ผมว่าเกมนี้มันไม่ตรงปก

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก 

ตึก ตึก ตึก ตึก 

ซึบาสะใช้มือทั้งสองข้างตัวเองปิดปากแน่น เบียดตัวไปกับซอกเหลือบตู้ล็อกเกอร์มากที่สุด พยามซ่อนร่างกายของตัวเองให้แนบเนียนมากที่สุด 

เสียงเดินและเสียงหัวใจเต้นกระหน่ำดังมาพร้อมกัน ยิ่งเสียงรองเท้ากระทบพื้นดังขึ้นเข้ามาใกล้เรื่อยๆเท่าไร ร่างของชายผอมบางของซึบาสะยิ่งสั่นเทาขึ้นเป็นเท่าตัว 

เขาเหลือบสายตาเผลอมองเข้ากับกระจกแตกร้าวบานหนึ่ง พลันดวงตาสีออบซีเดียนเบิกกว้าง ภาพสะท้อนภายใจกระจกคือร่างสูงกว่าสองเมตรของเงาดำสายหนึ่ง เงาดำนั้นไม่มีตาจมูกหรือปากให้เห็นแต่รูปร่างของร่างกายคลายกับคนทุกส่วน ในมือมีมีดเล่มหนึ่งดาบย้อมเลือดสีแดงสดหยดลงตามพื้น ในมืออีกข้างถือหัวของใครบางคนอยู่! 

ซิบาสะใช้มือปิดปากแน่นขึ้นไป ร่างกายทุกส่วนสั่นเทา น้ำตาเมล็ดเล็กไหลอาบหน้าโดยไร้เสียง พยามเบียดตัวเข้าไปในซอกล็อกเกอร์มากขึ้น

ถึงแม้เห็นแค่เส้มผมซึบาสะก็จดจำได้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนเรื่องราวจึงกลายเป็นผิดเพี้ยนมากมายขนาดนี้ 

หญิงสาวคนนั้นคือหนึ่งในตัวละครจีบได้ของพระเอกเกมนี้! แล้วทำไมถึงได้!

"คิดอะไรอยู่กับซิบาสะคุง"

"....!!!"

เสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยนดังขึ้นข้างหลังร่างผอม พร้อมกับสัมผัสจากข้างหลังมือใหญ่แข็งแรงดึงร่างของเขาไปกอดแนบแน่น ซึบาสะนิ่งเกร็งทั่วร่างขนลุกพรึ่บ 

ตั้งแต่เมื่อไร?

ทำไมถึง...

"เรากลับเข้าไปข้างในกันเถอะครับ ที่นี่สกปรเกินไป"

เสียงข้างหลังว่าน้ำเสียงเจือปนความอ่อนโยนนุ่มนวล มือใหญ่เอื้อมมาเช็ดคราบเลือดข้างแก้มเชาออกด้วยความทะนุทะนอม จากนั้นจึงรู้สึกได้ถึงอาการไร้น้ำหนัก ร่างทั้งร่างของเขาโดนอุ้มขึ้นโดยชายหนุ่มตรงหน้า เขาตรงยิ้มละมุน

แน่นอนว่าไม่ใช่คำถาม แต่อีกฝ่ายเพียงพูดบอกให้รับรู้เท่านั้น

"ไปกับเถอะครับ หมดเวลา เล่นซ่อนแอบแล้ว"

อีกคนว่าพาร่างของเขาเดินมุางหน้าสู้ความมืดมิดแห่งหนึ่ง ซึบาสะหลับตาน้ำตาสีใส่ไหลอาบแก้ม สู่ความมืดมินอันไร้ที่สิ้นสุด