AIMNAM : Touching love เสน่ห์นางมาร

"จับทำไมวะ!!ปล่อยดิ!!"

น้ำตวาดเสียงกร้าวทันทีที่ถูกชายชุดดำจับตัวไว้แน่น

เพี๊ยะ

มือบางของใครบางคนสะบัดลงใบหน้าของน้ำ

"เป็นบ้าอะไรมาตบวะ!!"

น้ำหันขวับกลับมามองพร้อมจ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความโมโหถึงแม้ว่าจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหญิงสาวคนนี้สวยสง่าสมฉายานางพญาซ่ะเหลือเกิน

"เธอขโมยของร้านฉันทำไม!!"

เสียงแผดของหญิงสาวทำให้น้ำถอนหายใจด้วยความโมโหก่อนจะสะบัดตัวออกจากชายชุดดำ

"ขโมยบ้านมึงดิกูอุส่าห์วิ่งตามมาเอาเพชรคืนให้มึงควรขอบคุณกูไม่ใช่มาด่ากู

แบบนี้ป่ะวะ!!เอาเพชรของมึงคืนไปแล้วจำไว้ด้วยนะว่าต่อให้กูจะจนแค่ไหนกูไม่เคยคิดจะขโมยของใครเกลียดนักพวกผู้ดีตีนแดงชอบดูถูกคนอื่นอย่าผ่านบ้านกูนะมึงกูดักตีมึงแน่!!"

น้ำโยนชุดเครื่องเพชรใส่หญิงสาวและชี้หน้าอย่างเอาเรื่องก่อนจะผลักชายชุดดำที่จับตัวเองล้มลงและเดินออกไป หญิงสาวรีบรับชุดเครื่องเพชรที่มีราตาแพงที่สุดพร้อมมองน้ำเดินออกไปด้วยความสงสัยที่กล้ามาตีฝีปากกับตัวเอง

"ให้ผมตามไปจัดการรึป่าวครับมาดาม"

ชายชุดดำเอ่ยถามทันทีที่น้ำเดินออกไป

"ไม่ต้องล่ะ"

"แต่เด็กคนนั้นด่ามาดามนะครับ"

"ช่างเถอะ"

ชายชุดดำโค้งศรีษะให้มาดามและก้มลงเก็บเครื่องเพชรที่ตกอยู่ที่พื้นเดินตามกลับไปที่ร้าน

"ซวยชิบหายเจอนางมารร้ายอีกล่ะ!!"

น้ำเอ่ยด้วยความหงุดหงิดพร้อมมองหน้าหญิงสาวคนเดิมที่ฝากรอยแดงไว้ที่ใบหน้าตัวเองอยู่หลายวัน

"เธอขับรถชนรถฉันจะรับผิดชอบยังไง"

หญิงสาวถามพร้อมกอดอกมองหน้าน้ำ

"ซ่อมเท่าไหร่ผ่อนได้ป่ะแพงขนาดนี้ไม่มีให้ทีเดียวหรอก"

น้ำพิจารณารถตู้ที่ตัวเองขับมอเตอร์ไซต์ชนและเอ่ยถาม

"รถฉันมีประกันคงมีส่วนต่างประมาณหนึ่งหมื่น"

"หมื่นนึงเลย!!มีผ่อนเดือนละพันมึงโอเคป่ะ"

หญิงสาวถอนหายใจและพยักหน้าให้ชายชุดดำมาจับตัวน้ำขึ้นไปบนรถ

"มึงจะพากูไปไหนเนี่ย!!"

น้ำโวยวายพร้อมสะบัดแขนออกจากชายชุดดำ

"หุบปากส่ะทีน่ารำคาญ!!"

หญิงสาวหันมาตวาดเสียงกร้าวหลังจากฟังน้ำสบถถ้อยคำหยาบคายอยู่หลายนาที

"มึงก็ปล่อยกูดิจะจับกูไปไหนวะ!!"

เพี๊ยะ

"ทำให้สลบสิฉันรำคาญ!!"

ชายชุดดำรับคำและทุบท้ายทอยทันที น้ำเบิกตากว้างก่อนจะหมดสติไปในทันที