ฉันได้ไหมที่ยืนข้างเธอ Be with You

บทนำ

               “มีลูกผู้หญิงก็เหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน”  เมื่อโบราณท่านเปรียบผู้หญิงเป็นส้วม  มันจึงเหมือนภาระหนักอึ้งบนบ่าของหญิงสาวหลายคน  ที่ต้องคอยระวังไม่ให้มีเรื่องฉาวโฉ่ให้อับอายขายขี้หน้าชาวบ้านเขา  แม้ในยุคปัจจุบันที่ผู้หญิงต้องดิ้นรนทำงานไม่ต่างจากผู้ชาย  แต่ภาระนี้ก็ยังคงอยู่ให้เธอเหล่านั้นต้องแบกรับมันเอาไว้  และนี่คือเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่ง  ที่สูญเสียพรหมจรรย์ไปเพียงด้วยฤทธิ์ของสุรา  คำครหาจึงเหมือนมีดที่กรีดแทงลึกลงในหัวใจสาว 

                เสียงล้อลากจากกระเป๋าใบใหญ่ดังไปตามทางเดินในสนามบินประจำจังหวัด  บ่งบอกว่าถึงเวลาที่ต้องล่ำลา  การเดินทางในครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนๆ เพราะเธอต้องจากไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ถึงจะได้กลับ

               “ทำงานแล้วอย่าตื่นสายล่ะ  ยิ่งไปอยู่นู้นยิ่งต้องรีบเข้าใจไหม ดูแลตัวเองดีดีด้วย”  ชายเจ้าของเรือนผมสีดอกเลาเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวล  เมื่อเด็กหญิงตัวเล็กในวันวานกำลังจะบินไปสู่โลกกว้าง  และกำลังอ้าแขนขอรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง

                “พ่อ..หนูโตแล้วนะ”  หญิงสาวบอบบางเอื้อมมือไปกอบกุมมือเหี่ยวย่นของผู้เป็นพ่อ 

                “ไม่รู้ล่ะ..ก็พ่อเป็นห่วงนิ”  ชายสูงวัยมองค้อนลูกสาวทั้งที่คัดค้านไม่อยากให้ไป  แต่เจ้าตัวก็ดึงดันขอไปทำงานในเมืองใหญ่  ถึงแม้ตอนเรียนมหาวิทยาลัยหญิงสาวจะห่างบ้านไปบ้าง  แต่ก็ไม่ได้ไปไกลเท่าครั้งนี้

                “โอเคค่า..หมาจะไม่ให้เห่าแมวจะไม่ให้กัดเลย”  หญิงสาวตอบด้วยท่าทางทีเล่นทีจริง  จนผู้เป็นแม่อดไม่ได้ที่จะตีแขนลูกสาวไปทีนึง

                “เค้ามีแต่ยุงไม่ไต่ไรไม่ให้ตอมย่ะ”  หญิงสูงวัยยิ้มให้กับความขี้เล่นของลูกสาว  ยิ่งคิดยิ่งใจหายบนโต๊ะกับข้าวต่อไปคงมีแค่สองตายาย  ไม่มียัยเด็กกะโปโลพูดจาขี้เล่นให้ชื่นหัวใจอยู่ใกล้ๆอีก

                 “พ่อจ๋าแม่จ๋า..สมัยนี้เค้ามีมือถือที่เห็นหน้าแล้วนะรู้ยัง”  หญิงสาวหัวเราะกับท่าทางของพ่อและแม่ที่ทำราวกับว่าเธอจะหายไปในเมืองลับแล  มือสากของผู้เป็นพ่อได้แต่โยกหัวลูกสาวไปมา  พร้อมกับเสียงหัวเราะคละเคล้ากันของครอบครัว

                ฟ้าใสหันกลับไปมองคนทั้งคู่อีกครั้งก่อนจะส่งยิ้มบอกลา  “หนูสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี”  สัญญาใจที่เธอรักษาไว้ไม่ได้  แค่เพียงชีวิตที่เสียหลักไปนิดใครจะคาดคิด  ว่าจะทำให้เข้าสู่วังวนแห่งกับดักเสน่หา  ขอเพียงมีใครซักคนเป็นหลักยึดร่วมเดินในวันที่อ่อนล้า  เขาคนนั้นมีจริงหรือเป็นแค่คนในนิยาย....ฉันได้ไหมที่ยืนข้างเธอ.....