ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ - นิยาย ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ

    สามีใหม่จะมาชาติไหนก็ได้ทั้งนั้น แค่อย่าชาติหมาเหมือนสามีเก่าก็พอ

    ผู้เข้าชมรวม

    7

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    7

    ผู้เข้าชมรวม


    7

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 ธ.ค. 67 / 11:27 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “หากว่าเคาน์เตสอ่านข้อความในสัญญาเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ข้าต้องการให้เจ้าประทับตราลงไปในใบสัญญาของเราด้วยครับ”

    นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะสามารถรับมือได้ ฉันบอกได้เลยว่านี่คือเรื่องที่ยากที่สุดในชีวิตของฉันเลยก็ว่าได้!

    ชายที่กำลังนั่งอยู่เบื้องหน้าของฉันในยามนี้คือดยุคฮาสคลาวนามว่าฟลอยด์..รอยยิ้มที่ผลิบานราวกับกลีบดอกไม้นั้นเพียงแค่มองครั้งเดียวหัวใจของฉันก็เต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่แล้ว ผมสีแพลตตินัมบรอนซ์นั่นอีก มันยิ่งส่งเสริมให้เขาดูเป็นบุรุษที่มีภาพลักษณ์แสนอ่อนโยน ใบหน้าที่หล่อเหลาดุจเทพบุตรมากกว่าที่จะเป็นมนุษย์

    แน่นอนว่าฉันตกหลุมรักเขาผ่านทางตัวหนังสือก่อนที่จะเข้ามาในนิยายเรื่องนี้ด้วยซะซ้ำ หลงใหลและหลงรักไปกับตัวละครพ่อของพระเอก

    “เข้าใจแล้วค่ะท่านดยุค ฉันจะลงนามลงไปในหนังสือสัญญาฉบับนี้เอง”

    เรื่องราวของเราดูเหมือนว่าจะเป็นไปตามที่ติ่งอย่างฉันอาจจะขาดใจตายด้วยความดีใจได้ตลอด เพราะว่านี่คือสัญญาการแต่งงานของเราไง

    ใช่แล้วเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ไม่ว่าใครคงจะยิ้มมุมปากด้วยกันทั้งนั้น หากไม่ติดว่าในสัญญาฉบับนี้มีตัวอักษรที่เขียนเอาไว้ด้วยปากกาหมึกสีแดงที่มีขนาดใหญ่มากกว่าตัวอักษรอื่นๆ

    สัญญานี่จะสิ้นสุดลงในทันทีหากว่าทางฝ่ายโรวีนา ซารังค์หลงรักดยุคฮาสคลาว ฟลอยด์

    ใช่แล้ว..นี่คือเรื่องราวสุดน่าปวดหัวของฉันซึ่งเกิดมาเป็นแม่ของตัวร้ายที่กำลังจะทำลายโลกใบนี้ โรวีนา ซารังต์ไม่ได้รักฟลอยด์หรอก แต่ฉันที่เข้ามาสวมร่างนั้นคลั่งไคล้ฟลอยด์มานานมากๆ แล้ว

    ทีนี้ฉันจะทำยังไงให้สัญญาการแต่งงานของเรามันคงอยู่และควรจะทำยังไงให้ตัวเองสามารถปกปิดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่ให้เผยพิรุธออกมาล่ะโว้ย!!

    “ขอโทษนะที่รัก ถึงแม้ว่าเราจะต้องร่วมเตียงแต่หากว่าคุณรักผมมันจะลำบากเอาได้ เช่นนั้นแล้วให้ผมมัดมือกับปิดตาของคุณเอาไว้ดีรึเปล่า..”

    “ยะ..อย่าปิดตานะคะ ฉันจะไม่รักคุณแน่นอนเพราะแบบนั้นได้โปรดเถอะค่ะ จะมัดขามัดมือหรือมัดอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอแค่อย่าปิดตาฉันก็พอแล้ว..”

    ได้โปรดอนุญาตฉันมองหน้าคุณเถอะค่ะ

    .

    .

    ฉันไม่คิดแบ่งปันท่านแม่ของฉันให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น! โดยเฉพาะเจ้าเด็กหัวลูกพีชอย่างคาเรน!

    “พี่เมลลี่ จากนี้ไปเราคือครอบครัวเดียวกันใช่ไหมครับ..”

    รอยยิ้มของคาเรนนั้นถอดแบบจากบิดาของเขาไม่มีผิดเพี้ยน มันอ่อนโยนและอบอุ่นราวกับแสงของดวงตะวัน

    “ฉันไม่ใช่พี่นายและจะไม่มีวันเป็นครอบครัวเดียวกันด้วย อย่ามาเรียกฉันว่าพี่อีก..เพราะว่าฉันไม่ชอบ!”

    จะเป็นครอบครัวเดียวกันงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ! เมลลี่คนนี้จะจัดขวางให้ถึงที่สุดเลย

    .

    .

    .

    sds

     

    ฝากกด❤️ กดเพิ่มเข้าชั้นและกดติดตามไรท์ด้วยนะค้าบ ????‍↕️

     

     

     

     


     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น