นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก - นิยาย นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก

    แค่จูบเองนะ ไม่ไหวแล้วงั้นหรือ แล้วถ้าหากข้าขอจูบที่อื่นด้วยละ ไม่เอา อย่านะข้า. ท่านอย่านะ เจ้าไม่อยากรู้หรือ ว่ารอยบนกายของเพื่อนเจ้า มาได้เช่นไร ไม่ ไม่อยากรู้"

    ผู้เข้าชมรวม

    4,412

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    37

    ผู้เข้าชมรวม


    4.41K

    ความคิดเห็น


    9

    คนติดตาม


    115
    จำนวนตอน :  67 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  20 เม.ย. 66 / 19:29 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ฮัลโหลววว มากันแล้วค่า เรื่องใหม่แกะกล่องของ ชาไทยเย็น

     

    โย่วเรื่องราวของอาจารย์สำนักศึกษา 

    แหมมมกับศิษย์สาวบุตรีของเสนาบดีในเมืองใหญ่

    อะไรยังไงน้าซึ่งแต่ละคนก็ต่างมีความลับของตัวเอง 

     

    หนึ่งคนเย็นชา หนึ่งคนดื้อดึง เมื่อทั้งสองมาพบกัน เรื่องราววุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้นกอด

     

    อ่านเถอะพร้อมกับความรักที่เริ่มก่อตัวโดยที่ทั้งคู่ก็ไม่รู้ตัว ....กว่าจะรู้ ก็รักอีกฝ่ายไปเต็มๆ แล้ว.....

     

    อ่านเถอะ

    อ่านเถอะไปอ่านตัวอย่างกันค่าาา.................

     


     

     

    “โครม!!”

    “คุณหนู!!”

    “โอ๊ยย!!”

    “คุณหนูเจ้าคะ ท่านเป็นอะไรมากหรือไม่เจ้าคะ”

    “โอ๊ย ข้าเจ็บขา ท่าน…เหตุใดจึงมายืนอยู่ด้านหลังผู้อื่น แล้วยังแล้งน้ำใจเช่นนี้อีก”

    “คุณหนูเจ้าคะ….”

    “เจ้าเงียบไปก่อน”

    “ข้าต้องถามคุณหนูมากกว่าว่า เจ้ามาแอบดูข้าด้วยเหตุใด”

     

    ก็แค่มาแอบดูผู้เองอ่ะ ผิดตรงไหนๆ แหมมม

     


     

     

    “เหตุใดท่าน..อาจารย์ต้องมานั่งเฝ้าข้าด้วยเจ้าคะ”

    “ข้าไม่ได้เฝ้าเจ้า เพียงแค่จะอ่านตำราเท่านั้นพรุ่งนี้ช่วงบ่ายพวกเจ้าจะเข้าเรียนกับข้าเป็นวันแรก”

    “ท่านอยู่ด้วยข้าไม่มีสมาธิ”

    “เจ้าต้องเริ่มฝึกให้จิตใจแน่วแน่นิ่งดุจดั่งวารีที่ไม่สะท้านต่อใบหลิว ที่ทำได้เพียงแค่ทำให้ผิวน้ำกระเพื่อมแต่มิอาจก่อให้เกิดคลื่นพายุได้”

    “พูดสิ่งใดฟังไม่เข้าใจสักนิด”

    “ไม่ว่าเจ้าจะตกอยู่ในสถานการณ์ใด หากเจ้ามีสมาธิ จิตตั้งมั่น เจ้าก็จะเห็นทางออก เจ้าลองฝึกดู”

     

    มีคนหล่อนั่งใกล้ๆ ผู้ใดจะมีสมาธิเจ้าคะอาจารย์ อรั๊ยย อุ๊ย เขิน

     


     

     

    “แค่กักบริเวณเท่านั้น”

    “ไม่ใช่โทษหนักอะไรเลย”

    “เช่นนั้นเรื่องของอาจารย์หยางและนางที่ร่ำลือนั่น..หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง”

    “ข้าว่าไม่แน่ นางทำถึงเพียงนั้นแต่เขาสั่งลงโทษแค่กักบริเวณ น่าสงสารฟางเหยายิ่งนัก”

    “ฟางเหยา เจ้าเป็นอะไรหรือไม่”

    “หึ หากเป็นผู้อื่นหรือว่าข้าทำ คงถูกส่งกลับจวนตั้งแต่คืนนี้แล้วล่ะ แต่นางเป็นถึง…ช่างเถอะ พวกเรากลับกันดีกว่า”

     

    เอาแล้วๆ มันยังไงซิ.....อะไรยังไงน้า

     


     

     

    “เดี๋ยว ลี่ฟางเหยาเจ้าต้องฟังข้าก่อนนี่หรือเหตุผลที่เจ้าต้องหลบหน้าข้า”

    “ข้าไม่ได้หลบหน้าท่าน อาจารย์หยางท่านเข้าใจผิดแล้วแต่ข้าไม่อยากยุ่งกับชายที่มีคู่หมายแล้วรบกวนท่านอยู่ให้ห่างๆ ข้าจะดีกับพวกเราทั้งคู่”

    “ข้าไปมีคู่หมายเมื่อใดกัน”

    “หากท่านไม่ได้หูหนวกตาบอดก็คงจะทราบว่าทั้งสำนักศึกษานี้ทุกคนรู้ดีว่าท่านกับท่านหญิงเป็นอะไรกัน ท่านจึงได้ปกป้องนางถึงเพียงนั้น ขนาดนางทำผิดขั้นรุนแรง ท่านยังสั่งแค่กักบริเวณและคัดคำสำนึกผิดไม่กี่คำ เท่านั้นก็เพียงพอแล้วที่ข้าจะต้องรู้ว่าไม่ควรหาเรื่องใส่ตัว”

    “นั่นมัน เจ้าต้องฟังข้าก่อน”

    “อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ!!”

     

    เอาแล้วๆ ยังไงๆ ตามต่อสิคะรออะไร ไปอ่านเลยยยย.........จิกหมอนขาด

     


     

    ** เรื่องราวในนิยาย ทั้งชื่อคน สถานที่ไม่มีอยุ่จริงในประวัติศาสตร์ เป็นจินตนาการของไรต์ล้วนๆนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพงานน๊าา วิจารณ์กันเบาๆได้ ขอคอมเม้นท์กำลังใจมากๆหน่อย เปิดให้อ่านฟรีวันละ 1-2 ตอนทุกวัน และอาจจะมีติดเหรียญล่วงหน้าสำหรับคนที่ไม่อยากรอนะคะ 

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น