ตำนาน นิทาน น้ำชา

เมื่อเทพผู้สร้าง ผู้เป็นหนึ่งในเอกภพนี้ เบื่อหน่าย จึงจำแลงแปลงกายลงมาเปิดร้านน้ำชา ถ้าถามว่าทำไปทำไม บอกได้เลยว่า ว่างไง เลยรู้สึกว่าถ้าตัวเองมาเปิดร้านน้ำชา แลกกับฟังเรื่องเล่า นิทาน ตำนาน ต่างๆ ของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆคงจะเป็นการดี น่าจะแก้อาการเบื่อหน่ายลงไปได้บ้างดีกว่าการอยู่ตัวคนเดียว ที่แสนจะโด่ดเดี่ยวเดียวดาย จึงเป็นที่มาของเถ้าแก่เฉิน ไง 

ทำไมถึงไม่รับเงินละ “สำหรับข้ามันจำเป็นหรือ”     ทำไมต้องเป็นเรื่องเล่าด้วยละ “ก็ข้าพอใจ”    

แล้าถ้าตัวท่านชอบเรื่องที่ข้าเล่า ข้าจะได้อะไรตอบแทน “ก็น้ำชาไง” แค่นี้อะนะ ข้าไปกินร้านอื่นไม่ดีกว่าหรือไง  

“เจ้าอย่าได้ดูถูกน้ำชาของเทพผู้นี้เลย” ท่านนึ้นะเทพ ข้าละอยากขำสะจริง “เจ้าไม่เชื่องั้นหรือ” เอาละข้าเชื่อท่านแล้ว

“แล้วเรื่องราวของเจ้า จะเล่าให้ข้าฟังได้หรือยังละ หนุ่มน้อย”