[Fic Gintama]คาซุยะคือนามของข้าบุตรชายคนโตของอุมิโบสึ

ในความฝันคนเราจะจินตนาการอะไรก็ได้นั่นจึงเป็นสาเหตุทำให้ความฝันของแต่ละคนไม่เหมือนกันบางคนฝันร้ายบางคนก็ดีและไม่อยากจะตื่นขึ้นมาแต่สุดท้ายก็ต้องตื่นมาอยู่กับความเป็นจริงอันแสนโหดร้ายอยู่ดี.....เหตุการณ์สูญเสียในคืนนั้นทำให้ผมได้รู้ว่า..ต่อให้สวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระเจ้าแค่ไหน...มันก็ไม่มีประโยชน์มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเลยสักนิด คนตายก็ยังคงตาย...เศษซากแห่งความพินาศก็ยังคงเหมือนเดิม..ปาฏิหาริย์มันจะไม่เกิดขึ้นหากเราไม่เป็นคนกำหนดเส้นทางแห่งโชคชะตาของตัวเอง

.

.

พระเจ้าน่ะ..ได้ทอดทิ้งพวกเราไปตั้งแต่ที่กลายเป็นคนบาป...พระองค์ไม่ต้องการสาวกที่แปดเปื้อนมีมลทินเพราะแบบนั้นเลยไม่คิดที่จะชายตาแลเลยสักครั้งพระเจ้างั้นหรอ เหอะ! ก็แค่คำเรียกของตัวตนที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจ พระเจ้าบ้าบออะไรกันไอของแบบนั้นน่ะ...มันจอมปลอม

เพราะงั้นผมจะไม่หวังพึ่งอะไรจากตัวตนที่ถูกเรียกว่า'พระเจ้า'หรอกนะผมก็แค่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปคนนึงที่ยังมีอีกมากมายทั่วโลกก็แค่....โชคร้ายก็เท่านั้นเอง

.

.

.

.

ป.ล.

หวัดดีทุกคนขอแจ้งไว้ก่อนว่าไม่ได้อัพบ่อยนะอาจจะเดือนนึงมา2-3ตอนแต่จะทะยอยลงนะ