AIMNAM : It's me ซ่อนรัก

"เธอชื่ออะไร"

เจ้าของเรือนร่างระหงเอ่ยถามคนดูแลประจำตัวเธอคนใหม่หลังจากที่เธออาละวาดจนไม่มีใครสามารถทนพฤติกรรมเหวี่ยง-

วีนของเธอได้

"น้ำค่ะคุณหนู"

เจ้าของเสียงห้าวตอบพร้อมมองหน้าของคุณหนูด้วยความหลงไหล

"เอมเลือกคนนี้ค่ะป๋า สี่ทุ่มขึ้นไปหาฉันที่ห้องด้วย"

คุณหนูของบ้านตอบผู้เป็นพ่อก่อนจะโน้มตัวลงกระซิบคำหลังข้างหูพี่เลี้ยงคนใหม่และก้าวขาเรียวเดินขึ้นนอนไป

"คุณหนูเป็นอะไรคะทำไมข้าวของเกลื่อนแบบนี้"

น้ำเอ่ยถามด้วยความตกใจกับสภาพห้องนอนและสภาพของสาวใช้หลังจากที่ตัวเองขอลากลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัว

"ก็เธอไม่อยู่หนิฉันหงุดหงิด"

คุณหนูตอบอย่างเอาแต่ใจพร้อมตวัดตาคมไล่สาวใช้ออกจากห้องไป

"คุณหนูหงุดหงิดแล้วลงกับคนอื่นกับของแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ"

น้ำเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพร้อมลูบผมสวยให้คุณหนูใจเย็นลง

"ยังหงุดหงิดอยู่หายไปหลายวันมาให้ฉันทำโทษเดี๋ยวนี้เลยนะ"

คุณหนูเอ่ยพร้อมปลดกระดุมเชิ้ตของพี่เลี้ยงออก

"เดี๋ยวใครได้ยินนะคะเราออกไปข้างนอกกันดีกว่า"

น้ำเอ่ยห้ามเพราะตลอดเวลาที่แอบมีสมพันธ์กันคุณหนูมักจะนัดให้ออกไปเจอกันที่เซฟเฮ้าส์ทุกครั้ง

"ฉันจะร้องเบาๆอย่าขัดใจ"

แววตาดุดันของคุณหนูทำให้พี่เลี้ยงต้องยอมตามใจเหมือนทุกครั้งเพื่อป้องกันการอาละวาดของคุณหนู

"น้ำไปไหนคะป๋า!!"

เสียงเหวี่ยงของคุณหนูเอ่ยถามผู้เป็นพ่อหลังจากที่พี่เลี้ยงประจำตัวของเธอหายไปจากบ้าน

"ป๋าไล่มันออกไปแล้ว"

"ป๋าทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ!!"

"ป๋าไม่เคยสอนให้หนูใฝ่ต่ำเอาคนใช้ทำสามีนะน้องเอม!!"

ผู้เป็นพ่อตอบกลับด้วยเสียงแข็งด้วยความโมโห

"อร๊าย!!"

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

คุณหนูกรีดร้องอย่างขัดใจก่อนจะหันมาฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าสาวใช้จนผู้เป็นพ่อเบิกตากว้างด้วยความตกใจ