#รักที่หาย

“ ไม่เจอกันนานเลย เป็นไง สบายดีนะ “

ทันทีที่เจอหน้ากันมันก็เหมือนกลับว่ากล่องความทรงจำระหว่างเราเป็นเหมือนฟองน้ำที่ถูกโยนลงไปในทะเลของความคิดถึง ภาพเก่าไหลย้อนกลับมาไม่หยุด

ครั้งแรกที่เราเจอกัน

ครั้งแรกที่เราจับมือกัน

ครั้งแรกที่เราจูบกัน

และครั้งแรกที่เรารักกัน

“ เราสบายดี เธอเป็นไงบ้างอะ “

“ ก็เรื่อยๆอะ “

“ แล้วจะแต่งงานเมื่อไหร่ “

“ ........ “

ถามออกไปแล้ว คำถามต้องห้าม คำถามที่เกิดจากเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเลิกรากัน

“ แด๊ดดี้ๆ น้องเลิกเรียนแล้ว น้องอยากกินไอติม”

เสียงเล็กๆดังขึ้นบริเวณหัวเข่านั้นทำให้เค้าต้องก้มลงไปมอง และใช่ โดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยคำถามว่านั่นลูกใคร รอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของคนตรงหน้าที่ถอดออกมาราวกับแกะได้ย่อส่วนลงบนใบหน้าเล็กๆที่กำลังเงยหน้าขึ้นมองเค้าและนั่น ก็ดูจะเป็นคำตอบที่ชัดเจนในตัวของมันอยู่แล้ว

“ อ่า คงแต่งงานไปแล้วสินะ ยังไงก็ยินดีย้อนหลังด้วยแล้วกัน “

“ ไม่ได้แต่งหรอก “

“ ตลกหน่า ถ้าไม่ได้แต่งงาน แล้วเจ้าตัวเล็กนี่ใครกัน “

“ ก็ลูกเราเอง เราเป็นพ่อ “

“ งั้นก็แปลว่าเธอแต่งงานแล้ว “

“ แต่ลูกเราเพิ่งได้เจอแม่ เราจะแต่งงานได้ไงอะ “

เดี๋ยวนะ ประโยคเมื่อกี้ทำไมมันแปลกๆละ

“ ไอตัวแสบ ไหว้หม่ามี้เค้าสิลูก “

แล้วกูไปเป็นแม่ของลูกมึงเมื่อไหร่เนี่ยยยยยย

" ไหนลองเรียกแดดดี้ตามลูกเราหน่อยดิ " คังดาเนียล คุณพ่อยังแซบ

" เคยเป็นเมีย ไม่ได้แปลว่าจะเป็นแม่ได้นะโว้ย "  อิง อาศิร คนเกลียดเด็ก