ก็แต่ทักทาย แต่สุดท้ายดันอินเลิฟ

“อยากมีผัวว้อยยยยยยย” 

พรึ่บ!! ตึง!!

ฉันชนกับอะไรบางอย่าง จนหงายหลังก้นกระแทก ลงไปกองอยู่ที่พื้น ให้ตายเถอะ!! เสื้อฉันเปียกไปหมด  คนอื่นจะมั้ยว่าฉันใส่เสื้อชั้นในที่มีแต่ฟองน้ำ เพราะเสื้อเปียกมันทำให้เสื้อสีขาวที่ฉันใส่ดูบางมากจนมองทะลุไปถึงสะดือฉันแล้วมั้ง! ฉันมองหาต้นเหตุก็เจอว่าเป็น ไอ้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ ใส่แว่นดำ ผิวขาว ร่างใหญ่สูงประมาณ 180 cm. หิ้วของเต็ม 2 มือ

“ขอโทษด้วยครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” เขารีบพูดอย่างลนลาน

“...” ฉันมองหน้าเขาแบบอารมณ์ไม่จอยสุดๆ

“พอดีผมรีบเอาอาหารกับน้ำมาส่งลูกค้าให้ทันตามฤกษ์ที่เขาจะแก้บน กลัวว่าจะไม่ทัน ก็เลยไม่ทันระวังครับ เอ่อ.. เสื้อคุณเปียกหมดเลย”

“ถ้ารีบมากทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวานละคะ!”

ก็รู้เวลาที่นัดกับลูกค้า ก็ควรจะเผื่อเวลา ไม่ใช่มารีบๆ แล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อนแบบนี้ป่ะ อันที่จริงฉันก็รีบจนไม่ได้ดูทางด้วยเหมือนกันแหละ แฮะๆ แต่ฉันไม่ผิดนะ! เออใช่ ฉันไม่ผิดแหละ

“พอดีหลงทางอ่ะครับ ยังไงคุณช่วยรออยู่ตรงนี้สักครู่ เดี๋ยวผมขอไปส่งของลูกค้าสักครู่นะครับ อย่าพึ่งไปไหนนะคุณ!” พอพูดๆ เสร็จแล้วเขาก็รีบไป ฉันก็ยังนั่งกองอยู่กับพื้นอยู่เลย คนอะไรไม่มีมารยาทเอาซะเลย ฮึ่ย!!