คิดว่าเธอจะไม่รัก!?

เนื้อเรื่อง

“กรี๊ด!!............. >-<” นี่ เป็นเสียงนักเรียนหญิง  ในโรงเรียนของผมเองน่ะ  ไม่ต้องตกใจไปนะครับ

“นั้นไงๆ  ซาซาชิมะคุงน่ะ >-<”  นี่ก็เช่นกัน

“กรี๊ด!!ๆๆ ซาซาชิมะคุง >-<” นี่ก็ใช่ครับ

นี่อาจจะเป็นเรื่องแปลกนะครับ ที่อยู่ดีๆสาวๆก็กรี๊ด กร๊าด กันจนผิดปกติ  แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ ผมต้องได้ยินทุกเช้าที่มา

โรงเรียนเลยทีเดียว  ผม ซาซาชิมะ  ชูยะ  ผมเป็นหนุ่มเนื้อหอมประจำโรงเรียน  เซน  แห่งนี้ ก็ว่าได้  ถึงแม้ว่าผมจะเป็นหนุ่มเนื้อหอมก็ตาม
แต่ผมก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากเธอคนนี้  เธอชื่อ คาวามุระ  นาซาริ เธอคนนี้ไม่ค่อยเห็นผมในสายตาเลย  ถึงแม้ว่าผมจะนั่ง
ข้างๆเธอก็ตาม  ผมแอบชอบเธอมาตั้งแต่เข้า ม.ปลายใหม่ๆ  ตอนนั้นผมยังไม่เนื้อหอมขนาดนี้  เราเคยคุยกันครั้งนึง  แต่เธอคงจำผมไม่ได้หรอก  ก็ตอนนั้นผมใส่แว่นนะ  แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนส์แล้ว   สาเหตุที่ผมชอบเธอก็คงเพราะว่าเธอเป็นคนร่าเริง  น่ารัก  อารมณ์ดี  และเข้ากันคนง่าย ก็คงเป็น 4 อย่างนี้แหละที่ทำให้ผมชอบเธอ

“เฮ้ย!  เป็นอะไรไปน่ะ ชูยะ ^_^”  ส่วนเจ้านี้ โมโตนาริ  เคจิ  เป็นเพื่อนซี้ของผมเอง

“เค  ไปกันเถอะ จะเริมเรียนแล้ว” ผมพูดจบก็ลากเจ้าเคเดินตรงไปที่ห้อง

“แล้วเจอกันนะครับสาวๆ ^_______^ ” เจ้าเคพูด  เจ้านี้มันบ้าผู้หญิงน่ะ  

~ ณ. ห้องเรียน ~

“นี่! วันนี้ครูมีข่าวดีจะมาบอกพวกเธอด้วย ^__^  อีก 1 อาทิตย์ข้างหน้า  ทางโรงเรียนของเราจะจัดงานโรงเรียนเป็นเวลา 3 วัน  โดยห้องของเราจะเปิดร้านขายอาหารทั้งหมด 7 ร้าน”  พออาจารย์พูดจบ  อาจารย์ก็หันไปเขียนรายชื่อพวกเราเป็นคู่ๆไป ( ห้องเรามีอยู่ทั้งหมด 30 สิบคน )  จนกระทั้งมาถึงชื่อของผม  

หา ~!!!  !!!O_O!!! ผมได้คู่กะ.........กับ........ คาวามุระ  นาซาริล่ะ  ผมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย  ( แต่มันก็เป็นไปแล้วนี่ ) แต่ที่สำคัญเจ้าเคมันก็อยู่ด้วย แถมยังมีเพื่อนของนาซาริที่มีชื่อว่า  นามิ อยู่ด้วยอีก เฮย! -_-  แต่ไม่เป็นไรยังไงก็ได้อยู่กับนาซาริล่ะนะ ^__^

“นี่คือรายชื่อของคู่ของพวกเธอ  ที่จะต้องร่วมงานกันเป็นเวลา 3 วัน  ให้พวกเธอแต่ล่ะคู่ไปคิดกันมาแล้วกันว่า  จะขายอะไรในงานโรงเรียน  ให้เวลาหนึ่งชั่วโมง” อาจารย์พูดจบก็ทำการจับเวลา

“นี่!ๆ ซาซาชิมะคุง  แล้วพวกเราจะขายอะไรในงานโรงเรียนดีล่ะ ^-^???” นาซาริหันมาถามผม ทั้งๆที่เธอไม่เคยหันมาทางผมเลยด้วยซ้ำ เลยทำให้ผมตกใจมากตอบอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งเงียบ

“นี่  เอาไงล่ะซาซาชิมะคุง ???^-^???” นาซาริถามผมอีกครั้ง  คราวนี้ผมคงต้องตอบแล้วล่ะ

“เอ่อ............อะไรก็ได้แล้ว แต่คาวามุระเถอะ ^_^” ผมพูดด้วยความเขินนิดๆ

“นี้ไม่ต้องเรียก ว่า คาวามุระก็ได้ เรียก นาซาริเถอะ  ฉันชอบให้เพื่อนๆ เรียกว่า  นาซาริมากกว่านะ ^-^” นาซาริพูด

“ก็ได้  ฉันจะเรียก คาวามุระ ว่า นาซาริ คราวนี้พอใจมั้ย ^_^”ผมตอบตกลง

“งั้น มาพูดเรื่องการขายของกันต่อเถอะ  งั้นเราขายทาโกยากิ แล้วกันนะ ^-^???” นาซาริพูดขึ้น

“อือ.....ก็ได้  ว่าแต่ว่านาซาริเถอะ  เธอทำทาโกยากิ เป็นหรือเปล่านะ o_O???” ผมถามนาซาริ

“ก็เอ่อ........ทำไม่เป็นหรอก แต่อยากลองทำดูนะ ^-^  แล้วซาซาชิมะคุงล่ะทำเป็นมั้ย ^-^???” นาซาริพูดแล้วถามผมกลับมา

“ฉันนะ ทำทาโกยากิเป็นอยู่แล้ว  ก็บ้านฉันเป็นร้านอาหารนี้ ^__^” ผมตอบกลับไป    นาซาริยังไม่ได้พูดอะไรต่อ อาจารย์ก็พูดข้นมาก่อน

“หมดเวลาแล้ว ให้พวกเธอเขียนรายชื่ออาหารที่จะขายในวันงานโรงเรียนมาส่งครูด้วย” อาจารย์พูด  
ว่าแล้วนาซาริก็หยิบกระดาษมาเขียน

“ตกลงเอาเป็นว่า เราขายทาโกยากิแล้วกันนะ ^-^” นาซาริถามผมก่อนที่จะเขียนลงไป

“อืม ก็ได้ ^__^” ผมตอบ นาซาริเขียนเสร็จก็เอากระดาษไปส่งอาจารย์  

( พักกลางวันแว้ว )

“นี่ๆ ได้ข่าวมั้ย o_o??? วันงานโรงเรียนนะ  ซาซาชิมะคุงจะขายทาโกยากิล่ะ” นักเรียนหญิงในโรงเรียนพูดขึ้น

“จริงหรอ !!!O_O!!!  ฉันพึ่งรู้นะเนี้ย” นักเรียนหญิงอีกคนพูด   ครืด~  ผมเปิดประตูออกมาก็เห็นนักเรียนหญิงห้อง B  2  คนยืนคุยกันอยู่หน้าห้อง พอพวกเธอทั้ง 2 หันมาเห็นผมก็

“กริ๊ด!!...........ซาซาชิมะคุง >-< >-
“ขอทางเดินหน่อยครับ ^_^” ผมพูดแล้วเดินออกมา

“ดูสิเขาพูดกับพวกเราด้วยล่ะ  >-
( ซาซาชิมะ   ยืนอยู่หน้าห้องสมุดพอดี )  ลองเข้าไปทักดูดีกว่า  ( เฮ้ย! พระเอกเราตอนแลกเหมือนจะเงียบๆ ไหงตอนนี้กลับใจกล้าหน้าด้านอย่างนี้เนี้ย )

“นี่ นาซาริทำอะไรอยู่หรอ ^__^” ผมพูดพร้อมนั่งลงข้างๆเธอ

“ฉันกำลังหาวิธีทำ ทาโกยากิอยู่น่ะ ^-^” นาซาริตอบผม

“เรื่องแค่เนี้ยเอง  เย็นนี้มาที่บ้านฉันสิ แล้วเดียวฉันจะสอนการทำทาโกยากิให้ ^__^” ผมชวนนาซาริไปที่บ้าน

“จริงน่ะ  ไปสิไป ^-^!!!” นาซาริตอบตกลงกับผมด้วยความดีใจ

“งั้นเย็นนี้  ฉันรอเธอที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วกันนะ ^__^” ผมบอกนาซาริพร้อมลุกขึ้นยืน

“ตกลงจ๊ะซาซาชิมะคุง  งั้นเจอกันตอนเย็นนะ ^-^” นาซาริพูดจบ  ผมก็เดินออกจากห้องสมุดมา

  ( เย็นแย้ว )   พอตกเย็นผมก็มารอนาซาริที่หน้าโรงเรียน ( ตอนนี้ก็เป็นเวลา 16.30 น. )  ไม่นานนักผมก็เห็นนาซาริเดินมาแต่ไกล

“ โทษทีนะซาซาชิมะคุง รอนานมั้ยจ๊ะ ^-^” นาซาริพูดแล้วเดินมาหาผม  

“ไม่นานหรอก ^__^  ว่าแต่ว่าทำไมเธอตาแดงๆน่ะ แถมบวมอีกด้วย หรือว่าร้องไห้มา มีเรื่องอะไรหรอปล่าว ???o_o???  บอกฉันได้นะ” ผมถามนาซาริ เพราะดูจากหน้าตาของเธอแล้วร้องไห้มาแหง

“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ  งั้นเราไปบ้านซาซาชิมะคุงกันเถอะนะ ^-^” นาซาริพูดแล้วเช็ดน้ำตา

“เอางั้นหรอ ไปก็ไปสิ ^_^” ผมพูด  แล้วกำลังจะเดินนำหน้านาซาริไป แต่แล้วนาซาริกลับคว้าแขนผมเอาไว้ ด้วยความตกใจผมเลย...........

“มีอะไรหรอนาซาริ O_o???” ผมถามนาซาริด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรหรอก  แต่ขออยู่แบบนี้ สักแป๊บนึงได้มั้ย” นาซาริพูดจบก็หันหน้ามาซบแขนของผม  

“ได้สิ” ผมตอบ   ด้วยความสงสัยผมเลยหันไปดูข้างหลัง ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคนยืนอยู่  

พอผู้ชายคนนั้นเห็นหน้าผมก็พูดว่า
“อย่างนี้นี่เองหรอ  ถึงว่าทำไมเธอถึงไม่ร้องไห้เลยสักนิด   ก็ได้หนุ่มสุดฮอตในโรงเรียนมาเป็นแฟนนี่ ” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น

“นายพูดถึงใครนะ O_-???” ผมถามด้วยความอยากรู้ ( โอ้ว พระเจ้าจอด พระเอกฉันทำไมถึงโง่อย่างนี้เนี้ย )
“ก็ผู้หญิงคนนั้นไงล่ะ  คาวามุระ นาซาริ แฟนนายไงล่ะ” ผู้ชายคนนั้นพูด  
“หา~!!!  !!!O_O!!!” ผมร้องด้วยความตกใจ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี้ย ผมล่ะงงไปหมดแล้ว ???O_O ???  
“มาหง  มาหาอะไรล่ะ  ก็นายเป็นแฟนของนาซาริไม่ใช้หรอ” ผู้ชายคนนั้นพูดอีก  ทำไมๆอยู่ดีๆผมกลับกลายไปเป็นแฟนของนาซาริไปได้ล่ะเนี้ย ?- -??
“ใช้เขาเป็นแฟนฉัน  แล้วจะทำไม” นาซาริเช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูด  นี่มันเรื่องอะไรกันเนี้ย           ???O_O???  (โอ้ไม่  พระเอกฉัน บ้าไปแล้วหรอเนี้ย )
“อ๋อ ก็ใช่สิ  ก็นี่แฟนเธอ  แฟนเก่าอย่างฉันก็คงไม่มีสิทธิ์ใช่มั้ย” ผู้ชายคนนั้นพูดอีก
“ใช่นายไม่มีสิทธิ์ นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้” นาซาริพูดแล้วทำถ้าจะร้องไห้  ผมคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ  ไม่งั้นนาซาริคงต้องเสียใจไปมากกว่านี้
“นายมีสิทธ์อะไรมาทำกับแฟนฉันแบบนี้” ผมพูดออกไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร  มานึกได้อีกทีผมก็พูดออกไปแล้ว  ผมพูดแบบนั้นนาซาริเลยเงยหน้ามามองผม ด้วยน้ำตาคลอ
“กลับกันเถอะนาซาริ” ผมพูดพร้อมกับจับมือนาซาริไว้  ส่วนนาซาริก็กำมือผมไว้แน่น   แล้วผมก็พาเธอวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น แต่ถึงยังไงนาซาริก็ยังร้องไห้ไปตลอดทางที่ผมพาเธอวิ่งมา  จนกระทั้งผมมาหยุดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ที่อยู่ไกลๆบ้านผมเอง
“นี่  หยุดร้องได้แล้ว  เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก ^_^” ผมพูดพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้า ( ของผมนะ ) ขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้นาซาริ  แต่นาซาริก็ยังไม่ยอมหยุดร้องง่ายๆ  ผมก็เลยตัดสินใจ ดึงตัวนาซาริเข้ามากอดไว้
“นี่ ไม่ต้องร้องไห้หรอก” ผมพูดกับนาซาริที่อยู่ในอ้อมกกอดของผม
“นี่ ซาซาชิมะคุงฉันผิดด้วยหรอ ที่มีเวลาให้เขาน้อยไปน่ะ  ทั้งๆที่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อเขา  แต่เขากลับมาบอกกับฉันว่าไม่เคยคิดที่จะชอบฉันเลยด้วยซ้ำ แถมที่สำคัญเขาบอกกับฉันว่าเขามีแฟนแล้ว แล้วเขาก็บอกเลิกกับฉันอย่างไม่ใยดี” นาซาริพูดไปร้องไห้ไป
“นี่นาซาริ  เธออย่าไปสนใจผู้ชายแบบนั้นเลยนะ  ไอ้นั้นมันบ้า  มันตาบอด  ทั้งๆที่นาซาริก็ออกจะน่ารักขนาดนี้มันกลับมาบอกเลิก  มันบ้าหรือเปล่าน่ะ” ผมพูด แบบนี้เลยทำให้นาซาริหัวเราะขึ้นมาได้อีกครั้ง
( ซาซาชิมะเลิกกอดนาซาริแล้วนะจ๊ะ )
“อย่างนี้สิ  ค่อยดูเป็นเธอหน่อย ^__^” ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้นาซาริ  
“อือ  ขอบใจมากนะซาซาชิมะคุง  ที่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น ^-^” นาซาริพูดแล้วยิ้มกลับมาให้ผม  ผมดีใจมากจนพูดอะไรต่อไปไม่ถูก
“ อือ  แล้วบ้านซาซาชิมะคุงล่ะไปทางไหน ^-^” นาซาริหยุดร้อง แล้วหันกลับมาถามผมว่าบ้านผมอยู่ไหนแทน
“อยู่ไกล้ๆนี่แหละ  มาสิเดี๋ยวฉันพาไป ^_^” พอผมพูดจบก็พานาซาริมาที่บ้าน
~ ณ. ที่บ้านของ ซาซาชิมะ  ในห้องครัว ~
“ โห! !!!OoO!!!  ห้องครัวสวยจังเลย” นาซาริพูด
“งั้น  เริ่มเลยนะ  อุปกรณ์ก็ครบแล้วด้วย ^_^” ผมถามนาซาริ
“จ๊ะ ^-^” นาซาริตอบ  ว่าแล้วผมก็เริมสอนนู้นสอนนี้ ให้กับนาซาริ  
......เวลาก็ผ่านไป..........
พอผมสอนนาซาริเสร็จ  ผมก็เลยให้นาซาริลองทำทาโกยากิดู  แต่ผลออกมากลับ เละเทะ   เฮ้ย!ช่วยไม่ได้แล้วสิน่ะ  
“นี่  ดูนะ....”ผมพูด พร้อมกับก้มลงมาจับมือนาซาริไว้แล้วค่อยๆสอนไปเรื่อยๆ
“อย่าเขี่ยให้มันปนกันสิ  ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้  กลับด้านสิ” ผมพูด
“แบบนี้หรอ” นาซาริถาม
“ใช้แล้วแบบนั้นแหละ ค่อยๆทำไปเรื่อยๆนะ” ผมพูดแล้วปล่อยมือออกจากนาซาริ
( ในความคิดของนาซาริตอนนี้ )
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นน่ะ  ทำไมพอซาซาชิมะคุงเข้ามาใกล้เรา ทำไมเราต้องใจเต้นแรงขนาดนั้นด้วยนะ  ทั้งๆที่เราพึ้งถูกแฟนบอกเลิกมาแท้ๆ  แถมเรายังไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้กับใครมาก่อนเลยด้วย
( กลับสู้ความเป็นจริง )   ก๊อง!!
“นี่ มีสมาธิหน่อยสิ ^__^” ผมพูด พอเวลาผ่านไปได้สักพักนึง
“ไชโย้!!  ฉันทำได้แล้ว  ทำได้แล้วๆ ^-^” นาซาริพูดขึ้นด้วยความดีใจ  ผมเห็นนาซาริดีใจผมก็พรอยดีใจไปกับเธอด้วย  
          หลังจากวันนั้นทุกเย็น  นาซาริก็จะมาฝึกทำทาโกยากิกับผมที่บ้านทุกเย็น  ตอนนี้เรา 2 คน เลยสนิทกันมากขึ้น ตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกแค่วันนี้วันเดียวเพราะพรุ่งนี้  งานโรงเรียนก็จะเริมขึ้นแล้ว   ^____^  
( ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงเรียนนะครับขอบอก )
“นี่ ซาซาชิมะคุง  เย็นนี้จะไปซื้ออุปกรณ์กันใช่ปะ ^-^???” นาซาริหันกลับมาถามผมที่นั่งอยู่ข้างหลัง
“นี่  บอกแล้วไงไม่ต้องเรียกว่า ซาซาชิมะก็ได้  เรียกชูยะเถอะ ^__^” ผมพูดเพราะไม่อยากให้นาซาริเรียกผมว่าซาซาชิมะน่ะ  มันดูห่างเหินยังไงก็ไม่รู้
“จ้าๆ  ชูยะก็ชูยะ ^-^ แล้วตกลงเย็นนี้ไปซื้ออุปกรณ์หรือเปล่า ^-^???” นาซาริถามผม
“ไปสิ งั้นฉันค่อยที่เดิมนะ ^__^” ผมพูด  ที่เดิมที่ว่านะหรอ ก็หน้าโรงเรียนไงล่ะ
“จ๊ะๆ ^-^” นาซาริพูดแล้วหันหน้ากลับไป
( พักกลางวัน )
“นี้ได้ยินข่าวลือมาบ้างหรือป่าว o_o???” นักเรียนหญิงห้อง B ถามนักเรียนหญิงห้อง A ที่เป็นเพื่อนกัน ( พวกนี่เป็นรุ่นน้องน่ะ )
“ได้ยินสิ  ใช่ๆฉันได้ข่าวมาว่ารุ่นซาซาชิมะน่ะ ยอมให้รุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเรียก ชูยะ ด้วยล่ะ !!!O_O!!!” นักเรียนหญิงห้อง A พูดขึ้น
“จริงดิ O_O!!!  ฉันไม่อยากจะเชื่อทั้งๆที่รุ่นพี่ซาซาชิมะ ไม่ชอบให้ใครเรียกว่า ชูยะแท้ๆ  เท่าที่รู้มาก็มีแค่รุ่นพี่ เคจิเท่านั้นที่รุ่นพี่ ซาซาชิมะ อนุญาตให้เรียกว่า ชูยะได้น่ะ” นักเรียนหญิงห้อง B พูด
“อยากรู้จังว่ารุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นจะน่ารักขนาดไหนน้า ^-^???” นักเรียนหญิงห้อง A พูด
“ใช่ๆ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ^-^???” นักเรียนหญิงห้อง B พูด  
( ว่าแล้วเราก็ตัดกลับไปหาพระเอกของเราดีกว่า )
ครืด~ ผมเดินออกจากห้องกำลังตรงไปที่โรงอาหาร แต่แล้วก็
“นี่ ชูยะกำลังจะไปกินข้าวหรอ ^-^???” นาซาริเรียกผมไว้เสียก่อน
“อือ กำลังจะไปกินข้าวนะไปด้วยกันมั้ย ^_^???” ผมชวนนาซาริไปกินข้าวด้วยกัน
“นี่ ชูยะฉันทำข้าวกล่องมาเผื่อด้วย ^-^” นาซาริบอกผม
“จริงดิ  ขอบคุณมากนะ งั้นเรามากินด้วยกันนะ ^__^” ผมพูดด้วยความดีใจ  ก็ได้กินข้าวกลองฝีมือ
นาซารินี่หน่า  ก็ต้องดีใจเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ^__^   แต่เธอดันทำทาโกยากิไม่เป็นนี่ซิ  -_-^
“แล้วเราจะไปกินที่ไหน กันดีล่ะ ^-^???” นาซาริถามผม
“งั้น  ต้องเป็นที่นี้เลย ^_^” ผมพูดจบ  ก็จับมือนาซาริวิ่งขึ้นไปบนด้านฟ้า
“จะกินที่นี้จริงๆหรอ ^-^???” นาซาริถามผม
“ก็ที่นี้นะสิ จะได้ไม่ต้องมีเสียง กรี๊ดกร๊าด น่ารำคาญให้ได้ยินด้วย” ผมพูด แล้วก็ทำการแกะกลองข้าวกิน  พอนาซาริเห็นผมแกะกลองข้าวกินเธอเลยแกะออกมากินบ้าง
( เวลาผ่านไปจนกระทั้งเย็น )
ตอนนี้ผมกับนาซาริซื้ออุปกรณ์การทำทาโกยากิครบแล้ว  ผมก็กำลังจะไปส่งนาซาริที่บ้าน  เรา 2 คน เดินคุยกันมาตลอดทางจนกระทั้งถึงบ้านของนาซาริ  พอถึงบ้านนาซาริผมก็ส่งเธอที่หน้าบ้าน
“บ๊าย บาย จ๊ะ  ชูยะ ^-^” นาซาริพูดพร้อมโบกมือ
“บาย นาซาริ ^__^” ผมพูดพร้อมโบกมือกลับไปให้นาซาริ พอผมกลับถึงบ้านผมก็จัดการโทรหานาซาริทันที อะ สงสัยล่ะสิ ว่าผมได้เบอร์นาซาริมาได้ยังไง ก็ได้มาตั้งนานแล้วล่ะครับ แต่อุบเอาไว้ไม่ได้บอกท่านผู้อ่านรู้น่ะ  อะ ติดแล้วๆ
“ลาล่า ลาล่า ลาล่า  ลาล่า ลาล่า โฮ้ๆๆๆๆ”  เสียงโทรศัพท์ของนาซาริดังขึ้น
“ ฮันโหล  ค่ะ ^-^” นาซาริวิ่งมารับสาย
“ฮันโหล ครับ ^__^ ” ผมพูด
“อ้าว?? โทรมาทำไมหรอ มีอะไรหรอ ชูยะ” นาซาริพูดแบบนี้ เพราะคิดว่าชูยะลืมซื้ออะไรหรือป่าว เลยจะมาฝากเธอซื้อน่ะ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากโทรมาบอกฝันดีเฉยๆน่ะ  ฝันดีน่ะนาซาริ ^__^” ผมพูดไปยิ้มไป
“จ้าๆๆ ^-^” นาซาริตอบผม ว่าแล้วผมก็วางสายจากนาซาริ แล้วรีบเข้านอน ( ผมอาบน้ำ แล้วน่ะครับ ) เพื่อที่จะได้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ  ส่วนนาซาริก็รีบเข้านอนเช่นเดียวกัน
( เช้าวันรุ่งขึ้น )
และแล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึงจนได้  ตอนนี้ผมกำลังจัดร้านอยู่กับนาซาริ  คุณๆคงจะสงสัยล่ะสิว่า  เจ้าเคกับนามิหายไปไหน  มาผมจะบอกให้ฟัง เจ้าเคน่ะ  มันไปจีบรุ่นน้องที่แสดงละคร ที่อยู่หลังเวที  ส่วนนามิ ก็ไปกับแฟนน่ะ  หน้าที่จัดร้านก็เลยตกมาเป็นของ นาซาริกับผมแทน  
“นี่  ชูยะ สงสัยวันนี้เราคงจะขายดีหน้าดูเลยเนอะ ^-^” นาซาริพูด
“ขายดีอะไรล่ะ นี้มันวันแรกนะ จะขายดีได้ยังไง ” ผมพูดก็วันนี้มันวันแรกนี้หน่า  แล้วมันจะขายดีได้ยังไง นาซาริพูดอะไรของเขาน่ะ
“ก็ต้องขายดีสิ  นี่ขนาดพึ่งตั้งร้านนะ  แฟนคลับของชูยะ ยังเต็มหน้าร้านขนาดนี้  แล้วถ้าเปิดร้านล่ะจะขนาดไหน ^-^” นาซาริพูด  ก็แหมใครจะไปสังเกตุล่ะครับ   ก็ผมนะมัวแต่ไปสนใจนาซาริน่ะสิ เลยไม่ได้ดู
สถานการณ์รอบข้างเลย
“กรี๊ดๆๆๆ ซาซาชิมะคุง น่ารักจังเลย >-<”
“กรี๊ดๆๆๆๆๆ ซาซาชิมะคุงเท่จังเลย >-<”
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซาซาชิมะคุง >-<” นักเรียนหญิงในโรงเรียนกลุ่มหนึ่งพูด ( กลุ่มที่ยืนอยู่หน้าร้านน่ะครับ )  ไม่นานนักผมกับนาซาริก็จัดร้านเสร็จ พอทำการเปิดร้านได้สักพักคราวนี้เรา 2 คนก็วุ่นวายกันยกใหญ่ ที่ว่าวุ่นวายน่ะหรอก็เพราะว่ามีคนมาสั่ง ทาโกยากิ เต็มไปหมดเลย  มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายสลับกันมาซื้อ  ว่าแล้วเจ้าเคกับนามิก็กลับมาช่วยพวกเราขายทาโกยากิต่อ
“ขอ 2 กล่องครับ ^_^” ผู้ชายคนนั้นพูดกับนาซาริ  แถมมันยังจะทำตาหวานเยิ้มให้นาซาริอีก น่าหมั่นไส้ชะมัด
“รอแป๊ปนึงน่ะค่ะ ^-^” นาซาริตอบ ในขณะที่รอ เจ้านั้นมันก็ยังไม่วาย  ถามนู้นถามนี่นาซาริอยู่เรื่อย
“ชื่ออะไรหรอครับ  ส่วนผมชื่อ นาคามิ  โช ^_^” เจ้านั้นแนะนำตัวกับนาซาริ แต่นาซาริไม่ได้พูดอะไร
“อะ นี่ค่ะ ^-^ ” นาซาริพูด  แล้วกำลังจะยื่นถุงให้เจ้านั้น   ควับ!! ผมคว้าถุงนั้นมาส่งให้เจ้านั้นแทน
นาซาริ
พอเจ้านั้นมันรับถุง ผมเลยดึงเจ้านั้นเข้ามาใกล้
“อย่ามาส่งสายตาทุเรศ  ให้แฟนฉันนะเฟ้ย ถ้าเห็นอีกที่แกตายแน้” ผมพูดจบก็ปล่อยถุงไป
“ครับ ผมขอโทษครับ” เจ้านั้นพูดจบก็วิ่งหายไป  พอนาซาริเห็นแบบนั้นเลย
“นี่ ชูยะนายไปทำอะไรเขานะวิ่งหนีไปเลย ^-^???” นาซาริถามผม
“ก็แค่พูดขู่เล่นๆไปนิดหน่อยเอง ^__^” ผมตอบนาซาริ เลยทำให้นาซาริอดหัวเราะไม่ได้
“555555555555 ^-^” นาซาริหัวเราะใหญ่เลย พอสักพักนาซาริก็หยุดหัวเราะแล้วหันกลับไปทำ
ทาโกยากิ เหมือนเดิม
“นี่ๆ ซาซาชิมะคุง ขอ 3 กล่องจ๊ะ ^-^” นักเรียนหญิงคนนึงพูดขึ้น เหมือนจะมาจีบชูยะเลย
“ครับๆ นี่ครับได้แล้วครับ ^_^” ผมพูดพร้อมกับยื่นถุงให้ผู้หญิงคนนั้น
“ขอบใจจ๊ะ แล้วเดี๋ยวจะมาซื้อใหม่นะจ๊ะ ^-^” ผู้หญิงคนนั้นรับถุงจากมือผม แต่แทนที่เธอคนนั้นจะยิบถุงไปเธอคนนั้นกับจับมือผมแทน ผมรีบดึงมือกลับมา (นาซาริยืนจ้องอยู่แต่ชูยะไม่รู้ตัว หรือว่ารู้ตัวน่ะ )
( ในใจของนาซาริตอนนี้ )
อะไรเนี้ยผู้หญิงคนนี้  ทำท่าทางอย่างกับจะมาจีบชูยะเลย  แถมยังจับมือชูยะก่อนอีก น่าเกียดที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >- ( กลับสู่ความเป็นจริงดีกว่า )  โป๊ก!!! ( ชูยะเขกหัวนาซาริที่ยืนอยู่ +_+ )
“นี่นาซาริ  มีสมาธิหน่อยสิ  ดูซิเละเทะหมดแล้ว” ผมพูด
“ขอโทษๆๆๆ” นาซาริขอโทษผมสะยกใหญ่เลย  ว่าแล้วนาซาริก็เริมทำทาโกยากิใหม่อีกครั้ง
“มาดูนะ” ผมพูด พร้อมกับกมลงไปจับมือนาซาริ  แล้วเริมสอนเธอใหม่ตั้ง แต่ขั้นตอนแรก
“กรี๊ดๆๆๆๆๆ ดูสิรุ่นพี่ซาซาชิมะจับมือรุ่นคนนั้นด้วยอะ >-<”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ใช้จริงๆด้วย >-<”
“น่าอิจฉาจังเลย ได้จับมือรุ่นพี่ซาซาชิมะด้วย >-<” ผมคงไม่ต้องอธิบายหรอกนะ ครับว่าพวกนี้เป็นใคร  ( ก็พวกที่เป็นแฟนคับของชูยะน่ะสิ  ถามได้ +_+ )
“นี่ชูยะ พอเถอะ ^/////^ ” นาซาริพวกด้วยความเขิน
“ไม่เห็นเป็นไรเลย” ผมพูด
“คนนี้ไงที่  !!!O_O!!!  ซาซาชิมะคุง อนุญาตให้เรียก ชูยะไง”
“จริงหรอ !!!O_O!!!”
“ก็หน้ารักดีนะ  สมกันดีออก ^-^ ” พวกนักเรียนหญิง พูดเมื่อได้ยินนาซาริเรียก ซาซาชิมะ ว่า ชูยะ
( เย็นแล้ว )
ผมกำลังจะไปส่งนาซาริที่บ้าน ^___^ ( ชูยะกับนาซาริยืนอยู่ที่สี่แยกกำลังจะเดินข้ามถนนกัน )
“โอ้ย!......... วันนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย” ผมพูดด้วยความเหนื่อย  
“ก็แหม  สาวๆแฟนคลับของชูยะ ออกจะเยอะถึงขนาดนั้น  ก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดาแหละ ^-^” นาซาริพูดจบก็กำลังจะเดินข้ามถนนไป
“นี่” แต่ผมจับมือนาซาริเอาไว้เสียก่อน  แล้วดึงเธอกลับเข้ามายืนตรงหน้าผม แล้วผมก็ค่อยๆกลมหน้าลงมาหาเธอ
( ในใจของนาซาริ )
ชูยะเขา จะทำอะไรของเขาน้า  ทำไงดีๆ เขากลมลงมาแล้ว  ใกล้เข้ามาแล้วด้วย ( ว่าแล้วนาซาริก็หรับตา  ด้วยความอาย เพราะคิดว่าชูยะจะจูบนะ สิ )
( กลับสู่ปัจจุบัน )
“นี่ ยังไม่ไฟเขียวเลย ^__^” ผมกลมไปพูดข้างๆหูของนาซาริ  เพราะกลัวว่าเธอจะหน้าแตก
“ หรอ” นาซาริ ตอบ  ( แบบนี้ หน้าแตกซ้ำ หน้าแตกซ้อนเลยนะ เนี้ย )   หลังจากนั้นผมก็ไปสี่งนาซาริที่บ้าน
              ท่านผู้อ่านเชื่อมั้ยล่ะครับว่า  เวลาแหงความสุข มันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ผมก็เหมือนกัน เวลาแห่งความสุขของผม ก็ผ่านไปเร็วเช่นกัน ^_^ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็วันนี้เป็นวันงานโรงเรียนวันสุดท้ายแล้วน่ะสิ  แถมตอนนี้ก็เย็นแล้วด้วย วันนี้ผมคงต้องหาโอกาส สารภาพรักกับนาซาริให้ได้  เพราะถ้าปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป ผมคงจะไม่มีโอกาสอีกเป็นครั้งที่ 2  ยังไงวันนี้ผมก็สู้เต็มที่  ท่านผู้อ่านทุกท่าน ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ
“นี่ ชูยะ มาช่วยทางนี้หน่อยสิ ^-^   ฉันทำทาโกยากิจะไม่ทันอยู่แล้ว” นาซาริตะโกนเรียกผมจากในร้าน  ผมคงต้องไปแล้วล่ะครับ
“คร๊าบๆ ได้เลยๆ ^__^” ผมพูดจบก็วิ่งไปหานาซาริ  
( ไม่นานนักงานโรงเรียนก็เลิก )
ตอนนี้ผมกับนาซาริกำลังเก็บร้านกันอยู่ ส่วนเจ้าเคกับนามินะหรอ  เจ้าเคมันไปส่งสาวๆแฟนคับของมันทั้งหลายน่ะ  ส่วนนามิก็ไปเที่ยวกับแฟน  ก็เลยเหลือ แต่ผมกับนาซาริที่ต้องอยู่เก็บร้านจนเย็น  พอเก็บร้านเสร็จผมเลย......................................
“นี่ นาซาริผมมีอะไรจะให้นาซาริดู ^__^”ผมพูด
“อะไรหรอ ^-^” นาซาริถามผม
“งั้นไปกันเลยน่ะ ^__^” ผมพูดจบก็จับมือนาซาริแล้ววิ่งออกมาจากร้าน  จนกระทั้งมาหยุดที่สวนหลังโรงเรียน
“มีอะไรหรอ ชูยะ ^-^” นาซาริถามผม  
“อะ  ผมให้ ^__^” ผมพูดพร้อมกับยืนแหวนให้กับนาซาริ
“อะไรนะ  ให้ฉันหรอ แหวนน่ะ มันน่าจะให้กับคนที่เราชอบไม่ใช่หรอกหรอ -_-???” นาซาริพูดด้วยท่าทีตกใจ
“คนที่ผมแอบชอบอยู่ ก็นาซาริไง ” ผมพูดจบนาซาริก็หันหน้าหนีผมไป  ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมนาซาริถึงต้องหรบหน้าผมแบบนั้น
“ถ้านาซาริลำบากใจ ก็ไม่ต้องรีบให้คำตอบผมก็ได้ -_-” ผมพูดแล้วทำถ้าจะเดินออกมาจากตรงนั้น
“ และ ถ้านาซาริตอบตกลง  ก็ขอให้นาซาริใส่แหวนวงนั้น  แต่ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องใส่แหวนวงนั้นแล้วผมจะไม่มายุ่งกับนาซาริอีกเลย -_-” คราวนี้ผมพูดจบก็เดินออกมาจากที่ตรงนั้น  
หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว  นี่ก็เข้ามาอาทิตย์ที่ 2 แล้ว ผมก็ยังไม่เห็นว่านาซาริจะใส่แหวนวงนั้นเลย สงสัยผมคงต้องกินแฮ้ว ซะแล้วละมั้งงานนี้ -_-  ฮือๆๆเศร้า TT_TT   เฮ้ย ~!  พอผมเดินมาถึงตู้เก็บรองเท้า  เอียด ~! พอผมเปิดตู้เก็บรองเท้าออก ก็พบว่ามีจดหมายวางอยู่หนึ่งฉบับ  !!!O_O!!!  ผมเห็นอย่างงั้นเลยเปิดอ่านข้างใน  จดหมายเขียนไว้ว่า  
                                                                 ถึง  ซาซาชิมะ  ชูยะคุง
แหวนที่ให้มาน่ะ  ฉันใส่แล้วน้ะ
                                                                                            คาวามุระ  นาซาริ ^-^
พอผมอ่านจดหมายจบ ^__^ ก็พยายามมองหานาซาริเพราะคิดว่าเธอคงจะอยู่แถวๆนั้น   ผมมองหานาซาริแล้วแต่ไม่เห็นเธอเลย  ผมเลยเดินไปที่ห้องพอผมเข้าไปในหองก็เห็นนาซารินั่งอยู่ที่โต๊ะของเธอ ^-^
“นี่ไง ^-^ ” นาซาริพูดพร้อมกับยกมือให้ผมดู ผมไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ยิ้มตอบนาซาริไปก็เท่านั้น  พออาจารย์เข้าสอนผมก็
“ เย็นนี้คอยที่เดิมนะ ^___^” ผมเขียนใส่กระดาษแล้วส่งไปให้นาซาริ
“จ๊ะ แล้วเจอกัน ^-^” นาซาริเขียวตอบกลับมา

ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยล่ะครับว่า ความรักของผมที่มีให้กับเธอคนนั้นจะกลายเป็นจริงได้
ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่ามันจะเป็นไปได้
แต่มันก็เป็นไปแล้วล่ะครับ
^________________^

:THE END:
BY..KIB..