คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : วันของฉันและนาย
รุ่งเช้าที่สดใส(สำหรับบางคน)
"วันนี้นายเป็นอะไรแฮรี่อารมณ์ดีแต่เช้าเชียว"รอนถามอย่างสงสัยเมื่อเห็น
หน้าตาที่ของแฮรี่ที่เอาแต่ยิ้มมาตั้งแต่เช้ามืดแล้ว
"ชั้นก็ปกติดีนี่ รอน"แฮรี่พูดกับรอนแต่แววตากับเหลียวซ้ายแลขวาเหมือน
กับมองหาอะไรซักอย่าง เมื่อเดินผ่านแถวๆบ้านสลิธีริน
"นายมองหาอะไรเหรอ"รอนถามแฮรี่พลางสอดส่ายสายตาไปตามแฮรี่
"หัวใจ เมื่อวานนี้ชั้นทำตกไว้แถวนี้"แฮรี่พูดเสียงดังพอๆที่จะให้ร่างบางที่
ยืนอยู่ที่ต้นไม้ที่ไม่ไกลนักได้ยิน
"คงมีใครเก็บไปแล้วมั้งแฮรี่"เฮอไมโอนี่พูดยิ้มๆแล้วปลายตามองไปยังคน
ที่เก็บหัวใจดวงนั้นได้ เดรโกเองเมื่อได้ยินคำพูดของแฮรี่ถึงกับหน้าแดง
แล้วหลบไปอยู่หลังต้นไม้ทันที มีแต่รอนเท่านั้นที่ยืนงงกับบทสทนาของ
เพื่อนทั้ง2
"นี่พวกนายเป็นอะไรกันไปเนี่ย"รอนบ่นพึมพำเบาๆ
"นี่ๆพวกเรารีบไปดีกว่าเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน"เฮอไมโอนี่เร่งทั้ง2คน
"ต่อไปเราเรียนอะไรเหรอ"รอนถามเฮอไมโอนี่ที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปเพื่อไป
เรียน
"ปรุงยากับบ้านสลิธีริน"เฮอไมโอนี่พูดแล้วหันมายิ้มให้กับแฮรี่ แฮรี่เองก็
ยิ้มออกมาอย่างมีเสศนัยความเจ้าเล่ห์เริ่มฉายแววออกมาจากดวงตาสี
เขียวมรกต ส่งผลให้ร่างบางที่บัดนี้ออกมาจากที่ซ่อนเพื่อไปเรียนรู้สึก
หนาวๆร้อนๆอย่างไม่ทราบสาเหตุ แฮรี่กับเฮอไมโอนี่มองหน้ากันอย่างเข้า
ใจ เพียงแต่รอนเท่านั้นที่ยังคงงงต่อไป(ไม่รู้ว่ารอนจะงงไปอีกนานแค่ไหน
อะ ไม่รุ้ว่าเมื่อไหร่จะรู้ซะทีเฮ้อ!~ คนแต่งกลุ้ม)
ห้องใต้ดินสำหรับเรียนวิชาปรุงยา
"เอาหละวันนี้ชั้นจะบอกทุกคนว่าวันนี้เราจะไม่มีการปรุงยาใดๆทั้งสิ้นแต่จะ
มาพูดถึงประวัติของต้นเมนเดรกและสรรพคุณของมันตามที่บอกไว้เมื่อ
อาทิตย์ที่แล้ว"เสียงเย็นๆของศาสตราจารย์สเนปพูดออกมาทันทีเมื่อเห็น
ว่านักเรียนมาครบทุกคนแล้ว
"เอาหละจดตามนี้"สเนปพูดแล้วตัวหนังสือก็ปรากฎขึ้นบนกระดานหน้า
ห้องเรียน แต่แฮรี่กลับไม่สนใจเพราะทั้งเค้าและเฮฮไมโอนี่ต่างลอก
ทุกอย่างเสร็จหมดตั้งแต่ที่อาจารย์สั่งแล้ว(เพราะเฮอไมโอนี่ไปแอบรู้มาว่า
จะได้เรียนถึงไหนจึงเอามาทำก่อน) แฮรี่เริ่มมองหาสุดที่รักของเขาแล้วก็
เจอ เดรโกนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างแครบและกอยย์ โดยที่แพนซี่นั้นกลับ
นั่งอยู่ข้างหลังเดรโกทั้งๆที่เมื่อก่อนต้องมานั่งออเซาะอยู่ข้างๆแท้ๆดู
เหมือนช่วงนี้แพนซี่จะไม่ค่อยมายุ่งกับเดรโกและตอนนี้เจ้ากลับกลับก้ม
หน้ามองลงพื้นเหมือนพยายามหลบอะไรซักอย่าง เมื่อแพนซี่เงยหน้าขึ้น
มานิดนึงเขาแน่ใจว่าแพนซี่มองมาทางเขาแน่ๆแต่ทำไมต้องก้มหน้าหลบ
ด้วยหละ แฮรี่จึงหันมากะว่าจะถามความเห็นของเฮอไมโอนี่แต่คงไม่ต้อง
แล้วแหละเพราะเค้ารู้สาเหตุแล้ว เฮอไมโอนี่กำลังจ้องหน้าแพนซี่ที่ตอน
นนี้ก้มหน้าไปที่พื้นอีกแล้ว และแล้วแฮรี่ก็เข้าใจทันที
"เฮอไมโอนี่หรือว่าเธอกับพากิรสัน...."แฮรี่กระซิบละไว้ในฐานที่เข้าใจกัน
อยู่สองคน
"คิดว่าจะมีแค่คู่นายกับมัลฟอยรึไงกันแฮรี่"เฮอไมโอนี่พูดแต่ตากลับจ้อง
แพนซี่ไม่วางตาเมื่อแฮรี่เห็นดังนั้นจึงกลับมาสนใจเรื่องของตัวเองต่อ แฮรี่
จ้องร่างบางที่ท่าทางจะขะมักเขม้นในการทำงานมาก คิ้วขมวดติดกันเมื่อ
ต้องอ่านตัวหนังสือบนกระดาน ใบหน้าเรียวดูยุ่งเหยิงคงเพราะมีแต่คำ
ศัพท์ยากๆทั้งนั้น บางคนที่เห็นอาจคิดว่าเจ้าชายน้ำแข็งกำลังหงุดหงิดอยู่
ก็เป็นได้ แต่สำหรับใครบางคนที่แอบเฝ้ามองอยู่กลับคิดว่าใบหน้านั่นดูน่า
รักน่าเอ็นดูมากทีเดียว
"เฮอไมโอนี่มีกระดาษไหม"แฮรี่พูด รอนที่จดงานอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามอง
แป็ปนึงก่อนที่จะหันไปจดงานต่อ
"มีนี่เอาไป"เฮอไมโอนี่พูดแล้วส่งกระดาษให้แฮรี่
"ขอบใจ"แฮรี่พูดเบาๆแล้วหยิบปากกาขนนกขึ้นมา เขียนอะไรบางอย่างลง
ในกระดาษ
"ส่งให้เดรโกที"แฮรี่ส่งให้เฮอไมโอนี่ เธอจึงส่งต่อไปเรื่อยๆดวงตาสดใส
ส่อแววสนุกสนาน ไม่นานจดหมายน้อยก็ถูกส่งไปถึงร่างบาง
"ของนายเดรโก"กอยย์พูดแล้วยื่นกระดาษให้ เดรโกรีบเปิดอ่าน
'อย่าเครียดมากสิคิ้วผูกกันเป็นโบว์หมดแล้วเดี๋ยวไม่สวยนะ 'พอเดรโกอ่าน
เนื้อความในจดหมายจบจึงรู้ว่าจดหมายนี้เป็นของใครทันที เขาจึงรีบ
ตอบกลับไปทันที และแล้วจดหมายก็มาถึงมือแฮรี่
'จะสวยไม่สวยก็ไม่ใช่เรื่องของนายนี่นาแล้วก็อีกอย่างชั้นมั่นใจว่าชั้นสวย
พอที่จะชนะใจใครบางคนนะ อ้อแล้วก็รู้ตัวหรอกว่าสวยหนะ'เมื่อแฮรี่อ่านจดหมายจบถึงกลับยิ้มออกมา
กับความมั่นใจในตัวเองของคุณชายจอมดื้อคนนี้
-------------------------------------------------
ความคิดเห็น