ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
"พอแล้วน่าืนนี้้อพัผ่อนแล้วะบิให้ลายเป็นมอไ์เลยหรอ" เธอที่ำลัสนุสนานับารบิแ้มอเาเล่นนั้นเบะปา้วยวามน้อยใที่ถูเาำหนิ่อนเ้านอน
"น้ำนี่แหละทำไม้อุน้อเอมนสวย้วยล่ะ! ไม่น่ารัเลยอะนใร้าย!" ำว่านใร้ายที่เธอเปล่ออมานั้นระุหัวใอเาให้วูบไหว ่อนที่เาะยับเ้ามาอปลอบใเธอที่เบะปาร้อไห้เหมือนเ็้วยวามรู้สึผิ
"อโทษนะะนายหิ" เธอที่ไ้ยินำเรียแสลหูนั้นผลัเาออห่าและยมือึ้นปาน้ำา้วยท่าทาเรี้ยวรา
"ไม่ใ่นายหิไม่อยาเป็น! ไม่เอาอะน้ำนี่แหละเลิเรียแบบนี้เลยนะน้อเอมนสวยไม่อบ!!" เาที่ไ้รับรู้อารม์ร้ายาั้นสุอเธอนั้นยับเ้ามาใล้และทำแ้มป่อใส่เธออย่าใเย็น
"น้อเอมนสวยลอิ้มแ้มูสิะ" เธอที่ลับมามีอารม์สใสอีรั้นั้นยยิ้มว้าและิ้มแ้มป่ออเานเิเสีย เสียที่ทำให้เธอหัวเราะอบใอย่าใสื่อ
"อันนี้สนุอะน้ำนี่แหละเสียเพราะมาเลยนะ!" เาที่พอะรู้ใเธอในร่าอน้อเอมนั้นยยิ้ม้วยวามเอ็นู ่อนที่เาะเริ่มเปล่บทเพลให้เธอไ้ผ่อนลาย
"น้อเอมนสวย่วนอน น้ำนี่แหละร้อเพลเพราะ ร้ออีนะอย่าพึ่หยุใหุ้นาฟ้ามา
"ทำไมไม่พูว่าน้ำนี่แหละะล่อมน้อเอมนสวยเอล่ะ"
"เพราะว่าน้ำโว่าน้อเอมนสวยยัไล่ะะ เรียแบบนั้นไม่น่ารัเลยนะะ"
"แล้วน้อเอมนสวย้อเรียว่าอะไระ"
"เรียว่าพี่น้ำแล้ว็แทนัวเอว่าน้อเอมีมั๊ยะ"
"แบบนั้นน่ารัหรอะ"
"น่ารัมาๆเลยแหละ่ะ"
"ถ้าน้อเอมนสวยพูแบบนั้นะไม่มีใรทิ้น้อเอมนสวยไปอีแล้วใ่มั๊ยะ"
"พี่น้ำนี่ไะที่ะไม่ทิ้น้อเอมไปไหน ลอเรียหน่อยเร็วนเ่อพี่น้ำ"
"น้อเอมเป็นนเ่อพี่น้ำหรอะ" เาพยัหน้าอบรับำถามอเธอที่ยิ้มว้า้วยวามใสื่อ ่อนที่เาะเริ่มับล่อมเธอ้วยบท
"น้ำนี่แหละทำไม้อุน้อเอมนสวย้วยล่ะ! ไม่น่ารัเลยอะนใร้าย!" ำว่านใร้ายที่เธอเปล่ออมานั้นระุหัวใอเาให้วูบไหว ่อนที่เาะยับเ้ามาอปลอบใเธอที่เบะปาร้อไห้เหมือนเ็้วยวามรู้สึผิ
"อโทษนะะนายหิ" เธอที่ไ้ยินำเรียแสลหูนั้นผลัเาออห่าและยมือึ้นปาน้ำา้วยท่าทาเรี้ยวรา
"ไม่ใ่นายหิไม่อยาเป็น! ไม่เอาอะน้ำนี่แหละเลิเรียแบบนี้เลยนะน้อเอมนสวยไม่อบ!!" เาที่ไ้รับรู้อารม์ร้ายาั้นสุอเธอนั้นยับเ้ามาใล้และทำแ้มป่อใส่เธออย่าใเย็น
"น้อเอมนสวยลอิ้มแ้มูสิะ" เธอที่ลับมามีอารม์สใสอีรั้นั้นยยิ้มว้าและิ้มแ้มป่ออเานเิเสีย เสียที่ทำให้เธอหัวเราะอบใอย่าใสื่อ
"อันนี้สนุอะน้ำนี่แหละเสียเพราะมาเลยนะ!" เาที่พอะรู้ใเธอในร่าอน้อเอมนั้นยยิ้ม้วยวามเอ็นู ่อนที่เาะเริ่มเปล่บทเพลให้เธอไ้ผ่อนลาย
"น้อเอมนสวย่วนอน น้ำนี่แหละร้อเพลเพราะ ร้ออีนะอย่าพึ่หยุใหุ้นาฟ้ามา
ล่อมน้อเอมนสวยหลับ่อนนะ" เาที่ยัับล่อมเ็ื้อให้เ้าสู่ห้วนิทรา้วยบทเพลนั้นพยัหน้าอบรับ้วยรอยยิ้ม ่อนที่เาะยับัวนอนลและลูบผมเธออย่าอ่อนโยน
"ุนาฟ้าิธุระไม่ว่าแล้ว น้อเอมนสวยให้น้ำล่อมแทนนะะ" เปลือาู่มอเธอปรือึ้นอีรั้ ่อนที่เธอะยมือึ้นบิแ้มยุ้ยอเา้วยรอยยิ้มแสนหวาน"ทำไมไม่พูว่าน้ำนี่แหละะล่อมน้อเอมนสวยเอล่ะ"
"เพราะว่าน้ำโว่าน้อเอมนสวยยัไล่ะะ เรียแบบนั้นไม่น่ารัเลยนะะ"
"แล้วน้อเอมนสวย้อเรียว่าอะไระ"
"เรียว่าพี่น้ำแล้ว็แทนัวเอว่าน้อเอมีมั๊ยะ"
"แบบนั้นน่ารัหรอะ"
"น่ารัมาๆเลยแหละ่ะ"
"ถ้าน้อเอมนสวยพูแบบนั้นะไม่มีใรทิ้น้อเอมนสวยไปอีแล้วใ่มั๊ยะ"
"พี่น้ำนี่ไะที่ะไม่ทิ้น้อเอมไปไหน ลอเรียหน่อยเร็วนเ่อพี่น้ำ"
"น้อเอมเป็นนเ่อพี่น้ำหรอะ" เาพยัหน้าอบรับำถามอเธอที่ยิ้มว้า้วยวามใสื่อ ่อนที่เาะเริ่มับล่อมเธอ้วยบท
เพลพลาลูผมนุ่มสลวยพาเธอเ้าสู่ห้วนิทราไป้วยวามเอ็นู
"อย่า! อย่าทำนายพ่อ! อย่า! นายแม่่วยเอม้วย! อย่า! ลัวแล้ว! ่วย้วย!" เาสะุ้ื่นาเสียละเมออเธอที่ปนเสียสะอื้นโยที่วาอเธอยัปิสนิท ่อนที่เาะรีบยับึ้นมานั่บนเียและับล่อมเธอ้วยบทเพลอีรั้
"ไม่ว่าอะไรที่ทำให้นายหิเป็นนี้ันะเยียวยามันเอ ไม่ว่าะ้อแล้วยอะไรัน็ะทำ หลับส่ะนะนี" เาที่ับล่อมเธอ้วยบทเพลนเธอหลับสนิทไปอีรั้นั้นให้ำมั่นสัาับัวเออย่ามีเป้าหมาย ่อนที่เาะยับลาเียและฟุบหลับไปพื้นที่ว่าอบที่นอนอีรั้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น