AIMNAM : You were born to be my girl. ห้วงอารมณ์รัก

หนุ่มหล่อที่เพรียบพร้อมในทุกด้านตามแบบฉบับสามีแห่งชาติที่สาวๆต่างใฝ่ฝันนั้นก็ทอดถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อได้พบกับภาระอันใหญ่หลวงที่บิดาที่ล่วงลับได้ทิ้งมันเอาไว้ให้กับตัวเองและน้องสาว

คุณป๋านะคุณป๋า

ถ้าไม่ประสบอุบัติเหตุแล้วเสียชีวิตจะยอมบอกเรื่องสำคัญนี้กับผมกับยัยเอมหรือเปล่า

“กี่เดือนแล้วล่ะครับคุณนม” หญิงชราที่กำลังขับกล่อมทารกน้อยวัยห้าเดือนเศษทั้งสองคนด้วยสัมผัสอันอ่อนโยนนั้นก็หันมาส่งยิ้มให้กับคุณหนูใหญ่ของเธออย่างใจดี ก่อนจะ…

“คุณหนูน้อยจวนจะหกเดือนแล้วล่ะค่ะคุณหนูใหญ่”

“แล้วนี่ยัยเอมยอมบอกหรือยังครับว่าจะกลับมารับตำแหน่งเมื่อไหร่”

โกรธอะไรคุณป๋านักหนา

ขนาดงานศพของคุณป๋ายังไม่ยอมบินกลับมาร่วมงานเลย

เห้อ ยัยเอม

“ยังเลยค่ะคุณหนูใหญ่ นมโทรหากี่ครั้งก็บ่ายเบี่ยงเรื่องนี้ตลอด ไม่รู้ว่ากลับมาเจอคุณหนูน้อยแล้วจะเป็นอย่างไรนะคะ” หนุ่มหล่อที่ทอดถอนหายใจด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดนั้นก็เอื้อมมือหยาบลงมาสัมผัสกับศีรษะกลมน้อยๆทั้งสองอยางอ่อนโยน

เหมือนเพชร เหมือนพลอย

“เป็นเด็กดีนะเพชรพลอย เฮียน่ะดูแลเราทั้งสองคนได้ไม่เต็มที่หรอกนะครับ”

เฮียเองก็ลำบาก

"เอมว่าจะกลับต้นเดือนหน้าน่ะค่ะคุณเฮีย" หญิงสาวที่สะสมประสบการณ์การทำงานมานานหลายปีหลังจากเรียนจบนั้นก็ตอบคำถามเดิมๆของพี่ชายด้วยเสียงเรียบ

ถามทุกวัน
กดดันเก่ง

"ลาออกจากงานแล้วค่ะแต่อยากอยู่เที่ยวก่อน" หญิงสาวที่ตอบคำถามถัดมาของพี่ชายด้วยเสียงเรียบเช่นเคยนั้นก็หยิบแท่งลิปสติกราคาแพงขึ้นมาแต่งแต้มริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเอง
"แค่นี้นะคะคุณเฮียเอมจะไปดริ้ง" ปากอิ่มที่เอ่ยตัดบทเหมือนทุกครั้งนั้นก็เม้มแน่นเข้าหากัน ก่อนจะยกยิ้มเบาๆเมื่อ....

สวย
ปากฉันสวย
...

น่าจุ้บที่สุด
...


...

“แล้วนี่คุณเฮียบอกหรือยังล่ะว่าตามพินัยกรรมแล้วน้องสาวของคุณเฮียต้องรับเลี้ยงเจ้าสองหน่อนี่ด้วย” เจ้าของเสียงห้าวที่ต้องมาช่วยรุ่นพี่คนสนิทเลือกซื้อของใช้ให้กับคุณหนูน้อยนั้นก็ละสายตาจากคุณหนูน้อยทั้งสองมาเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

“ยังน่ะ ขืนบอกก่อนยัยเอมไม่มีทางยอมกลับมาแน่ ขนาดงานคุณป๋ายังไม่มาเลย”

ใจแข็งยิ่งกว่าหิน

“แบบนี้แย่เลยนะคุณเฮีย แย่แน่ถ้ามาเจอน่ะ”

ไหนจะงาน ไหนจะต้องเลี้ยงน้อง

แย่ๆ แย่แน่ๆ

….

….


"ไอไม่ได้อยากกลับแต่เครซี่กับคุณเฮีย!" หญิงสาวที่โยกย้ายเรือนร่างไปตามจังหวะเพลงที่เร้าร้อนนั้นก็ตอบกลับคำถามของเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงที่...

กรึ่มแล้วจ้ะ

ได้ที่สุดๆ

"ยูกลับไปเถอะ!"
เอ้า!!
"เป็นถึงทายาทคนสำคัญแต่มัวมาเป็นลูกจ้างเค้าอยู่ได้"
รวยจะตายไป
"กลับไปเหอะ!!"

กลับไปเป็นทายาทตระกูลหมื่นล้านส่ะเถอะ

มามัวเป็นลูกน้องอยู่ได้

ชีวิตชีน่าอิจฉาสุดๆ

…

…

“โอ้มายกอดอะไรของคุณป๋าเนี่ย!!” หญิงสาวที่บินตรงกลับมาถึงบ้านเกิด และตั้งใจฟังในทุกประโยคที่ระบุเอาไว้ในพินัยกรรมนั้นก็อุทานออกมาจนสุดเสียง เมื่อ…

ต้องเลี้ยงพวกมันในสถานะน้องสาวด้วย

จะเครซี่!!

“พินัยกรรมของคุณป๋าระบุเอาไว้แบบที่ได้ยินนั่นแหละ เฮียก็ไม่รู้จะช่วยยังไง แค่จะลุกเดินเฮียยังทำไม่ได้เลย ยัยเอมยังไงเพชรกับพลอยก็เป็นน้องเรานะ”

น้องคนล่ะแม่

พ่อเดียวกันแล้วยังไงล่ะ

“เอาพวกมันออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้นะเด็กบ้าอะไรแหกปากร้องไห้แม่งทั้งวัน!!”

รำคาญ!!