ลู่อิงเหมย

     แสงสว่างที่สาดส่องผ่านตามช่องเล็กๆ ของผนังด้านข้าง กระทบเข้ากับเปลือกตารีเรียวที่ปิดสนิทให้ขยับตัวให้พ้นจากแสงสว่างที่เจิดจ้า ร่างกายรู้สึกปวดร้าวระบมไปหมด ศีรษะหนังอึ่ง จนไม่อยากจะขยับตัวไปมากกว่านี้  ความรู้สึกที่รับรู้ได้ถึงตัวตนของตนเองก็คือก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะถูกสามผู้ยิ่งใหญ่ของภิภพส่งลงมาเกิดใหม่ แต่ที่ไหนก็ไม่อาจรับรู้เพราะตอนนี้ลืมตาไม่ขึ้น.

“ท่านจ้าวภิภพ ท่านทูตซ้าย ทูดขวา สิ่งที่ท่านสามคนทำพาดในวันนี้ พวกท่านต้องชดใช้อย่างสาสมแน่นอน” เสียงคำรามขู่อาฆาตมิได้ดังออกมา มีแค่เพียงความนึกคิดคับแค้นอยู่ด้านใน มีที่ไหนนั่งถือศฺลอยู่ดีๆ ก็ถูกอะไรบางอย่างดึงมาถึงสถานที่มืดมิด ไม่ทันได้ใช้ความคิดกล่าวโทษใคร ก็ถูกส่งมาที่ใดก็ไม่รู้ พลอยเอ่ย พลอย ชีวิตลันทดเหลือเกิน มาถือศิลเพราะดวงถึงฆาตรแต่ตายแบบไม่รู้สาเหตุกรรม.

เบิ้ม!!!!! เปรี้ยง!!!!! เสียงคำรามสั่นสะเทือนกึกก้องไปทั่ว ท่านผู้ที่ถูกกล่าวถึงสัมผัสได้ถึงรังษีอำมหิตที่กล่าวคาดโทษถึงตนเองได้ ยามนี้ทำได้เพียงแก้ไขเรื่องราวที่เกิดขึ้นกระทันหันไปก่อน มิอาจกลับย้อนคืนกลับไปยังจุดผิดพลาดได้แล้ว ในรอบพันปีที่ผ่านมานี้คือเหตุการณ์ครั้งที่สองของภิภพคู่ขนาด.

“นายท่าน! นายท่าน ได้ยินหรือไมขอรับ” บุรุษที่นั่งประจำตำแหน่งขวามือ เอ่ยขึ้นน้ำเสียงติดสั่นหันไปทางผู้ที่อยู่สูงกว่า ใบหน้ามีแววกังวลมากมายเด่นชัดแต่ยังคงนั่งนิ่งไม่ตอบว่าอย่างไร.

“นั้นนะสิดูเหมือนว่านางจะโกรธแค้นพวกเราสามคนมากมายนะขอรับ” น้ำเสียงที่เอ่ยออกมารู้สึกสำนึกผิดมิอาจหลีกหลบคำกล่าวโทษในครั้งนี้ได้เลย ทำได้แค่เพียงหันหน้าไปหาผู้ที่เป็นนายท่านของตนเอง.

“นายท่าน ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งนั้นนะขอรับ เอ่อ…!!!!”

"เอาเถิด เรื่องก็เกิดแล้ว พวกเจ้าทั้งสองจะกล่าววาจาคำครวญกันไปทำไม ทูตขวาอี้ถัง หรือว่าอย่างไรท่านทูตซ้ายอี้ถิง  พวกท่านสองคนทำอะไรได้มากไปกว่านี้อีกหรือ ครั้งนี้ข้าก็ผิดจริง แต่เหตุการณ์มันกระทันหันเกินไป ใครจะไปคาดคิดว่าดวงจิตของฝั่งโน้นจะหลุดลอยมาถึงฝังนี้ และก็จะจงก้าวข้ามผ่านมิติคู่ขนาดช่วงเวลากำลังจะปิดลงพอดี กายหยาบฝังโน้นก็สูญสินไปแล้วจะส่งคืนก็ไม่ได้ ทำได้แค่ส่งต่อให้นางไปเกิดใหม่" ผู้ที่นั่งนิ่งถึงกับทอดถอนใจก่อนจะเอ่ยห้ามทูตซ้าย ขวาของตน และกล่้าวถึงเรื่องที่ค้างคาความรู้สึกผิด.

“แต่ว่านายท่าน ครั้งนี้เรามิได้ส่งนางไปกำเนิดในครรภ์ของสตรีนางใด แต่พวกเราเอ่อ!!!” ทูตขวาอยากจะพูดต่อแต่ติดอยู่ที่มันมิอาจกล่าวคำออกมาได้ หนักหน่วงเหลือเกินกับการไปเกิดใหม่ของดวงจิต ที่ยังไม่ถึงเวลาหมดอายุขัย และเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ไม่เหมือนเช่นครั้งก่อน.

“ใช่ขอรับ นายท่านสตรีนางนี้มาจากทางฝังโน้นดวงจิตของนางหลุดลอยมาเพราะการบำเพ็ญตน มิได้สินอายุขัยหรือเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต” ทูตซ้ายกล่าวเสริมเพราะรู้สึกกังวลใจกับครั้งนี้เป็นอย่างมากที่สำคัญดวงจิตดวงนี้บริสุทธิ์มากจากการบำเพ็ญตนให้อยู่ใสศิลธรรม ไม่มีจุดด่างพลอย.

“เฮ้ย!! แล้วท่านทั้งสองคิดแก้ไขสิ่งใดได้อีก ดวงจิตนั้นหลุดลอยมาถึงมิติคู่ขนาดที่แปิดลงพอดี แล้วไม่รู้ว่าจะเปิดอีกเมื่อใด ที่นางมาได้ถึงที่นี้ก็นับว่าเป็นลิขิตสวรรค์ ทุกชะตาที่มายังดินแดนแห่งนี้ล้วนแล้วแต่อยู่เหนือเราควบคุม ส่งกลับก็ไม่ได้ ที่ทำได้ก็แค่หาร่างใหม่เก็บดวงจิตนี้ไว้ โดยที่ไม่สามารถส่งนางไปจุติในครรภ์ได้ ที่เหลือก็สุดแต่เวรและกรรมของนาง พวกเราทำได้เพียงช่วยเหลืออยู่ห่าง ๆ จนกว่านางจะสิ้นอายุ"

“ถ้าเช่นนั้นเราไปดูนางกันเถิดนายท่าน/ถ้าเช่นนั้นเราไปดูนางกันเถิดนายท่าน” สองเสียงเอ่ยขึ้นพร้อมเพียงกัน และใบหน้านายท่านก็พยักหน้าน้อยๆ ส่งมาให้ทูตทั้งสองถึงได้เผยยิ้มออกมา ถึงจะอย่างไรสถานที่พวกเขาทั้งสามส่งนางไป ก็มิได้สุขสบายเช่นพระชายาน้อยองค์นั้น.

 ………………………………………………………………………………..