ทะลุมิติมาเป็นนักเรียนอันดับ 1

“หนูไม่ไป” เด็กสาวอายุ 13 ปี ร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอยังเสียใจที่คุณยาย คนที่เป็นผืนฟ้าของเธอทั้งผืนจากไปไม่หาย ก็ต้องมาเสียใจเพราะคนที่อยู่ๆก็โผล่มาในงานศพ แล้วบอกว่าเป็นแม่ของเธอ

“แกไม่ไปแล้วจะอยู่กับใคร เรียนก็ยังไม่จบ คิดว่าจะทำมาหากินอะไรถึงจะเลี้ยงตัวเองรอด” คนที่มาแนะนำตัวว่าเป็นแม่ของเธอพุดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย

“หนูดูแลตัวเองได้”

“แกอย่าดื้อด้านเหมือนยายแกได้ไหม คนหนึ่งก็ตายไปแล้ว ยังจะเหลือตัวตายตัวแทนไว้ให้ดูต่างหน้าอีก”

“อย่ามาว่ายายหนูนะ ยายหนูเป็นคนดี ออกไป ออกไปจากบ้านยายหนูเดี๋ยวนี้ ออกไป” 

เด็กสาวลุกขึ้นไปผลักแม่ของเธอ โมโหที่ยายของเธอถูกว่า เพราะในใจของเธอ ยายคือผู้หยิงที่เก่งที่สุด ผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อให้เธอได้เรียนหนังสือเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เพราะท่านคือคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแตต่ลืมตาดูโลก

ตั้งแต่จำความได้ เธอก็ถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ เป็นลูกกำพร้าที่ทั้งพ่อและแม่ต่างไม่มีใครต้องการ แม่ของเธอหนีออกจากบ้านตั้งแต่วันแรกที่คลอดเธอออกมา พ่อเสียใจกินเหล้าเมาทุกวัน จนสุดท้ายมีคนไปพบศพที่หนองน้ำ 

ชาวบ้านสงสารเด็กน้อยที่คลอดออกมาได้ไม่นานกำพร้า อีกทั้งบ้านฝั่งพ่อของเธอก็ไม่มีใครยอมรับ จนมีคนมาบอกยายของเธอ ทันทีที่ท่านทราบเรื่องก็ไปรับหลานน้อยวันนั้นเลย

ตั้งแต่นั้นมาหลิน ยวนย่วนเลยมีแค่ยาย ท่านเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับเธอ ไม่ว่าจะวันสำคัญอะไรก็จะมียายไปคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ เพราะเป็นเด็กกำพร้าเธอจึงพยายามมากกว่าคนอื่นๆ ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีมาโดยตลอด คุณครูที่โณงเรียนก็ชอบเธอมากเช่นกัน

“หยุดเดี๋ยวนี้นะนังลูกอกตัญญู ที่ฉันรับแกไปอยู่ด้วยก็ดีแค่ไหนแล้ว ไม่ต้องพูดมาก พรุ่งนี้เตรียมตัวไปลาออกได้เลย” 

หลิน ยวนย่วนถูกผลักจนล้ม ความคิดชั่ววูบหนึ่งคือ ทำไมยายเธอถึงเห็นแก่ตัวจัง ไหนบอกจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ทำไมถึงหนีไปคนเดียว ทิ้งให้เธอต้องโดดเดี่ยวคนเดียว

“อีกแล้วเหรอ ทำไมถึงฝันแต่เรื่องของเด็กคนนั้นซ้ำๆนะ” หลิน ยวนย่วนสะดุ้งตื่นกลางดึก 

เธอฝันเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่ชื่อ ยวนย่วนซ้ำๆ จนอดสงสัยไม่ได้ว่าเกี่ยวข้องอะไรกับตัวเองหรือเปล่า

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดมาก่อนกำลังจะเกิดขึ้น ไม่มีใครตอบได้ว่าทำไมเธอถึงต้องย้อนอดีตกลับไปอยู่ในร่างของเด็กผู้หญิง อายุ 13 ปีคนนั้น ซ้ำร้ายยังจะถูกให้ออกจากโรงเรียนอีกด้วย