My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #28 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 12[100 per.]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

หลายวันผ่านไป

       [แม่ส่งเบอร์โทรแกให้นักสืบไป เดี๋ยวเขาโทรหาแก] แม่ผมพูดแค่นั้นก่อนจะตัดสายทิ้งไป เมื่อกี้คล้ายกับได้ยินเสียงคนเรียก สงสัยจะมีประชุม..

       เมื่อกี้แม่โทรมาบอกว่านักสืบหาเบาะแสได้แล้ว...ทั้งๆ ที่แจ้งตำรวจไปก่อนแต่ได้เบาะแสจ้างนักสืบก่อน ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงอ่ะนะ 

       ดีแล้วที่แม่ติดต่อไว้ ไม่งั้นเรื่องได้เดินช้าแน่ๆ

       แล้วแม่ก็บอกว่าเอาเบอร์ผมให้เขาไปเผื่อเขาจะติดต่อมา คงอีกไม่นานล่ะมั้ง

       'กริ้งๆ'

       เอ่อ...แบบนี้คงจะเร็วไป - -

       "ฮัลโหลครับ" ผมรีบกดรับสายเมื่อเจอเบอร์แปลกโทรเข้ามา และทันทีที่ผมรับสายเขาก็แนะนำตัวทันที

       [ผมรฐนนท์ นักสืบที่คุณนายจ้างให้ตามเรื่องของคุณหนูจันทร์เจ้าครับ] เสียงดูเรียบสงบดี 

       แล้วแม่ผมนี่เป็นคุณนายหรอวะ? ไหนจะคุณหนูจันทร์เจ้าอีก - -

       "อ่าครับ ผมดาวเหนือ ลูกชายของคุณนายครับ" นี่ไม่ได้กวนตีน แต่เขาเรียกมาแบบนั้นจะให้ผมตอบว่ายังไง? 'ผมลูกแม่ครับ' แบบนี้หรอ? มันก็ไม่ได้ป่ะ แบบนี้แหละดีแล้ว

       [พอจะสะดวกวันไหนครับ? พอดีผมจะนัดมาคุยเรื่องของคนที่ลักพาตัวคุณหนูจันทร์เจ้าไป]

       "นัดมาเลยครับ ผมสะดวกทุกวัน" แทบจะไม่ต้องคิดเลยคำตอบนี้อ่ะ ต่อให้นั่งสอบอยู่แล้วเขาโทรมาผมก็จะรีบออกไปหาเขาทันที! เรื่องแบบนี้มันช้าไม่ได้ ยิ่งเร็วยิ่งดี

       [พรุ่งนี้ตอนเย็นผมจะเตรียมหลักฐานที่ผมกับลูกทีมได้มาจากการค้นหาเบาะแสตามกล้องวรจรปิดในแต่ละสถานที่นะครับ]

       "เรายังไม่ได้ที่อยู่ของพวกนั้นหรอครับ?"

       [ครับ ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนที่คนของเราออกตรวจพื้นที่บริเวณนั้นแล้ว คาดว่าไม่เกินสองวันครับ แต่ที่จะนัดพูดกันพรุ่งนี้เพื่อที่ผมจะได้ชี้แจ้งถึงรายละเอียดต่างๆ หากคุณดาวเหนือต้องการทราบครับ] อ๋อ....แบบนี้นี่เอง

       "ครับ ผมอยากรู้ทุกอย่างเลยครับ พรุ่งนี้รบกวนช่วยชี้แจ้งทุกอย่างอย่างละเอียดด้วยนะครับ"

       [ครับ เดี๋ยวผมจะนัดสถานที่อีกทีนะครับ] 

       "ครับ" ผมตอบเขาไปก่อนจะตัดสายอย่างรวดเร็วเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานของเด็กผีที่อยู่ข้างหลังผม พอหันหลังไปมองก็เป็อย่างที่คิดจริงๆ ด้วย "ไอ้กรไม่สอนหรอว่าเวลาคนอื่นคุยโทรศัพท์ห้ามแอบฟัง?"

       "แต่จันทร์เจ้าเพิ่งมาเองนะ!" ยัยตัวเล็กรีบชี้แจงทันทีราวกับว่ากลัวถูกผมดุ 

       ตั้งแต่ตักเตือนกัน ในตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยได้ดุจันทร์เจ้าอีกเลยนะ เป็ฯเพราะเธอทำตัวดีล่ะมั้ง ไม่ดื้ไม่ซน ไม่อะไรเลย แถมช่วงนี้ยังชอบทำตัวแอ๊บแบ๊วใส่ผมอีก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ว่านั่นเป็นเรื่องไม่ดีนะ มันก็ดีเพราะจันทร์เจ้าทำแล้วมันน่ารักไง แต่ไม่ได้ชมออกไปหรอก ที่พูดออกไปส่วนใหญ่ก็ตรงกันข้ามกับความคิดเสมอ...

       ก็มันจะเป็นแปลกๆ ป่ะเวลาผมชมเธออ่ะ!

       แต่จันทร์เจ้าก็เหมือนยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ จนพักหลังๆ ผมเริ่มไม่ได้ใส่ใจที่จะว่าอะไรแล้ว

       ดีซะอีก...เพลินตาดี

       เออ แล้งไอ้เรื่องที่จันทร์เจ้าบอกว่าอย่าไปทำหน้าหล่อให้คนอื่นเห็ฯอ่ะ เอาตรงๆ มันทำไม่ได้...เพราะผมหล่ออยู่ทุกวินาทีอยู่แล้ว ต่อให้ทำหน้าทุเรศๆ คนก็ชมว่าหล่ออ่ะ อันนี้ไม่เข้าใจเลย... คนมันหล่ออ่ะเนอะ

       "พรุ่งนี้พี่เหนือจะไปเจอใคร...?" จันทร์เจ้าถามเสียงอ่อย ไม่ใช่อ่อยแบบยั่วอ่ะ แต่อ่อยแบบหงอยๆ

       ดูก็รู้ว่าจันทร์เจ้าอ่อยไม่เป็น ถ้าเด็กอายุเท่านี้รู้จักอ่อย ผมคงต้องนั่งปรับทัศนคติให้เธอแบบจริงๆ จังๆ แล้ว แต่อาการอ่อยมัน...อาจจะมาแบบไม่รู้ตัวก็ได้ ดูจากลักษณะของจันทร์เจ้าแล้วน่าจะเป็นแบบนั้น - -

       น่าเป็นห่วง

       "ไปทำธุระ" ผมว่าแล้วทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา 

       อาทิตย์หน้าสอบปลายภาค อ่านหนังสือแล้วโคตรเหนื่อยเลย ทุกวันนี้ได้จันทร์เจ้านี่แหละทำให้รู้สึกไม่เหนื่อยไม่มากกว่านี่ ถึงจะต้องมาเหนื่อยกับเรื่องของเธอก็เถอะแต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น

       "ไม่เหนื่อยหรอ?" เธอถาม ครั้งนี้น้ำเสียงของเด็กผีดูเหมือนรู้สึกเป็นห่วงผมขึ้นมามาก ก่อนจะลอยมานั่งที่พื้นแล้วเท้าคางมองหน้าผม

       "เหนื่อย" ผมว่าแล้วมองหน้าเธอพลางคิดอะไรดีๆไปด้วย "มาเข้าฝันหน่อย"

       "เหนื่อยไม่ใช่หรอ? ทำไมไม่นอนอ่า?" ความใสซื่ออยู่คู่กับเด็กจริงๆนั่นแหละ ในขณะที่ความคิดผมตอนนี้มันมากกว่าคิดกับเด็กใสๆ แบบนี้อ่ะ

       รู้สึกผิดบาปมาก แต่แล้วไง?

       ไม่แคร์

       "ก็นอนในฝันได้ไง เข้ามาหน่อย" ผมว่าก่อนจะหลับตาลง พยายามให้ตัวเองหลับเร็วๆเพื่อที่อีกฝ่ายจะได้เข้ามาในฝันได้

       แล้วทุกอย่างก็มืดไป...

       เหมือนทุกคืนที่ผมไม่ฝันแล้วจันทร์เจ้าเข้ามานั่งเฝ้าผมอยู่บนเตียง รอบๆ มืดไปหมดมีแค่ผมกับเธฮแล้วก็เตียงนอนที่ส่องแสงออกมา

       แต่ผมนอนบนโซฟานะ...ทำไมในฝันยังเป็นเตียงวะ?

       "เข้ามาแล้ว..." จันทร์เจ้าว่าก่อนจะขึ้นมาบนเตียงแล้วนั่งลงข้างๆ ผม

       "เหนื่อย" ผมยังคงพูดเหมือนเดิมก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็กๆ ของเธอให้เข้ามาใกล้ผมกว่าเดิม "ได้ยินมั๊ยว่าเหนื่อย"

       "ได้ยินแล้ว" เธอว่าก่อนจะนั่งพับเพียบอย่างเรียบร้อยแล้วใช้มือข้างที่ว่างตบลงที่ตักของตัวเองเบาๆ "นอนๆ วันนี้จันทร์เจ้าให้ยืมตักอีก"

       "ไม่เอา..." เริ่มคิดว่ากลายเป็นผมเองที่งอแงแล้ว "นอนลง" ผมสั่งเสียงเข้มก่อนจะทำการดึงร่างของเธอให้ล้มลงมาเพราะเธอตัวเล็กด้วยแหละและก็คงไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยแหละร่างของเธอเลยปลิวลอยมาหาผมอ่ะ

       เมื่อร่างบางนอนลงแล้วผมก็ตามลงไปนอนข้างๆ เธอด้วยก่นอจะใช้แขนแกร่งของตัวเองดึงลำตัวของเธอให้เข้ามาใกล้ตัวผมแล้วกอดเอาไว้แน่น

       เหนื่อยอ่ะแหละ

       แต่กอดจันทร์เจ้าแล้วเหมือนได้เติมพลัง

       "นอนนิ่งๆ นะ" ผมบอกคนตัวเล็กที่นอนตัวเกร็งอยู่ในตอนนี้ก่อนจะแอบกดจมูกของตัวเองลงบนผมของเธอ

Talk1

มาแล้ววว ขอเม้นหน่อยเน้อออ ตอนหน้าเขาเริ่มหาตัวคนร้ายแล้วน้าาา

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า