ลูก นักศึกษา เทวดาน้อย

เนื้อเรื่อง

ลูก..นักศึกษา..เทวดาน้อย

“นอนไปเถิดแม่จะกล่อม   นวลละม่อมแม่จะไกว

ทองคำแม่อย่าร้องไห้    สายสุดใจแม่เจ้าเอย”

                                                                                              (ยืมมาจากเว็บไซต์)

             ลูกจ๋า ลูกรัก...ของแม่ วันนี้เจ้าจากอกแม่มาทุกวันคืนแม่เฝ้าห่วงหาเจ้าอยู่ ทุกหยาดเหงื่อ แรงกายของแม่ ก็เพื่อเจ้าลูกรัก ตอนนี้แม่ไม่ได้ยินเสียงร้องหิวนมของเจ้า ลูกเอ๋ยเจ้าอยู่ไหน ตอนนี้เจ้าหัวเราะหรือร้องไห้ เจ้านอนหลับดีไหม แม่เฝ้าชะแลเหลียวมองทางอยู่วันนี้ หวังเจ้าจะหวนมา รถคันแล้วคันเล่าผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่สิ่งที่แม่เฝ้ามอง คือเจ้าก็ไม่มา วันนี้แม่คิดว่า เจ้าคงมีภาระที่จะต้องทำทางโน้นวันพรุ่ง เจ้าคงกลับมา ลูกเอ๋ย ...........

             ฉันคือนักศึกษามหาวิทยาลัยนะ ฉันโตแล้ว ฉันจะทำจะทำและจะทำใครอย่าห้าม วันนี้ฉันสนุก วันนี้ฉันหัวเราะ แล้ววันนี้ใครจะคอย ใครจะทุกข์ ใครจะร้องไห้ ฉันไม่สนใจเพราะใครคนนั้นไม่ใช่ฉันฉันจะเที่ยว ๆ ๆ  ฉันจะเล่น ๆ ๆ ฉันจะกิน ๆ ๆ ฉันมีเงินใช้ได้อย่างสบายมือ  เงินมาจากไหนนั้นหรือ ฉันไม่รู้  แต่ที่ฉันรู้อย่างเดียว คือ เมื่อฉันต้องการเงินฉันต้องได้และไม่มีใครปฏิเสธความต้องการของฉันได้  ฉันมีชุด เสื้อขาว กระโปรง กางเกงดำ ผูกไท้ ด้วยนะ เวลากลับบ้าน (นานๆครั้ง) ดินฉันไม่เห็น ฉันเห็นแต่ฟ้า ใครก็อย่ามาว่าให้ฉัน ฉันมีแฟนด้วยนะ ฉันกับเธอรักกันมาก เธอคือทุกอย่างของฉัน ฉันทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ ฉันเลี้ยงเธอได้ ด้วยเงินของฉัน ( ด้วยเงินของฉัน ) ............

              ฉันเป็นลูกนะ  ฉันต้องการอันโน้น อันนี้ ฉันต้องได้ ถ้าไม่ได้ฉันจะร้องไห้ ฉันจะไม่ไปเรียน

ฉันกลัวว่าฉันจะอายเพื่อน จะทำอย่างไร จะได้มาด้วยวิธีอะไร ฉันไม่สนใจ นั้นมันไม่ใช่ปัญหาของฉันคนที่ฉันเรียกว่า แม่หรือพ่อ ต้องหามาให้ฉัน ฉันคือเทวดาที่ต้องการอะไรต้องได้ห้ามบอกปฏิเสธ แล้วใครก็อย่ามาคัดใจฉัน อย่าทำให้ฉันโมโหนะ.......

           ฉันเป็นลูก ฉันร้องไห้ คือฉันหิวนมแม่ต้องเอานมมาป้อนฉันให้เร็ว ถ้าช้าฉันจะร้องให้แรงขึ้น

           ฉันเป็นนักศึกษา  ฉันยิ้ม ฉันหัวเราะ ฉันเที่ยว ฉันไม่สนใจใครเพราะฉันมีเงินใช้สบายมือ

           ฉันเป็นเทวดา ฉันอยากได้อะไรแม่ต้องหาให้ฉันให้ได้ แล้วใครก็ตามอย่ามาคัดใจฉัน

สิ่งที่ฉันได้มาทุกอย่าง ฉันไม่เคยถามว่า ได้มาอย่างไร ได้มาจากไหน

และคำว่า “แม่เหนื่อยไหม” ไม่เคยที่จะหลุดออกจากปากฉันให้ใครได้ยิน...

                                                                                                                                     “กาฝาก”