้แต่ปลอบ ส่วนชินยะกับโอกิ ก็ได้แต่นั่งเงียบ พูดอะไรไม่ออก  เย็นวันนั้นทั้ง 4  คน ก็ไปบอกแม่ของโชที่บ้านว่าโชเสียชีวิตแล้ว 

        นาริยังไม่กลับ นาริเข้าไปในห้อง ไอ ซี ยู เพื่อที่จะมาดูหน้าโชเป็นครั้งสุดท้าย แต่แล้วพอนางพยาบาลเดินออกไปแค่แปบเดียว  นาริก็ขึ้นไปนอนอยู่ข้างๆชุน พร้อมกับกินยานอนหลับเข้าไปเป็นจำนวนมาก

         หลังจากนั้นเวลาผ่านได้ 2 อาทิตย์ นาริก็ตื่นขึ้นที่โรงพยาบาล ( ตอนนี้โรงเรียนได้ปิดเทอมแล้ว ) นาริที่พึ่งตื่นขึ้นมา ไม่รู้จะทำอะไร ก็ได้แต่นั่งเงียบ มองออกไปนอกหน้าต่างเพียงอย่างเดียว

“เอียด!!~!!” เสียงประตูเปิดออก

“อ้าว!นาริตื่นแล้วหรอ ^-^” มิกิพูดขึ้นเมื่อเข้าห้องมาแล้วเห็นนารินั่งอยู่

“นี่รู้มั้ย ว่าเธอหลับไปกี่วัน” อาริพูด

“แล้วฉันหลับไปกี่วันล่ะ -_-” นาริถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

“นาริน่ะ หลับไปตั้ง 2 อาทิตย์ แนะ ก็เล่นกินยานอนหลับเข้าไปตั้ง 10 กว่าเม็ด” อาริเล่าให้นาริฟัง

“ดีนะเนี้ยที่หมอเขาช่วยเอาไว้ทัน” มิกิพูด

“ถ้าโชรู้เข้า เขาคงเสียใจมากเลยนะ ที่เธอทำอย่างนั้น” อาริพูดต่อจากมิกิ นาริไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่างลูกเดียวเลย  ไม่นานนักนาริก็ออกจากโรงพยาบาล

( บนด่านฟ้า ตอนนี้เป็นเวลา 21.00 น. )

        นาริมานั่งดูดาว  ตากลมอยู่ตรงที่เดิมที่นาริเคยนั่งดูอยู่ด้วยกันกับโชทุกคืน  แต่แล้วนาริก็ลุกขึ้นยืน แล้วค่อยๆได้ไปริมตึก อย่าบอกนะว่านาริจะกระโดดตึกน่ะ  ในช่วงเวลานั้น มิกิกับอาริได้ผ่านมาเห็นเข้า  พอดีเลยรีบวิ่งขึ้นมาห้ามนาริ

“นาริ เธออย่าคิดมาก เดินเข้ามาเถอะนะ O_O” มิกิพูดแล้วก็ค่อยๆไปเข้าไปหานาริช้าๆ เพราะกลัวว่านาริจะกระโดดลงไป

“นาริเธอ อย่ากระโดดลงไปเลยนะ O_O” อาริพูดดังนั้น นาริก็เลยหันหน้ามาพูดว่า

“จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว ใครว่าฉันจะโดดตึกละ ฉันแค่มายืนรับลมตรงนี้ก็เท่านั้นเอง ^-^” นาริพูด

“อ้าว! O0O” มิกิกับอาริร้องออกมาพร้อมกัน

“ยังจำได้มั้ยที่อาริพูดไว้กับ ฉันว่า ถ้าฉันฆ่าตัวตายโชเขาต้องเสียใจแน่ๆ  ฉันก็เลยไม่คิดเรื่องที่จะฆ่าตัวตายอีกเลย” นาริพูดแล้วก็เดินเข้ามาหามิกิกับอาริ

“เธอคิดได้อย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะ ^-^” มิกิพูด

“พวกเราก็จะได้โล่งใจไปด้วย ^-^” อาริพูด 

“ฉันว่าฉันกลับห้องดีกว่า ง่วงนอนแล้ว ^-^” นาริพูดจบก็เดินกลับไปที่ห้อง ส่วนมิกิกับอาริก็รีบกลับบ้าน เพรานี่มันก็ 21.00 น. แล้ว

( เช้า  ที่ห้องของนาริ )

             นาริเปิดหน้าต่างทุกบาน เพราะนาริยังคิดถึงคำที่โชพูดเอาไว้ว่า “ ถ้ามีลมพัดผ่านนั้น คือฉัน นะ” นาริยังจำคำนี้ได้เสมอ   ถึงแม้ว่านาริจะเปิดหน้าตางทุกบาน ก็ตาม แต่ลมกลับไม่พัดมาเลยแม้แต่นิดเดียว  

“นายหายไปไหนนะ โช” นาริพูดขึ้นลอยๆ สิ้นคำพูดของนาริลมก็พัดมาด้วยความแรง ( พอประมาณนะ ) นาริจากที่นั่งอยู่กับพื้น ก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า.......

“โชนั้นนาย ใช่มั้ย” นาริพูดแล้วน้ำตาก็เริ้มคลอ

“นายใช่มั้ยโช TT-TT” นาริพูดอีกครั้งคราวนี้ นาริกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว

“ใช่นายหรือเปล่า โช TT-TT” นาริพูดทั้งน้ำตา  แล้วก็สาดส่ายสายตาไปจนทั่วห้อง  แล้วนาริก็ได้พอกับ........

“ ไง นาริ ^___^” โชมาในชุดขาว ยืนอยู่ตรงหน้าต่างแล้วยิ้มให้กับนาริ

“โช นายจริงๆด้วย TT-TT” นาริพูดทั้งน้ำตาแล้วก็เข้าไปกอดโช

“พระเจ้าคงจะได้ยิน ที่ผมขอมั้ง ^___^ ผมเลยได้มาพบนาริ ก่อนที่ผมจะจากนาริไปตลอดกาล” โชพูด ( นาริไม่ได้กอดโชแล้ว )

“หมายความว่าไงที่ว่า นายจะจากฉันไปตลอดกาลน่ะ” นาริเช็ดน้ำตาพร้อมกับถามโช

“ก็หมายความว่า นี่จะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้ายของเรา” โชพูดแล้วก็จับมือของนาริเอาไว้

“งั้นวันนี้นายก็ต้องไปแล้วใช่มั้ย” นาริถ้าโช แล้วทำถ้าจะร้องไห้อีกครั้ง

“ใช่แล้วล่ะ  และที่ฉันมาหาเธอก่อนที่ฉันจะไป  ก็เพราะว่าฉันอยากจะบอกกลับเธอว่า เมื่อไหร่ที่ลมพัดนั้นแหละคือ ฉัน” โชพูด

“เรื่องนั้นนายบอกกลับฉันครั้งนึงแล้วนะ” นาริพูดแล้วน้ำตาก็คลอ

“ฉันอยากจะบอกเธอว่า ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเสมอ” โชพูดแล้วก็เงียบไปแปบนึง แล้วโชก็พูดต่อว่า........

“ฉันขออะไรเธออย่างนึงได้มั้ย ก่อนที่ฉันจะจากไป” โชถามนาริ

“ได้สิ TT-TT ” นาริตอบแล้วน้ำตาก็ไหรออกมา แต่ก็ยังกังวลอยู่ว่าโชจะขออะไร

“นาริเธออย่าร้องไห้อีกเลย” โชพูด แล้วก็ค่อยๆเช็ดน้ำตาให้กับนาริ

“ก็ได้ ฉันสัญญา ^-^” นาริพูดแล้วก็ยิ้มให้กับโชทั้งน้ำตา เพราะนาริไม่อยากให้โชต้องมาเป็นห่วง

“ถึงเวลาแล้ว ฉันคงต้องไปแล้วละ ^___^” โชพูดจบ แสงสว่างก็สาดส่องเข้ามาในห้องของนาริ

“ฉับรักเธอนะนาริ ^___^” โชพูดแล้วก็เดินไปอยู่ตรงแสงสว่างนั้น

“ฉันก็รักนาย โช แล้วจะรักตลอดไปเลย ^-^” จบคำพูดของนาริ โชยิ้มให้นาริอีกครั้ง แล้วร่างก็หายไป

หลงเหลืออยู่ก็แต่สายลมที่พัดผ่านตัวนาริ

หลังจากวันนั้นเวลาได้ล่วงเลยมาได้ 2 ปี กว่าแล้ว

        ตอนนี้นาริกำลังยืนรอรถเมล์เพื่อ ที่นาริจะเดินทางไปมหาลัยที่เรียนอยู่  และแล้วลมก็พัดผ่านนาริ

        /*/*/ ฉันรู้ว่านายอยู่ข้างๆ ฉันเสมอใช่มั้ยโช  ฉันอยากให้นายรู้ว่า 2 ปีที่ผ่านมานี้ ฉันไม่เคยลืม   นายเลย นายไม่เคยหายไปจากความทรงจำของฉันเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว /*/*/ 

               นาริคิดขณะที่กำลังเดินขึ้นรถเมล์ไป...................

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

การแก้ปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย นั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

เราควรที่จะปรึกษาผู้ใหญ่ แล้วก็ช่วยกันแก้ปัญหาที่ต้นเหตุดีกว่า

ส่วนคนเสียชีวิตแล้ว เราทำได้แค่เพียงอย่างเดียวก็คือ

เก็บเค้าไว้ในความทรงจำของเรา

ทำอย่างนี้จะดีกว่านะคะ  ^-^

:THE END:

BY..KIB..