"เต้นกินรำกินแบบนี้น่ะหรอฉันไม่ยอมรับหรอกแกพามันกลับไปส่ะ!!"
มารดาผู้เป็นที่รักเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดกับอาชีพของคนที่ลูกสาวตัวเองพามาแนะนำ
"ยังไงก็ต้องยอมรับค่ะได้กันแล้ว"
เธอตอบและกุมมือของเขาไว้แน่น
"แกก็ลองขัดคำสั่งฉันดู"
ผู้เป็นแม่พูดและเบ้ปากใส่คนรักของลูกสาว
"ขอตัวนะคะแค่พามาให้รู้จักไม่ได้มาขออนุญาตค่ะ"
เธอเอ่ยเสียงเรียบและพาคนรักออกจากบ้านไป
"คุณดูดีมากเลยนะมาอยู่กับฉันมั๊ยคะ"
หญิงสาวในสุดเดรสเข้ารูปเอ่ยถามและมองคนตรงหน้าด้วยแววตาปรารถนาเป็นที่สุด
"ฉันไม่พร้อมจะเปิดใจให้ใครหรอกค่ะ"
เขาตอบเสียงเรียบพร้อมแววตาที่ปนความเศร้าอยู่ในนั้น
"เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนรักกันหนิคะเป็นเพื่อนกันก็ได้ ฉันหวังดีกับคุณจริงๆนะ"
เธอตอบและยิ้มให้เขาด้วยความจริงใจ
"อย่าเสียเวลาเลยค่ะฉันขอตัวนะ"
เธอกอดอกและมองเขาคนนั้นเดินออกไป
"เรายินดีด้วยนะที่เธอมีชีวิตที่สมบูรณ์แล้ว"
เขาเอ่ยบอกอดีตคนรักที่ยังคงเป็นความรักของเขาอยู่ในงานแต่งงานของเธอ
"เราดีใจนะที่ได้เจอเธอวันนี้"
เธอพูดพร้อมสวมกอดเขาที่เป็นความรักของเธอมาจนถึงวันนี้
"ขอให้โชคดี กลับเข้าไปทำหน้าที่ลูกที่ดีให้ผู้มีพระคุณของเธอเถอะ ลาก่อนนะ"
เขาดันเธอออกและกดจูบหน้าผากนุ่มของเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะถอดแหวนคืนให้เธอและเดินออกจากงานไปด้วยหัวใจที่ไร้ความรู้สึกตั้งแต่วันนั้น
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น