"นี่! ไคโตะ เราต้องเล่นเป็นนักสืบกับโจรอย่างนี้ไปเรื่อยๆเหรอ?" ผมพูดในขณะที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของจอมโจรหนุ่มสุดหล่อ
"อืมมมคงงั้นมั้ง.....?" ไคโตะพูดอย่างเบื่อหนายทั้งๆที่เขาก็เบื่อแล้วกับการที่ต้องมาแสดงหลอกลวงคนทั้งโลกอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ
"แล้ว รัน ล่ะ? ฉันจะทำยังไง" ผมยังคงซักถามอย่างไม่หยุดหย่อนและจะไม่มีวันหยุดด้วย!
ในเมื่อปัญหาของเรามีเยอะมากจนผมจะบ้าตายอยู่แล้ว
"ไม่ต้องห่วงๆ เรื่อง อาโอโกะด้วยนะ อย่าห่วงไปเลย...." ไคโตะยังคงทำให้ผมสบายใจ เขาเป็นแฟนที่น่ารักจริงๆเลยนะ :)
"อืม......" ผมค่อยๆพล้อยหลับไปก็นะนี่มัน 01.22 น. แล้วนี่ ผมจะหลับไปก็ไม่แปลกหรอก
ในเมื่อผมหลับไปแล้ว ไคโตะคุงของผมจึงต้องแสดงความเป็น เมะที่ดี เอ้ย สุภาพบุรุษ
ไคโตะคุงเลยอุ้มผมด้วยท่าเจ้าหญิง แล้ววางผมลงบนเตียงอย่างเบามือ
"นี่ชินจัง.... ตอนนายอยู่กับเฮย์จิน่ะ ฉันเจ็บตรงนี้มากเลย ที่หัวใจน่ะ" ไคโตะที่คิดว่า ผมหลับแล้วก็เอามือมาลูบหัวของผมเบาๆด้วยความอ่อนโยน
"นายหึงผมน่ะสิ....?" ผมพูดออกไปอย่างลืมตัว
"อ่ะ ชินจัง นายยังไม่หลับเหรอ? อ้าววว ละเมอนี่เอง" ไคโตะที่คิดว่า ผมหลับไปแล้ว ก็นะ เพื่อไม่ให้ความแตก ผมเลยแกล้งทำเป็นละเมอ พูดภาษามนุษย์ต่างดาว
"ผมรักไคโตะคุงนะครับ" ครั้งนี้ผมพูดออกมาโดยไม่ลืมตัวครับ ผมพูดออกมาจากใจจริง
"ละเมออีกแล้วสินะ" ไคโตะสบถออกมาอย่างหัวเสียไม่ใช่ เพราะว่า รำคาญอะไรหรอก แต่เป็นเพราะ ไคโตะรักชินอิจิมาก มากจนอยากให้ชินอิจิตื่นขึ้นมาจากภวังค์แล้วบอกรักไคโตะด้วยความจริงใจ
"เปล่า ละเมอนะ!!!" ผมเขยิบเข้ามากอดไคโตะจากด้านหลัง และกระซิบที่หูของเขาเบาๆ
"อ่ะ..... >< ชินจัง" ไคโตะที่พึ่งรู้ว่าผมแกล้งหลับหน้าแดงจนลามไปถึงใบหูแล้วแหละ
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาตอนนี้เป็นภาพที่น่ารักมากเลยและครับ สำหรับผมน่ะ
"ฉันรักนายนะ....ชินจัง ><" + "ผมรักไคโตะคุงนะ -3-"
"อืมมมคงงั้นมั้ง.....?" ไคโตะพูดอย่างเบื่อหนายทั้งๆที่เขาก็เบื่อแล้วกับการที่ต้องมาแสดงหลอกลวงคนทั้งโลกอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ
"แล้ว รัน ล่ะ? ฉันจะทำยังไง" ผมยังคงซักถามอย่างไม่หยุดหย่อนและจะไม่มีวันหยุดด้วย!
ในเมื่อปัญหาของเรามีเยอะมากจนผมจะบ้าตายอยู่แล้ว
"ไม่ต้องห่วงๆ เรื่อง อาโอโกะด้วยนะ อย่าห่วงไปเลย...." ไคโตะยังคงทำให้ผมสบายใจ เขาเป็นแฟนที่น่ารักจริงๆเลยนะ :)
"อืม......" ผมค่อยๆพล้อยหลับไปก็นะนี่มัน 01.22 น. แล้วนี่ ผมจะหลับไปก็ไม่แปลกหรอก
ในเมื่อผมหลับไปแล้ว ไคโตะคุงของผมจึงต้องแสดงความเป็น เมะที่ดี เอ้ย สุภาพบุรุษ
ไคโตะคุงเลยอุ้มผมด้วยท่าเจ้าหญิง แล้ววางผมลงบนเตียงอย่างเบามือ
"นี่ชินจัง.... ตอนนายอยู่กับเฮย์จิน่ะ ฉันเจ็บตรงนี้มากเลย ที่หัวใจน่ะ" ไคโตะที่คิดว่า ผมหลับแล้วก็เอามือมาลูบหัวของผมเบาๆด้วยความอ่อนโยน
"นายหึงผมน่ะสิ....?" ผมพูดออกไปอย่างลืมตัว
"อ่ะ ชินจัง นายยังไม่หลับเหรอ? อ้าววว ละเมอนี่เอง" ไคโตะที่คิดว่า ผมหลับไปแล้ว ก็นะ เพื่อไม่ให้ความแตก ผมเลยแกล้งทำเป็นละเมอ พูดภาษามนุษย์ต่างดาว
"ผมรักไคโตะคุงนะครับ" ครั้งนี้ผมพูดออกมาโดยไม่ลืมตัวครับ ผมพูดออกมาจากใจจริง
"ละเมออีกแล้วสินะ" ไคโตะสบถออกมาอย่างหัวเสียไม่ใช่ เพราะว่า รำคาญอะไรหรอก แต่เป็นเพราะ ไคโตะรักชินอิจิมาก มากจนอยากให้ชินอิจิตื่นขึ้นมาจากภวังค์แล้วบอกรักไคโตะด้วยความจริงใจ
"เปล่า ละเมอนะ!!!" ผมเขยิบเข้ามากอดไคโตะจากด้านหลัง และกระซิบที่หูของเขาเบาๆ
"อ่ะ..... >< ชินจัง" ไคโตะที่พึ่งรู้ว่าผมแกล้งหลับหน้าแดงจนลามไปถึงใบหูแล้วแหละ
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาตอนนี้เป็นภาพที่น่ารักมากเลยและครับ สำหรับผมน่ะ
"ฉันรักนายนะ....ชินจัง ><" + "ผมรักไคโตะคุงนะ -3-"
ยอดเยี่ยมกระเทียมดองงงงง
อยากเห็นเพื่อนไรท์อ่าาาา
จะจิ้นคู่นี้นะ