ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13
"ร่าอท่านประธานือร่าที่เ้มแ็มาที่สุ าารที่ันเยบำบัมาร่านี้อาะเป็นัวนที่แท้ริอนายหิแ่อย่าที่พวุทราบว่า่วนั้นันไม่สามารถทำอะไรไ้นอา่ายยาามำสั่อนายท่าน" เาที่พาแพทย์สาวเ้ามาพูุยับแพทย์ุ่อนหน้านั้นหันมอหน้าัน้วยวามรู้สึบาอย่า ่อนที่ทัู้่ะหันมาให้วามสนใับำนวนยาที่แพทย์ุ่อนเย่ายให้ับนายหิ้วยใบหน้าเรียบนิ่
"มีอะไรหรอ" ท่านประธานที่นั่ออรอนั้นเอ่ยถามเาที่เินออาห้อทำานอแพทย์ุ่อนมาหาเธอ้วยใบหน้าเรียบนิ่
"ท่านประธานพอะมียาที่แพทย์ุ่อน่ายให้เหลืออยู่มั๊ยะ"
"มีเยอะ แม่นายหิไม่ยอมทานแล้วัน็ิว่าไม่ำเป็น้อทาน ยาพวนั้นมีสารบาอย่าที่ถูผสมาฝีมือใรสัน ทุรั้ที่ยัยน้อเอมทานเ้าไปะทำให้ร่าอันับแม่นายหิอ่อนแอและไม่สามารถื่นึ้นมาไ้" เาพยัหน้าอบรับและถอนหายใเฮือให่ ่อนที่เาะนั่ลเีย้าและหันมอหน้าเธอ้วยวามเห็นใ
"ันอยาทั้หมให้รุ่นพี่ไปรวสอบนะะ"
"เอาสิ วันนี้ัน้อบำบัอีรึเปล่า"
"วันนี้พอเท่านี้เถอะ่ะท่านประธานเหนื่อยมาทั้วันแล้ว" เธอพยัหน้าอบรับ้วยวามอ่อนเพลียาารบำบั ่อนที่เธอะลุึ้นยืนและเินนำหน้าเาลับมาที่รถ้วยมานาพา
"ันอัวออไปพบรุ่นพี่่อนนะะแล้วะรีบลับมา" เาที่เินามเธอเ้ามาในห้อนอนเพื่อรับยาุเ่าาเธอนั้นเอ่ยอธิบาย้วยเสียนุ่ม
"ไปเถอะ ันฝา้วย" เาพยัหน้าอบรับและระับผ้านวมหนาให้ับเธออย่าอ่อนโยน ่อนที่เาะมอยาในมือและเินหน้านิ่ออาห้อนอนอเธอไป
"ถ้ารู้ผลแล้วน้อะแ้วามำเนินีเลยรึเปล่า" แพทย์สาวที่รับยาาเาไปนั้นเอ่ยถาม้วยวามสสัย
"ยั่อน่ะ ถ้าเป็นนที่พวเราิน้ออยามีหลัานในทุสิ่ที่เ้าทำส่ะ่อน หลัานแ่นี้นเ้าเล่ห์แบบนั้นหาทาิ้นไ้อยู่แล้วและถ้าเป็นแบบนั้นนายหิะอันรายมาว่าเิม"
"พี่เห็น้วย น้อลับไป่อนเถอะอย่าทิ้ให้เธออยู่ลำพันานๆ" เาพยัหน้าอบรับและเอ่ยลาแพทย์สาว้วยรอยยิ้ม ่อนที่เาะรีบับรถลับมาที่บ้านและเินึ้นไปบนห้อนอนอเธอในทันที
"น้อเอม!!" เาที่เปิประูเ้ามาพบับร่าอน้อเอมที่นั่อเ่าสะอึสะอื้นนัวโยนนั้นอุทาน้วยวามใ ่อนที่เาะรีบเ้ามาสวมอเธอ้วยวามัวล
"พี่น้ำ๋าน้อเอมลัว!"
"ไม่้อลัวนะะพี่อยู่รนี้แล้วไม่มีใรทำอะไรหนูไ้แล้วนะะนี" เาเอ่ยปลอบใพร้อมระับอ้อมอให้แนบแน่นึ้น ่อนที่เาะมอร่อรอยาร่อสู้ภายในห้อนอนอเธอ้วยวามเ็บแ้น
"สปร! สปรมาออไป!! น้อเอมที่หวีร้อและสะอึสะอื้นนัวโยนอีรั้นั้นลุึ้นยืนหยิบโมไฟปัป่าย้วยวามหวาลัว ่อนที่เธอะลโมไฟในมือลและโผเ้าอเา้วยวามหวาลัว
"ูะไม่ให้มึทำอะไรนายหิอูไ้อี นสารเลว" เาที่พาน้อเอมนอนราบไปับพื้นที่นอนนั้นเอ่ย้วยแววาั่เปลวไฟ ่อนที่เาะ้าวลาเียและนั่เฝ้าเธอ้วยวามัวลลอทั้ืน
"มีอะไรหรอ" ท่านประธานที่นั่ออรอนั้นเอ่ยถามเาที่เินออาห้อทำานอแพทย์ุ่อนมาหาเธอ้วยใบหน้าเรียบนิ่
"ท่านประธานพอะมียาที่แพทย์ุ่อน่ายให้เหลืออยู่มั๊ยะ"
"มีเยอะ แม่นายหิไม่ยอมทานแล้วัน็ิว่าไม่ำเป็น้อทาน ยาพวนั้นมีสารบาอย่าที่ถูผสมาฝีมือใรสัน ทุรั้ที่ยัยน้อเอมทานเ้าไปะทำให้ร่าอันับแม่นายหิอ่อนแอและไม่สามารถื่นึ้นมาไ้" เาพยัหน้าอบรับและถอนหายใเฮือให่ ่อนที่เาะนั่ลเีย้าและหันมอหน้าเธอ้วยวามเห็นใ
"ันอยาทั้หมให้รุ่นพี่ไปรวสอบนะะ"
"เอาสิ วันนี้ัน้อบำบัอีรึเปล่า"
"วันนี้พอเท่านี้เถอะ่ะท่านประธานเหนื่อยมาทั้วันแล้ว" เธอพยัหน้าอบรับ้วยวามอ่อนเพลียาารบำบั ่อนที่เธอะลุึ้นยืนและเินนำหน้าเาลับมาที่รถ้วยมานาพา
"ันอัวออไปพบรุ่นพี่่อนนะะแล้วะรีบลับมา" เาที่เินามเธอเ้ามาในห้อนอนเพื่อรับยาุเ่าาเธอนั้นเอ่ยอธิบาย้วยเสียนุ่ม
"ไปเถอะ ันฝา้วย" เาพยัหน้าอบรับและระับผ้านวมหนาให้ับเธออย่าอ่อนโยน ่อนที่เาะมอยาในมือและเินหน้านิ่ออาห้อนอนอเธอไป
"ถ้ารู้ผลแล้วน้อะแ้วามำเนินีเลยรึเปล่า" แพทย์สาวที่รับยาาเาไปนั้นเอ่ยถาม้วยวามสสัย
"ยั่อน่ะ ถ้าเป็นนที่พวเราิน้ออยามีหลัานในทุสิ่ที่เ้าทำส่ะ่อน หลัานแ่นี้นเ้าเล่ห์แบบนั้นหาทาิ้นไ้อยู่แล้วและถ้าเป็นแบบนั้นนายหิะอันรายมาว่าเิม"
"พี่เห็น้วย น้อลับไป่อนเถอะอย่าทิ้ให้เธออยู่ลำพันานๆ" เาพยัหน้าอบรับและเอ่ยลาแพทย์สาว้วยรอยยิ้ม ่อนที่เาะรีบับรถลับมาที่บ้านและเินึ้นไปบนห้อนอนอเธอในทันที
"น้อเอม!!" เาที่เปิประูเ้ามาพบับร่าอน้อเอมที่นั่อเ่าสะอึสะอื้นนัวโยนนั้นอุทาน้วยวามใ ่อนที่เาะรีบเ้ามาสวมอเธอ้วยวามัวล
"พี่น้ำ๋าน้อเอมลัว!"
"ไม่้อลัวนะะพี่อยู่รนี้แล้วไม่มีใรทำอะไรหนูไ้แล้วนะะนี" เาเอ่ยปลอบใพร้อมระับอ้อมอให้แนบแน่นึ้น ่อนที่เาะมอร่อรอยาร่อสู้ภายในห้อนอนอเธอ้วยวามเ็บแ้น
"สปร! สปรมาออไป!! น้อเอมที่หวีร้อและสะอึสะอื้นนัวโยนอีรั้นั้นลุึ้นยืนหยิบโมไฟปัป่าย้วยวามหวาลัว ่อนที่เธอะลโมไฟในมือลและโผเ้าอเา้วยวามหวาลัว
"ูะไม่ให้มึทำอะไรนายหิอูไ้อี นสารเลว" เาที่พาน้อเอมนอนราบไปับพื้นที่นอนนั้นเอ่ย้วยแววาั่เปลวไฟ ่อนที่เาะ้าวลาเียและนั่เฝ้าเธอ้วยวามัวลลอทั้ืน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น