ลำนำรักในสายลมอุ่น (จบเเล้ว)

     สตรีงามนางนั้นเป็นเพียงเเค่บุตรบุญธรรมที่ได้รับอุปการะจากขุนนางใหญ่ ไม่ใช่ลูกเเท้ๆเเต่อย่างใด เเม้งดงามปานจะล่มเมือง เเต่ก็ไม่มีสิทธิ์ได้รับโอกาสตัดสินใจเช่นคุณหนูคุณชายในสกุลที่เเท้จริง การลักพาตัวครั้งนั้นทำให้นางจำต้องเอาชีวิตของตนมาพัวพันกับเรื่องไม่คาดคิด ทางสกุลใหญ่ยอมเสียสัตย์คำสาบานที่เคยให้ไว้กับพ่อเเม่ของนางโดยการส่งลูกสาวเพียงคนเดียวของสหายเก่าไปให้กับคนเถื่อน สาวน้อยบอบบางต้องจากบ้านเกิดไปอยู่ในมือศัตรู ทุกคนจะจดจำนางในฐานะ ผู้เสียสละที่ไร้ค่า เเต่เรื่องคงไม่จบไปเสียเฉยๆเเละก็ไม่ง่ายเช่นนั้น นางควรมีชะตากรรมที่ตกทุกข์หรืออาจจะถูกเจ้าคนเถื่อนปู้ยี่ปู้ยำจนเเทบตรอมใจ เเต่ในฤดูที่ใบไม้ร่วงหล่นจนหมดต้นในปีนั้นก็เกิดเรื่องราวที่อบอุ่นหัวใจขึ้น รสชาติหวานล้ำของนางต้องใจหัวหน้าคนเถื่อนรูปงามเข้าอย่างจัง เขาไม่อยากให้นางอยู่ที่นี่ในฐานะเชลยจึงได้เสนอตำเเหน่งให้นางเป็นเมียของเขาเเละหวังว่านางจะรับไว้พิจารณา

     “ดึกดื่นเช่นนี้เรียกข้ามาทำไม”

     สาวน้อยมีใบหน้าเเดง มือที่ถือน้ำชารสหวานอยู่เริ่มสั่น ชายกำยำหายใจเเผ่วเบาเดินผ่านนางไป เสียงปิดประตูด้านหลังร่างเล็กดังโครมตามมาด้วยเสียงลงกลอนสั้นๆ เสียงนั่นไม่ต่างจากเสียงหัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นอยู่เลย ชายหนุ่มเดินอย่างใจเย็นไม่ได้สนใจว่าคนในห้องจะร้อนใจเพียงใด หน้าอกเเกร่งยืนอยู่ด้านหลังเจ้าของเรือนกายที่สั่นเทา เขาควรเลือกใครสักคนในประเพณีไฟมาอยู่กับเขาในคืนนี้ เเต่เชลยนางนี้กวนใจเขานัก ทำไมนางต้องทำให้คำว่าพยายามเป็นอุปสรรคใหญ่ในชีวิตของเขาขนาดนี้ ยั่วยวนนางก็เเล้ว ขอดีดีก็เเล้ว เเกล้งเจ็บก็เเล้ว ไม่ใช่นิสัยของเขาเอาซะเลย ดังนั้นคืนนี้ เขาจะต้องจัดการรวบหัวรวบหางนางให้สำเร็จให้ได้ จมูกคมค่อยๆเลื่อนเข้ามาดมกลิ่นหอมอ่อนๆผมยาวสลวยของนาง เขากระเเอ่มไออย่างประหม่า

     “เจ้าจะดื่มชามิใช่รึ มาเถิดข้าจะเตรียมให้” นางรีบเดินหนีจะไปนั่งที่โต๊ะน้ำชาเเต่มือที่รวบนางไว้ในอ้อมกอดกลับรัดเเน่นเเละยิ่งกระชับขึ้นเมื่อเห็นว่านางกำลังขัดขืน

     “ไว้ค่อยดื่ม ตอนนี้ข้าอยากกินอย่างอื่นก่อน”

     ………………

     คำเตือน:เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงเรื่องที่เเต่งจากจินตนาการของผู้เขียน มีเนื้อหาสถานที่เเละตัวละครที่ไม่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ รูปคนที่ใช้ประกอบไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาในนิยาย เหมาะกับผู้อ่านอายุ18ปีขึ้นไปเพราะอาจมีฉากที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านค่อนข้างมาก ขอให้รี้ดที่รักอ่านอย่างสนุกนะคะ มีข้อผิดพลาดประการใด ไรต์ต้องขออภัยท่านผู้อ่านมา ณ โอกาศนี้;)

 มีทั้งหมด115ตอน 

ลิ้งก์ E-book  https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNDI2MTM3NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE2MzEwOSI7fQ

แนะนำตัวละคร

     หยวนจื่อเล่อ สาวน้อยวัยเเรกรุ่น จิตใจดีเเละซื่อตรง นางไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อน หากเเต่ชายในฝันขอเพียงเขาเป็นคนอบอุ่นเเละไม่อันตรายนางก็พร้อมจะเปิดใจรับ นางชอบอยู่ในที่ที่สงบเเละลดละการเเย่งชิงทุกประการ ความสามารถที่ถือได้ว่าเป็นเอกลักษณ์คือ ทำอาหารอร่อยมาก

      อูเฟิง หัวหน้าเผ่าคนเถื่อนทางตะวันตก การตัดสินใจทำอะไรสักอย่างของเขาไม่เคยพลาด ไม่ว่าจะรบราเพื่อปกป้องอาณาเขตหรือพินิจนิสัยของผู้คน ความสามารถของผู้นำคนนี้ทำให้อาณาจักรหรงโหรวเเข็งเเกร่งเหนืออาณาจักรคนเถื่อนอื่น สามารถต่อกรได้เเม้กระทั่งเมืองหลวงอันศิวิไลของชนผู้มีอารยะทั้งหลาย ของสวยๆงามๆเขาก็เคยเห็นมามาก เเต่คราเเรกที่พบหน้าสาวน้อยนางนั้น เลือดในกายเขากลับพลุ่งพล่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความประทับใจเเรกคือหมัดขวาของนางที่ตรงเข้าเบ้าตาเขาเต็มๆ

     ม่อเวยหยาง รองหัวหน้าเผ่าคนเถื่อนหรงโหรว เขามีนิสัยที่รักสนุกเเละเป็นที่ชอบพอของสตรีเมื่อได้ยลโฉม รูปร่างกำยำเเละกำลังที่มากล้นทำให้เขาช่วยเเบ่งเบางานในเผ่าจนสามารถขึ้นมาเป็นรองหัวหน้าได้ จริงๆ นางเกือบจะเป็นคนของเขาเเล้วหากเเต่เพราะอำนาจที่เป็นรอง เขาจึงต้องจำปล่อยมือบาง

     โหรวหนิงเพ่ย สตรีเผ่าคนเถื่อนผู้ได้รับสมญานามว่างดงามที่สุดในเผ่า นางเฝ้ารอวันที่จะกลายเป็นเมียใหญ่ของหัวหน้าเผ่า เเต่มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด

     องค์ชายรองราชวงศ์ตงหยาง ตงเย่หลิง เขาจริงใจเเละหมายตานางมานานตั้งเเต่ยังเยาว์ เพราะเรื่องที่รอให้นางเติบใหญ่จะได้ไปสู่ขอนางมาเป็นชายานั้นถูกขัดขวางงครั้งเเล้วครั้งเล่าทำให้โอกาสหลุดจากมือไปหาผู้อื่น

     หยวนจินเหยียน พี่สาวผู้เเสนดี(รึเปล่า)

ภาพโดย rainrily