BlackKnigth
ดู Blog ทั้งหมด

ปัจฉิมนิเทศน์กับความรู้สึกสุดท้าย

เขียนโดย BlackKnigth



วันนี้ที่ร.ร.ปัจฉิมนิเทศน์กันทุกคนต่างคนต่างรู้สึกในตอนแรกยิ้มหัวเราะแลกของขวัญกันด้วยความดีใจวันคืนที่มีเพ่อนวันคืนที่มีความสุขที่สุดแล้ว แม้วันที่ต้องเสียน้ำตาเพราะการจากลาแต่นั่นก็เปนน้ำตาแห่งมิตรภาพที่เหมือนคำสัญญาในการพบพานกันใหม่อีกครั้งแม้จะแยกย้ายกันไปไกล แม้จะแยกย้ายกันไปที่ไหน แต่หัวใจจะยังจดจำวันคืนเก่าๆที่ยังไม่เคยเลือนหายไปจากหัวใจที่แสนอบอุ่นเมื่อนึกถึงวันคืนที่ผ่านพนมากับพวกเพื่อนทั้งหลาย เรื่องราวในความทรงจำในห้องเรียน เรื่องราวในความจรงทุกสิ่งทุกอย่างที่ร่วมมือช่วยกันสร้างมันขึ้นมา อยากเพื่อนๆทุกคนว่ารักพวกแกที่สุด!!~ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้วแม้ว่าจะแยกห่างกันไปแต่ก็ไม่มีวันไหนหรอกที่จะลืมได้ลง วันที่กอดคอกันร้องไห้ วันที่ทำให้คุณครูโกรธวันที่ก่อวีระกรรมร่วมกัน วันที่แอบปีนเข้าไปในห้องเพื่อนซ้อมเต้นบี-บอย วันที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างโดนดุ โดนว่า แต่พวกเราก็มายิ้มด้วยกันได้อีกครั้ง อยากบอกเพื่อนๆทุกคนว่าจะไม่ลืมเลยถึงวันคืนทื่ผ่านมาทั้งหมด แม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันกับพวกแกอีกแล้วก็ตาม3ปีที่ผ่ามาขอบคุณมากสำหรับคำว่าเพื่อนและมิตรภาพจะจำวันไว้จะเก็บทุกเศษส่วนของความทรงจำไว้เป็นสมบัติล้ำค่าที่หาอะไรมาเปรียบไม่ได้อีก ขอบคุณวันนี้ที่ทำให้ได้รู้ว่าเพื่อนรักเรามากแค่ไหนย!!~
---+**+-----+**+--------+**+---------+**+------------+**+------------+**+-----------+**+------------+**+---
เพื่อนคนหนึ่งเดินน้ำตานองหน้าเข้ามาหาเรา กอดเราแล้วร้องไห้อย่างหนักแล้วบอกว่า แกไปแล้วแกอย่าลืมเค้านะ มันเป็นสิ่งที่สุดจะบรรยายไม่ต้องการคำพูดใดๆสิ่งที่เพื่อนทำ สิ่งที่เพื่อนรู้สึกเรารับรู้ไว้ได้ มันกอดเราแน่นจนเจ็บ เสียงมันร้องไห้ดังก้องในหู กอดตอบมันไปตั้งใจไว้จะไม่ร้องไห้เพราะไม่อยากให้มันร้องหนักไปกว่านี้ เพื่อนทุกคนเดินเข้ามากอดพูดคำขอโทษ คำอวยพร ด้วยเสียงที่ฟังแทบจะไม่ออกว่าพูดอะไรเพราะมันสะอื้นไห้ไปด้วยน้ำตาแต่เราก็พอจะรู้ว่าสิ่งใดที่มันต้องการจะสื่อ บอกพวกมันว่ารักพวกมันโครตๆ บอกพวกมันอย่าร้องไห้ไปเลย บอกะพวกมันอย่าเศร้าไม่เป็นไรเราอยู่ใกล้กันแค่นี้เองถึงจะคนละโรงเรียนแต่ก็จะไม่ลืมพวกแกหรอก พูดสิ่งที่ใจคิดมองเพื่อนที่ร้องไห้ ใจอยากจะร้องตามพวกมันแต่ถ้าเราร้องพวกมันจะร้องหนักกว่าเดิม ยืนอยู่กับพวกมันจนพวหมันหยุดร้องไห้ เราเดินปลีกตัวออกมาไปหาเพื่อนอีกกลุ่มนึงเพื่อหาที่ที่ทำให้ใจสงบ แต่ก็เปล่าภาพพวกนั้นที่เพิ่งเห็นมามันยังจดใจได้ติดตา อยากรู้จิงพวกมันจะร้องทำไม!!บ้าเอ้ยทั้งที่ไม่อยากจะร้องแท้ๆแต่ก็ดีเพราะเราได้ร้องคนเดียวดีกว่าให้พวกมันทั้งหมดมาร้องตาม ไม่อยากให้มันรู้สึกว่าต้องจากกันไปไกลกว่านี้!!~
--+**+------+**+-------+**+---------+**+--------+**+---------+**+--------------------+**+---------------+**+------------

ถึงแม้เราจะร้องไห้แต่ไหล่เพื่อนที่ยอมให้เราซับน้ำตา กอดของเพื่อนอบอุ่นอยู่เสมอ แม้จะผ่านไปนานแค่ไหนถ้าได้เจอกันยังไงก็คือเพื่อนอยู่ดี จะจำกอดนั้นไว้ จะจำไหล่ที่เคยอิง จำบ่าที่คอยซับ้ำตา เสื้อตัวนั้นที่เคยร้องไห้และถูกเช้ดให้แห้งด้วยมัน มือที่กุมไว้อุ่นจนร้อน มือที่คอยปลอบถ่ายเทความรู้สึกทุกอย่างไว้ หัวใจยังคงจำได้ทุกอย่าง แม้จะร้องไห้แต่ก็ไม่ต้องอายเพราะคนที่เห็นมันก็เพื่อนเรา!!~
-------+**+-------+**-+-----------------+**+---------------+**+---------------+**+--------------+**+----------------
คนที่ทำอะไรโรแมนติคไม่เป็น คนที่นิสัยพอๆกับเราคนที่บ้าบอ อายในเรื่องที่ไม่ควร คนที่ไม่ใส่ใจกับเทศกาลอะไรมากมาย คนที่ไม่มีวันจะพูดคำว่า เค้ารักพวกแกนะ แต่มันคงเก็บคำนั้นไว้ในใจ ทำอะไรที่ไม่เข้ากับตัวเพื่อใครซักคนที่เรียกว่าเพื่อน ทั้งที่ไม่ใช่อะไรที่มันควรจะทำถ้าเป็นนิสัยแบบมัน แต่ก็ยังอุตส่าทำให้ ไม่มีถ้อยคำอะไรมากมาย ไม่มีสิ่งตอบแทนใดๆไม่มีอะไรที่สวยหรูแค่กระดาษที่ที่เขียนตัวหนังสือพับมาเป็นรูปหัวใจ ไม่ต้องมีคำพูดใดๆมาอธิบายก็บอกให้รู้ว่ามันคิดยังไง เป็นยังไงลายมือที่คุ้นเคยอ่านออกบ้างไม่ออกบ้าง(555+)แต่มันก็คือสิ่งที่เราจะเก็บไว้แม้นานแค่ไหน ไว้เอาออกมาอ่านอีกทีคงแอบยิ้มเล็กๆให้กับคำว่า"เพื่อน..."
----+**+---------+**+----------+**+---------+**+-------------+**+------------+**+-----------+**+----------------

คำว่าเพื่อนไม่ได้มีขอบเขตแค่คำว่าชายหรือหญิงพวกมันจะเป็นเพศไหนมันก็ยังเป็นเพื่อนขนาดไอ้กะเทยที่อยู่โรงเรียนเพื่อนบ้านเรามันก็ยังอุตส่าทำในสิ่งที่มันไม่ค่อยชอบ((คือเข้าไปที่ที่มีผุ้หญิงเยอะๆ))เพื่อมาหาเราเอาของขวัญที่มันทำขึ้นเอง((ไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่หรอกนะ555+))มันมายื่นให้แล้วเดินเชิดหน้าออกไปเหือนจะรีบไปให้พ้นๆแต่ก็รู้หละนะมันไม่อยากเห็นอะไรที่มันเรียกว่า"ชะนี"((ขออภัยผู้อ่านที่เป็นผู้หญิงทุกท่านด้วยนะ))มันเดินไปจนลับตา คนมองคงได้แต่หัวเราะกับท่าเดินของมันที่เห็นจนชินสักพักมันก็โทรมาว่า"นั่นหนะของขวัญปัจฉิมนะยะ ชั้นให้เริศ(ส์)ไหมหละโฮะๆ"555+มันพูดแบบนี้จริงๆกระดาษขนาดกระดาษโน๊ตลายสีสันสวยที่มีรูปมันหลายรูปที่แสนจะแอ๊บแบ๊วอยู่ตรงกลางคนเห็นคงได้แต่ยิ้มให้กับความกล้า กับคำสั้นๆที่เขียวด้วยลายมือที่เห็นบ่อยๆ"รักมึงนะ" สั้น...มีความหมาย...และเข้าใจคำวาเพื่อนกันไม่มีอะไรมากมาย เพื่อนไม่หวังให้เรารัก เพื่อนไม่หวังให้เราซื้ออะไรให้ เพื่อนไม่หวังพรใดๆแค่คิดถงึมันบ้างก็พอ

+**+-------+**+-------------+**+--------------+**+-------------+**+--------------+**+-------------+**+

ต่อไปก็คงเป้นคนที่ไม่อยากให้เป็นเพื่อน แต่ก็ช่วยไม่ได้รู้แล้วว่าคำว่าเพ่อนกันมันดีแค่ไหน อยากเป็นเพื่อนมันแบบี้ตลอดไปแม้ใจจะคิดเกินเลยไปแล้วก็เถอะแต่จะขอย้อนกลับไปเป็นตัวเองคนเก่าที่จะรักมันอย่างเต็มหัวใจด้วยคำว่าเพื่อนกันตลอดไป!!~

----+**+-----+**+--------+**+---------+**+--------------+**+-------------+**+----+**+---

ขอบคุณสำหรับถ้อยคำที่ห่วงหา

ขอบคุณหยาดน้ำตาที่มีให้

ขอบคุรคำว่ารักที่มีหมดใจ

ขอบคุณสายใยแห่งความสัมพันธ์

-----------------------------------------------------------------

เพื่อนกันตลอดไป

ไม่มีวันมลายหายไปสิ้น

เพื่อนแท้แม้มีหนึ่งชั่วชีวิน

ชั่วฟ้าดินมลายก็อยุ่ข้างเรา

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณสายใยสัมพันธ์

ขอบคุณคืนวันที่มีให้

ขอบคุณความจริงใจ

ขอบคุณน้ำตาใสที่ไหลริน

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

เพื่อนกันจนวันสุดท้าย
เพื่อนกันจนวันตาย
เพื่อนกันไม่จางหาย
เพื่อนกันไม่เสื่อมคลาย
เพื่อนกันไม่มลายหายไป

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ขอบคุณเพื่อนๆที่รักกันทุกคน วันนี้ไม่มีอะไรจะให้ทุกคน แต่อยากพูดด้วยความจริงใจ ขอบคุณมากสำหรับทุกสิ่ง และ รักพวกแกที่สุด!!~

ความคิดเห็น

ea12ng
ea12ng 12 ก.พ. 52 / 21:51

อ่า  วันนั้นที่รร.พี่ก้อมีอำลาล่วงหน้า 

ซึ้งมากๆๆ  แอบร้องไห้ด้วย

แต่งานปัจฉิมยังไม่มี 

แต่เด๋วก้อมีแหละ ^^ 


PS.  ~ อ่านะ........ *~
bow_markmagic
bow_markmagic 13 ก.พ. 52 / 23:41

 เค้าก็รักแกนะ (บอกอีกสักครั้ง)

ที่ไม่ร้องเพราะรู้ว่าต้องได้เจอกันอีก ดีใจเหมือนกันนะที่ได้เห็นแกร้องไห้ (เห็นคนเดียวด้วย) แต่ก็เศร้าใจไปพร้อมๆกันที่คนอย่างแกที่ไม่คิดว่าจะร้องกลับร้องออกมา

ไปแล้วก็กลับมาหา มาให้เห็นกันบ่อยๆ
โทรคุยยามเหงาหรือปรึกษา
อย่าลืมว่ามีเพือนคนนี้ที่ค่อยอยู่
ยามที่ร้องไห้ (อีกครั้ง) มาซบบ่า กอดกัน เช็ดเสื้อได้เหมือนเดิม