ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 12[อัพครบ]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
รู้งี้นอนกอดจันทร์เจ้าทุกคืนไปแล้ว หลับสนิทกว่าจันทร์เจ้านั่งเฝ้าแบบปกติอีก
มันให้ความรู้สึกผ่อนคลายนะ คงเป็นเพราะไอเย็นๆ รอบตัวเธอล่ะมั้ง น่าจะใช่นั่นแหละเพราะรอบตัวเธอไม่ได้มีไออุ่นให้ผมซึมซับเลย มีแต่เธอนั่นแหละที่ยกแขนขึ้นมากอดผมตอบเพราะตัวผมอุ่นกว่าแล้วดูเหมือนว่าเธอจะชอบด้วย
"วันนี้ไปอยู่บ้านไอ้กรก่อนนะ เดี๋ยวฉันกลับมาแล้วจะจุดธูปเรียก" ผมบอกจันทร์เจ้าขณะที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปหานักสืบที่ร้านคาเฟ่ที่อยู่ไกลจากที่นี่พอสมควร
ก็เอาที่เขาสะดวกอ่ะแหละ
"จะไม่ให้จันทร์เจ้าไปด้วยจริงๆ หรอ?" จันทร์เจ้าถามลอยมาถามผมเสียงเบา หน้าตาตอนนี้คือกำลังใช้ความน่าสงสารมากดดันผมเพื่อให้ได้ไปด้วยกัน แต่วันนี้มันใช้ไม่ได้ผล
"ไม่ แล้วห้ามแอบตามไปด้วย"
"แต่..."
"เธอเชื่อฟังมาหลายวันแล้วนะ แล้วเราก็คุยกันดีๆ มาหลายวันแล้วด้วย" ผมว่าพลางมองนาฬิกาไปด้วยเพราะต้องกะเวลาในการเดินทางช่วงเย็นอีก
"ไม่ได้จะทิ้งจันทร์เจ้าใช่มั๊ย?" เธอถามพร้อมกับลอยเข้ามาใกล้แล้วเบะปากใส่...
นานแล้วนะที่ไม่เห็นจันทร์เจ้าเบะปากเตรียมร้องไห้แบบนี้อ่ะ
"ไม่ได้ทิ้ง ไปทำธุระจริงๆ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว"
"จะกลับมาจริงๆ ใช่มั๊ย?"
"อืม ไม่นานหรอก" ผมพูดแค่นั้นเธอก็พยักหน้าเล็กน้อยให้แล้วหายวับไปในเวลาต่อมา...
เอาจริงๆ จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่อยากให้จันทร์เจ้าเข้ามายุ่งกับแผนการทุกอย่างอยู่ดีทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ายังไงเธอก็ทำอะไรไม่ได้แน่ๆ แต่แบบ...กลัวเด็กผีของผมคิดมากไง
เห็นแบบนั้นเวลามีเรื่องให้คิดแล้วไม่ชอบบอกคนอื่น
นิสัยนี้น่าจะอยู่ในลิสต์ที่ต้องแก้เหมือนกัน
"ผมกำลังออกไปครับ"
[ครับ]
สามสิบนาทีผ่านไป
ตอนนี้ผมอยู่ที่... ร้านคาเฟ่ที่... มันดูน่าสะอิดสะเอียนเกินไปจนผมคิดว่าตัวเองน่าจะเข้าร้านผิดเพราะเราคงไม่คุยเรื่องจริงจังกันในร้านแบบนี้ แต่พอเห็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงๆ แววตาดุๆ มองมาแล้วยกมือให้ผมก็เลยรู้ว่า...
กูไม่ได้เข้าผิดสินะ - -;;
ร้านอะไรวะเนี่ย!!!!
"ผมไม่ชอบแมว" เมื่อเดินเข้าไปใกล้กับคนที่เรียกผมเข้าไปหา ประโยคแรกที่พูดควรจะทักทายกันอย่างสุภาพและนอบน้อม แต่ไม่...ผมพูดสิ่งที่คิดออกไปเลย "ผมจะเปลี่ยนร้าน"
"แต่คุณบอกว่าสะดวกทุกที่นะครับ"
"แต่คุณก็ไม่ได้บอกว่าจะมาคาเฟ่แมวนะครับ..."
ครับ มันคือคาเฟ่แมวที่มีแมวหลายสายพันธุ์เดินยั้วเยี้ยเต็มไปหมดจนผมรู้สึกขนลุก ยิ่งพวกมันเอาหน้ามาคลอเคลียกับแข้งขาผมนะผมยิ่งไม่โอเค!!!
ให้ตายสิ! นี่ถ้าเป็นเด็กผีนั่นผมจะไม่ว่าเลยสักคำ!!
แต่ร้านแบบนี้จันทร์เจ้าน่าจะชอบนะ...
งั้นไว้วันหลังค่อยพามาก็ได้ ไม่ใช่สิ ตอนที่เข้าร่างได้แล้วค่อยพามาก็ได้
"มันก็แค่แมวเองครับ" ไอ้คนที่คิดว่าน่าจะเป็นนักสืบพูดพร้อมกับผายมือให้ผมนั่งลงฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทีสุภาพจนผมลืมไปเลยว่าต้องวางตัวดีๆ ใส่เขา ยังไงคนๆ นี้ก็คือคนที่จะช่วยตามหาร่างของจันทร์เจ้า
ผมต้องพูดดี ทำดี คิดดีกับเขา
"งั้นก็รีบพูดเลยครับ" เมื่อมันเป็นแบบนี้แล้วคงจะหันหลังกลับไม่ได้แล้วล่ะ
"ครับ นี่เป็นภาพจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดที่จับภาพรถของผู้ต้องสงสัยใช้ขับครับ" เขาว่าพร้อมกับหยิบเอาเอกสารทั้งหมดให้ผมดูแล้วชี้แจงทีละรูปอย่างรวดเร็วแต่ได้ใจความ "ผมสแกนหน้าคนร้ายจากกล้องในรถเพื่อหาข้อมูลต่างๆ ชายคนนี้ชื่อพงษ์ครับ ส่วนคนนี้ชื่อพัน"
"......"
"ทั้งสองทำอาชีพรับจ้างทั่วไปแต่เพิ่งจะพ้นโทษข้อหาทำร้ายร่างกายออกมาเมื่อปีที่แล้วครับ"
"เรารู้จักรถของพวกนั้นได้ยังไง?" ผมถาม คิดว่ามันน่าจะไม่ตรงประเด็นมาก แต่คนมันสงสัยอ่ะ
"จากการสแกนหารายชื่อคนร้ายจากบัญชีที่เราได้รับอนุญาตให้เข้าตรวจสอบได้ ทำให้เรารู้ได้ครับว่าคนๆ นั้นทำอะไร เมื่อไหร่ ที่ไหนบ้าง"
จากที่พูดมาแสดงว่า...ไอ้บัญชีนั่นคงไม่ได้เข้าไปดูได้ทุกคนแน่ๆ แล้วคนๆ นี้สำคัญหรือมีตำแหน่งอะไรถึงสามารถเข้าไปดูได้วะ - -?
"คุณทำงานอะไรนะ?"
"นักสืบครับ"
ไม่เชื่อ ผมคิดว่าน่าจะมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน แต่เขาไม่ได้สำคัญกับผม ดังนั้นเอาไว้ก่อน "พูดต่อเลยครับ"
"เส้นทางที่คนร้ายใช้เป็นประจำคือออเส้นทาวที่ออกไปนอกเมือง ทั้งสองจะผลัดกันเข้ามาในตัวเมืองทุกสัปดาห์เพื่อที่จะมารับตัวแพทย์ท่านหนึ่งไปด้วยครับ"
แพทย์ท่านหนึ่ง...
ใคร?
คนวางแผน?
คนร้ายอีกคน?
หรือคนที่ทำให้จันทร์เจ้ายังมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้?
"เรายังไม่รู้ใช่มั๊ยว่าที่ที่คนพวกนั้นไปคือที่ไหน?" ผมถามเพราะเท่าที่ดูรูปต่างๆ และแผนที่ทุกอันแล้วตอนนี้ยังไม่มีอันไหนบอกว่าที่นั่นคือสถานที่กบดานของพวกมัน
"ครับ คาดว่าไม่นานทีมของผมน่าจะหาเจอ" เขาว่า
"แล้ว...ถ้าหาตัวคนร้ายได้ ผมยังไม่พาเขาส่งตำรวจได้มั๊ยครับ?" ผมถามออกไป คิดว่าน่าจะมีเรื่องที่ต้องกับไอ้พวกนั้นเยอะ...มาก!
"ขั้นตอนนี้คุณดาวเหนือตัดสินใจได้เองเลยครับ" เขาว่าก่อนจะเก็บหลักฐานทุกอย่างลงใส่ซองให้เรียบร้อย
อืม...เขาจำชื่อผมได้ ผมว่ามันต้องไม่ดีแน่ๆ ถ้าถามออกไปว่าเขาชื่ออะไร ในเมื่อเขาเคยบอกแล้วเมื่อวาน - -
"งั้นก็...ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยทำงานให้ตามที่แม่ผมสั่ง" มันคงเป็นวิธีที่เลี่ยงการเรียกชื่อของเขาสุดแล้วแหละ
"ยินดีครับ"
"ครับ" ผมว่า ตอนแรกตั้งใจว่าจะลุกขึ้นแล้วกลับเลย แต่ก็นึกอะไรขึ้นได้ก่อน "เป็นไปได้มั๊ยครับถ้าเราจะตรวจสอบบัญชีของคนพวกนั้น?"
"ครับ?"
"ผมอยากรู้รายรับรายจ่ายของคนพวกนั้นครับ ไม่ทราบว่ามันพอจะมีวิธีเราจะตรวจสอบได้หรือเปล่า?"
"ได้ครับ เดี๋ยวผมจะรีบเช็คดูแล้วจะส่งรายละเอียดไปให้คุณดาวเหนือนะครับ" เขาว่าก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ มาให้ผมพร้อมกับปากกา "ของอีเมลล์ที่จะให้ผมส่งให้หน่อยครับ"
"อ๋อครับ นี่ครับ" ผมรีบเขียนลงแล้วยื่นให้เขาไป รู้สึกว่าวันนี้จะเหนื่อยอีกแล้ว...
"ขอบคุณครับ วันนี้คงไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ ถ้าคุณดาวเหนือจะกลับก็เชิญเลยนะครับ ผมจะนั่งต่ออีกอยู่" เขาพูดแล้วก้มลงไปอุ้มแมวขึ้นมาถ่ายรูปเล่น
ลืมไปเลยว่ามันมีแมวอยู่ในนี้ด้วย...
"เอ่อ...งั้นขอตัวครับ" เมื่อนึกได้ขาทั้งสองข้างก็รีบลุกขึ้นแล้วตรงไปยังหน้าร้านทันที
ผม ไม่ ชอบ แมว!!!!
ขากลับใช้เวลาค่อนข้างเร็วเมื่อร่างกายรู้สึกอยากพักผ่อน ยิ่งคิดยิ่งอยากนอนกอดร่างนิ่มๆ ของจันทร์เจ้าแล้วหลับไปเหมือนเมื่อคืน พอคิดแบบนั้นผมก็รีบขับให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะถึงคอนโดของผมเร็วๆ
ก่อนออกไปผมจำได้ว่าบอกให้จันทร์เจ้าไปที่บ้านไอ้กร ไม่นึกว่าพอเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วจะเจอเธอนั่งจ้องประตูอยู่...
แล้วพอเห็นว่าผมเปิดเข้ามา ร่างที่นั่งอยู่หน้าประตูก็ยิ้มขึ้นอย่างดีใจทันที
"กลับมาแล้ววว"
เห็นท่าทางดีใจนั่นแล้วความเหนื่อยที่มีก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัดเลย...
"อืม กลับมาแล้ว"
Talk1
ขอเม้นหน่อยน้าาาา
#จันทร์เจ้าเด็กผี
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น