สะดุดรักคุณเลขา (Yoai)

เนื้อเรื่อง

"ผู้หญิงที่เราไม่อาจครอบครองไว้ได้ ยังคงตัดใจไม่ลง ยังไม่อาจยอมรับความผิดหวังครั้งนี้ได้ กระทั่งตอนนี้ในอกก็ยังคงปวดร้าว"คันซากินึกถึงอดีตที่ปวดร้าวของตน
ที่บริษัทยักษ์ใหญ่ชิโจ
ก๊อก ก๊อก
"อ๊ะอย่าคะท่านประธาน ไม่ได้นะคะถ้ามีใครมาเห็นเข้าหละก็....."เสียงพนักงานหญิงคนหนึ่งพูด
"ต้องขอประทานโทษท่เข้าทาขัดจังหวะครับ"คันซากิเปิดประตูเข้ามา
"อ๊ะ"พนักงานสาวตกใจมาก
"ข...ขอตัวก่อนนะคะ"เธอรีบเดินออกไปจากห้องของท่านประธานทันที ปึ้ง!
"หึ...คันซากิเข้าขัดจังหวะอย่างงี้คงจะมีเรื่องด่วนสินะ"ประธานหนุ่มของบริษัทชิโจพูด ใบหน้าคมกริบ ทั้งนัยตาสีทองนั้นจ้องมาที่คันซากิ

คันซากิหลบสายตานั้นแล้วพูดว่า
"มีเอกสารด่วนรอเซ็นอนุมัติจากฝ่ายกลางครับ"คันซากิตอบ
"นี่....คุณเลขาถ้าตั้งใจจะเก็บความรู้สึกล่ะก็อย่าชักสีหน้านักสิ"ท่านประธานชิโจพูด
ฮวบ!!!
"!?"
"ไม่พอใจเรื่องรักๆใคร่ๆของชั้นหละซิท่า จะให้นายมาเป็นคนรักของชั้นอีกคนดีมั๊ยน้า"ประธานแห่งบริษัทชิโจพูดขึ้น

"ท...ท่านประธาน"คันซากิตกใจกับท่าทางของเจ้านายเป็นอย่างมาก
"อื้อ....."ชิโจดึงตัวคันซากิเข้ามาใกล้แล้วบรรจงจูบลงบนริมฝีปากนั้น
"ก...กรุณาหยุดเถอะครับ"คันซากิผลักตัวเองออกจากอกของประธานชิโจ
"เอาเถอะวันนี้จะยอมปล่อยไปก่อนละกัน"ชิโจพูดอย่างเสียดาย
"แล้วช่วยเรียกหัวหน้าฝ่ายวางแผนกลางมานี่ด้วย"
"อะ...อะไรกันนี่เรา...."ตึก ตึก คันซากิคิด"ทำไมหัวใจมันถึง...หึเป็นหลักฐานว่าเรายังอ่อนแออยู่สินะ"คันซากิทำสีหน้าสลดลง
โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังเพ่งเล็งมาทางเขา
ในงานสังคมที่ยางามิกรุ๊ป
"ท่านประธานชิโจ...กำลังรอท่านอยู่ทีเดียวเลยค่ะท่าน "
"ท่านประธานชิโจ"
"ท่านชิโจ แหม....ยังเป็นท่านที่สง่างามไม่เปลี่ยนเลนนะคะ"
"ไม่ว่าเมื่อไหร่ท่านก็ดูมีความมั่นใจอยู่เสมอเลย หลังจากเข้ามารับตำแหน่งแทนท่านพ่อแล้สดูท่าว่าบริษัทจะประสบความสำเร็จยิ่งกว่าเดิมอีกนะคะเนี่ย"เสียงผู้คนในงานต่างพากันกล่าวขานถึงประธานหนุ่มคนนี้
"แหมไร้ว่าท่านผู้นั้นจะมีสิ่งไหนที่ต้องการแล้วไม่ได้มาบ้างนะ"หญิงสาวคนหนึ่งพูด ซึ่งคำพูดนี้ทำให้คันซากินึกไปถึงตอนที่ประธานจูบกับเขา
"เฮ้"เสียงของชิโจทำให้คันซากิหลุดจากภวังศ์
"นายตั้งใจจะตามไปถึงไหนกัน จะไปด้วยกันไหมละ"ชิโจพูดข้างกายของเขามีเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักยืนอยู่ข้างๆ
"!!"คันซากิผงะ
"ขออภัยครับ"คันซากิโค้ง
"ราตรีสวัสดิ์คุณเลขา"ชิโจพูดก่อนเดินขึ้นห้องไปกับเด็กคนนั้น
บริษัทชิโจ
"คันซากิคุง"เสียงๆหนึ่งเรียกคันซากิทำให้คันซากิต้องหันหน้าไปมอง
"ท่านกรรมการผู้จัดการ"คันซากิพูด
"แย่หละสิท่านประธานกลับไปแล้วเหรอเนี่ย"กรรมการผู้จัดการว่า
"มีอะไรเหรอครับ"คันซากิถาม
"ก็บอกท่านไว้ว่าจะส่งเอกสานฉบับนี้ภายในวันนี้น่ะสิ"ผู้จัดการชี้แจง
คันซากิครุ่นคิดซักครู่แล้วภาพของประธานที่เดินไปพร้อมกับเด็กหนุ่มก็เข้ามาในหัว
"งั้นเดี๋ยวผมเอาไปให้เองฮะ"คันซากิตัดสินใจ
"แค่เอาของไปส่งเท่านั้นเอง"คันซากิคิด
เมื่อไปถึงโรงแรมของท่านประธานชิโจพบว่าเด็กที่เดินไปกับชิโจตอนนั้นได้เดินสวนคันซากิออกมาแล้วพูดว่า
"อย่าเพิ่งเข้าไปตอนนี้ดีกว่านะเดี๋ยวไปขัดจังหวะเขาเปล่าๆ"แล้วเด็กคนนั้นก็เดินจากไป
ภาพที่คันซากิเห็นทำให้เขาต้องตกตะลึงเป็นอันมาก
"เดี๋ยวเมงูมิ"เสียงชิโจเรียกชายคนหนึ่งที่วิ่งออกมาจากห้อง
ชิโจจูบเมงูมิแต่เมงูมิขัดขืนต่อบหน้าชิโจแล้ววิ่งจากไป
"คันซากิ!"ชิโจเห็นคันซากิก็ตกใจไม่แพ้คันซากิเลย
"เข้ามาในห้องสิ"ชิโจชวนคันซากิ คัยซากิไม่ปฏิเสธเขาเดินเข้าไปและไปชงกาแฟให้ตนเองและเจ้านาย
ชิโจได้เล่าเรื่องของเมงูมิให้คันซากิฟังว่าตอนแรกเมงูมิเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเขาแต่มารู้ตอนหลังว่าที่จริงเป็นพี่น้องแม่เดียวกันทำให้ความรักต้องจบลง
"แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นอย่างที่นายเห็นนั่นแหละ"ชิโจพูดแล้วดึงคันซากิลงมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกัน
"ท่านประ..."ชิโจใช้มือจับที่ใบหน้าของคันซากิ
"ชั้นหนะสำหรับสิ่งที่ต้องการจริงกลับไม่สามารถครอบครองไว้ได้เสมอ"ชิโจพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด ทำให้คันซากินึกไปถึงตอนที่ตนเสียคนที่เป็นที่รักไป
ชิโจเชยคางของคันซากิขึ้นแล้วบรรจงจูบลงไป
"อือ....อื้อ.."เสียงคันซากิค้านในลำคอ
"หึไม่ได้สินะของที่ต้องการจริงๆมักจะ....."ก่อนที่ชิโจจะพูดจบประโยค
น้ำตาของคันซากิก็ไหลลงมาอาบแก้ม
"....คันซากิ!?..."ชิโจตกใจกับภาพตรงหน้า
คันซากิใช้มือรั้งคอของชิโจมากอด
"........."ในตอนนั้นชิโจพูดไม่ออก
"เป็นของชั้นเถอะคันซากิ"ชิโจพูดแล้วลงมือจัดการกับเสื้อผ้าของคันซากิ
ชิโจเลียส่วนที่อ่อนไหวของคันซากิ
".....อ๊า.....อือ...."คันซากิคราง
"อะ...อ๊ะ...อ๊า"ชิโจเลิกยุ่งกับส่วนนั้นแต่ไปสนใจร่างกายของคันซากิแทน เมื่อคันซากิไปถึงจุดชิโจก็ใส่ส่วนนั้นของเขาเข้าไปในร่างกายของคันซากิ
"อ๊า.."คันซากิร้องเมื่อสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในร่างกาย จากความเจ็บปวดบัดนี้เหลือเพียงความอบอุ่นที่ทั้ง2มีให้กัน
"คันซากิชั้นรักนาย"ชิโจพูดพลางกอดคันซากิแล้วหลับไป
ตั้งแต่นั้นไม่ว่าชิโจจะทำอะไรจะมีคันซากิคอยอยู่เคียงข้างเสมอ
"หิมะตกแล้วนะครับ"คันซากิพูด
"นั่นสิ ว่าแต่คืยอีฟมีกำหนดการอะไรเหรอเปล่า"ชิโจถามผู้เป็นเลขา
"ก็ในช่วงเย็นมีนัดทานข้าวกับประธานวาตาเสะ"
"ไม่ใช่ชั้นนนายต่างหาก"ชิโจพูด
คันซากิอึ้งไมนึกว่าจะโดนถามแบบนี้
"ว...ว่างสิครับแค่งานก็ยุ่งแล้วไม่มีเวลานัดใครหรอกครับ"คันซากิตอบ
"ชั้นเองก็ว่างเหมือนกันงั้น......."ก่อนที่ชิโจจะพูดจบ
"ทะซูคุคุง"เสียงหญิงสาวเรียกคันซากิ
"พี่สะใภ้!!"คันซากิอุทาน
"พวกพี่คงไปกันไม่ได้หรอกทะซุคุคุง"
"พวกพี่ทะเลาะกันมาเหรอ"คันซากิถาม
"อือ"หญิงสาวตอบ
ชิโจมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวดแล้วคำพูดที่ว่า"สิ่งที่ต้องการจริงๆมักไม่สามารถครอบครองไว้ได้เสมอ"ก็แล่นเข้ามาในหัวของชิโจ แล้วชิโจก็เดินหันหลังกลับไปในโรงแรม
"ท...ท่านประธาน"คันซากิเรียกชิโจ
"ทัซุคุคุง"เสียงพี่สะใภ้ยืนร้องไห้อยู่เรียกคันซากิทันทีที่เห็นคันซากิทำท่าจะไป
"ท่านประธาน กรุณารอด้วยครับ"คันซากอิตะโกนเรียกชิโจ
"ขอโทษครับพี่สะใภ้แต่ตอนนี้ผมอยากที่จะอยู่เคียงข้างคนๆนี้ครับ"คันซากิพูดแล้วจับมือชิโจ
"มิซาโกะ"เสียงพี่ชายของคันซากิเรียกภรรยาแล้วทั้งสองก็เดินกลับบ้านไปพร้อมกัน
"จริงเหรอคันซากิที่ว่าอยากจะอยู่เคียงข้างคนๆนี้หนะ"ชิโจทวนคำ
"คราวนี้จะไม่ยอมแพ้จะกอดคุณอย่างนี้ตลอดไป"คันซากิคิดพร้อมเดินหายเข้าไปในโรงแรมพร้อมอันเป็นที่รัก

ฮู่วเหนื่อยอะยังไงก็จบไปแล้วนะ
เม้นให้ด้วยนะค้า