ไม่ได้ขอให้โลกแตกจริงๆสักหน่อย

ถ้ารู้ว่าการตะโกนอย่างขาดสติออกไปแบบนั้นจะทำให้ต้องอยู่กินกับคนที่เกลียดขี้หน้าที่สุดในโลกอย่างไม่มีทางเลือกเพราะทั้งโลกเหลือกันอยู่แค่สองคน เธอจะไม่มีวันพูดแบบนั้นออกไปเด็ดขาด!!

"สวยเหมือนกันนะครับ"แดนอาทิตย์พูดขึ้นทั้งๆ ที่ยังไม่ละสายตาออกไปจากหน้าของเธอ เป็นอย่างนั้นอยู่เกือบนาทีจนเริ่มรู้สึกประหม่า

"อ.. อะไรสวยคะ" อ้อมแอ้มถามกลับไปในขณะที่แสร้งมองดินฟ้าอากาศ แต่คำตอบที่เขาตอบมาทำเอาตกใจจนหันกลับไปมองหน้าเขาใหม่อย่างช่วยไม่ได้

"ตาคุณน่ะ"

"ตาฉันหรอคะ"

"ใช่ครับ ผมเพิ่งเคยจ้องใครใกล้ ๆ แบบนี้ครั้งแรก" เขาเงียบไปก่อนจะคลี่ยิ้มในขณะที่เธอเม้มปากเน้นหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะแทบหน้าทิ่มเพราะประโยคต่อมา "เพิ่งรู้น่ะครับว่าตัวผมที่สะท้อนอยู่ในตาคุณก็สวยดีเหมือนกัน"

"..."

"ทำไมหน้าแดงล่ะครับ ผิดหวังหรอ" แล้วเขาก็ขำ

ไอ้บ้านี่ จับหักคอซะเลยก็ดีมั้ง

Written by Marity.