ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
"ไ้่าวว่าแม่หล่อนถูับอีแล้วหรอย่ะ"
เอม้อนสายาึ้นมอและยมือึ้นออ
เอม้อนสายาึ้นมอและยมือึ้นออ
"วันๆไม่ิะทำอะไรนอาแว่ปามาหาฝ่ามือาวบ้านอย่าเียวเลยรึไย่ะนัพิษสุนับ้า!!"
"มันะมาไปแล้วนะนัเอมหล่อน่าันเป็นหมาหรอย่ะ!!"
"ไม่มีอะไรมาไปสำหรับนอบสอแบบหล่อนหรอย่ะ!! พาหน้าหนาๆอหล่อนลับไปที่แผส่ะนันี่!! ะเอาอะไร็สั่ยืนอ้ำอึ้ันะรัสรู้รึไว่าหล่อนะื้ออะไรไปยัห่า!!"
แม่้าแผนมหวานรีบเินลับมาที่แผอัวเอทันทีที่เอมใ้ทัพพีัปลาร้าี้หน้าัวเอพร้อมับลู้าที่รีบสั่พริแที่ัวเอ้อาร
"ไม่ทำมาหาแันหรอวันๆน่ะีแ่้อะสอเรื่อรอบรัวอนอื่นน่าเอาพริแยัรูานัอีพวนี้!!"
บรราแ็์แม่้าาเผือประำลารีบแยย้ายันลับแผอัวเอทันทีที่เอมใพูเสียัให้นทั้ลาไ้ยิน
"แหม็หล่อนทั้สวยทั้เ่ึไหนะเสี่ยน้อยเสี่ยให่ที่้อะเอาหล่อนเป็นเมียนัพวเห็บหมั็้ออิาหล่อนเป็นธรรมาอยู่แล้วล่ะนัเอม!!"
พร แม่้าแผผัส้าๆนเียวที่เป็นทั้เพื่อนที่ริใรวมถึเพื่อนร่วมอาีพที่ีับเอมมาเสมอเอ่ยสมทบ้วยวามหมันไส้
"อู๊ยนัพรเอ้ย่าปาหอยปาปูไปเถอะย่ะอยาะสรรหานินทาีวิใร็่าแม่มันเพราะสวยๆฟิๆแบบันะใ้ีวิให้นัพวนี้อิาเท่านั้นแหละ!!"
พรหัวเราะิัอย่ามีริับำพูอเอม่อนะพาันเ็บร้านและแยย้านันลับบ้าน
"แม่ลับมาไ้ไเนี่ยหรือเอาันไปล่อให้ใรมาประันัวอี"
เอมเอ่ยถาม้วยวามสสัยทันทีที่แม่อัวเอนั่ทายาหม่ออยู่ในบ้าน
"ถ้าันรอลูเนรุอย่าแไปประันัวันโนยุันเลือหมัวแล้วล่ะย่ะ"
"แม่หาเรื่อเออย่ามาโยนวามผิให้เอมแล้วอย่าิะมาโมยเินเอมไปเ้าบ่อนอีนะแม่เอมไม่มีเินแล้ว"
"ทอแไปไหนล่ะเอามาให้แม่ยืม่อน"
"เอมายไปแล้วสิแม่!!"
เอมถอยห่าและเอ่ยอบ
"นัเอมแายทำไม!!"
แม่ถามพร้อมบีบแนเอม
"ถ้าเอมไม่ายะเอาเินที่ไหนลอล่ะแม่!!"
เอมอบพร้อมสะบัแนออ
"เินเ็บแไปไหนหมอย่ามาโหันนะนัเอมายอ็ีะไม่มีเินไ้ยัไ!!"
"เอม่าย่าเทอมไปหมแล้วไม่มีให้แม่แล้ว!!"
"แะเรียนทำไมนัหนานัเอมทำไมไม่เอาเวลาไปูแลลูหลานนรวยในบ่อนแะไ้สบายไปทั้าิ"
"นที่สบายือแม่มาว่าไม่ใ่เอม แม่ไม่เยส่เสียให้เอมเรียนอย่ามาุ้น้านับเรื่อนี้ถ้าแม่อยารวยทาลั็หาผัวรวยเออย่ามายัเยียให้เอมร่านไปแบให้ใรเอา"
เอมเอ่ยอบ้วยวามเหนื่อยใ่อนะรีบเินหนีึ้นห้อโยไม่สนใำ่าทออแม่แม้แ่น้อย
"เลิเรียนแล้วไปไหนันีะ"
น้ำหันมอนถามและยิ้มอบ
"อโทษนะแ่เราอยาลับไปอ่านหนัสือไปเที่ยวเล่นับเธอไม่ไ้หรอ"
น้ำอบอย่ามีมารยาทพร้อมเ็บอใส่ระเป๋า
"ถ้าแบบนั้นอเราไปอ่านหนัสือห้อเธอไ้มั๊ย"
น้ำึแนออามือเพื่อนและยยิ้ม
"ถ้าเราไม่ไ้รู้สึอะไรับใรเราะไม่อบให้นๆนั้นแสิริยาแบบนี้ับเรา อโทษนะเธอไม่ใ่นที่เรารู้สึอะไร้วย เราลับ่อนนะ"
เพื่อนสาวอ้าปา้าทันทีที่ถูปิเสธ่อนะเินฟึฟัออาห้อเรียนไป
"ุสวยัเลยฝันีนะะ"
น้ำยืนมอลายสัรูปหิสาวในฝันพลาลูบ้วยวามอ่อนโยน่อนะสวมเสื้อนอนและเินมาล้มัวนอนเ้าสู่ห้วนิทราไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น