หย่าห้ามรัก

ในวันที่เขาและเธอรักกันมากที่สุด เธอกลับพังทลายความรักของเราสอง

แต่ในวันที่ความรักของเขาหมดลง เธอกลับพยายามสร้างมันขึ้นมาใหม่ 

“ในเมื่อเราจบกันไปตั้งนานแล้ว แล้วเธอจะยื้อพี่ไว้ทำไม” กวินท์พูดกับคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ตลอดสี่ปีที่ผ่านมามันมีคำตอบที่ชัดเจนอยู่แล้ว ว่าเรื่องระหว่างเขาและเธอมันเดินไปกันต่อไม่ได้

“ใครบอกว่าเราจบกัน มีแต่พี่วินนั่นแหละที่อยากจบ ลันไม่ได้อยากเลิกกับพี่สักหน่อย” 

“เห็นแก่ตัว! เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเธอเป็นคนทำลายความรักของเราจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี!” ชายหนุ่มตลาดลั่น ท่าทีของคนตรงหน้าที่ดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนชักเริ่มทำให้เขาโมโห หญิงสาวย่อมรู้ดีแก่ใจว่าเคยทำอะไรไว้บ้าง

“เรื่องนั้นลันไม่ได้ตั้งใจ ทำไมไม่ฟังและให้โอกาสกันบ้าง” ลันตาพยายามอธิบาย ใช่…เธอรู้ว่าเธอทำผิดต่อเขามามาก แต่นั่นก็ใช่ว่าจะเป็นความตั้งใจของเธอเสียหน่อย เธอก็ไม่ได้อยากให้เรื่องราวมันเกิดขึ้นไปแบบนั้นเหมือนกัน

“โอกาสที่พี่ให้เธอมันหมดไปตั้งแต่วันนั้นแล้วลัน เราจากกันด้วยดีเถอะนะ" ชายหนุ่มพูดขอร้อง ใจของเขามันเหนื่อยมันล้ามามากพอแล้ว และมันถึงเวลาที่เขาจะได้เริ่มต้นใหม่กับคนปัจจุบันเสียที

ลันตาร่ำไห้อย่างอดกลั้นไม่ไหว ไม่นึกฝันว่าเขาจะขอจบกับเธอเพียงเท่านี้ แต่จะให้เธอเลิกกับเขาโดยที่ปัญหาที่มันยังค้างคายังไม่ได้รับการแก้ไขไม่ได้ หากเขายังเข้าใจเธอไปแบบผิดๆ จะให้เธอยอมได้อย่างไร เธออยากอธิบายเหตุผลให้เขาฟังอีกสักครั้ง แต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกไป ร่างหนึ่งที่สะท้อนในกระจกก็ทำเอาหญิงสาวถึงกับชะงัก อารมณ์เดือดดาลเริ่มคุกรุ่นขึ้นมา  

“หึ อยากหย่ากับลันมาก เพราะจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม" พูดพลางมองไปยังคนไร้มารยาทที่แอบฟังคนอื่นคุยกัน กวินท์มองตามสายตาของหญิงสาวก่อนจะพบเข้ากับคนรักที่ค่อยๆเดินเผยตัวออกมาจากที่กำบัง เขาแอบถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ เมื่อรู้ว่าสถานการณ์อาจไม่ได้จบสวยอย่างที่คิด 

รสิกานต์เดินมาหยุดเคียงข้างชายหนุ่มอย่างทำตัวไม่ถูก จะให้เธอเอ่ยทักผู้หญิงคนนี้อย่างไรเธอก็คิดไม่ออก จึงได้แต่ยิ้มเจื่อนและส่งสายตาให้กับคนรักอย่างขอโทษที่เธอทำตัวไร้มารยาทเช่นนี้ ซึ่งนั่นทำให้ลันตาถึงกับไม่พอใจอย่างรุนแรง ไม่รอช้าเธอสาวเท้าเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างไม่รีรอด้วยท่าทีเอาเรื่อง แต่ก็ถูกขวางไว้ด้วยกำแพงหนาที่ครั้งหนึ่งเธอจำได้ว่ามันคอยทำหน้าที่ปกป้องเธอ และเธอรู้สึกอบอุ่นมากแค่ไหน

“หยุดนะลัน ถ้าเธอทำอะไรคนของพี่ อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน” กวินท์พูดขู่ ใบหน้าเคร่งขรึมแสดงฉายชัดว่าเขาหมายความตามที่พูดจริงๆ เขาไม่มีวันยอมให้หญิงสาวแตะต้องรสิกานต์ได้แม้แต่ปลายเล็บแน่นอน

 "'งั้นลันก็ไม่หย่า!” ลันตาแทบล้มทั้งยืนเมื่อเห็นท่าทีปกป้องของเขา ความรักและความเกลียดตีรวนขึ้นมา อยากมีความสุขด้วยกันนักก็สลัดเธอออกไปให้ได้แล้วกัน ตายเป็นตาย… เธอจะลองสู้กับคนมีอำนาจและเงินทองอย่างเขาดูสักครั้ง เอาเป็นว่าถ้าเธอไม่มีความสุข เขาเองก็จะไม่มีวันได้มีความสุข!

“ได้! ในเมื่อเธอไม่ยอมหย่า ก็เตรียมรอหมายศาลได้เลย!”

---

สวัสดีผู้อ่านทุกท่าน

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายสายดราม่า 

ขอฝากเนื้อฝากตัวและเปิดโอกาสให้กับนักแต่งมือใหม่คนนี้ด้วยนะคะ