มรดกของตากับยาย

ลำดับตอนที่ #1 : 1

บรื้นนนนนนนนนนน เสียงรถกระบะคันหนึ่งกำลังขับแล่นไปตามถนนในจังหวัดนะงะโนะประเทศญี่ปุ่นด้านหลังกระบะมีผ้าใบคลุมปิดไว้กันน้ำเผื่อเหตุการณ์ฝนตก

ชายที่กำลังขับรถอยู่คือ คิซากิ ฮิอิโระ เขาเป็นชายผิวขาวใส่แว่นสายตากรอบบางแต่งกายด้วยเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำเลยเข่าสวมรองเท้าแตะสีดำข้อมือซ้ายสวมนาฬิกาแบบเข็มสายผ้าข้อมือขวาสวมกำไลลูกประคำไม้ ด้านหลังเบาะที่นั่งมีฟูกนอนถูกพับใส่ไว้อยู่

หลังจากที่ฮิอิโระขับรถบนถนนผ่าน สวน,ไร่,นา ของชาวบ้านไปเรื่อย ๆซักพักก็เข้าสู่เขตสวนของตายาย

ครืดดด ฮิอิโระจอดรถที่หน้าบ้านของตายายที่ตอนนี้ไม่ได้อยู่บนโลกแล้วและตอนนี้บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านใหม่ของเขา

‘สภาพดูดีกว่าที่คิด’ฮิอิโระคิดและเดินไปเปิดประตูเพื่อเข้าบ้าน แกร็ก แอ๊ดดด “บานพับประตูเริ่มฝืดแล้วแฮะ คงต้องหาน้ำมันมาหยอดก่อน”ฮิอิโระพูดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงบานพับประตูที่เริ่มมีสนิม

‘พ่อกับแม่บอกว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนมาทำความสะอาดไว้ให้สินะ’ฮิอิโระนึกถึงคำพูดของพ่อกับแม่ที่ได้คุยกันก่อนที่เขาจะมาที่นี่ 3-4 วัน 

‘[นี่ฮิโระเมื่อ 3 วันก่อนพ่อกับแม่ไปทำความสะอาดบ้านที่สวนของตายายให้แล้วนะ]’พ่อของเขาพูดขณะที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะกินข้าว 
'[เอ๊ะ ไปมากันตอนใหนน่ะครับผมไม่เห็นรู้เลย]'ฮิอิโระพูดถามผู้เป็นพ่อกลับขณะที่เขานั่งเล่นเกมอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ 
‘[ฮิโระคุงอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ยจ๊ะ]’แม่ของเขาพูดขึ้นขณะที่กำลังเช็ดจานอยู่ 
‘[มีพิรุทนะครับแม่ เปลี่ยนเรื่องแบบนี้ไม่ได้ไปแอบทำอะไรกันมาใช่มั้ย]’ฮิอิโระหยุดเกมและหันไปมอง
‘[ไม่นิ/ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ]’พ่อกับแม่เหงื่อตกพูดพร้อมกัน 
‘[{จ้องงง}โอเค ผมจะเชื่อก็ได้]’ฮิอิโระจ้องมองพ่อกับแม่นิ่งจากนั้นก็พูดขึ้นทำให้พ่อกับแม่ถอนหายออกมาอย่างโล่งอก 
‘[มีอะไรจริงๆด้วยสินะ]’ฮิอิโระพูดขึ้นทำให้พ่อกับแม่สดุ้ง 
‘[เอาเถอะผมจะทำเป็นไม่สนใจแล้วกัน]’ฮิอิโระพูดขึ้นแบบไม่สนใจ 

“เห้ออสองคนนั้นทำอะไรไปกันแน่นะ”ฮิอิโระบ่นขึ้นอย่างเหนื่อยใจหลังจากที่นึกถึงเรื่องตอนที่พูดคุยกับพ่อแม่

‘รู้สึกว่าชั้นบนจะไม่ค่อยมีของเพราะตากับยายหัวเข่าไม่ค่อยดีสินะ’ฮิอิโระคิดและเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน

“รู้สึกว่าเป็นห้องใหญ่ห้องเดียว”ฮิอิโระพูดขึ้นหลังจากขึ้นมาข้างบนเขาก็เดินดูอีกนิดหน่อยก่อนจะลงมาข้างล่างและเดินเข้าครัวไปตรวจเช็กเตาแก๊สถังแก๊สอุปกรณ์เครื่องครัวต่าง ๆรวมไปถึงของในตู้เย็นด้วยพอเขาเปิดตู้เย็นออกก็พบกับผัก,เนื้อสัตว์,ไข่,เนย,และนัทโตะ 6 กล่อง และแล้วเขาก็เจอความผิดปกติอย่างหนึ่งเพราะว่าตั้งแต่เขาเดินสำรวจครัวไม่สิทั้งบ้านมาเขาไม่เจอกระสอบหรือถุง ข้าว เลยไม่ว่าเขาจะหาตรงส่วนไหนก็ตามนั้นทำให้ตัดสินใจโทรศัพท์หาพ่อของตนทันที 

“โมชิ โมชิ”พ่อของเขารับสายและพูดขึ้น

“นี่พ่อครับผมถามอะไรอย่างสิ”ฮิอิโระถามผู้เป็นพ่อ

“หืม มีอะไรหล่ะ”พ่อของเขาตอบและถามกลับ 

“คือว่าพ่อได้ซื้อข้าวเอาไว้ให้รึเปล่าครับ พอดีว่าหาไม่เจอน่ะ”ฮิอิโระถามผู้เป็นพ่อในเรื่องที่ตนต้องการ

“เอ๊ะไม่เจอเหรอ”พ่อของเขาถามกลับอย่างแปลกใจเขาคิดว่าน่าจะซื้อไว้ให้แล้ว

“ไม่เจอครับ”ฮิอิโระตอบกลับ

“อ้าว แปปนึงนะพ่อขอถามแม่ก่อน”พ่อของเขาพูดออกมาอย่างแปลกใจและขอถามแม่ของเขาก่อน

“[แม่จ๋า! เราได้ซื้อข้าวไว้ให้ลูกรึเปล่า!]”พ่อของเขาเอาโทรศัพท์ลงและตะโกนถามแม่ของเขา

“[เอ๋อืมม เท่าที่นึกออกน่าจะ- รู้สึกว่าจะลืมซื้อหล่ะจ้ะ แหะๆ]”แม่ของเขาตอบพ่อพร้อมหัวเราะแก้เขิน

“แม่จ๋าบอกว่าน่าจะลืมน่ะ หะๆๆๆ”พ่อของเขาพูดพรางหัวเราะ

“เห้อ! พ่อกับแม่เนี่ยนะ เห้อออ”ฮิโระ(ขอสั้น ๆลดได้ลดขี้เกียจนั่นหล่ะ)ถอนหายใจหลังได้ยินคำตอบและเสียงหัวเราะของผู้เป็นพ่อ

“นี่ลูกถอนหายใจบ่อยๆระวังแก่เร็วนาา”พ่อของเขาพูดเชิงหยอกล้อหลังได้ยินเสียงถอนหายใจของลูกชาย

“เพราะมีพ่อกับแม่นิสัยยังงี้ไงครับถึงได้ถอนหายใจบ่อยๆน่ะ”ฮิโระตอบกลับและกำลังจะวางสายแต่ว่าพ่อของเขาก็พูดสิ่งที่เขาคิดไม่ถึงออกขึ้นมาซะก่อน

“เออใช่ฮิโระอีกประมาณวันสองวันคู่หมั้นลูกจะไปอยู่กับลูกด้วยนะ”พ่อของเขาพูดขึ้นพอดีก่อนที่ฮิโระจะวางสาย

“ห๊ะ”ฮิโระตกใจจนสตั้นไปเกือบครึ่งนาที(เกือบ30วิอะนานอยู่นะ)

“อะไรนะพ่อ”หลังจากที่ฮิโระตั้งสติได้ก็ถามพ่อเขาเพื่อความแน่ใจว่าตนเองไม่ได้หูฝาด

“คู่หมั้นลูกไงเป็นอะไรไปหล่ะแปลกใจหรอ”พ่อของเขาพูดขึ้นเขารู้ได้ทันทีจากน้ำเสียงว่าอีกฝ่ายไม่ได้โกหกตน

“ปะ-แปลกใจสิ ละ-แล้วผมไปมีคู่หมั้นตอนไหนไม่ทราบครับ”ฮิโระถานเสียงสะดุดเนื่องจากสิ่งที่ตนเองไม่คาดคิด

“ก็ตั้งแต่ลูกเด็กๆนู่นหล่ะ ลูกจำเด็กที่มาเล่นกับลูกบ่อยๆตอนที่เรายังอยู่ที่นะงะโนะได้ใช่มั้ย”พ่อของเขาตอบและถามเขาว่ายังจำเพื่อนสมัยเด็กเพียงคนเดียวได้มั้ย

“จำได้สิ แต่ว่านะเพื่อนคนนั้นของผมเป็นผู้ชายนะ”ฮิโระตอบพ่อของตนพรางเหงื่อตก

‘คงไม่ใช่ว่าคู่หมั้นตรูเป็นผู้ชายหรอกนะ’ฮิโระคิดอย่างหวั่นใจ

“โอ้ลูกยังไม่รู้นี่น่า”ทันทีที่พ่อของเขาพูดออกมามันทำให้เขาคิดมากยิ่งกว่าเดิม

‘ไม่จริงน่าหรือว่าจะเป็นผู้ชายจริงๆน่ะตรูไม่เอานะ’ฮิโระคิดอย่างวิตกอีกครั้ง

“ใช่แล้วหล่ะเด็กคนนั้นแหล่ะ”พ่อของเขาพูดต่อทำให้ฮิโระนิ่ง

‘ม่ายยย!!!ม่ายจริงงงง!!!’ฮิโระคิดอย่างสิ้นหวัง

“แต่ว่าเธอเป็นผู้หญิงนะ”พ่อของเขาพูด

“ห๊ะ”ฮิโระช๊อคอีกครั้งหลังจากได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นพ่อของตนบอก

‘นั่นอะนะผู้หญิง’ฮิโระคิด ‘ตอนที่เล่นกันเมื่อก่อนแรงเยอะกว่าผมอีกนะพ่อ’ฮิโระได้แต่คิด

“ยังไงก็อีกไม่กี่วันเธอจะย้ายไปอยู่กับลูกอย่าใจร้ายมากเด้อ พ่อวางสายก่อนนะ บ๊ายบาย”ยังไม่ทันทีฮิโระจะได้พูดอะไรพ่อของเขาก็ชิ่งวางสายไปแล้ว

‘ไอพ่อบ้านี่’ฮิโระคิดอย่างโกรธเคืองไม่มากนัก

“เห้อ ช่างมันก่อนละกัน ไปทำความสะอาดแล้วรีบเอาของลงดีกว่าจะได้รีบไปซื้อข้าว”ฮิโระถอนหายใจอีกครั้งพรางบ่นอุบอิบไปทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูคราบฝุ่นไปและจากนั้นก็ขนของลงจากรถยนต์หลังจากขนของลงหมดแล้วเขาก็ขึ้นขี่รถจักรยานยนต์ที่นำลงมาจากหลังรถยนต์ ขับออกไปหาซื้อข้าวมาซัก 2-3 ถุง

ครืดด ฮิโระจอดรถที่หน้าบ้านเนื่องจากยังไม่มีที่จอดรถพรางแบกถุงข้าว 2 ถุงไปที่ห้องครัวภายในบ้าน

“เริ่มเย็นแล้วแฮะ เย็นนี้กินอะไรดีนะ”ฮิโระพูดและถามกับตัวเองว่าในตอนเย็นจะกินอะไรดีแต่ภายในหัวก็ยังคง

'ไม่ได้เจอกันตั้ง 16 ปียัยนั่นจะจำเรื่องเมื่อก่อนได้มั้ยนะ แต่ว่าเราหลับไปตั้ง 3 ปีพอตื่นมาไม้ยักกะเจอยัยนั่นแหะมีใครปิดข่าวรึเปล่านะ"ฮิโระยังคงคิดเรื่องนี้ไม่ตก

=====

“ฮะ-ฮัดชิ้วว!”พ่อของฮิโระจามออกมาเสียงดังสนั่น

“เป็นหวัดหรือว่าแพ้อากาศหรอคะคุณ?”แม่ของฮิโระถามหลังจากที่พ่อของเขาจามออกมา

“ไม่รู้สิ มีใครพูดถึงหรือนินทาชั้นรึเปล่านะ”พ่อของฮิโระตอบอย่าไม่รู้สาเหตุ

=====

ในตอนนี้ฮิโระตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำอะไรเป็นข้าวเย็ด

(ทำอาหารขอบรรยายแบบนี้นะ)

ฮิโระเริ่มจากหุงข้าวเอาไว้นิดหน่อยสำหรับกินคนเดียว

จากนั้นก็นำสันคอหมูออกมาจากตู้เย็นหั่นเป็นชิ้นที่ต้องการ 1 ชิ่นที่เหลือเอากลับไปแช่ตู้

นำหมูมาโรยด้วยเกลือและพริกไทย(สำหรับคนที่ชอบกลิ่นพริกไทยแนะนำใช้พริกไทยดำ)จากนั้นนวดให้เครื่องปรุงเข้านักเนื้อหมู แล้วพักไว้ 5 นาที

นำเนื้อหมูที่พักไว้ครบเวลาไปชุบแป้ง(แป้งแห้ง)ชุบไข่ไก่ และเกร็ดขนมปัง(ใครชอบเกล็ดขนมปังก็ชุบใครไม่ชอบไม่ต้องก็ได้) ตั้งกระทะและน้ำมันพืช (แนะนำเป็นน้ำมันปลาม) ให้ร้อนจากนั้นลดไฟเป็นไฟกลาง (ทอดด้วยไฟกลางนะเพราะถ้าไฟแรงข้างนอกจะไหม้และข้างในจะไม่สุกหมูดิบอัตรายนะจ๊ะ ไฟอ่อนก็ไม่ได้เนื่องจากแม้หมูจะสุกแต่ว่าตัวแป้งจะอมน้ำมันและแป้งลอยไม่ร่อยบอกเลยเลี่ยน) นำหมูลงไปทอดจนด้านนอกเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทองแล้วเอาไปพักสะเด็ดน้ำมัน

จากนั้นมาทำน้ำราดเริ่มจากซอยหอมใหญ่แล้วนำลงไปผัดจนสุก (จนมันใสน่ะ) จากนั้นใส่น้ำซุปหมู (น้ำเปล่าแทนได้แต่น้ำซุปดีกว่า) โชยุ น้ำตาลทราย และเหล้ามิลิน จากนั้นตั้งไว้พอเดือด  หั้นหมูที่ทอดแล้วเป็นชิ้นๆนำไปวางบนกระทะใบเดียวกัน ตีไข่ไก่ในภาชนะให้พอแตกแล้วนำไปเทรอบๆหมู รอซักพักให้ไข่สุกจากนั้นนำต้นหอมซอยโรยหน้า ปิดท้ายด้วยการนำไปวางลงบนข้าวในชามแค่นี้ก็ทานได้เลย คัตสึด้ง หรือ ข้าวหน้าเนื้อ

https://www.wongnai.com/recipes/katsudon

“จะทานละนะครับ”ฮิโระพนมมือและพูดขึ้นจากนั้นก็ลงมือทานอาหารทันทีผ่านไปไม่นาน “ขอบคุณสำหรับอาหารครับ”ฮิโระขอบคุณอาหารเสร็จก็นำจานไปล้างและไปอาบน้ำเข้านอนเลยเนื่องจากวันนี้ต้องขนของเข้าบ้านทำให้ค่อนข้างเหนื่อยและดีไม่ดีวันพรุ่งนี้คุณคู่หมั้นของเขาอาจจะมาก็ได้

"จะเปลี่ยนไปมากแค่ใหนกันนะหมอ-ไม่สิต้องเป็นยัยนั่นสินะ ช่างเหอะได้เจอเดี๋ยวก็รู้เองแหละ"ฮิโระเริ่มนึกถึงเรื่องราวในสมัยของตนอีกครั้ง

"อ๊าไม่ๆ รีบนอนๆแล้วตื่นแต่เช้าพรุ่งนี้จะได้ไปดูสวนด้วย"ฮิโระขยี้ผมตัวเองเพื่อให้ตนหยุดคิดและจะได้นอนซักที

'คิดถึงสัยก่อนจะเลยนะ Zzzz'สุดท้ายก็ไม่วายคิดถึงเรื่องตอนสมัยยังเด็กก่อนที่จะหลับไปอยู่ดี

To Be Continued!