( It's just a past ) มันเป็นเพียงอดีต [Rose BLACKPINK & V BTS]

CHAPTER 00

 It's just a past 

มันเป็นเพียงอดีต

[ Rose & V ]

Intro

เสียงเพลงตื๊ดดังกระหึ่มไปทั่วของผับ  

ซึ่งเป็นแหล่งส่วนรวมวัยรุ่นมากมายได้มาปลดปล่อย

  ตามโซนต่างๆของผับมีผู้คนที่กำลังเล่นบทรักกันไม่แคร์สายตา 

หญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มใส่แว่นมองรอบๆผับเพื่อหาใครสักคน 

 เธอไม่ได้ชอบสถานที่นี้แต่เพราะเหตุจำเป็นที่ต้องมา..

"วี! วี!" หญิงสาวตะโกนเรียกผู้ชายคนหนึ่งที่เดินผ่านเธอไป แต่คงเป็นเพราะเสียงที่ดังมากทำให้เขาไม่ได้ยิน 

หญิงสาวตัดสินใจเดินเบียดไปกับผู้คนที่เต้นอยู่เพื่อไปหาผู้ชายที่ชื่อ'วี'ให้ได้

เมื่อหญิงสาวหลุดพ้นมาจากฝูงคนได้ หญิงสาวก็รีบตามหาชายคนที่เธอกำลังเฝ้าหา

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน แต่คนนั้นดันไม่รับ
สักพักสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นผู้ชายเดินเข้าไปในห้องมุมสุด
ซึ่งเธอมั่นใจว่าต้องใช้เขา  เธอรีบวิ่งไปก่อนที่จะเปิดประตูเข้าทันที

"....." ตอนนี้เธอยืนอยู่ในห้อง โดยตรงหน้าเธอมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังนัวเนียกับผู้หญิงบนโซฟา  

ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆตกใจเล็กน้อยที่เห็นเธอ ผู้ชายคนนั้นจึงรีบไปสะกิดอีกคนที่กำลังนัวเนียอยู่

"อะไรว้ะไอจีมิน! ไม่เห็นอยู่หรอว่ากูทำอะไรอยู่!" ชายคนนั้นพูดออกมาด้วยความรำคาญก่อนที่จะมองเพื่อนตัวเองที่ชี้มาทางเธอ

"ไอวี! โรเซ่.." ชายที่ชื่อวาวีหันมามองโรเซ่ที่ประตูก่อนที่จะอึ้งเล็กน้อย

"โรเซ่...เธอมาได้ไง.." วีลุกจากผู้หญิงคนนั้นแล้วเดินมาหาโรเซ่ที่เดินถอยหลัง

"นี่สินะ...ที่นายบอกว่ามาทำธุระ" โรเซ่มองหญิงสาวที่กำลังยิ้มให้ตนบนโซฟาก่อนที่จะมองวี

"มันไม่ใช่นะโรซ เรา..เราไม่" วีเอื้อมมือมากุมมือโรเซ่ไว้ แต่โรเซ่สะบัดออกอย่างแรงพร้อมน้ำตาที่ไหล่ออกมา

"นายจะหลอกฉันไปถึงไหนวี! ฉันเชื่อใจนายตลอด แต่นายทำกับฉันเป็นของเล่น!" โรเซ่ตะคอกใส่คนตรงหน้า มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็กำแน่นเพราะความโกรธ

"ฉัน..ฉันขอโทษโรซ"  โรเซ่หันหน้าหนีและยิ้มอย่างสมเพช

  เธอสมเพชตัวเองที่โง่จนขนาดเชื่อใจเขาเกินไป 

"นายขอโทษฉันมากี่ครั้งแล้ววี...นายบอกฉันมากี่ครั้งแล้วว่าขอโอกาส!"

"....." วีมองโรเซ่เงียบโดยไม่พูดอะไร

"ฉันทำทุกอย่างเพื่อนาย แต่นายกลับทำแบบนี้กับฉันหรอ" โรเซ่เอ่ยเสียงเรียบข่มอารมณ์ตัวเองแล้วมองคนตรงหน้า

"ที่ผ่านมานายไม่ได้รักฉันเลยใช่มั้ย.." วียังคงนิ่งไม่ตอบอะไร

"ฉันถามว่าใช่มั้ย!"

"ใช่!!" โรเซ่ร้องไห้ออกมาอีกครั้งกับคำตอบของวี  โรเซ่เช็กน้ำตาออกลวกๆแล้วข่มใจถามต่อ

"ทำไม...ทำไมวี.."

"ก็เธอมันซื่อเอง! ที่ผ่านมาฉันไม่ได้รักเธอเลยโรเซ่....ฉันทำเพื่อหวังประโยชน์เท่านั้น. ฉันทำก็แค่อยากให้เธอรักแล้วฉันก็ทิ้งเธอแล้วทำให้เธอเจ็บที่สุด! " โรเซ่ฟังเหตุผลของวี  โรเซ่ถอดสร้อยคอตัวเองก่อนที่จะกำมันแน่นแล้วมองวี

"วันนี้นายก็ทำมันสำเร็จแล้วหล่ะ...นายทำให้ฉันรักเธอมาก..."

"รักจนหมดหัวใจ....และวันนี้  นายก็ทำให้ฉันเจ็บมากเหมือนกัน!"

ตุบ!

โรเซ่ปาสร้อยคอใส่วีจนโดนแผ่นอกแล้วตกลงพื้น 

" สร้อยคอนั้นมันก็ไม่มีค่าอะไรกับฉัน...เพราะนายให้มันก็แค่คำหลอกหลวง " โรเซ่พูดจบแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

วีมองสร้อยคอบนพื้นก่อนที่จะหยิบขึ้นมา

"โครตเจ็บว้ะไอวี! นายทิ้งไปได้ไงอ่ะ โรเซ่มันดีจะตาย" เสียงจีมินเอ่ยขึ้นทำให้วีหันไปมอง

"เธอดี...แต่เธอไม่ใช่สเป็คฉันว่ะ"

ฟรึ่บ!

วีโยนสร้อยคอลงถังขยะก่อนที่จะไล่หญิงสาวในห้องออกไปแล้วมานั่งดื่มต่อกับจีมินเพื่อนรักตัวเอง

Rose talk...

ฉันกลับห้องด้วยสภาพอ่อนล้าสุดๆ  ฉันเกลียดตัวเองที่ยังทนกับวีทั้งๆที่รู้ว่าเขาควงผู้หญิงไม่น้อยหน้าในแต่ละวัน. เกลียดที่รักเขามากจนต้องเจ็บมากวันนี้

"ฮึก...ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้โรซ!" ฉันด่าตัวเองแล้วนั่งกอดเข่าแล้วร้องไห้ออกมา

ฉันถอดแว่นตัวเองแล้วขว้างออกไปจนมันชนกับกำแพงแล้วแตก

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน

(ฮัลโหลแชยอง..)

"พ่อ ฮึก..." ฉันเตรียมใจว่าจะไม่ร้องไห้แล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงพ่อของฉัน ฉันก็กลั้นไว้ไม่อยู่

(แชยองเป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม)ฉันเช็ดน้ำตาออกก่อนที่จะตอบปลายสาย

"พ่อ...โรซขอกลับไปเรียนที่นู่นได้ไม...โรซไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วฮึก.."

(ได้ๆ จะกลับมาวันไหน) พ่อฉันเอ่ยด้วยเสียงรีบร้อน

"พรุ่งนี้ค่ะ โรซอยากกลับพรุ่งนี้" ฉันตอบพลางเช็ดน้ำตาตัวเอง

(โอเค เดี๋ยวพ่อจะจัดการเรื่องย้ายเรียนและตั๋วเครื่องบินให้  ตอนนี้ลูกไม่เป็นอะไรนะ..) พ่อฉันเอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวล

"ไม่ค่ะ...แล้วเจอกันนะคะ" ฉันเอ่ยก่อนที่จะรีบวางสาย แล้วเดินไปจัดเสื้อผ้าเพื่อกลับออสเตรเลีย

'ก็เธอมันซื่อเอง! ที่ผ่านมาฉันไม่ได้รักเธอเลยโรเซ่....ฉันทำเพื่อหวังประโยชน์เท่านั้น. ฉันทำก็แค่อยากให้เธอรักแล้วฉันก็ทิ้งเธอแล้วทำให้เธอเจ็บที่สุด! '

คำพูดของวียังวนเวียนในหัวฉัน

"หึ" ฉันยกยิ้มออกมาก่อนที่จะมองรูปคู่ของฉันที่อยู่บนโต๊ะ

"สักวัน..." ฉันหยิบรูปขึ้นมาแล้วมองมัน

"ฉันจะทำให้นายเจ็บกว่าฉันตอนนี้วี"

ตุบ!

ฉันทิ้งมันลงในถังขยะ รวมทั้งของที่เขาเคยให้ฉันหยิบมันมาทิ้งหมด 

"ในเมื่อนายทำให้ฉันเจ็บได้  ฉันก็ทำให้นายเจ็บได้เหมือนกัน.."

แนะนำตัวละคร

วี , แทฮยอง

คนที่ได้ชื่อว่า เพลย์บอยตัวพ่อ 

ควงสาวไม่เว้นแต่ละวันแถมไม่ซ้ำหน้า

 วันหนึ่งเขาก็ได้เจอกับคนรักในอดีตที่เขาเป็นทิ้งเธอ

"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยโรซ"

โรเซ่ , โรซ 

หญิงสาวที่ผิดหวังกับความรัก

  และเธอก็ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อแก้แค้นกับคนรักในอดีต

"มันสายไปแล้ว เพราะนายเป็นทิ้งฉันเองวี"

Intro เรื่องที่สองของไรท์ ทั้งๆที่เรื่องที่หนึ่งยังไม่จบ

แต่ก็ช่างมันเถอะ

- เรื่องนี้ ช&ญ ใครไม่ชอบก็กดออกได้เลยนะคะ

-เรื่องนี้เป็นจินตนาการของไรท์ล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับศิลปินแต่อย่างใด

-เรื่องอาจมีคำหยาบนะคะ

ติดตามนิยายเรื่องที่สองของไรท์ด้วยนะคะ≥3≤

#มันเป็นแค่อดีต >_<