AIMNAM : Love or decency รักต่างวัย

ตอนที่ 12 : ตอนที่ 12

"เดี๋ยวน้ำขับให้เองคุณไปนั่งเบาะหลังเป็นคุณนายสวยๆเถอะ"
น้ำเอ่ยขัดก่อนจะคว้ากุญแจรถจากมือหญิงสาวและหย่อนตัวเข้าไปประจำที่คนขับแทน

"จะขึ้นรถไปกับน้องดีๆหรือจะให้น้องลงไปอุ้มขึ้นมาแทนคะสาวสวยสุดเฟียส"

น้ำลดกระจกลงก่อนจะเอ่ยด้วยท่าทางเจ้าชู้ หญิงสาวหยิกเบาๆที่ริมฝีปากของน้ำก่อนจะเปิดประตูรถหย่อนตัวเข้ามานั่ง

"แม่ค้าบลูก!! อ้าวทำไมมึงมาขับแทนแม่กูอะ!!"

เอยที่วิ่งตามมาเปิดประตูเรียกหาแม่ด้วยความเคยชินก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัยที่เห็นน้ำนั่งประจำที่คนขับแทน

"มึงจะให้แม่มึงขับทั้งขาไปขามาเลยรึไงล่ะไอ้ลูกแหง่!!"

"ได้ไงอะแล้วกูจะนอนเล่นเกมส์ยังไงกูไปนั่งกับแม่เบาะหลังดีกว่า"

"มึงกลับมานี่ นั่งลงไอ้เอยอย่าเยอะกูไม่ใช่คนขับรถของมึง"

น้ำรั้งคอเสื้อเอยไว้ก่อนจะออกแรงดึงจนเอยเซนั่งลงที่เบาะก่อนจะกดล็อคประตูทันที

"แต่กูอยากเล่นเกมส์กูเข้าเกมส์ล่ะเนี่ย!!"

"ลองนั่งเล่นดูดิแค่ขับรถก็เมื่อยแล้วนะเว้ยมึงจะนอนทับขาแม่มึงให้เค้าเมื่อยกว่าเดิมนี่มึงคิดไรอยู่กูถามจริง!! ห่วงบ้างไอ้ลูกแหง่ไม่ใช่ดีแต่หวง!!"

เอยหันมาส่งยิ้มให้แม่ก่อนจะหันกลับมานั่งพิงเบาะเล่นเกมส์อย่างออกรสชาติ น้ำกับหญิงสาวส่งยิ้มให้กันผ่านกระจกมองหลังก่อนที่หญิงสาวจะเบือนหน้าหนีด้วยความตกใจที่น้ำส่งจูบให้กับเธอ

"คุณไม่เข้าห้องน้ำหน่อยหรอ"

น้ำเอ่ยถามหญิงสาวหลังจากอดพักแวะปั๊มให้เอยทำธุระส่วนตัว

"ไม่ล่ะค่ะปกติฉันไม่ชอบเข้าห้องน้ำสาธารณะ"

หญิงสาวเอ่ยตอบพร้อมหยิบกระเป๋าสตางค์ออกจากกระเป๋าใบหรูของเธอ

"ระวังปวดท้องนะคุณไม่เข้าจริงหรอ"

"ไม่เข้าค่ะฉันไม่ได้ดื่มน้ำแค่จิบให้คอไม่แห้ง อยากทานอะไรมั๊ยคะฉันจะลงไปซื้อขนมให้น้องเอย"

"อยากไปด้วย ไปด้วยนะ!!"

"แล้วจะถามทำไม"

หญิงสาวพึมพำด้วยความเอ็นดูที่น้ำรีบก้าวออกจากตัวรถก่อนจะยกยิ้มแทนคำขอบคุณที่น้ำเปิดประตูรถให้กับตัวเอง

"เห้ย!!น้าอะยัดอะไรไว้ในเสื้อ!!"

หญิงสาวหันขวับมาตามเสียงก่อนจะรีบเดินเข้ามาหาน้ำที่กำลังมีปากเสียงกับผู้ชายอยู่

"มีอะไรกันไปกระชากคอเสื้อเค้าทำไม ปล่อยสิคะ"

น้ำละมือหนึ่งข้างล้วงเข้าไปในเสื้อของชายคนนั้นก่อนจะหยิบข้าวของออกมาจนหมด

"ขโมยของแบบนี้พนักงานที่เค้าต้องรับผิดชอบก็เดือดร้อนดิน้าทำไมทำแบบนี้วะ!!"

น้ำเอ่ยอย่างเอาเรื่องหลังจากเห็นสิ่งของที่ชายคนนั้นซุกซ่อนไว้ในเสื้อ

"ผมหิวจริงๆครับคุณผมตกงานไม่มีเงินลูกเมียก็หิวผมไม่รู้จะทำยังไงครับ!!"

ชายคนนั้นทรุดตัวลงคลุกเข่าก่อนจะยกมือไหว้น้ำ

"ไม่มีเงินก็ต้องทำงานดิน้าแล้วที่ตกงานเพราะเราขี้เกียจรึป่าว อย่าอ้างโน่นอ้างนี่ทำผิดก็ต้องได้รับบทลงโทษนะน้านะ พี่ไม่ต้องแจ้งความเดี๋ยวค่าเสียหายตรงนี้น้ำจัดการเอง"

น้ำเอ่ยด้วยความเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันมาเอ่ยขัดพนักงานที่กำลังจะกดโทรออกหาเจ้าหน้าที่หลังจากความวุ่นวายสงบลง

"ถูตรงนั้นอีกดิน้าทำเป็นป่ะเนี่ย!!เออออกแรงกดหน่อย นั่นแหละๆเอาให้พื้นเงาส่องได้เลยนะน้า!!"

น้ำที่ยืนคาบอมยิ้มอยู่เอ่ยด้วยความเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันมาหาผู้จัดการร้านสะดวกซื้อ

"ค่าเสียหายของน้าคนนี้เท่าไหร่หรอคะ"

"225บาทค่ะ"

น้ำพยักหน้ารับก่อนจะหยิบเงินสดออกจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง

"คุณคะของมันแค่225บาทแต่เงินที่คุณให้มามันเป็นหมื่นเลยนะคะ"

"น้ำเห็นครอบครัวของน้าคนนี้นอนอยู่ใต้สะพานลอยก่อนถึงปั๊มน่ะค่ะหลังจากนี้ถ้าน้าเค้าเข้ามาซื้อของที่นี่พี่ก็เอาเงินที่น้ำให้ไวจ่ายค่าเสียหายนะคะแล้วเดือนหน้าก็ให้พี่เค้าเข้ามาทำงานในแผนกที่เห็นสมควรด้วย"

"คะ!!ทำไมคุณถึง"

"ถ้าใครมีปัญหาบอกว่านายน้อยรับเข้าทำงานนะคะ นี่นามบัตรของน้ำเองหวังว่าเรื่องวันนี้จะจบลงแค่ตรงนี้นะคะ"

ผู้จัดการร้านและพนักงานนับสิบคนรีบโค้งศรีษะทันทีที่เห็นนามบัตรที่น้ำยื่นให้อย่างชัดเจน น้ำส่งยิ้มพร้อมยักคิ้วให้กับพนักงานทุกคนก่อนจะเดินถือถุงขนมมาหาชายคนนั้น

"น้าๆน้ำทิ้งเงินทอนไว้ให้ถ้าอยากได้อะไรก็บอกพี่เค้าตรงๆไม่ต้องขโมยแต่มาช่วยพี่ๆเค้าทำงานด้วยล่ะอย่าเอาแต่ได้เผื่อทำงานถูกใจพี่ๆเค้าจะได้รับเข้าทำงาน เข้าใจมั๊ยน้า"

"ขอบคุณมากครับคุณขอบคุณจริงๆที่ไม่เอาเรื่องผม!!"

น้ำยกยิ้มกว้างก่อนจะส่งเงินสดอีกจำนวนหนึ่งให้ชายคนนั้น

"ลูกเมียเป็นผู้หญิงไปหาห้องเช่าอยู่ให้ปลอดภัย น้ำให้ยืมก่อนนะมีเมื่อไหร่เอามาคืนด้วย ไปล่ะอย่าหาขโมยของใครเค้าอีกล่ะ ไปคุณป่านนี้ไอ้ลูกแหง่ร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้วมั้ง!!"

น้ำหันมาแย่งถุงขนมจากมือหญิงสาวก่อนส่งอมยิ้มเข้ามาในปากอีกครั้งและเดินผิวปากนำไปอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวที่ยืนชื่นชมการกระทำของน้ำผ่านสายตาคู่คมส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินตามน้ำออกมาที่รถ