คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จงสำแดงพลังซ่ะ Tenseiga!
หลังจากที่ขุนพลสุนัขอสูรได้ฟื้นขึ้นมาก็ต้องพบกับสิ่งที่น่าแปลกประหลาดทั้งความทรงจำที่เข้ามาและดาบครองฟ้าดินทั้งสามเล่มที่ได้มาอยู่กับเขาทั้งที่พวกมันควรจะอยู่กับลูกชายของเขา และยุคสมัยที่ดูไม่ใช่ยุคของเขาโดยที่บ้านเมืองกลับรกร่างและตัวประหลาดที่เข้ามาโจมตีตัวเขา
ตัดมาในปัจจุบันที่โทกะได้กลายร่างกลายเป็นปีศาจสุนัขอสูรเข้าจู่โจมเหล่าร่างประหลาดที่ประกอบไปด้วยโลหะที่ตอนนี้เข้ายังไม่รู้จักนามของมันแต่สำหรับผู้คนบนโลกนี้จะเรียกมันว่า"แร็ปเจอร์"
โทกะ"ฮ่าาาาาาา!!!"ร่างปีศาจสุนัขอสูรไล่เข้าตะปบพวกแร็ปเจอร์ตัวเล็กๆจนร่างแหลก
ตูมมมมม!!!
แรงระเบิดที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องตามร่างของพวกจักรกลที่ถูกเขี้ยวและเล็บของขุนพลสุนัขอสูรบดขยี้ไปอย่างง่ายดายจนในตอนนี้เหลือเพียงเขากับแร็ปเจอร์ตัวใหญ่ขนาดไล่ๆกับเขา ซึ่งไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงทั้งสองฝ่ายได้เข้าปะทะในทันที
ทั้งลำแสงและลูกระเบิดที่ถูกปล่อยออกมาต่างมุ่งหมายเข้าหาร่างของปีศาจสุนัขอสูรอย่างไม่ยั้ง แต่มีหรือที่ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จะยอมโดนได้ง่าย แม้ร่างกายจะใหญ่โตแต่ใช่ว่าความเร็วจะช้าตาม เขาได้หลบหลีกลำแสงและระเบิดเข้าประชิดเจ้าแร็ปเจอร์ตัวนั้น แล้วเข้าตะปบทั้งข่วนทั้งฉีกกระชากด้วยเล็บที่แหลมคมและพละกำลังที่มหาศาลของปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จนร่างของมันพังหมดสภาพแล้วระเบิดไปในที่สุด
โทกะ”ฮร่าาาาาาาาาา!!!!!!”ร่างปีศาจสุนัขอสูรได้คำรามดังสนั่นแสดงถึงชัยชนะที่ได้มาก่อนจะมองไปยังรอบๆโดยที่คิดใจว่า
โทกะ(คิดในใจ)”เท่านี้คงจบแล้วสินแล้ว”แล้วจากนั้นเขาก็เปลี่ยนร่างเป็นทรงมนุษย์แล้วเขาก็ได้กระโจนขึ้นฟ้าเดินทางต่อ
ณ เช้าวันรุ่งขึ้นในการเดินทางของขุนพลสุนัขอสูรตัวเขาได้มองเห็นสถานที่ต่างๆ โดยที่เขาดูอาคารบ้านเรือนต่างมีสภาพทรุดโทรมราวกับผ่านสงครามขนาดใหญ่ทุกๆอย่างไร้ซึ่งชีวิตไปหมด โดยในปัจจุบันที่เขากำลังจะนั่งพักเอาแรงในอาคารแห่งนึง ในเวลานั้นเขาได้ยินเสียงฝีเท้าบางอย่างกำลังเข้าใกล้เข้ามา
กึกๆๆ
ตัดมาที่ด้านนอกอาคารที่มีสามร่างเดินมาด้วยกันซึ่งเป็นสาวงามทั้งสามคนแต่หาใช่มนุษย์ไม่
???"แถวนี้ไม่มีพวกแร็ปเจอร์เลยงั้นรึ ชั่งน่าแปลกยิ่งนัก"หญิงสาวที่ดูลักษณะคล้ายนักดาบกล่าวออกมาอย่างแปลกใจ
???"แบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ พวกเราแยกกันหาเสบียงและของที่จำเป็นเพิ่มเติมกันเถอะ"หญิงสาวผมขาวที่มีชุดคลุมทั้งตัวกล่าวกับเพื่อนร่วมทีมอีกสองคน
???"รับทราบแล้วคะ"หญิงสาวผมเหลืองที่แต่งกายในชุดแม่ชีได้ตอบรับกลับไปแต่ในขณะนั้นเอง
แกร็ก!
สามสาว"x3 ฮือ?!"
ทั้งสามสาวได้รีบหันมองไปข้างหน้าซึ่งพวกเธอก็ได้พบชายผิวแทนที่ใส่ชุดแปลกตาที่เดินออกมาจากอาคารแห่งหนึ่ง ซึ่งเขาอยู่ในระยะที่ห่างไกลในระดับนึงแต่สามารถมองเห็นได้ โดยเขาก็มิใช่ผู้ใดท่านขุนพลสุนัขอสูรนี่เอง ซึ่งฝั่งสาวๆก็คอยสังเกตุท่าที แต่ไม่นานทางหญิงสาวผมขาวที่สวมผ้าคลุมก็ได้ชักอาวุธเตรียมเล็งไปที่ร่างของชายคนนั้น
แกร๊ก!
แม่ชี"นี่จะทำอะไรกันคะ!"
นักดาบ"เหตุใดเจ้าต้องชักอาวุธด้วยล่ะ นั่นมนุษย์มิใช่รึ!"
สาวผมขาว"นั่นไม่ใช่มนุษย์"
โทกะ"ฮือ?"ร่างของชายวัยกลางคนที่ได้ยินเสียงที่ดูเป็นคำพูดเป็นครั้งแรงหลังจากที่ตื่นขึ้นมาก็รีบหันไปที่ต้นเสียงนั่นแต่ในตอนนั้นเอง
ปั้ง!! บึ้มม!!!
เสียงกระสุนปืนดังขึ้นพร้อมกับการระเบิดที่ตามในบริเวณที่โทกะอยู่ ฝุ่นควันฝุ้งกระจายขึ้นแต่ในตอนนั้นก็เกินลมแรงพัดฝุ่นควันจนเผยร่างของขุนพลสุนัขอสูรออกมาพร้อมดาบเขี้ยวอสูรในมือ
โทกะ"Kaze No Kizu!!! (แผลแห่งลม!!!)"คลื่นสีทองผ่านใบดาบได้พุ่งเข้าหาพวกเธอ
สาวผมขาว"หลบเร็ว!"
แม่ชี"ว้าย!!!"ทั้งสามสาวได้กระโดดไปคนละทางเพื่อหลบคลื่นสีทองที่พุ่งเข้ามา
บึม!!!
การโจมตีเมื่อครู่ทำให้อาคารและของบริเวณนั้นได้รับความเสียหายอย่างหนัก ส่วนแรงปะทะก็ส่งผลให้ผลักให้พวกเธอกระเด็นจนทั้งแม่ชีและสาวผมขาวสลบไปซึ่งดูเหลือนนักดาบจะตั้งตัวได้ก่อน
นักดาบ"แฮะ!ๆ ช่างทรงพลังอะไรเยี่ยงนี้"
นักดาบ"อึก! พวกเจ้าทั้งสองคนมิเป็นไรใช่หรือไม่!"
นักดาบ"อะ…."สิ่งที่หญิงสาวนักดาบที่ได้พบสหายทั้งของเธอนอนแน่นิ่ง
นักดาบ"ย๊าาา!!"ซึ่งเมื่อเธอเห็นก็ได้เกิดโมโหพุ่งตัวกระโจนเข้าหาร่างของชายคนนั้น
ส่วนทางด้านขุนพลสุนัขอสูรที่เห็นการพุ่งเข้ามหมายจะโจมตีเขาก็กระโดดพุ่งเข้าหาเช่นกัน
เพล้ง!!!
การปะทะดาบของทั้งสองฝ่ายจนทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนบนอากาศ แต่ในไม่นานนักผลก็ออกมานั่นคือร่างชองหญิงสาวนักดาบได้ร่วงลงอย่างเสียสมดุล ส่วนขุนพลสุนัขอสูรก็ลอยลงพื้นอย่างเบาก่อนจะหันไปทางนักดาบสาว
โทกะ"พวกเจ้าพ่ายแพ้แล้ว เพราะงั้นเจ้าเองก็หยุดขัดขืนเสียเถอะ"
นัดดาบ"อึก! โอ้ยย"
นักดาบ"จ..เจ้ามันปีศาจรึไงกัน…"
โทกะ"เจ้ากล่าวได้ถูก ข้าเป็นปีศาจ"เขากล่าวพร้อมเก็บดาบเขี้ยวอสูรเข้าไปในฟัก
โทกะ"ส่วนเจ้าเองก็คงหาใช่มนุษย์เช่นกัน"
นักดาบ"อ.อืม"
โทกะ"ถ้าเจ้ายังมั่นคงสติไว้ได้ เจ้าคงต่อกรกับข้าอยู่ได้นานขึ้นนะ"
ฟิ้ววว ปัง!
โทกะ"ฮือ?"
นักดาบ"พลุสัญญาณ..อะไรมันจะเลือกเวลาได้เลวร้ายปานนี้กันนี่.."
โทกะ"สหายของพวกเจ้ารึ"
นักดาบ"อ.อาา"เธอตอบรับพร้อมกับลุกขึ้นมา
โทกะ"งั้นข้าจะพาเจ้าไปหาเอง"หลังจากที่เขากล่าวจบสายลมก็แรงขึ้นพร้อมดวงตาได้เปลี่ยนเป็นสีแดงชานเส้นผมโบกสะบัดจนที่มัดผมหลุดไป
นักดาบ"น..นี่มัน!"ภาพที่ปรากฏตรงหน้าของเธอได้ชวนให้เธอตกตะลึง ร่างของชายที่เอาชนะเธอได้กลายร่างเป็นสุนัขสีขาวขนาดใหญ่โต
โทกะ"ฮ่าาาาาาาาาาา!!!"
ในความมืดที่ไร้ซึ่งแสงสว่างและคนที่ยังไม่ได้สติกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาดนั่นก็คือ"ความนุ่มฟู"
แม่ชี"อ.อืม..."
นักดาบ"ดูเหมือนเจ้าจะฟื้นแล้วหน่า"ราพันเซล""
ราพันเซล"นั่น"สการ์เล็ต"เหรอคะ?"
สการ์เล็ต"ใช่ข้าเอง...ดูเหมือน"สโนว์ไวท์"ก็จะเริ่มฟื้นแล้วนะ"เธอกล่าวมองไปยังร่างของสาวผมขาวหรือที่ชื่อว่าสโนว์ไวท์ที่เริ่มได้สติขึ้น
สโนว์ไวท์"อืมม..อะ นี่พวกเราอยู่ที่ไหนกัน"
โทกะ"ก็อยู่หลังของข้าไง"เสียงทุ่มใหญ่ได้เอ๋ยทักเอ๋ยทักหญิงสาว
ราพันเซล"เอ๊ะ!? สุนัขตัวใหญ่พูดได้!?"
โทกะ"ดูเหมือนสหายของพวกเจ้าจะเกิดเรื่องขึ้นนต้องยิงพลุสัญญาณ ส่วนเรื่องของตัวข้าไว้ค่อยจัดการที่หลัง"
สการ์เล็ต"นี่ไง! ลงตรงนี้แหละ!"
โทกะในร่างสุนัขอสูรที่ได้ยินสิ่งที่นักดาบสาวเอ๋ยเขาก็ได้ลอยลงพื้นเบื้องล่างไม่ห่างจากจุดหมายของพวกเธอมาก ส่วนพวกเธอก็รีบลงจากหลังของขุนพลสุนัขอสูรแล้วรีบเดินไปยังจุดหมาย ส่วนทางด้านขุนพลสุนัขอสูรเขาก็กลับร่างทรงมนุษย์อีกครั้ง ตัดมาทางสามสาว
สการ์เล็ต"โดโรธี!"
ราพันเซล"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?!"
“กริ๊ก”
“แชะ”
“กริ๊ก”
“แชะ”
สโนว์ไวท์"!!"
ราพันเซล"ด-โดโรธี!"
“กริ๊ก”
“แชะ”
ภาพที่ทั้งสามสาวหรือแม้แต่โทกะที่ตามมาได้พบคือหญิงสาวผมสีชมพูผู้หน้าตางดงามแต่ในสภาพนี้คงเรียกได้ว่าสิ้นหวังอย่างสุดแสนจะหยั่งถึง โดยที่ในมือมีปืนจ่อคอพร้อมลั่นไกปืนแต่ก็ไม่มีกระสุนออกมา ซึ่งพวกเธอะเรียกเธอคนนี้ว่า"โดโรธี"
สการ์เล็ต"เจ้าทำอะไรหนะ?! วางปืนลงเสีย!"
“กริ๊ก”
“แชะ”
สโนว์ไวท์"พอได้แล้ว โดโรธี!"
โดโรธี"มี… มีใครเห็นกระสุนฉันไหม?"
“กริ๊ก”
“แชะ”
โดโรธี"ปืนมันยิงไม่ออก"
โดโรธี"ฉันไม่มีกระสุนแล้ว"
“กริ๊ก”
“แชะ”
สโนว์ไวท์"…"สโนว์ไวท์ค่อยๆเดินเข้าไปหาโดโรธีและดึงปืนออกจากมือเธออย่างนุ่มนวล
โดโรธี"เอาคืนมา"
สโนว์ไวท์"โดโรธี…"
โดโรธี"เอา… คืนมา…"
โดโรธี"เอาพินน์… คืนมา…"
โดโรธี"เราจะ… ไปที่… สวรรค์ด้วยกัน…"
โดโรธี"เพราะงั้น… เอาคืน… มานะ…"ทุกครั้งที่เธอพูดน้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆ
โดโรธี"ฮึก…!"
โดโรธี"ปีก… แสนล้ำค่า… ของฉัน…"
โดโรธี"อ๊าาาา….."เสียงร้องให้ของเทพธิดาได้ดังออกมาอย่างเศร้าโศก แต่ในขณะเองร่างของขุนพลสุนัขอสูรก็ได้เดินผ่านตัวเธอไปยังร่างที่นอนแน่นิ่งซึ่งคนที่สังเกตุเขาได้ก็คือสการ์เล็ต
สการ์เล็ต"เจ้าจะทำอะไรงั้นรึ"
โทกะ"....."เขาไม่ได้พูดอะไร แต่เขาได้ทำการชักดาบอีกเล่มโดยมันคือดาบแห่งสรวงสวรรค์"ดาบเขี้ยวฟ้าฟื้น"(Tenseiga) โดยที่เขาได้หันคมดาบชี้ไปยังร่างของหญิงที่น่าจะชื่อว่า"พินน์"
แล้วในไม่ช้าภาพที่ปรากฏตรงหน้าเขาก็คือเหล่าผู้รับใช้จากโลกหน้าจำนวนสามสี่ตัวกำลังสังเกตอยู่
โทกะ"ฝากด้วยล่ะ ดาบเขี้ยวฟ้าฟื้น(Tenseiga)"
ฉึง!ๆ
แล้วเขาก็ได้ฟันเหล่าผู้รับใช้จากโลกหน้าจนร่างของพวกมันสลายหายไปก่อนเขาจะเก็บดาบเข้าฝัก แล้วทันใดนั้นปาฎิหารย์ก็ได้เกิดขึ้น
(เพลงมา)https://youtu.be/WaTaRsi-R2U
ราพันเซล"ทุกคนดูพินน์สิคะ!"
เหล่าหญิงสาวที่ดูแลโดโรธีอยู่หรือแม้แต่เจ้าตัวก็รีบหันไปมองร่างไร้วิญญาณของสหายคนสำคัญ โดยที่ในตอนนี้สภาพของเธอกลับมาไร้บาดแผล และเปลือกตาของเธอไปเปิดขึ้น และดวงตาของเธอก็เป็นสีฟ้าไม่ได้เป็นสีแดงที่ถูกคลอบงำ ซึ่งเธอก็มองสภาพร่างกายของเธออย่างมึนงง
พินน์"นี่ฉันฟื้นแล้วอย่างงั้นเธอ?"
โดโรธี"พินน์.."หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของชื่อได้หันไปมอง
พินน์"ท่านโดโรธีคะ..."คำเรียกที่เอ๋ยออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่มันไม่ใช่เสียงที่หน้าหวาดกลัวแต่อย่างใด
โดโรธี"พินน์!"หญิงสาวผมชมพูได้โผ่เข้ากอดเพื่อนสนิทที่ฟื้นขึ้นมาทั้งน้ำตาด้วยความปิติ ส่วนคนอื่นที่เห็นภาพที่น่ายินดีก็รู้สึกดีไม่ต่างกัน ซึ่งทางโทกะก็ได้เดินมาหาสการ์เล็ต
โทกะ"เท่านี้สหายของพวกเจ้าก็ฟื้นขึ้นแล้ว"
สการ์เล็ต"ข้าขอขอบคุณท่านมากที่ช่วยเหลือพวกข้า"
โทกะ"เจ้าอย่าลืมสิว่าตอนนี้พวกเจ้าติดหนี้ข้าอยู่มาก เพราะงั้นพวกเจ้าก็เตรียมชดใช้ด้วยล่ะ"
สการ์เล็ต"แล้วท่านต้องการสิ่งใดล่ะ"
โทกะ"จงบอกทุกสิ่งทุกอย่างในยุคนี้ให้ข้ารู้"
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น