AIMNAM : love's destination ปลายทางแห่งหัวใจ

เมื่อหัวเรือใหญ่ของตระกูล นักธุรกิจเจ้าของอาณาจักรปัญญากิตตินันท์เจ้าของธุรกิจส่งออกเฟอนิเจอร์เบอร์ต้นๆมีความคิดที่อยากจะอุ้มหลานจากทายาททั้งสามคนที่มีสไตล์ของตัวเองชัดเจน แต่ทว่าทายาททั้งสามคนของตนมีบุคลิกไม่ต่างจากชายแม้ว่าจะมีใบหน้าที่มน่ารักจิ้มลิ้ม เขาในสถานะแด๊ดดี้จึงคิดหาวิธีการมาล่อลวงความสนใจของทายาททั้งสามให้นึกถึงการสร้างครอบครัว โดยขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทที่มีทายาทสามคนเหมือนกันกับตัวเอง ทายาทสาวสวยทั้งสามคนของตระกูลดังที่จบการศึกษาและบินตรงกลับมายังบ้านเกิดที่ได้รับรู้ถึงความเดือดร้อนของคนที่พวกเธอต่างให้ความเคารพและนับถือในสถานนะคุณลุงนั้นก็ไม่รีรอที่จะตอบตกลง เมื่อพวกเธอเองต่างก็อยากสัมผัสความรู้สึกในความรักเช่นเดียวกัน แผนการอันเจ้าเล่ห์ของหัวเรือใหญ่เริ่มต้นด้วยการดึงตัวทายาททั้งสามคนกลับมายังบ้านเกิดเพื่อเข้ารับตำแหน่งในสายงานที่ทายาทต่างเล่าเรียนและได้ทดลองการทำงานกันมา โดยที่เขาจัดวางเลขาส่วนตัวเตรียมเอาไว้รอตามสไตล์ที่เป็นตัวตนของทายาททั้งสามคน และสไตล์ที่ชัดเจนของสามเลขาสาวนั้นก็ดูเหมือนว่าจะไปได้ดีกับการใกล้ชิดและสร้างความรู้สึกกับทายาททั้งสามคนของเขาได้อย่างแนบเนียน

คุณนัย เลขาอาย

คุณเนตร เลขาอ้อน

และ

คุณน้ำ เลขาเอม

“ฉันไม่เคยสนใจเนื่องความรัก เวลาของฉันทุกวินาทีคือการทำงานและการจัดการชีวิตของตัวเองให้อยู่ในกรอบที่ฉันสร้างมันขึ้นมาเพื่อความสบายใจของตัวเอง เธอถามฉันทำไม” เสีบงแหบห้าวที่นุ่มลึกของคุณหนึ่งหรือคุณนัยเอ่ยถามเลขาส่วนตัวของเขาที่เอ่ยถามขณะที่สายตาของเขายังคงจดจ่ออยู่กับเอกสารมากมาย

“ฉันก็แค่อยากทราบว่าคุณหนึ่งกับฉันคิดและรู้สึกแบบเดียวกันรึเปล่า ไม่มีอะไรหรอกค่ะก็แค่คำถามอย่าไปใส่ใจน่ะดีแล้ว” เสีบงเรียบที่เรียบต่ำของเลขาอายตอบกลับผู้มีสถานะเป็นเจ้านายอย่างนิ่งงันขณะที่สายของเธอก็ยังคงจดจ่อกับเอกสารมากมายเช่นเดียวกันกับเขา

เรียบเฉย และไร้ความรู้สึกไม่ต่างกัน

“ความรักหรอเราว่าก็น่าสนใจนะแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก คุณถามเราทำไมหรอคุณอ้อน” เจ้าของเสียงสดใสที่แฝงไปด้วยการให้เกียรติของคุณรองหรือคุณเนตรเจ้าของเรือนร่างที่กำลังติดกระดุมเสื้อสูทสไตล์แฟชั่นตัวหรูนั้นเอ่ยถามเลขาส่วนตัวของเขาด้วยความสงสัย

“ฉันเกรงว่าคุณรองจะไม่มีความรู้สึกในด้านนี้น่ะค่ะก็เลยถาม” เสียงเรียบที่แฝงความสดใสของเลขาอ้อนตอบกลับในทันทีขณะที่มือบางของเธอก็กำลังจัดการเสื้อผ้าในสไตล์แฟชั่นให้เป็นระเบียบเพื่อเดินทางออกไปร่วมงานเลี้ยงกับผู้ที่มีสถานะเป็นเจ้านาย

“เราก็คนนะคุณอ้อน ก็มีบ้างแหละที่อยากเข้าใจในความรู้สึกแบบนั้นแต่ตอนนี้ขอทำงานก่อนเพราะยังไม่เจอคนที่เราอยากจะเข้าใจคำนั้นร่วมกันกับเธอ แล้วคุณอ้อนล่ะคะเคยมีความรู้สึกแบบนั้นรึเปล่า”

“ยังไม่เคยหรอกค่ะคุณรอง แต่ฉันก็อยากจะเจอคนที่พร้อมจะทำความเข้าใจไปพร้อมๆกันเหมือนกัน”

“งั้นเราสองคนก็คงไม่ต่างกัน เอาไว้ถ้าเราเจอหรือคุณเจอก็อย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างนะ”

“ได้สิคะคุณรอง" เจ้านายและเลขาส่วนตัวต่างส่งยิ้มที่สดใสให้แก่กัน

สดใส และไม่ปิดกั้นตัวเองไม่ต่างกัน

“หล่อนถามฉันแบบนี้ต้องการคำตอบแบบไหน” เสียงแหบห้าวที่สุขุมและกรุ้มกริ่มในเวลาเดียวกันของคุณเล็กหรือคุณน้ำถามกลับและตวัดท่อนแขนโอบเอวบางของเลขาส่วนตัวเข้ามาใกล้ด้วยสีหน้าที่กรุ้มกริ่ม

“ฉันรู้ว่าเพลย์บอยอย่างคุณเล็กคงไม่เคยคิดถึงการผูกมัดกับใครน่ะค่ะก็เลยอยากรู้ว่าลึกๆแล้วคุณเคยคิดถึงเรื่องการใช้ความรู้สึกมากกว่าความใคร่รึเปล่า” เสียงเรียบที่เย่อหยิ่งของเลขาเอมถามกลับเจ้านายของเธอและยกมือขึ้นกอดอกสบสายตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว แม้ว่าเธอจะกำลังเสียเปรียบในอ้อมแขนของเขาก็ตาม

“แล้วการใช้แค่ความใคร่สนองความต้องการของตัวเองมันไม่ดีตรงไหนหืม หรือว่าจริงๆแล้วหล่อนเองก็ใช้ความใคร่แทนความรู้สึกสนองความต้องการของตัวเองเหมือนกันฉัน” ปากอิ่มของเจ้าของเรือนร่างสะพรั่งนั้นกระตุกเบาๆที่มุมปาก ก่อนที่มือบางทั้งสองช้างและละจากการกอดอกเปลี่ยนมาเป็นโอบรอบคอของเขาแทน

“ฉันว่าการใช้แค่ความใคร่มันก็ตื่นเต้นไปอีกแบบที่ไม่ต้องเจอแต่อะไรจำเจ แต่เมื่อถึงเวลานึงฉันเองก็อยากเจอคนที่มีทั้งความตื่นเต้นและความมั่นคงทางความรู้สึกให้กับตัวเอง คุณล่ะคุณเล็กเคยคิดถึงอะไรพวกนี้รึเปล่า” คนที่ถูกถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจังนั้นยื่นริมฝีปากเข้ามาใกล้ริมฝีปากของคนตั้งคำถามที่ไม่แสดงท่าทางเกรงกลัวแต่อย่างใด ก่อนจะกดจูบเบาๆที่ปากอิ่มและเผยอริมฝีปากของตัวเองแทะเล็กปากอิ่มอย่างออกคำสั่ง

หึ!!

“ถ้าคุณอยากใช้ความใคร่ร่วมกับฉันสนองความต้องการของตัวเองกรุณาอ้อนวอนให้ฉันยอม อย่าริอาจมาออกคำสั่งฉันด้วยวิธีการแบบนี้ มันไม่ได้ผลหรอกค่ะคุณเล็ก และนอกจากจะไม่ได้ผลแล้วฉันยังไม่อยากเสียเวลาไปกับเซ็กส์ที่ไม่รู้ว่ามันจะห่วยรึเปล่าของคุณด้วยนะคะ”

เด้กน้อย

“งั้นก็เสียเวลาใช้ความใคร่ร่วมกับฉันส่ะสิ หล่อนจะได้รู้ว่าเซ็กส์ของฉันมันดีแค่ไหน กล้ามั๊ยล่ะเลขาเอม”

ร้อนแรง และใจถึงไม่ต่างกัน