ทะลุมิติไปเป็นคุณแม่ลูกสองยุค 70

ชี้แจง

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้มีการอ้างอิงประวัติศาสตร์ อาจจะมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง โดยได้รับแรงบันดานใจจากการอ่านงานเขียนนิยายของท่านอื่นๆ หากงานเขียนของไลท์บางช่วงตอนเหมือนกับนิยายท่านใดต้องขอโทษด้วยนะคะ 

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงงานเขียนที่ผู้แต่งอยากถ่ายทอดจินตนาการของตนเอง เนื่องจากเป็นความฝันของคนที่รักการอ่านนิยายมาตั้งแต่เด็กๆอยากมีงานเขียนเป็นของตัวเองซักเรื่อง ที่เราอยากให้เป็นอย่างที่เราชอบ หวังให้ตัวละครนั้นๆเป็น ไปตามที่เราตั้งใจอยากให้เป็น

ทั้งนี้สามารถติชมงานเขียนของไรท์ได้นะคะ เพราะทุกๆคอมเมนต์ถือเป็นแรงใจให้ไรท์มีกำลังใจเขียนงานต่อ พร้อมรับฟังทุกๆคนและพร้อมนำมาปรับปรุงแก้ไขให้เนื้อเรื่องนิยายดีขึ้น หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ สุดท้ายขอฝากผลงานเรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ

             นิยายแม่ลูกอ่อนดาริน

บ้านไม้หลังหนึ่งตั้งอยู่บริเวณลำธาร บนที่ดินขนาดสามหมู่ ภายในห้องนอนพบสตรีร่างบางกำลังนอนรักษาตัวอยู่บนเตียงเตา ดวงหน้าซีดเซียวเพราะพิษไข้ หากจะพูดถึงสาเหตุต้องย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน ขณะที่จางเล่อเหลียน ซักผ้าอยู่ที่ลำธารเกิดหน้ามืดเนื่องจากร่างกายที่ไม่แข็งแรงเพราะขาดสารอาหาร ทำให้จางเล่อเหลียนตกลงไปในลำธาร โชคดีที่มีชาวบ้านที่มาซักผ้าอยู่แถวนั้นพอดี จึงช่วยเหลือจางเล่อเหลียนไว้ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้เธอสลบไสลไปถึงสามวัน

แพรพิรุณในร่างของจางเล่อเหลียนกำลังนอนเบิกตากว้างมองเพดานในห้องนอนแคบๆ มีตู้เสื้อผ้าหลังเล็กๆและเตียงเตา เท่านั้น แพรพิรุณกวาดตามองรอบๆห้องครั้งแล้วครั้งเล่า จนตอนนี้จะเริ่มทำใจได้แล้วว่าตนเองนั้นได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของจางเล่อเหลียน เหมือนกับนิยายที่ตนชอบอ่านแนวทะลุมิติมาในอดีตย้อนยุค ที่ตนเองชอบอ่านเป็นกิจวัฒประจำวัน ก่อนจะตื่นขึ้นมาพบเจอกับโลกที่แสนจะลำบากเช่นนี้ แพรพิรุณได้เห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชีวิตที่แสนจะลำบากยิ่งนัก โดยไม่คิดเลยว่าชีวิตที่แสนจะอาภัพชีวิตที่เหมือนนิยายและในละครที่คนชอบอ่านชอบดูเช่นนี้จะมาเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง......มันไม่จริงใช่ไหม

#ขอฝากนิยายเรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ

#นิยายเรื่องแรกของคุณแม่ลูกอ่อน ใช้เวลาเขียนช่วงกลางคืนที่ลูกหลับ 

#ถ้าชอบก็ขอกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ