Fic::Bleach::Hitsugaya&Hinamori

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

ณ โซลโซไซตี้หลังจากไอเซนก่อกบฏ3สัปดาห์

ที่ทำกานหน่วย10

   “รู้สึกช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าฮินาโมริเลยนะ”หนุ่มน้อยผู้นึงพูด

   “ไม่ใช่แค่หัวหน้าฮิสึกายะหรอกค่ะ”หญิงสาวพูด

   “ตั้งแต่ไอเซนก่อกบฏฮินาโมริก้เอาแต่เก็บตัวในห้องไม่ออกมาหาใครเลยน่ะสิ”หนุ่มน้อยผู้ชื่อฮิสึกายะพูด

   “ฉันคิดว่าตอนนี้ฮินาโมริคงกำลังหาที่พึ่ง หัวหน้าไม่ไปดูหน่อยหรอคะ”หญิงสาวพูด

   “อืม ขอบใจนะมัตสึโมโตะ”ฮิสึกายะพูดแล้ววิ่งออกไปทันที

ที่ทำการหน่วย5

  “ฮินาโมริ”ฮิสึกายะพูดแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวผู้ชื่อฮินาโมริที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่มุมนึงของห้อง

   “ฮินาโมริ”ฮิสึกายะพูด

   “ฮือ...ฮึก...ฮือ...ทำไมหัวหน้าไอเซนถึง...ฮือ...”ฮินาโมริร้องไห้ไปพูดไปเมื่อฮิสึกายะเห็นฮินาโมริร้องไห้จึงสร้างความเจ็บปวดใจให้ตนไปไม่น้อยเลยทีเดียว

   “ฮินาโมริ เรื่องที่ผ่านมาแล้วถ้ามันจะทำให้เจ็บปวดก้ลืมมันไปซะ”ฮิสึกายะพูดแม้รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าคงยากจะลืมความเจ็บปวดที่ได้รับ

   “ฮือ...”ฮินาโมริร้องแล้วกอดฮิสึกายะ

   “ฉัน..จะพยายาม...นะ...ชิโร่จัง”ฮินาโมริพูดแล้วยิ้มทั้งน้ำตา

   “เช็ดน้ำตาแล้วไปเดินสูดอากาศข้างนอกกันเถอะ”ฮิสึกายะพูดแล้วเช็ดน้ำตาให้ฮินาโมริแล้วทั้งคู่ก้ออกไปเดินเล่น

   “ชิโร่จัง ขอโทษนะที่เคยจะทำร้ายเธอ”ฮินาโมริพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิดแล้วเริ่มทำหน้าจะร้องไห้อีกที

   “อย่าร้องนะยัยบ้า”ฮิสึกายะพูด

   “อื้ม”ฮินาโมริพูด

   “รีบๆ กลับมาเป็นฮินาโมริคนเดิมนะ”ฮิสึกายะพึมพำเบาๆให้ตนได้ยิมเพียงผู้เดียว

   “ฉันจะลองทำตามที่ชิโร่จังบอกนะจะ พยายามลืมเรื่องบ้าๆ นั่นซะ”ฮินาโมริพูด

   “อือดีแล้ว”ฮิสึกายะพูด

หลายวันผ่านไป

ที่ทำการหน่วย10

   “ชิโร่จังไปเล่นกันเถอะ”ฮินาโมริพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้มต่างจากหลายวันก่อนโดยสิ้นเชิง

   “คุณรันงิคุคะแล้วชิโร่จังล่ะคะ”ฮินาโมริพูดเมื่อไม่เห็น ชิโร่จัง ของตน

   “อ๋อหัวหน้าหรอ เมื่อกี้ยังเห็นนั่งอยู่เลยนี่นา”รันงิคุพูดแล้วทำท่าเดินหาหัวหน้าของตน

   “งั้นเดี๋ยวฉันไปหาเองก้ได้ค่ะ ถ้าเจอชิโร่จังก้ฝากบอกด้วยนะคะว่าฉันหาอยู่”

ฮินาโมริพูดแล้ววิ่งไปทางอื่นแล้วฮิสึกายะก้โผล่มาจากใต้โต๊ะ

   “หัวหน้านี่ก้ใจร้ายจังนะคะไม่ไปหาหน่อยล่ะคะ”รันงิคุพูด

   “วุ่นวายชะมัดรู้งี้ปล่อยให้ซึมอย่างนั้นก้ดีอยู่แล้วเชียว”ฮิสึกายะพูด

   “หัวหน้านี่ละน๊า ปากแข็งจัง”รันงิคุพูด

   “ฉันจะไปหาฮินาโมรินะ”ฮิสึกายะพูด

   “ค่ะ”รันงิคุพูด

   “ทำงานในส่วนของเธอให้เสร็จด้วย”ฮิสึกายะพูดแล้วเดินไปในเมือง

   “อ๊ะ ชิโร่จังอยู่นี่เอง”ฮินาโมริพูดแล้ววิ่งมาทางฮิสึกายะ

   “ฮึ่ย ยัยโมโมะฉี่ราดที่นอน แบร่”ฮิสึกายะพูดแล้ววิ่งหนี

“ชิโร่จังว่าฉันหรอ”ฮินาโมริพูดแล้ววิ่งตาม

   “แบร่แน่จริงก้จับให้ได้สิยัยโมฌมะฉี่ราดที่นอน”ฮิสึกายะพูดแต่ยังไม่คงหยุดวิ่งเพราะฮินาโมริกำลังวิ่งไล่กวดอยู่ฮิสึกายะนั้นก้ดูมีความสุขมากแล้วเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวซึ่งถือเป็นเรื่องแปลกมาก ...จริงอย่างที่เธอว่ามัตสึโมโตะถึงฉันจะปากแข็งแต่สักวันก้จะต้องบอกฮินาโมริว่า รัก ให้ได้เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นแหละ... ฮิสึกายะคิดในใจ

วันถัดมา

   “สวยจัง”ฮินาโมริพูดแล้วหยิบดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาซึ่งมีข้อความแนบมาว่า 　

　愛しているよ  （I LuV U）ฮิสึกายะ โทชิโร่(ชิโร่จัง)

พอฮินาโมริเห็นเท่านั้นก้ถึงกับยิ้มกว้างเลยในที่สุดฮิสึกายะก้บอกจนได้ ความในใจของตน